Ο ΤΣΙΠΡΑΣ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΑΝΤΕΞΕΙ ΩΣ ΤΟ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ

 Ο ΤΣΙΠΡΑΣ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΑΝΤΕΞΕΙ ΩΣ ΤΟ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ

Του Μιχάλη Ψύλου

Περιοδικο ΕΠΙΚΑΙΡΑ

«Κατ` αρχήν θέλω να δηλώσω ότι δεν τρέφω καμιά συμπάθεια για τον ΣΥΡΙΖΑ» Με αυτά τα λόγια ξεκινά το άρθρο της στην πορτογαλική εφημερίδα Publico ηΤερέζα ντε Σοόυζα, μία από τις πιο σημαντικές δημοσιογραφικές «πένες» στην Πορτογαλία. «Αλλά αν τα πράγματα πάνε καλά στις επόμενες εβδομάδες, η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να έχει μεγάλη χρησιμότητα για την Ευρώπη. Ο πολιτικός αντίκτυπος της ελληνικής κρίσης θα είναι μεγάλος και στις κυβερνήσεις της Πορτογαλίας και της Ισπανίας. Και οι δύο αυτές κυβερνήσεις θα βρεθούν σε πολύ μειονεκτική θέση στις εκλογές αν πετύχει ο ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα» γράφει η Τερέζα ντε Σόυζα, θέτοντας και το μεγάλο διακύβευμα: Αν ο ΣΥΡΙΖΑ «δεν ταπεινωθεί» ,σε λίγους μήνες ο ευρωπαικός Νότος θα έχει αλλάξει ριζικά, καθώς τόσο στην Πορτογαλία όσο και στην Ισπανία διεξάγονται εκλογές το φθινόπωρο,οι δεξιές κυβερνήσεις θα σαρωθούν και στην εξουσία θα ανέβουν πολιτικές δυνάμεις που αντιτίθενται στην γερμανική πολιτική της λιτότητας στην Ευρώπη.Αυτό είναι γνωστό στο ευρύ κοινό σε ότι αφορά την Ισπανία καθώς οι θέσεις του PODEMOS είναι πολύ κοντά δε εκείνες του ΣΥΡΙΖΑ. Σε μεγάλο βαθμό το ίδιο ισχύει όμως και στην Πορτογαλία όπου το Σοσιαλιστικό κόμμα ,που προηγείται στις δημοσκοπήσεις, έχει αποτινάξει το φιλο-μνημονιακό παρελθόν του καταδικάζοντας και μάλιστα με σκληρό τρόπο την πολιτική της λιτότητας. Ο σοσιαλιστής βουλευτής Ζοζέ Γκαλάμπα κατέκρινε και μάλιστα έντονα την δεξιά υπουργό Οικονομικών της Πορτογαλίας ,Μαρία Λουίς Αλμπουκέρκ γιατί στη διάρκεια της τελευταίας κρίσιμης συνεδρίασης του Eurogroup «ενδιαφέρθηκε περισσότερο να υπερασπιστεί την πολιτική της λιτότητας αντί τα εθνικά συμφέροντα της Πορτογαλίας» . Όπως αποκάλυψε άλλωστε η γερμανική εφημερίδα Die Welt η υπουργός Οικονομικών της Πορτογαλίας πίεσε προσωπικά τον Βόλφγκανκ Σόιμπλε να είναι σκληρός και να μην ενδώσει στα αιτήματα της Ελλάδας «Η Πορτογαλική Κυβέρνηση, αντί να υπερασπίζεται το εθνικό συμφέρον και το συμφέρον της Ευρώπης, έχει καταντήσει να υπερασπίζεται απλά το δικό της συμφέρον τα τελευταία τρία χρόνια με αποτέλεσμα ο μεγάλος χαμένος να είναι ο πορτογαλικός λαός» τόνισε ο σοσιαλιστής βουλευτής και πρόσθεσε: «Η κυβέρνηση της Πορτογαλίας στη διάρκεια όλης αυτής της διαδικασίας των διαπραγματεύσεων με την Ελλάδα ασχολήθηκε περισσότερο με την επιβολή λιτότητας στους Έλληνες,αντί να συνειδητοποιήσει ότι μια θετική διαπραγμάτευση για τους Έλληνες θα είχε επίσης ευνοικό αντίκτυπο για την Πορτογαλία και για την Ευρώπη»Όπως εξηγεί και ο ΓΓ του ΚΚ Πορτογαλίας ,Χερόνιμο ντε Σόουζα « η δεξιά κυβέρνηση της Πορτογαλίας είναι πάντα ευθυγραμμισμένη με τις χειρότερες ευρωπαικές ντιρεκτίβες και την υποταγή στη Γερμανία» .

Οι Γερμανοί θέλουν να ταπεινώσουν τον Τσίπρα

Η ισπανική εφημερίδα El Pais σημειώνει ότι «Βερολίνο και ευρωπαίοι εταίροι έχουν δείξει το πιο αδιάλλακτο πρόσωπό τους έναντι της νέας ελληνικής κυβερνησης γιατί φοβούνται μια πολιτική επιδημία στην υπόλοιπη Ευρώπη αν Τσίπρας πετύχει… Αντί να φοβάται όμως τη …μόλυνση ,η Βόρεια Ευρώπη καλά θα κάνει να αποδεχτεί μια ελάφρυνση του χρέους σε ολόκληρη την ευρωπαϊκή περιφέρεια».

Οι Γερμανοί κωφεύουν όμως . Κάνουν πώς δεν καταλαβαίνουν ότι η πλειοψηφία των ευρωπαίων πολιτών διατηρεί εχθρικά αισθήματα απέναντι στη Γερμανία, γιατί τη θεωρεί ως την κύρια υπαίτια για τα πρωτοφανή οικονομικά δεινά που υφίστανται οι λαοί .Γι’ αυτό αναπτύσσεται ραγδαία ο αντιγερμανισμός και όχι απλώς από «θυμό προς τους δανειστές». Η γερμανική εφημερίδα Die Welt εφημερίδα παραδέχεται ότι ο αντι-γερμανισμός δεν προέρχεται μόνο από την Αριστερά στην Ευρώπη, αλλά από ολόκληρο το πολιτικό φάσμα .«Στην Ισπανία οι οπαδοί του κόμματος Podemos στις διαδηλώσεις φωνάζουν αντι-γερμανικά συνθήματα και κρατούν μαριονέτες με σβάστικα. Αλλά και στην Ιταλία σε άρθρα, προεκλογικές ομιλίες, αφίσες δεξιών και αριστερών κομμάτων η Άνγκελα Μέρκελ παρουσιάζεται συχνά ως Ναζί.’’Δεν θέλουμε τους Γερμανούς’’ ήταν το βασικό προεκλογικό σύνθημα του ιταλικού συντηρητικού Κόμματος των Αξιών στις τελευταίες ευρωεκλογές».

«Η Ευρώπη έχει δώσει τον καλύτερο εαυτό της για να ταπεινώσει τους Έλληνες» τονίζει χαρακτηριστικά ο οικονομολόγος Πολ ντε ΓκράουPaul De Grauwe . Αυτή είναι και η πεμπτουσία της γερμανικής Ευρώπης: Να ταπεινώσει ,να εξευτελίσει τον ΣΥΡΙΖΑ και την ελληνική κυβέρνηση ώστε να «πειστούν» οι υπόλοιποι λαοί της Ευρώπης ότι η λιτότητα είναι μονόδρομος. Για αυτό πρέπει να μείνει όρθια και με σταθερές αντιμνημονιακές θέσεις η ελληνική κυβέρνηση ως το φθινόπωρο. Για να δοθεί ώθηση στις αντιμνημονιακές πολιτικές δυνάμεις σε Πορτογαλία και Ισπανία ώστε να κερδίσουν στις εκλογές και να υπάρξει έτσι πραγματικό μέτωπο του ευρωπαϊκού Νότου ενάντια στην γερμανοποίηση της Ευρώπης.Μέχρι τότε το Βερολίνο θα προσπαθεί με κάθε μέσο να ταπεινώνει την κυβέρνηση Τσίπρα. Στο ίδιο μήκος κύματος με τον δεξιό Βόλφγκανγκ Σόιμπλε ,ο σοσιαλδημοκράτης πρόεδρος του Ευρωπαικού Κοινοβουλίου,Μάρτιν Σούλτς σε συνέντευξή του στην El Pais προσπαθεί να λοιδορήσει την ελληνική κυβέρνηση: « Πολλά κόμματα στην Ευρωζώνη υπόσχονται : Ψηφίστε μας και εμείς θα αλλάξουμε τα πάντα. Η πραγματικότητα είναι ότι δεν μπορούν να αλλάξουν τα πάντα. Σαφώς είναι δύσκολο να εξηγήσουν στους ψηφοφόρους τους, ότι έχουν κάνει συμβιβασμούς.Η ελληνική κυβέρνηση έχει αναγνωρίσει ότι δεσμεύεται από τις δεσμεύσεις των προηγούμενων κυβερνήσεων και αυτή είναι η βάση της οικονομικής μας στήριξης…Σε μια νομισματική ένωση, όλες οι χώρες χάνουν ένα μέρος της κυριαρχίας τους και αυτό απαιτεί δεσμεύσεις» .

Το μέλλον της Ευρώπης παίζεται στην Ελλάδα

«Με μια νεοεκλεγείσα κυβέρνηση να αντιτίθεται στις βάναυσες πολιτικές λιτότητας της τρόικα, η Ελλάδα βρίσκει μόνη της – όπως η Ισπανία το 1936» σημειώνει ο ισπανός συγγραφέας Πέδρο Λουίς Ανγκόστο ( Pedro Luis Angosto). «Αν θέλουμε να αποτρέψουμε τους εχθρούς της δημοκρατίας που τώρα κυβερνούν τον κόσμο από το να κάνουν με την Ελλάδα και την Ευρώπη ότι έκαναν το 1939, πρέπει να στηρίξουμε αποφασιστικά τον ΣΥΡΙΖΑ και τον ελληνικό λαό .Το μέλλον σας, το δικό μας και το μέλλον του καθενός παίζεται σήμερα στην Ελλάδα» τονίζει ο ισπανός συγγραφέας.

Η ιστορία έχει να παραθέσει άλλωστε πολλά παραδείγματα που δείχνουν ότι κάθε φορά επιτυγχάνεται μια προοδευτική περίοδος ,η αντίδραση προσπαθεί να ανατρέψει την κατάσταση και να την επαναφέρει στο σημείο εκκίνησης. «Ο κόσμος πήγε μπροστά με την Γαλλική Επανάσταση, αλλά μόλις ο Ναπολέων ηττήθηκε ,η Γαλλία έπεσε στα νύχια της Ιεράς Συμμαχίας. Στη Ρωσία επίσης ,η Οκτωβριανή Επανάσταση άνοιξε ένα παράθυρο ελπίδας αλλά οι ευρωπαϊκές δυνάμεις αντέδρασαν σκληρά και η επανάσταση υπέστη μακροπρόθεσμα ήττα. Στην Ισπανία ,το πραξικόπημα της 17ης Ιουλίου 1936 έγινε σε συνεργασία του δικτάτορα Φράνκο με τον Μουσολίνι,όπως αποκαλύφθηκε από επίσημα έγγραφα της εποχής. Αποτέλεσμα ; αυτό που συνέβη τότε στην Ισπανία ήταν μόνο η αρχή για αυτό που συνέβη με τον Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο στην Ευρώπη.

Το ίδιο θα μπορούσε να ειπωθεί τηρουμένων των αναλογιών και για την Ευρώπη, που αναδύθηκε μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο με ένα κράτος πρόνοιας, το οποίο στις μέρες μας εξαρθρώνεται από ένα ολιγαρχικό πολίτευμα στην υπηρεσία των αγορών» λέει ο Πέδρο Λουίς Ανγκόστο.

facebook/ Katerina Akrivopoulou

Τάκης Κατσιμάρδος : Το γερμανικό χρέος προς την Ελλάδα μέσα από τα ντοκουμέντα

Εβδομήντα χρόνια μετά τη λήξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου το ζήτημα των γερμανικών οφειλών προς την Ελλάδα τίθεται επί τάπητος από τη νέα ελληνική κυβέρνηση.

Χάρτης με τους πυρπολημένους και βομβαρδισμένους τόπους από τους Γερμανούς το 1940-'44. Τα χωριά και οι πόλεις καταχωρίζονται με ανισομεγέθη σημεία, αναλόγως της έκτασης των καταστροφών (από ολική μέχρι μερική). Σε ορισμένες περιφέρειες, όπως διευκρινίζει το ελληνικό υπουργείο Κοινωνικής Πρόνοιας που συνέταξε τον χάρτη το 1946, «κατέστη αδύνατος η τοποθέτησις όλων των κατεστραμμένων χωρίων». Τόσο πολλά ήταν...

Εχουν γραφεί χιλιάδες σελίδες γι΄ αυτές τις ανεκπλήρωτες υποχρεώσεις της Γερμανίας. Αλλά και για τις ελληνικές ευθύνες, από τη λήξη του πολέμου έως σήμερα, για τη μη διεκδίκησή τους. Ο λόγος, φυσικά, για τις οφειλές από τις υλικές καταστροφές, τα ανθρώπινα θύματα, το κατοχικό δάνειο και την αφαίρεση αρχαιολογικών θησαυρών από τους ναζί το 1941-1944.

Οι καθ' όλα δίκαιες και τεκμηριωμένες ελληνικές απαιτήσεις έχουν υπολογιστεί και υπολογίζονται αναλυτικά με διάφορους τρόπους από φορείς και μελετητές. Το ποσό σε κάθε περίπτωση είναι τεράστιο και μερικοί εκτιμούν ότι είναι ακόμη μεγαλύτερο από εκείνο που χρωστά σήμερα η Ελλάδα στη Γερμανία. Αξίζει, όμως, να γνωρίσουμε για τα οφειλόμενα άμεσα και κατευθείαν από τις πηγές. Πώς περιγράφονταν και πώς τις εκτιμούσαν, καθώς οι καπνοί υψώνονταν ακόμη στην κατερειπωμένη από τους ναζί Ελλάδα.

Πρώτη πηγή η πολύκροτη Νυρεμβέργη. Η δίκη της «πρώτης σειράς» στην ιστορία άρχισε στις 20 Νοεμβρίου 1945 και ολοκληρώθηκε την 1η Οκτωβρίου 1946 με την καταδίκη σε θάνατο δι΄ απαγχονισμού ή σε ισόβια δεκαεννιά ηγετών των ναζί που σκόρπισαν τον θάνατο και την καταστροφή επί 2.194 μέρες στην Ευρώπη και τον κόσμο.

Καταδίκες εγκληματιών πολέμου

Η άλλη είναι η δίκη της «δεύτερης σειράς» (Ιούλιος 1947 - Φεβρουάριος 1948), όπου υπήρξαν και δέκα καταδίκες εγκληματιών πολέμου που έδρασαν στη χώρα μας. Για τη δίκη οι αναφορές και η βιβλιογραφία είναι τεράστια. Θα γράφονται κι άλλα στο μέλλον, όσο τουλάχιστον παραμένει ακόμη ανεκπλήρωτο το όραμα, που τροφοδοτήθηκε τότε για έναν κόσμο ειρήνης. Οπου «ο πόλεμος είναι διεθνώς παράνομος» και «η κήρυξη επιθετικού πολέμου συνιστά έγκλημα πολέμου»...

Ανάμεσα στα ντοκουμέντα της Νυρεμβέργης υπάρχει ένας σχετικά περιορισμένος αριθμός με αμιγώς ελληνικό ενδιαφέρον. Μνημονεύονται σπάνια και αποσπασματικά. Ασφαλώς, ως έναν βαθμό, αυτό οφείλεται και στα όσα ακολούθησαν στα καθ΄ ημάς με τον εμφύλιο πόλεμο και τη μεταπολεμική κατάσταση. Αλλά και σε λόγους που σχετίζονται με το μεγάλο θέμα της μη διεκδίκησης.

Σε μια ένοχη, κατά κάποιον τρόπο, αποσιώπηση ή απώθηση. Ανάμεσα στα «ελληνικά ντοκουμέντα» κεντρική θέση κατέχουν οι πολυπληθείς μαρτυρικοί τόποι, με τις εκατόμβες των θυμάτων της ναζιστικής θηριωδίας. Από τον Κάνδανο των Χανίων (Ιούνιος 1941) έως το μπλόκο της Κοκκινιάς (Αύγουστος 1944). Πάνω από εκατό αναγνωρίζονται σήμερα.

Υπάρχουν ακόμη άλλα που σχετίζονται με τη γερμανική επίθεση κατά της Ελλάδας, σε συνδυασμό με την κατάληψη της Γιουγκοσλαβίας. Το συμπέρασμα στο κεφάλαιο αυτό είναι ότι τα εγκλήματα κατά Ελλάδας και Γιουγκοσλαβίας «είχαν προετοιμασθεί και αποφασισθεί από τον Αύγουστο του 1939».

Βεβαίως, τα ντοκουμέντα που αναφέρονται στην Ελλάδα πρέπει να ιδωθούν στο πλαίσιο της ιστορικής έρευνας, η οποία στο μεταξύ τα έχει συμπληρώσει και φωτίσει αναλυτικά. Αλλά δεν παύουν να αποτελούν, είτε ανταποκρίνονται ακριβώς σε πραγματικότητες είτε όχι, πηγές αναντικατάστατες.

Εκτός από τις πηγές «για τις σφαγές και την τρομοκρατία στην Ελλάδα» και την επίθεση των ναζί κατά της χώρας, που συνέβαλαν να στοιχειοθετηθούν οι κατηγορίες κατά των εγκληματιών του πολέμου και να αποκαλυφθεί στη συνείδηση της ανθρωπότητας «το απόλυτο κακό» του φασισμού, προβάλλει κι ένα χωριστό «οικονομικό κεφάλαιο». Πρόκειται για «τη λεηλασία του εθνικού και ιδιωτικού πλούτου της Ελλάδας».

Στο άγνωστο σχετικά ντοκουμέντο επιχειρείται από τους διεθνείς κατηγόρους των ναζί εγκληματιών στη Νυρεμβέργη να καταγραφεί το μέγεθος της ληστείας σε βάρος της χώρας. Σύμφωνα με το κατηγορητήριο συνυπεύθυνοι ήταν «όλοι μαζί και ο καθένας χωριστά» από τους 21 εθνικοσοσιαλιστές ηγέτες που κάθονταν στο εδώλιο.

Εδώ χρειάζεται, ίσως, να επισημανθεί ότι συνολικά η χώρα μας βγήκε από τον πόλεμο, έχοντας υποστεί τα ισχυρότερα πλήγματα στην Ευρώπη. Τις μεγαλύτερες συνολικά απώλειες σε έμψυχο υλικό (περίπου 10% του πληθυσμού). Αν και οι γενικές υλικές ζημιές ήταν μέτριες, συγκρινόμενες λ.χ. με εκείνες στην ΕΣΣΔ, περίπου ίδιες με την Πολωνία, ως προς τις καταστροφές κτιρίων, οι επιπτώσεις στον οικονομικό και κοινωνικό ιστό ήταν πρωτοφανείς.

Μια εικόνα μόνο για την οικονομική διάσταση του πλήγματος δίνει το γεγονός ότι μια νέα δραχμή μετά την απελευθέρωση ορίστηκε να αναλογεί προς 50 δισ. παλιές δραχμές. Καμιά άλλη χώρα δεν γνώρισε τέτοιο υπερπληθωρισμό και την ολοκληρωτική απαξίωση του εθνικού νομίσματος - κι αυτό δεν οφείλεται στα όσα ακολούθησαν την απελευθέρωση (Δεκεμβριανά).

Αλλά και σε άλλες σελίδες του κατηγορητηρίου γίνεται αναφορά στις κατασχέσεις τροφίμων και τον θάνατο από πείνα χιλιάδων Ελλήνων. «Δεν υπάρχει αμφιβολία και αυτό αποδείχτηκε από επίσημα στοιχεία, τονίζουν οι εισαγγελείς, ότι το ένα πέμπτο του ελληνικού πληθυσμού στο διάστημα των τριών πρώτων χρόνων της Κατοχής αντιμετώπισε τον κίνδυνο να πεθάνει από πείνα. Από τον Αύγουστο του 1941 μέχρι τον Απρίλιο του 1942 η θνησιμότητα του πληθυσμού ήταν 500% μεγαλύτερη στην πρωτεύουσα και 800% στα νησιά...».

Το ίδιο ντοκουμέντο καταλήγει με την εκτίμηση «ότι κατά τη διάρκεια της Κατοχής στην Ελλάδα οι Γερμανοί εκτέλεσαν 91.000 ομήρους...».

ΤΟ ΕΠΙΣΗΜΟ ΚΑΤΗΓΟΡΗΤΗΡΙΟ ΣΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ
Η φοβερή ληστεία από τους ναζί

«Λόγω της γεωγραφικής θέσης της Ελλάδας, οι Γερμανοί τη χρησιμοποιούσαν ως βάση εξόρμησης για τις επιχειρήσεις τους κατά της Αφρικής. Την Ελλάδα χρησιμοποίησαν, επίσης, οι Γερμανοί ως αναρρωτήριο για τους ασθενείς Γερμανούς στρατιώτες των τμημάτων τους στην Αφρική και το ανατολικό μέτωπο και για τον λόγο αυτό ήταν υπερπλήρης από Γερμανούς στρατιώτες.

Ενα μεγάλο μέρος του αποθέματος των τροφίμων, λαχανικών, πατάτας, λαδιού, κρέατος και γαλακτοκομικών προϊόντων κατασχέθηκαν αμέσως μετά την είσοδο των γερμανικών στρατευμάτων. Επειδή, όμως, τα τρόφιμα αυτά δεν θεωρήθηκαν αρκετά, κατασχέσανε από τις αγροτικές περιοχές ολόκληρη την παραγωγή και τα περισσότερα οικιακά ζώα....

... Οι Γερμανοί από τον Αύγουστο μέχρι τον Δεκέμβριο του 1941 κατασχέσανε στην Ελλάδα 26.206.085.000 δραχμές, δηλαδή, περισσότερα από το ετήσιο εισόδημα ολόκληρης της Ελλάδας, το οποίο ήταν 23.000.000.000, και το επόμενο έτος, επειδή το εισόδημα ήταν μικρότερο κατασχέσανε τ΄ αποθέματα των τραπεζών (κατοχικό δάνειο)...».

Σε συνέχεια απαριθμούνται αναλυτικά οι κατασχέσεις σε είδη πρώτης ανάγκης και με το συμπέρασμα: «Η φοβερή ληστεία είχε αποτέλεσμα να πεθάνει από πείνα μεγάλο μέρος του ελληνικού πληθυσμού και στάθηκε αφορμή ν΄ αντιληφθούν ότι έκαναν υπερβολές.

Σε αποστολή του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού υποσχέθηκαν ότι θα σταματήσουν τις κατασχέσεις και τη μεταφορά τροφίμων από την Ελλάδα, αλλά ουδέποτε τήρησαν την υπόσχεσή τους.

Οπως και στ΄ άλλα κράτη, έτσι και στην Ελλάδα οι γερμανικές αρχές κατοχής εκδώσανε μεγάλη ποσότητα χαρτονομισμάτων (10 δισ. μάρκα). Ετσι, προκάλεσαν τον υπερπληθωρισμό και ταυτόχρονα αγόραζαν χρυσά κοσμήματα, έργα τέχνης, έπιπλα και άλλα αντικείμενα αξίας που έστελναν στη Γερμανία.

Σύστημα κλήριγκ

Οι Γερμανοί εφαρμόσανε και στην Ελλάδα το σύστημα του κλήριγκ (σ.σ. το σύστημα ίσχυε και προπολεμικά και λειτουργούσε σε βάρος της Ελλάδας, αλλά στην Κατοχή ισοδυναμούσε με ληστεία). Δηλαδή, η γερμανική στρατιωτική διοίκηση επέτασσε όλα τα εξαγώγιμα ελληνικά εμπορεύματα τα οποία αγόραζαν οι γερμανικοί εμπορικοί οίκοι σε τιμές που καθορίζονταν από τις γερμανικές αρχές κατοχής. Χρήματα για τις αγορές αυτές ουδέποτε δόθηκαν, επειδή οι Γερμανοί τα πίστωναν ή χρησιμοποιούσαν τη μέθοδο της ανταλλαγής.

Τα προϊόντα που έρχονταν από τη Γερμανία χρεώνονταν 200-500% πάνω από την πραγματική τους αξία, ενώ ταυτόχρονα υπολογίζονταν ως έξοδα της Ελλάδας και η αξία των προϊόντων που εισάγονταν από τη Γερμανία για τη διατροφή των Γερμανών στρατιωτών.

Τη ληστεία αυτή οι γερμανικές αρχές την ονόμαζαν κλήριγκ. Οταν η Ελλάδα καταλήφθηκε από τους Γερμανούς το χρέος της προς τη Γερμανία ήταν 4.353.428 μάρκα, ενώ την εποχή της απελευθέρωσης της Ελλάδας ανέρχονταν σε 264.157.574 μάρκα...».

Η λεηλασία βάραινε για δεκαετίες μετά την ελληνική οικονομία
Τα εγκλήματα δεν έγιναν άπαξ

Η καταστροφή και η λεηλασία της χώρας από τους ναζί αποτυπώνονται ανατριχιαστικά στην περίφημη «Εκθεση Πολέμου και Θυσιών Ελλάδος 1941-1944» (συντάχθηκε αμέσως μετά την απελευθέρωση από επιτροπή μ΄ επικεφαλής τον Κ. Δοξιάδη). Σε αυτή βασίστηκε και έκθεση που παραδόθηκε στους δικαστές της Νυρεμβέργης και αποτέλεσε την κύρια βάση για το ελληνικό «κατηγορώ». Συνοπτικά:

• • Η ζημιά που υπέστη η χώρα μας ως το 1944 λόγω πληθωρισμού εκτιμάται σε 27,45 εκατ. χρυσές λίρες ή 549 εκατ. δολάρια (αξίας 1945).
• • Το κατοχικό δάνειο επιβάρυνε την Ελλάδα να πληρώνει κάθε μήνα και προκαταβολικά 1,5 τρισ. δρχ. στις δυνάμεις κατοχής, ποσό που ανήλθε το 1942 στα 8 τρισ. τον μήνα. Το ύψος του κατ' εκτίμηση της ΤτΕ ανέρχεται (δίχως τόκους) σε 227.940.201 εκατ. δολ. το 1944.
• • Το σιδηροδρομικό δίκτυο καταστράφηκε κατά το 55%.
• • Οι συρμοί (τρένα) 80%.
• • Τα βαρέα οχήματα 90%.
• • Τα ιδιωτικά οχήματα 70%.
• • Ο αλιευτικός στόλος μειώθηκε 45%.
• • Ο εμπορικός στόλος έχασε τα 70% του τονάζ.
• • Ολική καταστροφή στις λιμενικές υποδομές.
• • Το ζωικό κεφάλαιο καταστράφηκε κατά 70%.
• • Το οδικό δίκτυο 56%.
• • Οι οδικές γέφυρες 73%.
• • Οι σιδηροδρομικές γέφυρες 90%.
• • Το τηλεφωνικό-τηλεγραφικό δίκτυο 90%
• • Τα γεωργικά μηχανήματα και οι υποδομές 60%.
• • Τα δημόσια κτίρια και οι υποδομές 50%.
• • Η βιομηχανία 80%.
• • Οι οικοδομές (κατοικίες ή άλλα κτίρια) 30%.
• • Ενδεικτικά από τη γεωργική παραγωγή κατασχέθηκαν «επισήμως» 300.000 τόνοι λάδι, 20.000 ελιές, 160.000 κορινθιακή σταφίδα, 35.000 σουλτανίνα, 110.000 καπνά, 560.000 λαχανικά, 400.000 φρούτα, 40.000 σιτάρι, 800.000.000 κομμάτια εσπεριδοειδή...

Τα ενδεικτικά αυτά νούμερα δίνουν το μέτρο καταστροφής και καταλήστευσης και εξηγούν την υπανάπτυξη των επόμενων δεκαετιών. Με την έννοια αυτή τα εγκλήματα κατά της Ελλάδας ήταν διαρκή και δεν συντελέστηκαν άπαξ το 1941-1944. Για την ιστορία, τα αιτήματα της Ελλάδας κατατέθηκαν στη διάσκεψη των συμμάχων στο Παρίσι (Δεκέμβριος 1945) και το οικονομικό τους ύψος ανερχόταν σε 12 δισ. δολάρια (αγοραστικής αξίας 1938).

Η διάσκεψη αναγνώρισε ένα μέρος του αιτήματος, που αντιστοιχούσε σε 7,2 δισ. δολάρια (με επιτόκιο 3%). Δεν περιείχαν (και σωστά) τη γερμανική οφειλή από το κατοχικό δάνειο. Σε κάθε περίπτωση ούτε τα 7,2 δισ. δολάρια καταβλήθηκαν ποτέ από τη Γερμανία στην Ελλάδα.

Ολες σχεδόν οι απαιτήσεις «ξεχάστηκαν» το 1953 (Διάσκεψη του Λονδίνου) όταν «κουρεύτηκαν» τα χρέη της Γερμανίας. Μια συμφωνία στην οποία μετείχε και η Ελλάδα και την οποία υπενθυμίζει σήμερα για να προβάλει την ανάγκη για μια παρόμοια αντιμετώπιση του δικού της προς τη Γερμανία και τους άλλους Ευρωπαίους δανειστές.

Ο όλεθρος με αριθμούς

• 940.700 η συνολική απώλεια του πληθυσμού, δηλαδή στο 12,9% του επιπέδου του 1940
• Καταστράφηκε οικοδομικός όγκος ισοδύναμος με 512.000 οικοδομές (η απώλεια ήταν 29%). Για να αντικατασταθεί θα χρειαζόταν προσπάθεια 28 χρόνων
• Η χώρα έχασε ένα ολόκληρο εθνικό εισόδημα από τις καταστροφές οικοδομών.
• Για την αποκατάσταση θα έπρεπε να εργασθεί όλος ο λαός επί 2 χρόνια χωρίς να ξοδεύει τίποτα, είτε να διατεθεί ολόκληρος ο δημόσιος προϋπολογισμός (επίπεδα του 1946) επί 40 χρόνια για τον ίδιο σκοπό
• Εχασαν τη στέγη τους 1,2 εκατ. άτομα και αναγκάστηκαν να ζουν υπό τους χειρότερους όρους μετά τον πόλεμο (18% άστεγοι)

Τάκης Κατσιμάρδος
katsimar@yahoo.gr

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22768&subid=2&pubid=64144701

Λάικα, ένα αδεσποτάκι στα αστέρια

Ένα αδέσποτο στα αστέρια

Η σκυλίτσα Λάικα και η αληθινή ιστορία πίσω από το μύθο

Γράφει ο Γιώργος Φρατζεσκάκης

«Σαν σήμερα γεννήθηκε η Λάικα. Ψάξε το!» Το μήνυμα ήρθε στο κινητό μου από «άγνωστο αποστολέα» την περασμένη Παρασκευή. Το έψαξα. Δεν ήταν ακριβές. Η Λάικα, το μικρόσωμο σκυλί που εκτοξεύτηκε στο Διάστημα στις 3 Νοεμβρίου του 1957, για να δώσει το πολυπόθητο προβάδισμα στη Σοβιετική Ένωση, στον διαβόητο «αγώνα του Διαστήματος» ανάμεσα στο ανατολικό μπλοκ και τη Δύση, ήταν -φυσικά- αδέσποτη. Οι επιστήμονες του κοσμοναυτικού προγράμματος υπολόγιζαν ότι η ηλικία της ήταν περίπου τριών ετών, όταν την συμπεριέλαβαν στο πρότζεκτ «Σπούτνικ 2» μαζί με άλλα δύο σκυλιά. Και το αληθινό της όνομα ήταν Κουντριάβκα, που στα Ρωσικά σημαίνει «μικρή, χαριτωμένη σγουρομάλλα».

Την ιστορία της την ξέρουμε, λίγο-πολύ, όλοι. Για τους Σοβιετικούς, το διαστημικό πρόγραμμα ήταν η αιχμή του δόρατος στον Ψυχρό Πόλεμο με την Αμερική και τους συμμάχους της, και διακαής τους πόθος, από τη δεκαετία του '40 κιόλας, ήταν μια επανδρωμένη αποστολή πέρα από τη γήινη ατμόσφαιρα, στα όρια του ανοιχτού Διαστήματος. 

Προτού τολμήσουν όμως να βάλουν έναν κοσμοναύτη μέσα στην κλειστοφοβική κάψουλα της ρουκέτας τους, έπρεπε να εξακριβώσουν τις συνέπειες που έχει στα θηλαστικά η διαδικασία της εκτόξευσης, η έλλειψη βαρύτητας και η παραμονή στο Διάστημα.

Οι Αμερικανοί ήδη πειραματίζονταν με χιμπατζήδες. Μόνο και μόνο για να μην κατηγορηθούν για επιστημονικό μιμητισμό, οι Σοβιετικοί διάλεξαν τα σκυλιά. Το πρότζεκτ στέφθηκε με μερική, μόνο, επιτυχία. Λίγες ώρες μετά την εκτόξευση του Σπούτνικ 2, η Κουντριάβκα έπαψε να στέλνει σημάδια ζωής μέσω της τηλεμετρίας και ο θάνατος της επήλθε λόγω στρες και υπερθέρμανσης, όπως αποφάνθηκαν αργότερα οι επιστήμονες. Ωστόσο, το σοβιετικό κατεστημένο, ένθερμος οπαδός της προπαγάνδας, έστελνε «ανταποκρίσεις» στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης για αρκετές μέρες αργότερα, διαβεβαιώνοντας το κοινό ότι «η Κουντριάβκα χαίρει άκρας υγείας και απολαμβάνει τη θέα από ψηλά...»

Έπρεπε να περάσουν χρόνια από την περεστρόικα και να έρθει το 2002, για να μάθει επιτέλους ο κόσμος την αλήθεια. Η πρώτη ζωντανή κοσμοναύτης έζησε μερικές στιγμές βασανιστικής αγωνίας προτού αφήσει την τελευταία της πνοή, με τον τρόπο που κάθε σκυλί θα απευχόταν: μόνη και τρομαγμένη.

Αυτό δεν θα το διαβάσετε σε κανένα ιστορικό βιβλίο. Θα διαβάσετε, αντίθετα, πως «η Λάικα προετοίμασε το δρόμο για το ένδοξο πρόγραμμα των επανδρωμένων πτήσεων στο Διάστημα και εφοδίασε την επιστήμη με πολύτιμες πληροφορίες για το πώς αντιδρούν οι ζωντανοί οργανισμοί στις αντίξοες συνθήκες της διαστημικής επιβίωσης». Θα δείτε ακόμα το μνημείο που έστησαν οι Ρώσοι προς τιμήν της στη Μόσχα, τον Απρίλιο του 2008. Το μνημείο απεικονίζει μια Λάικα (γιατί η Λάικα είναι μια ολόκληρη κατηγορία φυλών σκύλων στη Ρωσία - εξ ου και η παρεξήγηση) να στέκει υπερήφανη πάνω στον κώνο μιας διαστημικής ρουκέτας, ατενίζοντας το άπειρο. Παρεμπιπτόντως, Λάικα στα Ρωσικά σημαίνει «αυτός που ουρλιάζει». Απλώς, στο Διάστημα δεν υπάρχει κανένας άλλος για να ακούσει την κραυγή σου...

Από το περιοδικό ¨Κ¨¨

 

Λάικα, η πρωτοπόρος κοσμοναύτης

Η Λάικα  ήταν μία σκυλίτσα που χρησιμοποιήθηκε στο Σοβιετικό Διαστημικό Πρόγραμμα. Στις 3 Νοεμβρίου 1957, έγινε ο πρώτος ζωντανός οργανισμός που μπήκε σε τροχιά γύρω από τη Γη, επιβαίνοντας στον τεχνητό δορυφόρο Sputnik 2. Ήταν η πρωτοπόρος της Διαστημικής, αφού άνοιξε το δρόμο για ασφαλή ταξίδια άλλων σκύλων, αλλά και το δρόμο του πρώτου κοσμοναύτη, Γιούρι Γκαγκάριν.

Το σύντομο ταξίδι της Λάικα

(στα Ρώσικα Лайка, "Αυτή που γαβγίζει")

Πριν γίνει πειραματόζωο της Σοβιετικής Διαστημικής Υπηρεσίας, ήταν αδέσποτο στην Μόσχα. Η επιλογή ενός αδέσποτου ήταν σκόπιμη, ώστε να έχει συνηθίσει στο κρύο και την πείνα και να μπορεί να ανταπεξέλθει ευκολότερα τυχόν δυσμενείς καταστάσεις κατά την πτήση. Ήταν ημίαιμη, πιθανώς τριών ετών. Το όνομά της στην αρχή ήταν Kudryavka ("μικρή σγουρομάλλα" στα Ρώσικα) ενώ την φώναζαν και Zhuchka ("Ζουζούνι") και Limonchik ("Λεμόνι").

Πέρασε μία σχετική εκπαίδευση εξοικείωσης με περιορισμένους χώρους και με τους θόρυβους και την επιτάχυνση της εκτόξευσης και στις 3 Νοέμβριου 1957 (για να γιορταστεί η 40-ή επέτειος της Ρωσικής Επανάστασης) εκτοξεύτηκε με το Σπούτνικ 2.

Το Σπούτνικ 2 είχε σχεδιαστεί και κατασκευαστεί στα γρήγορα, σε μόλις 1 μήνα, καθώς ο Νικίτα Χρουστσόφ είχε δώσει ρητή εντολή να προλάβει να εκτοξευτεί ο δορυφόρος στην επέτειο της Ρωσικής Επανάστασης. Ως αποτέλεσμα, αντίθετα με τους μεταγενέστερους σοβιετικούς δορυφόρους, δεν είχε προλάβει να σχεδιαστεί και για ασφαλή επανείσοδο στην ατμόσφαιρα και έτσι η Λάικα ήταν καταδικασμένη απ' τη στιγμή που άρχισε το ταξίδι της.

Το σχέδιο ήταν να μείνει ζωντανή επί 10 μέρες σε τροχιά, τρεφόμενη με ένα τζελ που περιείχε θρεπτικά συστατικά, και ύστερα να της γίνει ευθανασία, με δηλητήριο που είχε τοποθετηθεί στο τζελ που θα κατανάλωνε την δέκατη ημέρα. Οι αισθητήρες που ήταν τοποθετημένοι πάνω της έδειξαν ότι επιβίωσε απ' την εκτόξευση, οι παλμοί της όμως έφτασαν τους τριπλάσιους από το κανονικό λόγω του φόβου και επανήλθαν μετά από πολλή ώρα.

Επειδή ακριβώς το Σπούτνικ 2 είχε κατασκευαστεί πολύ γρήγορα και πρόχειρα, προκειμένου να προλάβει την επέτειο της Επανάστασης, λίγο μετά την επιτυχή τοποθέτηση σε τροχιά γύρω από τη Γη παρουσιάστηκε μία βλάβη στο σύστημα θερμομόνωσης και εξαερισμού, με αποτέλεσμα η θερμοκρασία στον χώρο που βρισκόταν η Λάικα να φτάσει ή ίσως και ξεπεράσει τους 40 βαθμούς Κελσίου. Καθώς ο οργανισμός των σκύλων δεν μπορεί να αντέξει τέτοια υπερθέρμανση, λόγω έλλειψης ιδρωτοποιών αδένων, η Λάικα πέθανε από έναν συνδυασμό θερμοπληξίας, καταπόνησης και ακραίου στρες, σε 5 έως 7 ώρες μετά την εκτόξευση, αφού είχε συμπληρώσει 4 τροχιές γύρω από τη Γη. Το Σπούτνικ 2 εξαερώθηκε κατά την επανείσοδό του στην ατμόσφαιρα στις 14 Απριλίου 1958, μετά από 2.570 τροχιές γύρω από τη Γη.

Εκτός από τον πρώτο ζωντανό οργανισμό σε τροχιά, έγινε έτσι και το πρώτο θύμα της εξερεύνησης του διαστήματος. Η πτήση της όμως απέδειξε ότι οι ζωντανοί οργανισμοί μπορούσαν να επιβιώσουν από μια εκτόξευση και από τις συνθήκες που επικρατούν σε τροχιά και έδωσε τα πρώτα στοιχεία για το πως συμπεριφέρονται τα έμβια όντα στο διάστημα. Παρόλα αυτά, ο τότε εκπαιδευτής της, Όλεγκ Γκαζένκο, το 1998 δήλωσε ότι «Όσο ο καιρός περνάει, μετανιώνω όλο και πιο πολύ γι' αυτό. Αυτά που μάθαμε από αυτή την αποστολή δεν ήταν τόσα ώστε να δικαιολογούν το θάνατο του σκυλιού».

Λαϊκή απήχηση

Το σύντομο ταξίδι της Λάικα, την έκανε ένα από τα πιο διάσημα σκυλιά του κόσμου. Απεικονίστηκε σε γραμματόσημα σε πολλές χώρες, και μάρκες από τσιγάρα και σοκολάτες είχαν το όνομά της. Τις τελευταίες δεκαετίες, έχει γίνει και όνομα συγκροτημάτων και τραγουδιών. Τον Νοέμβριο του 1997, σαράντα χρόνια μετά την πτήση της Λάικα, ένα μνημείο πεσόντων αστροναυτών ανεγέρθηκε στην Αστρόπολη, το κέντρο εκπαίδευσης των Σοβιετικών αστροναυτών κοντά στην Μόσχα. Σε μία γωνιά του μνημείου υπάρχει και η εικόνα της Λάικα.

http://tgotn.blogspot.gr/2014/12/blog-post_15.html

DCA και θεραπεία του καρκίνου;

Μπορείτε να θεραπεύσετε τον καρκίνο,

δρ. Μιχελάκη;

Ο Έλληνας καθηγητής του Πανεπιστημίου της Alberta του Καναδά ερευνά την «αχίλλειο πτέρνα» της νόσου και περιγράφει στο «Κ» τα πολύκροτα ευρήματα του.

Των Γρηγόρη Λάσκαρη - Μιχάλη Πιτσιλίδη

Το «φάρμακο κατά του καρκίνου» αποτελεί το ιερό δισκοπότηρο της φαρμακευτικής έρευνας. Βασιζόμενος σε μια θεωρία που διατυπώθηκε για πρώτη φορά πριν από 80 χρόνια, ο Ευάγγελος Μιχελάκης έκανε ένα αποφασιστικό βήμα προς αυτή την κατεύθυνση. To DCΑ, μια απλή και φτηνή ουσία, φαίνεται πως ανοίγει διάπλατα την πόρτα σε μια νέα κατηγορία φαρμάκων που έχουν αναπτερώσει τις ελπίδες για το πιο αποφασιστικό χτύπημα στη μάχη κατά της νόσου.

Μπορείτε να μας περιγράψετε εν συντομία την ανακάλυψη σας;

Κατ' αρχάς, πρέπει να διευκρινίσουμε κάποια βασικά πράγματα σχετικά με την παραγωγή ενέργειας από τα ανθρώπινα κύτταρα. Μέσα στα κύτταρα μας υπάρχουν οργανίδια που λέγονται μιτοχόνδρια και είναι τα «εργοστάσια» παραγωγής ενέργειας. Αυτό που προσήλκυσε το ενδιαφέρον μου είναι ένα γεγονός το οποίο, ενώ είναι γνωστό εδώ και 80 χρόνια, δεν έτυχε έκτοτε της δέουσας προσοχής. Παρ' όλη τη σημασία που έχουν αυτά τα οργανίδια για την επιβίωση του κυττάρου, τα καρκινικά κύτταρα, τα οποία σημειωτέον έχουν πολύ αυξημένες ενεργειακές ανάγκες σε σχέση με τα φυσιολογικά, προτιμούν να ζουν χωρίς μιτοχόνδρια.              

Ποιος ο λόγος; Αυτή είναι επιλογή καταστροφής και όχι επιβίωσης.

Μπορεί να φαίνεται παράδοξο, αλλά η απενεργοποίηση των μιτοχονδρίων είναι στρατηγική επιλογή επιβίωσης των καρκινικών κυττάρων. Ας δούμε γιατί. Τα μιτοχόνδρια δεν είναι μόνο κέντρα παραγωγής ενέργειας. Είναι και ανιχνευτές καρκινογένεσης: Όταν αντιληφθούν ότι το κύτταρο έγινε καρκινικό, μπορούν να δράσουν ως ωρολογιακή βόμβα στο εσωτερικό του και να το σκοτώσουν. Άρα, τα καρκινικά κύτταρα προτιμούν να κλείσουν τα εργοστάσια παραγωγής ενέργειας και έτσι να αφοπλίσουν τη βόμβα που τα απειλεί.

Πώς κάνουμε τον καρκίνο να «αυτοκτονεί»

Εσείς τι ανακαλύψατε;

Βρήκαμε ότι ένα μικρό οργανικό μόριο, το διχλωροξικό οξύ ή αλλιώς DCA, μπορεί να θέσει σε πλήρη λειτουργία τα μιτοχόνδρια των καρκινικών κυττάρων. Για να γίνει κατανοητό αυτό, πρέπει να πούμε δυο πράγματα σχετικά με την παραγωγή ενέργειας. Τα κύτταρα μας, βασικά, «καίνε» γλυκόζη μέσω μιας διαδικασίας που λέγεται γλυκόλυση. Διασπούν τη γλυκόζη και τη μετατρέπουν σε ένα προϊόν που λέγεται πυροσταφυλικό οξύ. Με αυτόν τον τρόπο παράγεται ένα μικρό ποσό ενέργειας. Η μεγάλη ποσότητα ενέργειας παράγεται όταν ένα ένζυμο που λέγεται PDH πάρει το πυροσταφυλικό οξύ και το κατευθύνει μέσα στα μιτοχόνδρια. Εκεί το πυροσταφυλικό οξύ «καίγεται» με πολύ μεγάλη απόδοση και παράγονται πολύ μεγάλα ποσά ενέργειας. Η PDH, δηλαδή, στρέφει το ποτάμι της ενέργειας προς τα μιτοχόνδρια. Τα καρκινικά κύτταρα έχουν απενεργοποιήσει την PDH τους κι έτσι έχουν βγάλει τα μιτοχόνδρια εκτός λειτουργίας. Το DCA αποκαθιστά τη λειτουργία της PDH, με αποτέλεσμα η ροή της ενέργειας να στρέφεται ξανά προς τα μιτοχόνδρια. Έτσι, ενεργοποιείται η «ωρολογιακή βόμβα» και τα καρκινικά κύτταρα πεθαίνουν μέσω μιας διαδικασίας που λέγεται απόπτωση - ένα πρόγραμμα θανάτου το οποίο «τρέχει» ο οργανισμός και καταστρέφει τα κύτταρα, όταν αυτά αρχίσουν να εξαλλάσσονται σε καρκινικά. Δυστυχώς, τα τελευταία καταφέρνουν να παρακάμπτουν το μηχανισμό και να αποφεύγουν την καταστροφή τους. Ξέρετε ποιο είναι το κέντρο συντονισμού της αποπτωτικής αντίδρασης, ποιος είναι ο κεντρικός επεξεργαστής που «τρέχει» το πρόγραμμα καταστροφής των κυττάρων; Τα μιτοχόνδρια! Γι' αυτόν ακριβώς το λόγο τα καρκινικά κύτταρα καταλαμβάνουν και εξουδετερώνουν άμεσα τα μιτοχόνδρια, για να μην προλάβουν τα τελευταία και «τρέξουν» το πρόγραμμα αυτοκαταστροφής των κυττάρων! Όταν, λοιπόν, χορηγήσαμε DCA σε ποντίκια, στα οποία είχαμε προηγουμένως εμφυτεύσει ανθρώπινους καρκινικούς όγκους, τα μιτοχόνδρια των καρκινικών τους κυττάρων ενεργοποιήθηκαν, όπως και ο μηχανισμός της απόπτωσης. Με άλλα λόγια, ενεργοποιήσαμε το σύστημα αυτοκαταστροφής και τα καρκινικά κύτταρα «αυτοκτόνησαν». Απ' ό,τι φαίνεται, η επιλεκτικότητα του DCA βασίζεται σε μια μεταβολική ιδιαιτερότητα του καρκίνου τόσο βασική, τόσο στοιχειώδη, που μάλλον υπάρχει στους περισσότερους τύπους καρκίνου! Τα φυσιολογικά κύτταρα δεν επηρεάζονται από το DCA γιατί έχουν ήδη σε πλήρη δράση τα μιτοχόνδρια τους, χωρίς να ενεργοποιείται ο μηχανισμός αυτοκαταστροφής. Με άλλα λόγια, μετά την ενεργοποίηση των μιτοχονδρίων τα καρκινικά κύτταρα καταστρέφονται, ενώ τα υγιή μένουν απολύτως ανεπηρέαστα.

Δοκιμές σε ασθενείς τελικού σταδίου

Έχουν αρχίσει οι κλινικές δοκιμές σε ανθρώπους; Σε ποια φάση βρίσκονται οι σχετικές έρευνες;

Οι μελέτες άρχισαν τον Οκτώβριο του 2007 και είναι πολύ νωρίς για να βγάλουμε συμπεράσματα. Στις μελέτες μας συμμετέχουν καρκινοπαθείς τελικού σταδίου, οι οποίοι δεν ανταποκρίνονται πια σε κλασικές θεραπείες. Ο αρχικός μας στόχος είναι να προσδιορίσουμε τη βέλτιστη δόση DCA και να εξετάσουμε ζητήματα ασφάλειας και πιθανών παρενεργειών. Βασικά, επειδή πρόκειται για ανθρώπους με τελικές μορφές καρκίνου, ξεκινάμε με μεγάλη δόση και τη μειώνουμε όταν βλέπουμε σημάδια τοξικότητας. Τα πρώτα αποτελέσματα μας κάνουν αισιόδοξους και ήδη σχεδιάζουμε νέες κλινικές δοκιμές στο Έντμοντον, σε συνεργασία και με άλλα πανεπιστήμια.

Υπάρχουν καρκίνοι που θεωρητικά δεν θα ανταποκριθούν στο DCA; Εχουν όλοι οι καρκίνοι «πειραγμένα» μιτοχόνδρια;

Το 1981, ένας επιστήμονας από το Danna Farber, ονόματι Chen, είχε ήδη περιγράψει ότι από τα 120 είδη καρκίνου που είχε μελετήσει, οι 110 είχαν υπερπολωμένα μιτοχόνδρια. Αυτό σημαίνει -βέβαια ο Chen τότε δεν το ήξερε- ότι η μεγάλη πλειονότητα των καρκίνων αντιστέκονται στην απόπτωση λόγω «πειραγμένων» μιτοχονδρίων. Αυτό είναι κάτι που ακόμα και σήμερα δεν μπορούν να το συνειδητοποιήσουν εύκολα πολλοί συνάδελφοι μου. Ακόμα και το περιοδικό στο  οποίο δημοσιεύσαμε την εργασία μας, είχε κάποια προβλήματα με αυτό. Τα σαρκώματα και κάποιου είδους λεμφώματα φαίνεται να μην εμπίπτουν σ' αυτή την κατηγορία των καρκίνων με υπερπολωμένα μιτοχόνδρια.

«Συγκινητικές οι δωρεές του απλού κόσμου»

Τι γίνεται με τη χρηματοδότηση της ερευνάς σας; Ξέρουμε ότι καμία φαρμακευτική εταιρεία δεν δέχεται να την χρηματοδοτήσει επειδή το μόριο του DCA δεν μπορεί να πατενταριστεί.

Μέσω συνεισφορών και μέσω του Πανεπιστημίου της Alberta συγκεντρώσαμε 1,5 εκατομμύριο δολάρια. Παίρνουμε γράμματα απ' όλο τον κόσμο που μας δίνουν 5 δολάρια, 10 δολάρια. Είναι συγκινητικό. Τα κεφάλαια που διασφαλίσαμε μ' αυτό τον τρόπο είναι πολύτιμα, αλλά δεν επαρκούν για τα επόμενα στάδια της έρευνας. Ο στόχος μας, λοιπόν, είναι να χρησιμοποιήσουμε αυτά τα χρήματα για να ολοκληρώσουμε τα πρώτα βήματα. Για τα επόμενα, που είναι οι πολυκεντρικές μελέτες, χρειάζονται πολύ μεγαλύτερα κεφάλαια τα οποία, ειλικρινά, δεν γνωρίζω πώς θα τα εξασφαλίσουμε.

Αυτό που μου κάνει εντύπωση στο DCA είναι το πόσο απλό είναι στη δομή και τη χρήση του. Μήπως παραείναι καλό για να είναι αληθινό ή πρόκειται πραγματικά για τη χρυσή σφαίρα, το «magic bullet», εναντίον του καρκίνου;

Αυτό ήταν υπερβολή. Αυτό που είπε ο δημοσιογράφος του New Scientist ήταν ότι, αν υπήρχε μια «magic bullet» κατά του καρκίνου, θα είχε τα χαρακτηριστικά του DCA. To απλό της χρήσης του οφείλεται στο ότι συντίθεται εύκολα, είναι διαλυτό στο νερό και απορροφάται από το στομάχι. Η αποτελεσματικότητα του έναντι πολλών μορφών καρκίνου οφείλεται στο ότι η υπολειτουργία των μιτοχονδρίων αποτελεί τον κοινό παρονομαστή πολλών διαφορετικών καρκινικών διεργασιών. Είναι κάτι σαν την αχίλλειο πτέρνα του καρκίνου... Είμαι 100% πεπεισμένος ότι η μιτοχονδριακή θεωρία είναι σωστή. Το θέμα είναι τι φάρμακα θα βγουν από αυτή την ανακάλυψη. To DCA αποτελεί το πρώτο αυτής της νέας γενιάς φαρμάκων. Έχουμε ακόμα πολλά να δούμε.

Γιατί, όταν τα καρκινικά μιτοχόνδρια επαναλειτουργούν, ενεργοποιείται η απόπτωση, ενώ δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο με τα υγιή; Γιατί τα καρκινικά κύτταρα πεθαίνουν αν προσπαθήσουν να γίνουν φυσιολογικά;

Δεν υπάρχει κάποια ικανοποιητική απάντηση αυτή τη στιγμή. Να σας πω πώς το βλέπω εγώ. Φανταστείτε ότι έχετε ένα χωριό που έχει αποκοπεί από το ηλεκτρικό δίκτυο για πολλά χρόνια. Οι άνθρωποι χρησιμοποιούν λυχνάρια για να φωτίζονται, πλην όμως έχουν τις πρίζες τους, τις ηλεκτρικές συσκευές και τις εγκαταστάσεις. Ξαφνικά, το δίκτυο αυτό ηλεκτροδοτείται. Αυτό που θα συμβεί είναι ότι θα ανάψουν τα φώτα για μια στιγμή και μετά θα καούν τα πάντα! Κάτι αντίστοιχο, άλλωστε, συμβαίνει όταν το αίμα επανέρχεται σε ισχαιμικές περιοχές. Οι βλάβες δεν προκαλούνται τόσο από την ισχαιμία, όσο από την απότομη επαναιμάτωση της περιοχής.

Ποιος είναι ο λόγος που το 99% των ερευνητικών προσπαθειών στο πεδίο του καρκίνου έχουν επικεντρωθεί στα γονιδιακά μονοπάτια της καρκινογένεσης και όχι στην καρδιά του καρκίνου, την ενεργειακή του τροφοδότηση, τα λεγόμενα cancer bioenergetics;

Αυτό είναι αποτέλεσμα του ενθουσιασμού που επικράτησε όταν πριν από 30 - 40 χρόνια ανακαλύφθηκαν τα ογκογονίδια, δηλαδή, για να το πούμε απλά, γονίδια τα οποία, όταν ενεργοποιηθούν, μπορούν να οδηγήσουν σε καρκίνο. Αυτό αποτελούσε, θεωρητικά, το τέλειο έδαφος ανάπτυξης νέων, αποτελεσματικών φαρμάκων. Μέχρι που έγινε κατανοητό ότι σε έναν καρκίνο δεν ενεργοποιείται ένα, αλλά πολλά ογκογονίδια και δεν ξέρεις τι να πρωτοκάνεις. Αν στοχεύσεις σε ένα ογκογονίδιο, τι κάνεις με τα άλλα;

Η σύγχρονη αντικαρκινική έρευνα έχει γίνει πολύ «εξωτική». Με ανακουφίζει το γεγονός ότι με την ερευνά σας αρχίσαμε να μιλάμε πάλι με βασικούς όρους βιοχημείας. Θα συγκλίνουν οι δύο αυτές προσεγγίσεις;

Μα συγκλίνουν εκ των πραγμάτων. Οι «εξωτικοί» μηχανισμοί συγκλίνουν πάνω στη βιοενεργειακή πραγματικότητα των μιτοχονδρίων. Οι δράσεις όλων των ογκογονιδίων συγκλίνουν στο μιτοχόνδριο, το οποίο αποτελεί τον κοινό τόπο συνάντησης όλων αυτών των πολύπλοκων μονοπατιών. Αντί να στοχοποιείς λοιπόν κάθε βιοχημικό μονοπάτι χωριστά, επικεντρώνεσαι, με πολύ πιο οικονομικό και αποτελεσματικό τρόπο, στο κοινό τους σημείο, το μιτοχόνδριο.

Νομίζω ότι το DCA το πρωτοδουλέψατε ως μέσο αντιμετώπισης της πνευμονικής υπέρτασης, μιας νόσου που σήμερα απαιτεί τεράστια ποσά για τη φαρμακευτική της αντιμετώπιση.

Σωστά. Ο μηχανισμός πρόκλησης της πνευμονικής υπέρτασης θυμίζει καρκίνο, αλλά συμβαίνει στα κύτταρα των πνευμονικών αρτηριών. Βρήκαμε ότι το DCA βελτιώνει καταπληκτικά την πνευμονική υπέρταση σε ποντίκια, δρώντας στα μιτοχόνδρια τους, κι από εκεί μας ήρθε η ιδέα να το δοκιμάσουμε στον καρκίνο. Στην πνευμονική υπέρταση παρατηρείται πράγματι μια άκρατη επέμβαση της φαρμακοβιομηχανίας, με πανάκριβα φάρμακα. Υπάρχει φάρμακο για την πνευμονική υπέρταση που κοστίζει 60.000 δολάρια το χρόνο και, μολονότι δεν προσφέρει και πολλά πράγματα, δίνεται κατά κόρον. Τα πειράματα μας έδειξαν ότι το DCA μπορεί να αναστείλει την πορεία της νόσου, χωρίς να βλάπτει καθόλου τα υγιή κύτταρα.

 Τι ονειρεύεστε για το DCA;

Μου αρκεί να είναι ένα φθηνό φάρμακο που θα βοηθήσει τον κόσμο. Οι περισσότεροι άνθρωποι σήμερα, στην Ασία, την Αφρική και αλλού, δεν έχουν καμία πρόσβαση στα κλασικά χημειοθεραπευτικά, έστω και αν αυτά έχουν περιορισμένη επιτυχία, λόγω κόστους. Ακόμα και στις ΗΠΑ, υπάρχουν άνθρωποι που ζουν π.χ. στη Νέα Υόρκη και δεν έχουν πρόσβαση σε φάρμακα, επειδή είναι πανάκριβα. Πρέπει να καταλάβουμε ότι ο κόσμος χρειάζεται φάρμακα που να είναι όχι μόνο αποτελεσματικά και ασφαλή, αλλά και φθηνά. Εκεί είναι το μεγάλο στοίχημα με φάρμακα σαν το DCA: Αν αποδειχθεί αποτελεσματικό, θα ανήκει σε μια νέα γενιά φαρμάκων που θα είναι και πολύ φθηνά.

Info

Ο Ευ. Μιχελάκης τελείωσε το Πανεπιστήμιο της Πάτρας το 1990. Ακολούθως φοίτησε στο Πανεπιστήμιο του Τέξας, έκανε ειδικότητα στην Παθολογία στο Yale, Καρδιολογία στο Πανεπιστήμιο της Minnesota και, τέλος, το 1999 έφτασε στο Πανεπιστήμιο της Alberta του Καναδά. Υπάρχει ειδικό site ενημέρωσης http://www.thedcasite.com/index.html σχετικά με την έρευνα του DCA, όπου οιοσδήποτε μπορεί να ενημερωθεί για την εξέλιξη της έρευνας. 

ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ "Κ" 15.3.2009 

Welcome to The DCA Site

This site is to help inform people of the exciting research done on DCA by scientists at the University of Alberta. In January 2007, a team of scientists at the University of Alberta published a paper in the scientific journal, Cancer Cell, describing the discovery that a simple, cheap molecule, DCA, worked to reactivate the apoptosis mechanism of cancer cells, causing rapid shrinkage of tumors in rats. Mitochondrial reactivation represents an entirely new approach to treating cancer.

The tumors shrank 70% in three weeks.

DCA is not patentable as a molecule. There is no incentive for private companies to spend the millions of dollars needed to get DCA approved as a cancer treatment by the FDA. This is where we, all of us, need to step in. We intend for TheDCAsite.com to be the meeting place, for the world, where all the important information on DCA is gathered and shared.

This site gives  the results of the Michelakis research, a look at the possible side effects of DCA and the prospects of it being used by YOU. We have posted the best summaries we can reach on dosages, side effect concerns and additional measures to take to help you fight cancer. Questions are answered and a chat room is provided.

To avoid any legal issues, we must state we are not doctors and cannot give medical advice.

DCA has not been approved by the Food and Drug Administration for the treatment of cancer. It can be prescribed "off-label" by your physician.

Please note that DCA is not active against all cancers. An excellent analysis by "Willis", which is supported by the limited feedback we are getting, indicates that sarcomas, for example, are not controlled by DCA. (Note. sarcoma patients, read this).(head and neck squamous cell patients, click here.) However, many cancers are definitely responding to DCA. Non small cell lung cancer patients, even in Stage 4 are showing good responses. We are seeing lymphatic, bladder and other cancers responding very well to DCA. And recently we are hearing that small cell lung cancers sometimes respond well to DCA.

DCA is serious medicine. Study the material on the site. Read our dosage page.

We want to encourage everyone to use the Chat Room or ask the questions you want answered. We strongly recommend you join and register as a chat room user.

The site was first uploaded late on February 5, 2007. The chat room was added February 8, 2007.

http://www.thedcasite.com/index.html