Translate -TRANSLATE -

Παρασκευή 2 Φεβρουαρίου 2018

Θεοφάνης Γραικιώτης : Ε…Ε…- ΕΝΩΣΗ




Ε…Ε…- ΕΝΩΣΗ, Ε…Ε…-ΕΝΩΣΗ,
Ε…Ε- ΕΝΩΣΗ

Γράφει ο Θεοφάνης Γραικιώτης

Και καραμούζα.
Και ροκάνα.
Και φωνή.
Εγώ, δεν ήμουν εγώ·
Κινούμενη ηχορύπανση ήμουν.
Αλλά κι ο Τάκης, κι ο Γιώργος, κι ο Ντίνος κι ο Γιαννάκης και ο δίδυμος αδελφός μου και αυτοί κινούμενη ηχορύπανση ήταν.
-Θα τους δείξουμε εμείς, ο ένας….
-Θα τους κατατροπώσουμε, ο άλλος …
--Θα τους πάρουμε και τα σώβρακα, ο τρίτος.
Φανατισμός, όχι αστεία … αλλά και νεανικός ενθουσιασμός.
Δεν υπήρχε άλλο θέμα συζήτησης στα πηγαδάκια μας στο Όγδοο Γυμνάσιο.

Μέρες πριν, ετοιμαζόμασταν. Ήταν κρίσιμο το παιγνίδι. Στην Ιταλία η αγαπημένη μας Ένωση είχε χάσει με 18 πόντους διαφορά και έπρεπε τώρα να την καλύψει στην Αθήνα. Και η Ινίς δεν ήταν τυχαία ομάδα. Ήταν από τις κορυφαίες του μπάσκετ.

-Είσαι;;;;
-Και το ρωτάς;;;;;
-Τι ώρα αρχίζει;;;;;;
-Οκτώ
-Να πάμε νωρίτερα. Να πιάσουμε  καλή θέση.

Πιάσαμε θέση στο  Καλλιμάρμαρο Στάδιο
Η ΕΝΩΣΗ είχε πιάσει θέση στην καρδιά όλων μας.
Παίζαμε και μείς·
Με την καρδιά μας·
Με τις φωνές μας :
Ε… Ε.. ΕΝΩΣΗ- Ε… Ε.. ΕΝΩΣΗ
Ο Δωδέκατος παίκτης.
Ο πιο δυνατός…
Ο πιο ενθουσιώδης…
Έδινε φτερά
Στον Μόσχο
Στον Τρόντζο
Στον Λαρετζάκη
Στον Βασιλειάδη
Στον Ζούπα
Στον Αμερικάνο
και στ’ άλλα τα παιδιά

Κρύο;;;;;;;;;
Πιο κρύο
Βροχή;;;;;;;;
Πια βροχή
Αυτά......ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΑΝ
ΥΠΗΡΧΕ ΜΟΝΟ Η ΑΕΚ
Η Αγαπημένη μας ΕΝΩΣΗ
Που μας ΕΝΩΝΕ…
Που μας ενθουσίαζε,
Που πετούσε, από νίκη σε νίκη

Και μαζί της πετούσαμε και εμείς.
Πιτσιρικάδες…
Όχι. Δεν καθόμασταν στις θέσεις μας…
Στα κρύα μάρμαρα του Σταδίου. ΟΧΙ....
Γιατί σε όλο τον αγώνα ΧΟΡΟΠΗΔΟΥΣΑΜΕ, ΦΩΝΑΖΑΜΕ ΞΕΛΛΑΡΥΓΚΙΖΟΜΑΣΤΑΝ
-Μπουφαλίνι ΤΣΙΤΣΟΟΟΟΟΟΟ
-Έλα Ζούπααααααα
-Έμπαινε Αμερικάνεεεεεεεε

Και ο Αμερικάνος και ο ψηλός ο Τρόντζος, που έπαιζε με βαρύ διάστρεμμα από το 5ο λεπτό, δεν μας πρόδωσαν. 31 καλάθια έβγαλε εκείνη την μέρα ο αρχηγός και όταν την τελευταία στιγμή χρειάστηκε το χρυσό καλάθι ήταν εκεί ο τραυματίας Τρόντζος να μας απογειώσει. Το 72-52 ήταν γεγονός και έστελνε την Ένωση στον τελικό κάνοντας την σπουδαία Ινίς Βαρέζε, που είχε κερδίσει στην έδρα της με 78-60, να κοιτάζει τον ηλεκτρονικό πίνακα του Σταδίου.

Μετά τον αγώνα, μετά την ΝΙΚΗ
ο ένας δεν μιλούσε στον άλλο
Είχαμε πάθει … ΑΦΩΝΙΑ
Μα δεν μας ένοιαζε
Η ΕΝΩΣΗ είχε κερδίσει. Πηγαίναμε για πρώτη φορά στον Τελικό…
Και δακρύζαμε......από χαρά

Στη μεσαία σειρά του σινεμά........
στις μέρες μας, 
ένας ώριμος άντρας έβλεπε το έργο 1968.
Ξύπνησε μέσα του το παρελθόν……
Συνάντησε τους φίλους του·
κι ας μην ήταν δίπλα του, και ας μην ζούσαν κάποιοι από αυτούς·
τους συνάντησε νοερά και δάκρυσε........από νοσταλγία.
ΜΕ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ
ΤΟΝ ΕΝΩΝΕ...........ΕΝΑ ΔΑΚΡΥ...............
καθώς άκουγε το παρελθόν
να ζητωκραυγάζει
Ε…Ε…- ΕΝΩΣΗ, Ε…Ε…-ΕΝΩΣΗ, Ε…Ε- ΕΝΩΣΗ.....

Δεν υπάρχουν σχόλια: