Χαμένα
κορμιά
Γράφει ο Θεοφάνης
Γραικιώτης
Έκανε ζέστη. Πολύ ζέστη εκείνο τον Ιούλιο.
Ο ιδρώτας όμως που έτρεχε
στα πρόσωπα μας μπορεί να μην ήταν και από την ζέστη. Ναι. Μας ήταν … φόβος.
Ρίψη χειροβομβίδας. Αυτό έλεγε
το πρόγραμμα εκπαίδευσης.
Τα κράνη γερά στερεωμένα
στα κεφάλια μας. Έτσι για κάθε ενδεχόμενο.
Ήμασταν στο χαράκωμα.
Η αγωνία στα πρόσωπα μας
ζωγραφισμένη.
Πρώτη φορά θα ρίχναμε
χειροβομβίδα.
Ο Λοχίας μας, ένας
ξερακιανός και ηλιοψημένος τύπος, αποτύπωνε τη σοβαρότητα της στιγμής.
-Λοιπόν μπροστά σας έχετε
τις χειροβομβίδες, που σε λίγο θα ρίξετε.
Θα ακολουθήσετε τις
οδηγίες μου. Το ακούσατε ψάρακες.
Το πρώτο σας λάθος μπορεί
να ’ναι και το τελευταίο.
Χαρά εμείς!!!. Ύστερα
συνέχισε.
-Ποιοι από σας είναι
παντρεμένοι;;; Να βγουν απ το χαράκωμα.
Βγήκαν δύο η τρεις, αν
θυμάμαι.
-Ποιοι από σας είναι
αρραβωνιασμένοι;;;;; Να βγουν κι αυτοί
Βγήκαν άλλοι τέσσερεις
πέντε.
Έτσι μείναμε στο χαράκωμα εμείς
όλοι τα χαμένα κορμιά που θέλαμε την ελευθερία μας και δεν θέλαμε παντρειές και
αρραβωνιάσματα. Καλά να πάθουμε
Και ενώ ο Λοχίας ήταν έτοιμος
για την άσκηση της ρίψης, πετάγεται μέσα απ το χαράκωμα ένας απ τους
νεοσυλλέκτους φωνάζοντας
-Αδικία κυρ Λοχία. Για
τους Λογοδοσμένους δεν είπατε τίποτα.
Τη μέρα κείνη μάθαμε ότι
και οι λογοδοσμένοι θεωρούνται...χαμένα κορμιά!!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου