Παναγιώτης Λιάκος : Εθνική ομοιογένεια και πολυπολιτισμός

Εθνική ομοιογένεια και πολυπολιτισμός

Ο βαρβαρισμός για τον Πλάτωνα δεν είναι μόνο η πληθυσμιακή αλλοίωση της πόλεως, αλλά και η πάσης φύσεως εκχώρηση πνευματικού χώρου στους ξένους.

«Αιτία του πολιτεύματός μας τούτου είναι η ισοτιμία στη γέννηση. Διότι οι άλλες πόλεις δημιουργήθηκαν από ανθρώπους κάθε είδους και στοιχεία ανώμαλα, με συνέπεια ανώμαλα να είναι και τα πολιτεύματά τους, τυραννίδες και ολιγαρχίες. Κατοικούν, λοιπόν, θεωρώντας οι μεν τους δε άλλοτε δούλους και άλλοτε κυρίους. Εμείς, όμως, και οι δικοί μας γεννημένοι όλοι αδελφοί από μια μητέρα δεν αξιώνουμε να γίνουμε ούτε δούλοι ούτε κύριοι μεταξύ μας, αλλά η από τη φύση ισότιμη καταγωγή μάς υποχρεώνει να επιζητούμε την ισότητα σύμφωνα με τον νόμο και να μην υποχωρούμε σε κανέναν άλλον μεταξύ μας, παρά σε όποιον εκδηλώνει αρετή και φρόνηση». Πλάτωνος «Μενέξενος», 238 d-e, εκδόσεις Κάκτος: Αθήνα 1993, σ. 185

Γράφει ο  Παναγιώτης Λιάκος

Σ’ αυτόν τον διάλογο, ο Σωκράτης αφηγείται στον νεαρό Μενέξενο τον επιτάφιο λόγο που σκόπευε να εκφωνήσει η Ασπασία, η σύζυγος του Περικλή, για τους πεσόντες υπέρ πατρίδος. Αυτός ο λόγος είναι ένας διθύραμβος στην πόλη των Αθηνών, η οποία εγκωμιάζεται ως μητέρα των πολιτών της, ως στοργική τροφός παιδιών που έβγαλε από τα σπλάχνα της και ως πρόμαχος ολόκληρης της Ελλάδος. Το πολίτευμα των Αθηνών, όπως εύστοχα το προσδιορίζει η Ασπασία, της οποίας τα λόγια μεταφέρει ο Σωκράτης, είναι «αριστοκρατία με την επιδοκιμασία του λαού. […] Ο λαός διατηρεί τα περισσότερα πολιτικά αξιώματα και απονέμει την εξουσία και τη δύναμη σε όσους κάθε φορά θεωρεί αρίστους». Φυσικά, τούτη η αληθινά αριστοκρατική αντίληψη για την εκχώρηση εξουσιών σε αντιπροσώπους έρχεται σε ευθεία αντίθεση με τα δηλητηριώδη ιδεολογικά νέφη που σκορπίζουν οι εμπροσθοφύλακες της παρακμής, οι οποίοι θεωρούν την αριστεία «ρετσινιά».

Η συνεκτική ουσία που διατηρεί την ψυχή, το πνεύμα και την απτή πραγματικότητα των Αθηνών συμπαγή και ακατάβλητα στις δοκιμασίες των περιστάσεων, στις εχθρικές επιδρομές και στους εμφυλίους πολέμους είναι η κοινή καταγωγή των πολιτών της. Η πλατωνική αντίληψη για την πολιτική αλλά και για την εσωτερική συγκρότηση των ανθρώπων έτεινε προς την πλευρά της ποικιλομορφίας, που επιτυγχάνεται διά της ομοιογένειας. Δηλαδή, ένα σύνολο που έχει κοινή καταγωγή μπορεί μόνο του να ταξινομήσει, να ιεραρχήσει, να θεσμίσει και να οικοδομήσει μια πόλη, και να διαμορφώσει ένα σχεδόν ιδανικό πολίτευμα. Ακριβώς όπως λειτουργούν οι οικογένειες. Έκαστος και εκάστη έχουν τον ρόλο τους, αλλά η εξ αίματος συγγένεια και το στέρεο ηθικό υπόστρωμα, πάνω στο οποίο στηρίζονται, διαμορφώνουν ένα τοπίο πολύπλευρο και αρμονικό.

Η παρατήρηση για τη… συρραφή ανόμοιων κατά τα έθη και τα έθνη πληθυσμών ότι δημιουργεί ανωμαλίες, μια και είναι εξ ορισμού ανώμαλη η ίδια, καθώς και ότι οι αντιμαχόμενες ομάδες εντός του ιδίου συνόλου θα επιδιώκουν την κυριαρχία και τον εξανδραποδισμό των άλλων έχει πολλάκις αποδειχθεί ορθή. Στους αλάνθαστους αντιδραστήρες του νοητού εργαστηρίου της ανθρώπινης Ιστορίας έχει διαπιστωθεί ότι η ισχύς δεν είναι ανέφικτη για τις εθνικές κουρελούδες που συνασπίζονται, αλλά πολιτισμό, ήθη και θεσμούς άξιους λόγου και ανθεκτικούς στον χρόνο μπορούν να παράξουν (μόνον) οι εθνικά ομοιογενείς λαοί.

Σ’ αυτόν τον πλατωνικό διάλογο, το συχνότερα επαναλαμβανόμενο μοτίβο είναι η αθηναϊκή αυτοπεποίθηση, που πιστώνεται στο ανόθευτο των Αθηναίων από τα βαρβαρικά και αλλότρια χαρακτηριστικά. «Τόσο λοιπόν σταθερή και υγιής και από τη φύση της εχθρική προς τους βαρβάρους είναι η γενναιότητα και η ελευθερία της πόλης, επειδή είμαστε γνήσιοι Έλληνες και ανόθευτοι από τους βαρβάρους» αναφέρεται στη συνέχεια (245c) του κειμένου.

Ο βαρβαρισμός για τον Πλάτωνα δεν είναι μόνο η πληθυσμιακή αλλοίωση της πόλεως, αλλά και η πάσης φύσεως εκχώρηση ελληνικού πνευματικού χώρου στους ξένους. Ο πολιτισμός δεν ήταν ένα γράμμα κενό, μια άψυχη νομική υποχρέωση. Η ιδιότητα του πολίτη δεν μπορούσε να νοηθεί ως μια αυτοματοποιημένη διαδικασία, που καθίστατο ανεπίστροφος μονόδρομος. Ο πολίτης ήταν -κυριολεκτικά- παιδί των Αθηνών και κομμάτι της οικογένειας ενός τόπου που έβαλε σε έριδα* ακόμα και τους ίδιους τους θεούς (237c)!

Αθήνα και πολυπολιτισμός είναι δυνάμεις αντίρροπες. Στοιχεία ασύμβατα και εχθρικά μεταξύ τους. Είτε το ένα θα υφίσταται είτε το άλλο.

Οι Αθηναίοι, άλλωστε, όταν βρέθηκαν σε υπέρτερη θέση σε σχέση με τους Λακεδαιμονίους, έκαναν ειρήνη μαζί τους, επειδή θεωρούσαν ότι «τους ομοφύλους πρέπει να τους πολεμούν μέχρι τη νίκη […], ενώ τους βαρβάρους να τους πολεμούν μέχρι την εξόντωση» (242d).

Παναγιώτης Λιάκος

*Η αναφορά γίνεται για τη διεκδίκηση της προστασίας της πρωτεύουσας του Ελληνισμού από την Αθηνά και τον Ποσειδώνα.

Κυριακάτικη δημοκρατία

ΦΟΥΡΝΟΙ : Το αρχιπέλαγος των θησαυρών

ΦΟΥΡΝΟΙ : Το αρχιπέλαγος των θησαυρών

Ένα σύνολο 53 ναυαγίων, που χρονολογούνται από την αρχαϊκή περίοδο μέχρι και το 1850 μ.Χ., συνθέτουν την εντυπωσιακότερη υποθαλάσσια περιοχή της Ελλάδας σε ενάλια αρχαιολογικά ευρήματα.

ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΒΑΪΛΑΚΗ

gvailakis@24media. gr

ΤΑ μυστικά του Αρχιπελάγους των Φούρνων, έτσι όπως αποκαλύπτονται τα τελευταία χρόνια, συνεχίζουν να εξάπτουν τη φαντασία, να σαγηνεύουν και να ενθουσιάζουν, αφού ξεπερνούν και την πλέον αισιόδοξη προσδοκία: Με ένα σύνολο... 53 ναυαγίων, το αρχιπέλαγος αυτό έχει αναδειχθεί ως η πλουσιότερη περιοχή της Ελλάδας σε αρχαία και μεσαιωνικά ναυάγια, με τα ευρήματα να παρουσιάζουν εκπληκτική ποικιλομορφία. Στις αρχαιολογικές ανακαλύψεις της έρευνας του 2017, για παράδειγμα, περιλαμβάνονται ένα ναυάγιο με φορτίο χιακών αμφορέων του 4ου π.Χ. αιώνα, ένα ναυάγιο ρωμαϊκών χρόνων με αμφορείς που προέρχονται από εργαστηριακές εγκαταστάσεις της Ισπανίας, δύο ναυάγια ύστερων ρωμαϊκών χρόνων του 6ου και του 7ου μ.Χ. αιώνα. Και η έρευνα ακόμα δεν έχει εξαντλήσει τις δυνατότητες της, φέρνοντας στην επιφάνεια πολύτιμες πληροφορίες και υλικό από αυτό το μνημειώδες «νεκροταφείο» αρχαίων, μεσαιωνικών και υστεροβυζαντινών ναυαγίων, που εντόπισαν οι δύτες της Εφορείας Εναλίων Αρχαιοτήτων με την υποστήριξη του ιδρύματος R.P.M. Nautical Foundation.

ΜΕΓΑΛΟΣ ΠΛΟΥΤΟΣ

Πάντως, μέχρι στιγμής δεν έχει αναφερθεί ποτέ ξανά μια τόσο μικρή γεωγραφική έκταση που να εμπεριέχει τόσο εκτενή αριθμό βυθισμένων πλοίων αλλά και τέτοιο πλούτο ευρημάτων. Άλλωστε, το χρονικό εύρος των ναυαγίων είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακό, καθώς αυτά προέρχονται από την αρχαϊκή περίοδο (6ος π.Χ. αιώνας) μέχρι και το 1850 μ.Χ. Και ενώ τα σκαριά έχουν αποσυντεθεί με το πέρασμα του χρόνου, τα φορτία μάς μεταφέρουν αναλλοίωτη την ιστορία τους και μας ταξιδεύουν πίσω, στην εποχή των πειρατών και των αρχαίων πολιτισμών.

Το εκπληκτικό, όμως, στην περίπτωση των Φούρνων δεν είναι μόνο ο αριθμός των ναυαγίων, αλλά αυτή ακριβώς η ποικιλία των φορτίων -μερικά από τα οποία βρίσκονται για πρώτη φορά! «Αυτό ήταν ίσως η μεγαλύτερη έκπληξη μας κατά τη διάρκεια της έρευνας» εξηγεί στο «Έθνος της Κυριακής» ο διευθυντής της έρευνας των Φούρνων, αρχαιολόγος Γιώργος Κουτσουφλάκης: «Υπήρξαν περιπτώσεις φορτίων που μπορούν να χαρακτηριστούν μοναδικά, τόσο γιατί προέρχονται από μακρινές περιφέρειες του μεσογειακού κόσμου όσο και γιατί απαντώνται για πρώτη φορά σε ναυάγιο. Η πιο χαρακτηριστική περίπτωση ήταν αυτή των φορτίων αμφορέων που προέρχονται από τη Μαύρη Θάλασσα. Φορτία αυτής της περιοχής ήταν παντελώς άγνωστα στο Αιγαίο πριν από το 2015. Στο πλαίσιο της έρευνας εντοπίστηκαν τουλάχιστον τέσσερα ναυάγια με φορτίο μαυροθαλασσίτικων αμφορέων, χρονολογούμενα όλα μεταξύ των ετών 300-600 μ.Χ. Εχουμε, επομένως, μια ομάδα ναυαγίων αυτής της περιοχής που μπορεί να αποκαλύψει άγνωστες πτυχές της θαλάσσιας εμπορευματικής διακίνησης εκείνης της εποχής».

Αλλά γιατί οι Φούρνοι έγιναν η περιοχή με τα περισσότερα ναυάγια; Επειδή η Ικαρία και η δυτική ακτή της Σάμου δεν είχαν λιμάνια, οι Φούρνοι έμοιαζαν να είναι το πιο ασφαλές μέρος που θα μπορούσαν να σταματήσουν τα πλοία στην περιοχή. Όπως εξηγεί, ωστόσο, ο κ. Κουτσουφλάκης, «το Αρχιπέλαγος των Φούρνων μπορεί να καταστεί εξαιρετικά επικίνδυνο. Υπάρχουν δεκάδες τοπικά αιολικά φαινόμενα που αναπτύσσονται μεταξύ των νησιών αυτών, που αν δεν τα γνωρίζει κάποιος μπορεί εύκολα να καταστεί βορά των κυμάτων. Είναι χαρακτηριστικό στους Φούρνους ότι τα ναυάγια απαντώνται κατά συστάδες».

Όσο για το χρονικό της ανακάλυψης, παρουσιάζει από μόνο του ξεχωριστό ενδιαφέρον. Η επιλογή της περιοχής δεν ήταν τυχαία. Είχαμε από παλιά ενδείξεις για την ύπαρξη κάποιων ναυαγίων στη θαλάσσια αυτή περιοχή. Όλα, όμως, ξεκίνησαν ένα απόγευμα του Ιουλίου του 2015, όταν ο Γιώργος Κουτσουφλάκης δέχτηκε ένα τηλεφώνημα. Στην άλλη άκρη της γραμμής ήταν ο ψαροτουφεκάς και δύτης από τους Φούρνους, Μάνος Μύτικας, ο οποίος τα τελευταία χρόνια είχε εντοπίσει δεκάδες σημεία στον βυθό με αμφορείς και άλλα αντικείμενα τα οποία υποδείκνυαν θέσεις ναυαγίων. Κάπως έτσι δόθηκε το έναυσμα για την έναρξη αυτής της συναρπαστικής περιπέτειας. Η εύρεση του πρώτου ναυαγίου από την πρώτη κιόλας κατάδυση, το 2015, ήταν μια εξαιρετικά ενθαρρυντική ένδειξη για το τι θα επακολουθούσε. 

ΕΘΝΟΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

Κωνσταντίνος Χολέβας : Δεν ξεχνώ τον Αττίλα, σέβομαι την Ιστορία!

Δεν ξεχνώ τον Αττίλα, σέβομαι την Ιστορία!

Εμφάνισαν ένα απαράδεκτο γλωσσάρι για να δικαιώσουν την εισβολή - κατοχή

Από τον Κωνσταντίνο Χολέβα*

O μήνας Ιούλιος φέρνει στον νου μας τα δεινά της Κύπρου μας. «Περί των κατά χώραν Κύπρον σκαιών», όπως έγραφε και ο άγιος Νεόφυτος ο Εγκλειστος. Δεν ξεχνώ τον κυπριακό Ελληνισμό, δεν ξεχνώ την εισβολή του τουρκικού Αττίλα στις 20 Ιουλίου 1974. Δεν ξεχνώ τη διχόνοια που οδήγησε στην αδελφοκτόνα διαμάχη και στην εθνική καταστροφή. Δεν ξεχνώ τους αγνοουμένους, τους γκρεμισμένους ναούς, τα συλημένα νεκροταφεία, τους εγκλωβισμένους, τα κατεχόμενα εδάφη του Ελληνισμού.

Κάποιοι θέλουν να ξεχάσουμε. Για να επιτύχει, λένε, η επαναπροσέγγιση με τους Τουρκοκυπρίους. Αλλάζουν την Ιστορία, τη γλώσσα, την εθνική μνήμη. Παλαιότερα προσπάθησαν να καλλιεργήσουν τη θεωρία ότι δεν υπάρχουν Έλληνες στην Κύπρο, αλλά «έθνος Κυπρίων». Τώρα εμφάνισαν ένα απαράδεκτο γλωσσάρι για να διαστρεβλώσουν τις έννοιες και να δικαιώσουν την εισβολή - κατοχή. Ευτυχώς η πλειονότητα των δημοσιογράφων της ελεύθερης Κύπρου το απέρριψε.

Προσπαθούν οι «επαναπροσεγγιστές» να μας πείσουν να μη μιλάμε για εισβολή, για Αττίλα, για ψευδοκράτος, για ψευδοπρόεδρο, για Κυπριακό Αγώνα. Ασεβούν στη μνήμη του Καραολή, του Αυξεντίου και άλλων αγνών αγωνιστών του 1955-59 που αγωνίστηκαν για την αυτοδιάθεση και την ένωση με την Ελλάδα. Επιχειρούν να νομιμοποιήσουν το έγκλημα της εισβολής και της συνεχιζόμενης στρατιωτικής κατοχής, προβάλλοντας τα επιχειρήματα του εισβολέως. Ευτυχώς ο Ελληνισμός της Κύπρου έχει μνήμη και αξιοπρέπεια. Όμως οι προσπάθειες αλλοιώσεως της μνήμης θα συνεχιστούν. Απαιτείται διαρκής επαγρύπνηση.

Στην Κύπρο προσπαθούν οι αποδομητές να αλλάξουν την Ιστορία με γλωσσάρια που απευθύνονται σε δημοσιογράφους - προς το παρόν. Στην περίπτωση της Μακεδονίας η προσπάθεια έγινε με διαφορετικό τρόπο. Ξεκίνησαν από τα σχολεία, ώστε η επόμενη γενιά να μη γνωρίζει σχεδόν τίποτε για τη μακρόχρονη και δοξασμένη ιστορία των Ελλήνων Μακεδόνων. Στα τρία χρόνια που κυβερνά ο ΣΥΡΙΖΑ περιορίστηκαν οι αναφορές στον Μέγα Αλέξανδρο, κόπηκε τελείως το κεφάλαιο για τον Κύριλλο και τον Μεθόδιο, ενώ αναρτήθηκε στον ιστότοπο του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής μία πρόταση για ριζική αλλαγή του περιεχομένου και των στόχων της σχολικής Ιστορίας. Σαφής η πρόθεση να συρρικνωθούν στο ελάχιστο οι αναφορές στη διαχρονική συνέχεια του Ελληνισμού.

Και στην Κύπρο και στη Μακεδονία απέτυχαν και θα συνεχίσουν να αποτυγχάνουν. Παρά τις προσδοκίες των πάσης φύσεως εθνοαποδομητών και διεθνιστών, ο Έλληνας στην Ελλάδα, στην Κύπρο, στη Βόρειο Ήπειρο και την Ομογένεια δεν είναι διατεθειμένος να απεμπολήσει την εθνική του ταυτότητα, την ελληνορθόδοξη παράδοση και τον υγιή πατριωτισμό. Αλήθεια σημαίνει «α» στερητικό και λήθη. Όχι στη λήθη, όχι στη λησμονιά. Προτείνω στους νέους μας να διαβάσουν τα ποιήματα του δεκαοκτάχρονου απαγχονισθέντος Ευαγόρα Παλληκαρίδη για να θαυμάσουν την ελληνικότητα και τη μαχητικότητα των Κυπρίων.

*Πολιτικός επιστήμων

https://www.dimokratianews.gr/content/88521/den-xehno-ton-attila-sevomai-tin-istoria

Νίκου Παπουτσόπουλου : Ευρωπαϊκή διεύρυνση με αναδιάρθρωση συνόρων

Αλ. Αλεξανδράκης, Αλβανική εποποιία Δεξιά: Κ. Γραμματόπουλος, αφίσα για το έπος του ‘40

Ευρωπαϊκή διεύρυνση με αναδιάρθρωση συνόρων

Η προκλητική πρόταση του Γιοχάνες Χαν προσθέτει θολούς ορίζοντες στις «γκρίζες ζώνες» και ανακαλεί την ιταμή πρόσκληση για την «αναθεώρηση των σχολικών εγχειριδίων» Ιστορίας

Από τον Νίκο Παπουτσόπουλο

Σαν να πήραν τέλος οι άνθρωποι και να μην έχει μείνει

άλλο τίποτα καίριο να ειπωθεί» 

(Οδ. Ελύτης). 

«Είδαμε στις διαπραγματεύσεις για το ζήτημα του ονόματος, και εάν υπάρξει συμφωνία μεταξύ Αλβανίας και Ελλάδας, γιατί εκεί πρόκειται για αναδιάρθρωση των συνόρων, αυτό είναι κάτι πολύ σημαντικό και κρίσιμο για τους πολίτες. Συνεπώς εδώ χρειαζόμαστε ηγεσία αλλά χρειαζόμαστε και την ηγεσία για να γίνει αντιληπτό πως πρέπει να υπάρξουν αλλαγές στις κοινωνίες. Πρέπει να υπάρξουν αλλαγές στη νοοτροπία για να υπάρξει πραγματική πρόοδος στην πορεία προς την Ευρώπη» ανέφερε σε πρόσφατες δηλώσεις του ο επίτροπος Περιφερειακής Πολιτικής και Διεύρυνσης της Ευρωπαϊκής Ενωσης Γιοχάνες Χαν, παρουσία του υπουργού Εξωτερικών της ΠΓΔΜ Νίκολα Ντιμιτρόφ, καθώς αναφέρθηκε στην υπό παρασκευή συμφωνία Αθηνών - Τιράνων.

Η άκομψη και προκλητική πρόταση για την «αναδιάρθρωση των συνόρων» μεταξύ Ελλάδος και Αλβανίας, προκειμένου να «υπάρξουν αλλαγές στις κοινωνίες», προσθέτει θολούς ορίζοντες στις «γκρίζες ζώνες» και ανακαλεί την επίσης πρόσφατη και ιταμή πρόσκληση για την «αναθεώρηση των σχολικών εγχειριδίων» Ιστορίας, όπως αυτή διατυπώνεται στο όγδοο άρθρο (5) της «Συμφωνίας» για τη «διευθέτηση της διαφοράς περί το όνομα της γείτονος», που ασμένως συνυπέγραψε η ελληνική κυβέρνηση. Σύμφωνα με το άρθρο, «τα δύο Μέρη καλούνται να συγκροτήσουν με ανταλλαγή διπλωματικών διακοινώσεων, στη βάση της ισότητας, μια Κοινή Διεπιστημονική Επιτροπή Εμπειρογνωμόνων, σε ιστορία, αρχαιολογία και εκπαιδευτικά θέματα, για να εξετάσει την αντικειμενική, επιστημονική ερμηνεία των ιστορικών γεγονότων βασισμένη σε αυθεντικές στοιχειοθετημένες και επιστημονικά στέρεες ιστορικές πηγές και αρχαιολογικά ευρήματα.

Η Επιτροπή θα εξετάσει και, εφόσον θεωρήσει κατάλληλο, θα αναθεωρήσει οιαδήποτε σχολικά εγχειρίδια και βοηθητικό σχολικό υλικό, όπως χάρτες, ιστορικούς άτλαντες, οδηγούς διδασκαλίας που χρησιμοποιούνται σε έκαστο από τα Μέρη, σύμφωνα με τις αρχές και τους σκοπούς της UNESCΟ και του Συμβουλίου της Ευρώπης. Η Επιτροπή, επίσης, θα εξετάσει οιεσδήποτε νέες εκδόσεις σχολικών εγχειριδίων και βοηθητικού σχολικού υλικού».

Νέες αντιλήψεις εννοιών και λέξεων, σύγχρονες μέθοδοι ερμηνείας της γλώσσας και διδασκαλίας της Ιστορίας, πιθανώς διευκολύνουν στο εγγύς μέλλον και τις αναθεωρήσεις συνόρων, ιδιαίτερα χωρών που βρίσκονται σε καθεστώς οικονομικής εποπτείας, όπου ελεγκτές, υπάλληλοι του χρηματοπιστωτικού συστήματος, έχουν υποκαταστήσει τους θεμελιώδεις θεσμούς. Άλλωστε με την απαξίωση και την κατάρρευση των ανθρωπιστικών σπουδών, το ενδιαφέρον επικεντρώνεται στα οικονομικά μεγέθη, στις φιλόδοξες οικονομικές μεταρρυθμίσεις και στην πολιτική συνεχούς διεύρυνσης που εξασφαλίζουν απολύτως τα συστημικά συμφέροντα.

Ο Αυστριακός Γιοχάνες Χαν, Ευρωπαίος επίτροπος για την Ευρωπαϊκή Πολιτική Γειτονίας και τις Διαπραγματεύσεις για τη Διεύρυνση (από το 2014), έχει την ευθύνη για την εμβάθυνση των σχέσεων με τους γείτονες της Ε.Ε. προς τα νότια και τα ανατολικά, προς το συμφέρον της Ε.Ε. και προς το συμφέρον των εταίρων, να προωθήσει τη σταθερότητα στα σύνορα της Ευρώπης και να βοηθήσει τις γειτονικές χώρες να αναπτύξουν σταθερούς δημοκρατικούς θεσμούς και να γίνουν πιο ευημερούσες, στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Πολιτικής Γειτονίας. Στις αρμοδιότητές του, ο συντονισμός της προσφοράς της Ε.Ε. για στενότερη συνεργασία σε τομείς, όπως το εμπόριο, η κινητικότητα, η ενέργεια και η εκπαίδευση για τη δημιουργία εξατομικευμένων συμπράξεων, για την ανάπτυξη σχέσεων με κάθε γείτονα καθώς και η συνέχιση των εν εξελίξει διαπραγματεύσεων ένταξης στην Ε.Ε. και συμβολή στην προετοιμασία των χωρών με προοπτική ένταξης για μελλοντικές προκλήσεις.

Ο επίτροπος Γιοχάνες Χαν (διδακτορικό στη φιλοσοφία του πανεπιστημίου της Βιένης, 1987) γνωρίζει, πιθανώς, από τα «σχολικά εγχειρίδια» πως «η επικράτηση των Ελλήνων στον πόλεμο (1940) κατά της φασιστικής Ιταλίας, σε εποχή που όλες οι χώρες της Ευρώπης είχαν -συχνά και εθελούσια- υποταγεί στον Άξονα, χαιρετίστηκε ως νίκη των ελεύθερων λαών κατά της βίας και του ολοκληρωτισμού», «απέτρεψε την επικράτηση του Άξονα στο βόρειο ήμισυ της Ανατολικής Μεσογείου», ενώ «η αναγκαστική στροφή στα Βαλκάνια υποχρέωσε τον Χίτλερ να αναβάλει την εκτέλεση της επίθεσης “Μπαρμπαρόσα” κατά της Σοβιετικής Ένωσης.

Στις 14 Νοεμβρίου (1940, ο Ελληνικός Στρατός) αντεπιτέθηκε κατά του εχθρού στην Αλβανία, από όπου είχε εκδηλωθεί η εισβολή. Η κατάληψη της Κορυτσάς, της Πρεμετής, του Πόγραδετς, του Αργυροκάστρου, των Αγίων Σαράντα και, τέλος, στις αρχές του 1941, της Κλεισούρας σφράγισε τη νικηφόρα πορεία του Ελληνικού Στρατού σε εδάφη κατοικημένα και από αλύτρωτο ελληνικό πληθυσμό» (‘Ιστορία του νεότερου και του σύγχρονου κόσμου», Γ΄ Γενικού Λυκείου, του υπουργείου Παιδείας διά βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων, σελ. 120/21). Η αναφορά, επομένως, του Γιοχάνες Χαν περί της «αναδιάρθρωσης των συνόρων» μεταξύ Ελλάδος και Αλβανίας, πιθανώς στοχεύει στην πλήρη ικανοποίηση των αιτημάτων της Ελλάδος κατά το συνέδριο της ειρήνης, με την απόδοση των εδαφών της Βορείου Ηπείρου, σύμφωνα με την αρχή της αυτοδιάθεσης των λαών, «που είχε διακηρυχτεί από τους Συμμάχους κατά τη διάρκεια του πολέμου», και τη διευθέτηση των εκκρεμοτήτων της Συνθήκης των Παρισίων. Η προάσπιση, άλλωστε, των δικαίων της Ελλάδος, ως εταίρου, αποτελεί δέσμευση, που απορρέει από τις αρχές και τις αξίες της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

«Αναθεώρηση των σχολικών εγχειριδίων και βοηθητικού σχολικού υλικού» πιθανώς διευκολύνει την «αλλαγή νοοτροπίας των πολιτών» με την παραχάραξη της «ιστορίας του νεότερου και σύγχρονου κόσμου», που καθοδηγείται από «το πνεύμα και τις αρχές της δημοκρατίας, των θεμελιωδών ελευθεριών, τον σεβασμό των δικαιωμάτων και της αξιοπρέπειας του ανθρώπου και το κράτος δικαίου», όπως διαμορφώνει μικρό και κλειστό κέντρο λήψης αποφάσεων ενός ευρωαγοραίου σταλινικού καθεστώτος.

Την αναθεώρηση της ιστορίας της αναμένει και η Θεσσαλονίκη, η πρωτεύουσα της Μακεδονίας, η ετεροθαλής αδελφή του Μεγάλου Αλεξάνδρου, που λικνίζεται νωχελικά στον μυχό του Θερμαϊκού και προσκαλεί σε μυστηριακές διαδρομές θρύλων, που έκρυψαν σε όνειρα και μύθους οι αιώνες. Ελάχιστα μέτρα κάτω από την πολύβουη διασταύρωση των σημερινών οδών Εγνατία και Βενιζέλου ανασαίνουν ξανά βυζαντινοί δρόμοι που τέμνονται, η πλακόστρωτη Μέση Οδός της δεύτερης σημαντικότερης πόλης της βυζαντινής αυτοκρατορίας, καθώς και η διασταύρωσή της με τον μαρμαρόστρωτο cardo, στην κατεύθυνση της σημερινής οδού Βενιζέλου. Στην καρδιά της πόλης, νότια από την αγορά, στο κέντρο πάντοτε των εμπορικών καταστημάτων και των δημόσιων κτιρίων από τους ρωμαϊκούς, τουλάχιστον, χρόνους μέχρι σήμερα, η «άρχουσα των δυτικών θεμάτων», που εξασφάλιζε στους κατοίκους της κάθε «ευζωίας αφορμήν εις κόρον», φανερώνει τα μυστικά της κάλλη και αποδίδει με σαφήνεια το πολιτισμικό της στίγμα.

Συμβασιλεύουσα σε όλη τη διάρκεια της βυζαντινής αυτοκρατορίας, της μεγαλύτερης διάρκειας αυτοκρατορίας που έχει υπάρξει ποτέ. Η Θεσσαλονίκη είναι η δεύτερη βυζαντινή πόλη που διασώζεται μετά την Κωνσταντινούπολη, αλλά είναι η πρώτη και μοναδική στον ευρωπαϊκό χώρο που διασώζεται ως πόλη βυζαντινή. Σημάδια που άφησε ανεξίτηλα ο χρόνος και που συνθέτουν την ονειρική ατμόσφαιρα του χώρου, καθώς τα αρχαιολογικά λείψανα δίνουν το αδιάψευστο στίγμα ενός μεγάλου πολιτισμού που άνθησε εδώ, στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, και μνημονεύουν με νοσταλγία τα κλέη του παρελθόντος.

https://www.dimokratianews.gr/content/88563/eyropaiki-dieyrynsi-me-anadiarthrosi-synoron