Σαν σήμερα πριν 46 χρόνια δολοφονήθηκε στο Ντάλας του Τέξας ένας από τους πλέον δημοφιλείς πρόεδρους των ΗΠΑ ο Τζων Φιτζέραλντ Κέννεντυ. Όμως αν και έχουν περάσει τόσα πολλά χρόνια η αλήθεια για την δολοφονία του βρίσκεται καλά κρυμμένη στα άντρα αυτών που σχεδίασαν και που συμμετείχαν στην συνομωσία. Το λέμε δε αυτό γιατί οι πληροφορίες που βγαίνουν στην επιφάνεια με το σταγονόμετρο, μέσα από λόγια που ξεφεύγουν από αρμόδια χείλη, σε μελετητές ή τα στοιχεία που έρχονται στην επιφάνεια από φιλμάκια και άλλο υλικό ατόμων που ήταν παρόντες στο σημείο της δολοφονίας, δεν αφήνουν περιθώρια άλλου συμπεράσματος παρά μόνον αυτό της καλοστημένης συνομωσίας.Κάτι όμως που επίσημα αμφισβητείται.
Ποίοι λοιπόν βρισκόντουσαν πίσω από αυτή την συνομωσία;Το μυστήριο 46 χρόνια μετά παραμένει ακόμα ζωντανό.
Για να μάθουν οι νεώτεροι και για να θυμηθούν οι παλαιότεροι, παρουσιάζουμε σήμερα εδώ μια σειρά από άρθρα ελληνικών εφημερίδων που κάθε ένα από αυτά έχει μια ξεχωριστή βαρύτητα.
Θα σας συνιστούσαμε όμως για καλλίτερη ενημέρωσή σας να επισκεφθείτε και την ιστοσελίδα
http://www.apfn.org/apfn/jfk.htm όπου παρουσιάζονται στοιχεία για αυτή την συνομωσία
Το προεδρικό αυτοκίνητο προπορεύεται
ακολουθούμενο από το αυτοκίνητο ασφαλείας
Τα μεγάλα ερωτηματικά
Ας δούμε όμως από την wikipedia ένα σύντομο βιογραφικό του Προέδρου Κέννεντυ
Τζον Φιτζέραλντ Κένεντι
Ο Τζον Φιτζέραλντ «Τζακ» Κένεντι (αγγλ. John Fitzgerald "Jack" Kennedy ή J.F.K.) υπήρξε Πρόεδρος των ΗΠΑ, (35ος κατά σειρά) από τις 20 Ιανουαρίου 1961 έως τις 22 Νοεμβρίου 1963.
Ήταν Ιρλανδικής καταγωγής και υπήρξε ο πρώτος καθολικός Πρόεδρος των ΗΠΑ. Γεννήθηκε στις 29 Μαΐου 1917 στη Μασσαχουσέτη των ΗΠΑ. Αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ το 1940 και υπηρέτησε στο Ναυτικό των ΗΠΑ (USN).
Μετά τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο εξελέγη μέλος της Βουλής των Αντιπροσώπων για την πολιτεία της Μασσαχουσέτης και το 1953 εξελέγη Γερουσιαστής, πάλι της ίδιας πολιτείας. Την ίδια χρονιά στις 12 Σεπτεμβρίου παντρεύεται την 24χρονη Ζακλίν Μπουβιέ και αποκτά 2 παιδιά, την Καρολίνα και τον Τζον τζούνιορ.
Εξελέγη Πρόεδρος της χώρας τον Νοέμβριο του 1960 επικρατόντας του αντίπαλου του, εκπροσώπου του ρεπουμπλικανικού κόμματος Ρίτσαρντ Νίξον, με διαφορά λιγότερη από 100.000 ψήφους. Ανέλαβε τα καθήκοντά του τον Ιανουάριο του 1961.
Το προφίλ του ενδυναμώθηκε έπειτα από την κρίση των πυραύλων της Κούβας, τον Οκτώβριο του 1962 και την επίσκεψή του στο Τείχος του Βερολίνου, όπου δήλωσε στη γερμανική κοινή γνώμη την σταθερή του απόφαση να στηρίξει την ελεύθερη ύπαρξη του Δυτικού Βερολίνου λέγοντας : «Είμαι Βερολινέζος», ενώ μειώθηκε ιστορικά από την αποστολή του πρώτου εκστρατευτικού σώματος στο Βιετνάμ.
Δολοφονήθηκε στο Ντάλας του Τέξας στις 22 Νοεμβρίου 1963. Σύμφωνα με την κυβέρνηση των ΗΠΑ, αποκλειστικός υπεύθυνος για τη δολοφονία του ήταν ο Λη Χάρβεϊ Όσβαλντ, άποψη η οποία έχει αμφισβητηθεί.
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Η οικογένεια του Τζών Κέννεντυ
στη επιμνημόσυνο τελετή
22 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ1963
Τζον Κένεντι
Το έγκλημα που δεν ξεχνιέται...
Σαράντα έξι ακριβώς χρόνια μετά τη δολοφονία του Τζον Φιτζέραλντ Κένεντι τα πολλά ερωτήματα παραμένουν και η ταυτότητα των δραστών αναζητείται ακόμη
ΣΑΡΑΝΤΑ έξι ακριβώς χρόνια πέρασαν από το 1963 όταν στις 22 Νοεμβρίου έπεφτε νεκρός ο νεαρότερος ως τότε πρόεδρος των ΗΠΑ, 35ος κατά σειρά εκλογής, Τζον Φιτζέραλντ Κένεντι, στη διάρκεια περιοδείας του στο Ντάλας του Τέξας για τη συγκέντρωση χρημάτων υπέρ του Δημοκρατικού Κόμματος εν όψει των εκλογών του Νοεμβρίου της επόμενης χρονιάς (1964).
Ηταν Παρασκευή πρωί, ώρα 11.40 τοπική ώρα. Το προεδρικό αεροσκάφος Αir Force Οne τροχιοδρομούσε πάνω στον βρεγμένο διάδρομο του αεροδρομίου. Ενα τυχαίο γεγονός, ο ήλιος που είχε διαδεχθεί την ξαφνική βροχή, στάθηκε η αιτία για την οποία οι μυστικές υπηρεσίες δεν τοποθέτησαν το διάφανο αλεξίσφαιρο κάλυμμα της προεδρικής λιμουζίνας κατά τη διαδρομή της ενώπιον πλήθους που επευφημούσε στους δρόμους του Ντάλας.
Λιγότερο από μία ώρα μετά, στις 12.30, ο Κένεντι έγερνε νεκρός στην αγκαλιά της γυναίκας του και στις 17.58 της ίδιας ημέρας επέστρεφε μέσα σε φέρετρο στην αεροπορική βάση Αndrews για να πάρει τον δρόμο για το Ναυτικό Νοσοκομείο της Βethesda, στο Μaryland, όπου έγινε η νεκροψία.
Ηταν Παρασκευή πρωί, ώρα 11.40 τοπική ώρα. Το προεδρικό αεροσκάφος Αir Force Οne τροχιοδρομούσε πάνω στον βρεγμένο διάδρομο του αεροδρομίου. Ενα τυχαίο γεγονός, ο ήλιος που είχε διαδεχθεί την ξαφνική βροχή, στάθηκε η αιτία για την οποία οι μυστικές υπηρεσίες δεν τοποθέτησαν το διάφανο αλεξίσφαιρο κάλυμμα της προεδρικής λιμουζίνας κατά τη διαδρομή της ενώπιον πλήθους που επευφημούσε στους δρόμους του Ντάλας.
Λιγότερο από μία ώρα μετά, στις 12.30, ο Κένεντι έγερνε νεκρός στην αγκαλιά της γυναίκας του και στις 17.58 της ίδιας ημέρας επέστρεφε μέσα σε φέρετρο στην αεροπορική βάση Αndrews για να πάρει τον δρόμο για το Ναυτικό Νοσοκομείο της Βethesda, στο Μaryland, όπου έγινε η νεκροψία.
Καίτοι η υπόθεση έκλεισε οριστικά κάμποσες δεκαετίες πριν, η ταυτότητα του δολοφόνου (που όλα δείχνουν πως δεν ήταν ένας) αμφισβητείται ακόμη..
Επτά μήνες χρειάστηκε για να εκδώσει το πόρισμά της η επιτροπή που, υπό του πρόεδρο του Ανωτάτου Δικαστηρίου της χώρας Ερλ Ουόρεν, που σχηματίστηκε για τη διενέργεια έρευνας γύρω από τη δολοφονία Κένεντι, η είδηση της οποίας πάγωσε κυριολεκτικά τον πλανήτη. Κατ΄ εντολήν 15 επιφανών δικηγόρων και με εξουσιοδότηση του Κογκρέσου, το FΒΙ ανέκρινε 25.000 άτομα και υπέβαλε 2.300 εκθέσεις, συνολικά 25.400 σελίδων. Οι μυστικές υπηρεσίες ανέκριναν άλλα 1.550 άτομα και υπέβαλαν 800 εκθέσεις 4.600 σελίδων. Επιπλέον, σε 51 συνεδριάσεις της, κεκλεισμένων των θυρών, η επιτροπή άκουσε τις καταθέσεις 552 μαρτύρων και τελικά παρέδωσε το πόρισμά της στον πρόεδρο Τζόνσον στις 24 Σεπτεμβρίου 1964. Ο Τζόνσον το έδωσε με τη σειρά του στη δημοσιότητα στις 27 Σεπτεμβρίου, ημέρα Κυριακή, στην Ουάσιγκτον.
Το πόρισμα από μόνο του είχε 706 σελίδες κείμενο, 158 φωτογραφίες, χάρτες και άλλα τεκμήρια, ενώ το σύνολο των εγγράφων βρίσκεται σήμερα καταχωρισμένο σε 24 τόμους, συνολικά 13.000 σελίδων. Το ερώτημα όμως παραμένει: Ηταν ο Λι Χάρβεϊ Οσβαλντ ο πραγματικός ένοχος εκείνης της στυγερής δολοφονίας; Και αν ήταν, βρέθηκε μόνος του στον τόπο του εγκλήματος ή είχε συνεργούς; Είναι εντυπωσιακό πως τις θεωρίες συνωμοσίας, που γρήγορα ξεπέρασαν τα όρια των ΗΠΑ και έφτασαν ως την άλλη άκρη του Ατλαντικού, προσπάθησε να εξουδετερώσει στο σύνολό του ο αμερικανικός Τύπος, ακόμη και η ίδια η οικογένεια των Κένεντι.
«Καμία εύλογη αμφιβολία δεν μπορεί να υπάρχει ότι η δολοφονία του προέδρου Κένεντι ήταν ατομική υπόθεση του Λι Χάρβεϊ Οσβαλντ» έγραφε η «Νew Υork Ηerald Τribune» στο φύλλο τής 28ης Σεπτεμβρίου. Την ίδια ημέρα ο αδελφός του, υπουργός Δικαιοσύνης Ρόμπερτ Κένεντι, δήλωνε: «Εχω πεισθεί ότι o Οσβαλντ υπήρξε ο μόνος υπεύθυνος της δολοφονίας και ότι δεν δέχτηκε βοήθεια ή συμπαράσταση από κανέναν», ενώ η εφημερίδα «Νew Υork Τimes» υποστήριζε πως «τόσο τα γεγονότα όσο και οι αποδείξεις της έκθεσης Ουόρεν καταρρίπτουν όλες τις θεωρίες για συνωμοσία οργανωμένη είτε στην Αμερική είτε στο εξωτερικό».
Στον αντίποδα ακριβώς ο ευρωπαϊκός Τύπος χαρακτήριζε «ειλικρινή, αλλά ανεπαρκή την έκθεση Ουόρεν» (εφημερίδα του Μονάχου), ο «Guardian» του Λονδίνου αναγνώριζε το κενό που άφηνε η δολοφονία του κύριου μάρτυρα και βασικού ενόχου Οσβαλντ μόλις δύο ημέρες μετά τη δολοφονία Κένεντι από τον μαφιόζο και ιδιοκτήτη νυκτερινών κέντρων στο Ντάλας Τζακ Ρούμπι, ενώ ο ιταλικός Τύπος σχεδόν στο σύνολό του στήριζε τη θεωρία ότι οικονομικά συμφέροντα στον τομέα των πετρελαίων και της πολεμικής βιομηχανίας του Ντάλας που εκπροσωπούσε η υποψηφιότητα του Γκολντγουότερ όπλισαν τα χέρια των δολοφόνων του αμερικανού προέδρου. Τις ίδιες θεωρίες πάνω κάτω υποστήριζαν ο γαλλικός και σοβιετικός Τύπος.
Το πόρισμα από μόνο του είχε 706 σελίδες κείμενο, 158 φωτογραφίες, χάρτες και άλλα τεκμήρια, ενώ το σύνολο των εγγράφων βρίσκεται σήμερα καταχωρισμένο σε 24 τόμους, συνολικά 13.000 σελίδων. Το ερώτημα όμως παραμένει: Ηταν ο Λι Χάρβεϊ Οσβαλντ ο πραγματικός ένοχος εκείνης της στυγερής δολοφονίας; Και αν ήταν, βρέθηκε μόνος του στον τόπο του εγκλήματος ή είχε συνεργούς; Είναι εντυπωσιακό πως τις θεωρίες συνωμοσίας, που γρήγορα ξεπέρασαν τα όρια των ΗΠΑ και έφτασαν ως την άλλη άκρη του Ατλαντικού, προσπάθησε να εξουδετερώσει στο σύνολό του ο αμερικανικός Τύπος, ακόμη και η ίδια η οικογένεια των Κένεντι.
«Καμία εύλογη αμφιβολία δεν μπορεί να υπάρχει ότι η δολοφονία του προέδρου Κένεντι ήταν ατομική υπόθεση του Λι Χάρβεϊ Οσβαλντ» έγραφε η «Νew Υork Ηerald Τribune» στο φύλλο τής 28ης Σεπτεμβρίου. Την ίδια ημέρα ο αδελφός του, υπουργός Δικαιοσύνης Ρόμπερτ Κένεντι, δήλωνε: «Εχω πεισθεί ότι o Οσβαλντ υπήρξε ο μόνος υπεύθυνος της δολοφονίας και ότι δεν δέχτηκε βοήθεια ή συμπαράσταση από κανέναν», ενώ η εφημερίδα «Νew Υork Τimes» υποστήριζε πως «τόσο τα γεγονότα όσο και οι αποδείξεις της έκθεσης Ουόρεν καταρρίπτουν όλες τις θεωρίες για συνωμοσία οργανωμένη είτε στην Αμερική είτε στο εξωτερικό».
Στον αντίποδα ακριβώς ο ευρωπαϊκός Τύπος χαρακτήριζε «ειλικρινή, αλλά ανεπαρκή την έκθεση Ουόρεν» (εφημερίδα του Μονάχου), ο «Guardian» του Λονδίνου αναγνώριζε το κενό που άφηνε η δολοφονία του κύριου μάρτυρα και βασικού ενόχου Οσβαλντ μόλις δύο ημέρες μετά τη δολοφονία Κένεντι από τον μαφιόζο και ιδιοκτήτη νυκτερινών κέντρων στο Ντάλας Τζακ Ρούμπι, ενώ ο ιταλικός Τύπος σχεδόν στο σύνολό του στήριζε τη θεωρία ότι οικονομικά συμφέροντα στον τομέα των πετρελαίων και της πολεμικής βιομηχανίας του Ντάλας που εκπροσωπούσε η υποψηφιότητα του Γκολντγουότερ όπλισαν τα χέρια των δολοφόνων του αμερικανού προέδρου. Τις ίδιες θεωρίες πάνω κάτω υποστήριζαν ο γαλλικός και σοβιετικός Τύπος.
Αποκαλυπτικό της στάσης του ρωσικού λαού είναι το πολυσέλιδο έγγραφο τού τότε επιτετραμμένου της ελληνικής πρεσβείας στη Μόσχα Ι. Τζούνη που έγραφε:
«Ευθύς ως μετεδόθη η είδησις, και παρά το επικρατούν ψύχος, Μοσχοβίτες συνεκεντρώθησαν εις σιωπηλάς ομάδας προ του μεγάρου της Αμερικανικής Πρεσβείας. Η κατήφεια και η ανησυχία ήσαν έκδηλες εις τα πρόσωπα των συγκεντρωθέντων. Τα αυτά αισθήματα επεκράτησαν καθ΄ όλην την ημέραν με κύριον θέμα συνομιλίας την δολοφονίαν του Προέδρου. Η νεότης του, αι τραγικαί συνθήκαι υφ΄ άς εβλήθη, πεσών εις τας αγκάλας της συζύγου του, τα απορφανισθέντα ανήλικα τέκνα του, πάντα ταύτα συνέβαλον εις το να συγκινούν την ψυχή του αγαθού ρωσικού λαού και να προκαλέσουν ειλικρινή αισθήματα θλίψεως και αποτροπιασμού διά το έγκλημα. Ταυτοχρόνως εξήροντο εις τας κατ΄ ιδίαν συνομιλίας η φρόνησις και η φιλειρηνική πολιτική τού εκλιπόντος Προέδρου και εξεφράζετο ανησυχία διά το μέλλον...». Ενώ για τον Γενικό Γραμματέα του ΚΚΣΕ Νικίτα Χρουστσόφ, για τον οποίον προσφάτως αποχαρακτηρισμένα αμερικανικά έγγραφα αναφέρουν ότι, σύμφωνα με πληροφορίες πρακτόρων των ΗΠΑ στη ρωσική πρωτεύουσα, έκλαψε πολύ όταν έμαθε για τη δολοφονία του Κένεντι, σημείωνε: «... ο κ.Χρουστσόφ ενεφανίσθη ενωρίς την πρωίαν της 23ης σύννους και κατηφής εις το αεροδρόμιο της Μόσχας προς υποδοχήν του επανακάμπτοντος από της επισήμου επισκέψεώς του εις Ιράν κ.Μπρέζνιεφ» (ΑΠ 217Λ, 26 Νοεμβρίου 1963).
Βεβαίως δεν πρέπει να ξεχνά κανείς ότι τόσο η άνοδος στην προεδρία των ΗΠΑ όσο και η δολοφονία του Κένεντι ήσαν γεγονότα που διαδραματίστηκαν στην πιο σκληρή φάση του Ψυχρού Πολέμου. Είχε προηγηθεί η πυραυλική κρίση ΗΠΑ- ΕΣΣΔ και η εισβολή στον Κόλπο των Χοίρων που οδήγησε κυριολεκτικά την ανθρωπότητα στο χείλος του πυρηνικού ολέθρου, και η καχυποψία που βασίλευε ανάμεσα στα δύο στρατόπεδα, όπως και η δράση των μυστικών υπηρεσιών των δύο αντιπάλων, ήταν χαρακτηριστικό μιας περιόδου που παρόμοιά της δεν έζησε ποτέ άλλοτε η ανθρωπότητα.
Την υπόθεση πάντως συσκότιζε ακόμη περισσότερο η ίδια η περίπτωση του Οσβαλντ που, γεννημένος το 1939 στη Νέα Ορλεάνη, εξεδήλωσε από νωρίς περίεργα συμπτώματα ακολουθώντας τη μητέρα του σε διάφορες Πολιτείες μέχρις ότου εγκατασταθεί στη Νέα Υόρκη. Μαθητής με περίεργη και εσωστρεφή συμπεριφορά, απροσάρμοστος σύμφωνα με καθηγητές του, εξελίχθηκε σε άνδρα με αμφιλεγόμενη προσωπικότητα: ενώ κατατάχθηκε εθελοντικά στο Σώμα των Πεζοναυτών. Στη διάρκεια της θητείας του στην Καλιφόρνια εξεδήλωσε κομμουνιστικές τάσεις. Το 1959 απολύθηκε από τον στρατό και, αφού πρώτα απέτυχε μέσω Κούβας να λάβει βίζα για να φύγει στη Ρωσία, κατάφερε να φτάσει στη Μόσχα μέσω αρχικά της Αγγλίας και στη συνέχεια της Φινλανδίας. Εργάτης στο Μινσκ, όπου γνώρισε τη μετέπειτα γυναίκα του Μαρίνα Νικολάγεβνα Προυσάκοβα, με την οποία απέκτησε μία κόρη, επέστρεψε με δαπάνες της αμερικανικής πρεσβείας Μόσχας στις ΗΠΑ και εγκαταστάθηκε στο Ντάλας εργαζόμενος ως αποθηκάριος. Εκεί έγινε μέλος μιας μυστηριώδους φιλοκουβανικής οργάνωσης. Το ερώτημα αν τελικά ήταν πράκτορας της CΙΑ, όπως αφήνεται να εννοηθεί μέσα από το πολυκύμαντο παρελθόν του, ενισχύεται από δύο τινά: την καταστροφή φακέλου που τον αφορούσε μέσα στη CΙΑ, μόλις μία ημέρα μετά τη δολοφονία του Κένεντι, όπως και τη θεωρία ότι ο αμερικανός πρόεδρος σχεδίαζε μετά την αποτυχία της απόβασης στον Κόλπο των Χοίρων να επιδιώξει τη φιλία ή - το λιγότερο - τη συνύπαρξη με την Κούβα και, μέσω αυτής, με τη Σοβιετική Ενωση. Προς την κατεύθυνση αυτή μάλιστα μελετούσε σχέδιο συνάντησης του αδελφού του Ρόμπερτ με τον Τσε Γκεβάρα, σχέδιο το οποίο θα ανακοίνωνε στο τέλος της επίσκεψής του στο Ντάλας, όπου διαβιούσε συμπαγής κοινότητα αντικαστρικών Κουβανών.
Η δολοφονία του Οσβαλντ από τον Ρούμπι, για τον οποίο επίσης λεγόταν ότι διατηρούσε δεσμούς με τη CΙΑ, ήταν, σύμφωνα με τη θεωρία αυτή, μέρος απλώς του τελικού σχεδίου. Ας σημειωθεί ότι ο Ρούμπι πέθανε στη φυλακή τρία χρόνια αργότερα από καρκίνο. Είχε προηγηθεί ο μυστηριώδης θάνατος τεσσάρων από τους πέντε μάρτυρες (ο πέμπτος εξαφανίστηκε) που θα κατέθεταν στη δίκη υπέρ του Ρούμπι στην υπόθεση δολοφονίας του Οσβαλντ.
Ενα ακόμη στοιχείο που αναζητεί ερμηνεία είναι η δημοσίευση επί πληρωμή σε πένθιμο πλαίσιο στην εφημερίδα «Μorning Νews» του Ντάλας, την ίδια ημέρα άφιξης εκεί του Κένεντι, της φράσης «Καλώς ήλθατε στο Ντάλας, κύριε Κένεντι».
Η κυρία Φωτεινή Τομαή είναι προϊσταμένη της Υπηρεσίας Διπλωματικού και Ιστορικού Αρχείου του υπουργείου Εξωτερικών.
Πηγή:
-->
1963: Η δολοφονία του Προέδρου Τζον Κένεντι
 |
Στις 22 Νοέμβρη 1963, δολοφονείται στο Ντάλας του Τέξας ο Πρόεδρος των ΗΠΑ, Τζον Κένεντι. Η δολοφονική απόπειρα έγινε στις 12.30 τοπική ώρα, τη στιγμή που η αυτοκινητοπομπή, με επικεφαλής την ανοιχτή προεδρική λιμουζίνα, περνούσε τη διασταύρωση της οδού Ελμ. Ο Κένεντι δέχτηκε δυο σφαίρες, τη δεύτερη στο κεφάλι. Μια ώρα αργότερα, παρά τις απεγνωσμένες προσπάθειες των γιατρών του νοσοκομείου «Πάρκλαντ Μεμόριαλ», ανακοινώνεται επισήμως ότι ο Πρόεδρος Κένεντι είναι νεκρός. Στις 3 το απόγευμα, μέσα στο προεδρικό αεροσκάφος που μεταφέρει τη σορό του Κένεντι στην Ουάσιγκτον, ο αντιπρόεδρος Λίντον Τζόνσον ορκίζεται 36ος Πρόεδρος των ΗΠΑ.
Λίγα λεπτά μετά τη δολοφονία, η αστυνομία περικυκλώνει το κτίριο του Αποθετηρίου Σχολικών Βιβλίων. Στον έκτο όροφο, οι αστυνομικοί ανακαλύπτουν μια απαρχαιωμένη καραμπίνα και τρεις κάλυκες. Αρχίζει ανθρωποκυνηγητό για τη σύλληψη του Λι Χάρβεϊ Οσβαλντ. Αμέσως μετά τη σύλληψη, μέσα σε έναν κινηματογράφο, ο Οσβαλντ χαρακτηρίζεται «ύποπτος υπ' αριθμόν 1».
Πέρασαν δυο μέρες εξουθενωτικών ανακρίσεων, το περιεχόμενο των οποίων δεν αποκαλύφθηκε ποτέ. Κατά τη μεταφορά του κρατουμένου στις φυλακές, μέσα στο αρχηγείο της αστυνομίας, ένας βραχύσωμος άνδρας διαπερνά τον κλοιό και μπροστά σε εκατομμύρια τηλεθεατές πυροβολεί εξ επαφής τον Οσβαλντ στο στομάχι. Ο Οσβαλντ πεθαίνει σε λίγες ώρες. Δράστης της επίθεσης ήταν ο Τζακ Ρούμπι, ακροδεξιός, ιδιοκτήτης κακόφημου νυκτερινού κέντρου και πασίγνωστος συνεργάτης και πληροφοριοδότης της αστυνομίας. Τα ερωτήματα άρχισαν να γίνονται πολύ περισσότερα από τις απαντήσεις που έδινε η αστυνομία.
Ο Οσβαλντ, όπως έγινε γνωστό, αρνήθηκε σθεναρά την ενοχή του, ενώ οι «αποδείξεις» γρήγορα μετατράπηκαν σε απλές «ενδείξεις». Για την αστυνομία, πάντως, ο φάκελος Κένεντι έκλεισε με τη δολοφονία του Οσβαλντ.
Ο Πρόεδρος Τζόνσον διέταξε το σχηματισμό ειδικής επιτροπής υπό τον πρόεδρο του Ανωτάτου Δικαστηρίου, Ερλ Γουόρεν, για την έρευνα της υπόθεσης. Μετά από ένα χρόνο, το πόρισμα της «Επιτροπής Γουόρεν» δεν ικανοποίησε κανέναν.
Οι θεωρίες ποικίλλουν, για το ποιος κρυβόταν πίσω από το δολοφονημένο Οσβαλντ, ο οποίος δήλωνε «μαρξιστής, αλλά όχι κομμουνιστής» και πολλοί υποπτεύονταν ότι στην πραγματικότητα ήταν πράκτορας των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών. Μήπως η ίδια η CIA, η οποία ενδεχομένως θα ήθελε να απαλλαγεί από τον Κένεντι που της είχε κηρύξει τον πόλεμο, μετά το φιάσκο του Κόλπου των Χοίρων στην Κούβα; Μήπως ήταν οι ακροδεξιοί Κουβανοί εξόριστοι; `Η, μήπως, ήταν έργο της Μαφίας;
-->
Επιμέλεια:
Δάνης ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Δάνης ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Πηγή:
Τα στοιχεία για τη δολοφονία
 |
«Ποιος δολοφόνησε τον Τζ. Φ. Κ;»
Από τις πρώτες ημέρες και υπό καθεστώς σοκ ο αμερικανικός Τύπος επιδιδόταν στη δημιουργία σίριαλ. Σε αρκετά εξ αυτών γινόταν χρήση και κρατικών πηγών, που θεωρούσαν την Αβάνα ως «ηθικό αυτουργό» της πράξης, η οποία ακόμη μέχρι σήμερα αποδίδεται στο Λι Χάρβεϊ Οσβαλντ.
Ειδησεογραφικό πρακτορείο «United Press Internacional» (UPI), 22 Νοέμβρη 1963: «Ο δολοφόνος του προέδρου Κένεντι είναι δηλωμένος μαρξιστής που πέρασε τρία χρόνια στη Ρωσία, προσπαθώντας να αποποιηθεί την αμερικανική υπηκοότητά του, αλλά αργότερα άλλαξε γνώμη και εξασφάλισε την επιστροφή του στη Βόρεια Αμερική, που πλήρωσε η κυβέρνηση των ΗΠΑ. Αφησε την ΕΣΣΔ το 1962».
Επίσης, άλλο τηλεγράφημα την ίδια μέρα από το Ντάλας, από το ίδιο πρακτορείο UPI: «Η αστυνομία συνέλαβε σήμερα το Λι Χάρβεϊ Οσβαλντ, ο οποίος αναγνωρίστηκε ως πρόεδρος της Επιτροπής Δίκαιη Δράση για την Κούβα (FPCC)». Ο Τύπος εξακολουθεί να βρίθει από σενάρια «κομμουνιστικής συνωμοσίας». Ωστόσο, κανείς δεν έθεσε το ερώτημα δημοσίως, γιατί ο άνθρωπος που κατηγορήθηκε για αυτομόληση και μάλιστα στην ΕΣΣΔ επέστρεψε στις ΗΠΑ πολύ ειρηνικά, χωρίς να δικαστεί ή να φυλακιστεί ή να υποστεί οιουδήποτε είδους διώξεις όντας λιποτάκτης.
Οσο για την FPCC - οργάνωση συμπαράστασης στην Κούβα με τοπικές οργανώσεις σε πολλές πόλεις των ΗΠΑ - δεν υπήρχε καν στη Νέα Ορλεάνη μέχρι να αυτοονομαστεί ο Οσβαλντ ως «τοπικός εκπρόσωπος» χωρίς φυσικά καμία εξουσιοδότηση. Ο Οσβαλντ θα δολοφονηθεί λίγο αργότερα και ενόσω ήταν υπό κράτηση από ένα «εξοργισμένο οπαδό του προέδρου Κένεντι» τον Τζακ Ρούμπι, που δεν ήταν άλλος από τον αρχηγό της Μαφίας του Ντάλας...
Πάντως, με την ίδια ταχύτητα που εξαπλώθηκε η θεωρία της «κουβανικής εμπλοκής» στη δολοφονία, με την ίδια ταχύτητα εξαφανίστηκε για να δώσει τη θέση σε άλλες θεωρίες συνωμοσίας, ειδικά μετά την ανακοίνωση του πορίσματος της έρευνας της Επιτροπής Γουόρεν αλλά και της ειδικής επιτροπής της Βουλής των Αντιπροσώπων που κατέληγαν: Ο Πρόεδρος Κένεντι ήταν το θύμα συνωμοσίας αλλά... ουδείς κατονομαζόταν ως αυτουργός. Ομως και τα δύο κατέληγαν ότι δεν υπάρχουν ευρήματα που να στηρίζουν στο ελάχιστο τη «θεωρία συνωμοσίας εκ μέρους της Κούβας».
Επιπροσθέτως, οι Κάρλο Μαρτσέλο, το αφεντικό της Μαφίας στη Νέα Ορλεάνη, Σάντο Τραφικάντε και Τζέιμς Χόφα, πρόεδρος του Συνδικάτου των Φορτηγατζήδων, «φωτογραφίζονταν» ως άμεσα εμπλεκόμενοι και ως έχοντες κίνητρο για να τον δολοφονήσουν.
Παράλληλα, πολυετείς έρευνες έδειξαν ως άμεσα εμπλεκόμενους διάφορους άλλους παίκτες, όπως οι Τζακ Ρούμπι, Φρανκ Στέρτζις, Ορλάντο Μπος, Λουίς Ποσάδα Καρίλες, αδελφοί Γκιγιέρμο, Ιγνάσιο Νόβο Σαμπόλ, Ελάδιο δελ Βάγε, Χόρχε Μας Κανόσα, Ερμίνο Δίας και πολλούς άλλους...
Πώς στήθηκε το σχέδιο δολοφονίας Κένεντι
Οπως αναφέρει η Κλαούντια Φουριάτι στο βιβλίο της «Επιχείρηση Καραμπίνα ZR - H συνωμοσία για τη δολοφονία του Κένεντι και του Κάστρο» (Εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή» 1995) «υπάρχουν αρκετοί πιθανοί τρόποι εξήγησης του σεναρίου για τη δολοφονία του Κένεντι». Και συνεχίζει: «Υπάρχουν πολλές τάσεις, ο μόνος στόχος των οποίων είναι να εκτρέψουν το φταίξιμο από τους αληθινούς στόχους. Η συνωμοσία άρχισε να αναπτύσσεται στα τέλη του 1962, σαν επακόλουθο της Κρίσης των Πυραύλων. Μέσα στη σύντομη περίοδο δύο χρόνων, βαδίζοντας πάνω σε μια λεπτή γραμμή σαν ταλαντούχος σχοινοβάτης, ανάμεσα στο συντηρητικό και τον προοδευτικό τρόπο σκέψης, ο πρόεδρος πριν την κρίση του 1962, επέλεξε τη μη επέμβαση και την ειρηνική συνύπαρξη. Κέρδισε το βαθύ μίσος των "Τυριών και των Τρώων" (σ.σ. έτσι ονοματίζονται κύκλοι της Μαφίας και της CIA) και η κλίκα κατά του Κάστρο ένιωσε για δεύτερη φορά προδομένη απ' αυτόν. Η ισορροπία διαταράχτηκε και αποφασίστηκε ο θάνατος του Κένεντι. Με ομοφωνία σχετικά με τα κίνητρα, το επόμενο βήμα ήταν να επινοήσουν σχέδιο, να βρουν κατάλληλους ανθρώπους για να το υλοποιήσουν και τον ιδανικό τόπο και χρόνο.
Ας σταθούμε για λίγο στο πρώτο επίπεδο: τη δολοφονία καθαυτή. Με βάση τις πληροφορίες που προσφέρουν οι έρευνες των ΗΠΑ και οι κύριες έρευνες που έγιναν από την Κουβανική Υπηρεσία για τα σχέδια δολοφονίας του Φιντέλ Κάστρο, τα οποία κατευθύνονταν από τη CIA και άλλους, τα κομμάτια αρχίζουν να συνδέονται μεταξύ τους και μπορεί να αναπτυχθεί μια ιστορία. Ανάμεσά στους πιθανούς δημιουργούς του σχεδίου για τη δολοφονία Κένεντι, υπάρχουν τρεις ενδεχόμενοι ύποπτοι, επειδή και οι τρεις είχαν τα "μέσα και τα κίνητρα". Καταρχήν το FBI. Ο Τζ. Εντγκαρ Χούβερ, πρώην διευθυντής και διακεκριμένο στοιχείο της οργάνωσης, αποτελούσε κρυφό τμήμα των συμβουλίων του Τρούμαν και του Αϊζενχάουερ, αλλά έχασε δύναμη και επιρροή κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης Κένεντι. Ωστόσο, με την αδιάφθορη εικόνα του, διευκόλυνε με πλάγιους τρόπους την ενίσχυση της Μαφίας και το διωγμό των μαύρων. Ο Τζον Κένεντι έβαλε φρένο σ' αυτές τις κατευθύνσεις και έθεσε το FBI κάτω από τον έλεγχό του Υπουργείο Δικαιοσύνης που υπαγόταν στον Ρόμπερτ Κένεντι. Επομένως ο Χούβερ είχε ισχυρούς λόγους και θα μπορούσε να είχε συμμετάσχει στη συνωμοσία, αλλά ήταν αρκετά πεπειραμένος ώστε να μην εμπλέξει άμεσα τον εαυτό του στο σχέδιο δράσης»...
«Η πιθανότητα να κατηγορηθεί ήταν μεγάλη και έτσι, μέσα στο σύστημα της κυβέρνησης, ήταν αυτός και η ομάδα του που θα ήταν υπεύθυνη για τη διερεύνηση της δολοφονίας του Κένεντι. Η ασυλία του Χούβερ έπρεπε να διαφυλαχτεί. Ωστόσο είναι σημαντικό να θυμηθούμε τον καθοριστικό ρόλο που έπαιξε το FBI αμέσως μετά τη δολοφονία, διαστρεβλώνοντας και ακυρώνοντας, εκφοβίζοντας μάρτυρες, καθώς και συγκαλύπτοντας την ιστορία και τις διασυνδέσεις των πρακτόρων με τον Λι Χάρβεϊ Οσβαλντ.
Η δεύτερη δυνατότητα: Η Μαφία. Υπάρχουν δύο άτομα τα οποία παρακολούθησε η κουβανική Υπηρεσία Κρατικής Ασφαλείας κατά τη διάρκεια των ερευνών. Το ένα ήταν ο Τζακ Ρούμπι και το άλλο ο Σάντος Τραφικάντε. Και οι δύο ήταν αρχικά μέλη της Μαφίας του Σικάγο »... «Το 1947 ο Τζακ Ρούμπι αποτελεί τμήμα ενός μέρους της Μαφίας που έστειλε η οικογένεια του Σικάγου στις νότιες Ηνωμένες Πολιτείες για να επεκτείνουν το εμπόριο των ναρκωτικών, τα καζίνο και την πορνεία. Ο Ρούμπι ήταν αρχηγός της Μαφίας σε χαμηλό επίπεδο, ο οποίος αποτελούσε τμήμα ενός σχεδίου που αναπτυσσόταν στο Τέξας».
-->
Η «θεωρία της CIA»
Πώς ξεκινάει η αντικουβανική εκστρατεία
Associated Press
|
Σύμφωνα με πρόσφατο άρθρο του Γκαμπριέλ Μολίνα, διευθυντή της διεθνούς έκδοσης της κουβανικής εφημερίδας «Γκράνμα», η θεωρία για «εμπλοκή της Κούβας», «εμφυτεύτηκε» από τη CIA με σημείωμα που μοιράστηκε προς τα μέλη της επιτροπής του αμερικανικού Κογκρέσου με επικεφαλής των Λ.Στόουκς (συστάθηκε 15 χρόνια μετά τη δολοφονία Κένεντι) και αναφερόταν ότι ο Οσβαλντ διέπραξε το φόνο με εντολές της κουβανικής κυβέρνησης. Σημείωμα που μετά από παρέμβαση του FBI αποσύρθηκε και επιβλήθηκε τείχος σιωπής στον Τύπο, καθώς κρίθηκε «ανεύθυνη πρωτοβουλία που ενδεχομένως θα είχε τρομακτικές και αναρίθμητες συνέπειες, όπως ένας τρίτος παγκόσμιος πόλεμος».
Εμμέσως, τα πορίσματα της επιτροπής Στόουκς έδειχναν, εκτός των άμεσων υπευθύνων, και τμήματα της εξουσίας των ΗΠΑ και κυρίως τη CIA, χωρίς φυσικά να «υπάρχουν άμεσα στοιχεία». Και πάλι ο Οσβαλντ ήταν ο δολοφόνος...
Ολως τυχαίως, πρόσωπα όπως ο Ρίτσαρντ Χελμς, επικεφαλής του τμήματος μυστικών επιχειρήσεων της CIA κατά τη διάρκεια της δολοφονίας εμπλέκονται «εμμέσως». Ο Χελμς --γνωστός και από το νόμο «Χελμς - Μπάρτον» που επιχειρεί να στραγγαλίσει την Κούβα -- είχε «παρακάμψει την εντολή» του τότε υπουργού Δικαιοσύνης Ρόμπερτ Κένεντι να μην έχει η υπηρεσία επαφές και σχέσεις με τις «αντικουβανικές ομάδες και τη μαφία χωρίς τη δική του εποπτεία και εντολή», καθώς είχε ανακαλύψει τις διασυνδέσεις στην πορεία των ερευνών ενόσω ήταν ακόμη στην κυβέρνηση του Λίντον Μπ. Τζόνσον - ο οποίος σημειωτέον, όταν έγινε πρόεδρος μετά τη δολοφονία Κένεντι - προήγαγε τον Χελμς σε διευθυντή της CIA. Παράλληλα, ο Τζόνσον έδωσε το «πράσινο φως» για την επιχείρηση Νόρθγουντς* η οποία ήταν πρόκληση τρομοκρατικών ενεργειών εντός της αμερικανικής επικράτειας αλλά και δολιοφθορές -όπως βύθιση πλοίων με Κουβανούς που διαφεύγουν, αεροπειρατείες, ανατίναξη σκάφους ή πλοίου των ΗΠΑ - ώστε να δικαιολογηθεί η εξαπόλυση μιας επίθεσης εναντίον της Κούβας.
Σχέδιο που χαρακτηρίστηκε το «πιο νοσηρό» που εκπονήθηκε ποτέ στα υψηλά κλιμάκια της αμερικανικής εξουσίας. Το σχέδιο που εκπονήθηκε από τον αρχηγό των Ενόπλων Δυνάμεων, στρατηγό Λίμαν Λ. Λέμνιτζερ, παρουσιάστηκε στον Πρόεδρο Κένεντι τον Μάρτη του 1962, από τον τότε υπουργό Αμύνης Ρόμπερτ ΜακΝαμάρα, ο οποίος όμως το απέρριψε. Στον Λέμνιτζερ δε θα ανανεωθεί η θητεία στην ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων των ΗΠΑ, αλλά επί Προεδρίας Τζόνσον θα διοριστεί ΓΓ του ΝΑΤΟ. Η υπόθεση του σχεδίου Νόρθγουντς έχει επιστρέψει δραματικά στην επικαιρότητα, καθώς πολλές πλευρές του θυμίζουν την 11η Σεπτέμβρη, αλλά και την προσπάθεια ανατροπής που εκδηλώθηκε στην Κούβα το Μάρτη του 2003.
Εξάλλου, κατά τη διάρκεια των ερευνών, αποδείχτηκε ότι όλα αυτά τα πρόσωπα είχαν στρατολογηθεί από τη CIA, όπως και ο Οσβαλντ και συμμετείχαν σε όλες τις επιχειρήσεις της CIA. Ο ίδιος ο Τραφικάντε (μαφιόζος κουβανικής καταγωγής στη Φλόριδα) θα παραδεχτεί ότι είχε στρατολογηθεί από τη CIA, για να δολοφονήσει τον Φιντέλ Κάστρο. Ο Χελμς αποκαλύπτει ότι η συνωμοσία για τη δολοφονία του Κένεντι είχε πολιτικά κίνητρα. Παράλληλα, πολλά πρόσωπα πλέον θα «φωτογραφιστούν». Ξανακοιτάζοντας τις αμερικανικές έρευνες και αυτές που έγιναν στην Κούβα υπό την ηγεσία του επικεφαλής των Μυστικών Υπηρεσιών, Φαμπιέν Εσκαλάντε, όπου τα πορίσματα σχεδόν ταυτίζονται, πρόκειται για μια συνωμοσία της CIA, της Μαφίας και των Κουβανών Αντεπαναστατών, ενώ σύμφωνα με την «Γκράνμα» κατά τον στρατηγό Εσκαλάντε, ένας εκ των παράπλευρων στόχων της δολοφονίας Κένεντι ήταν η εξάλειψη της κουβανικής επανάστασης και η δολοφονία φυσικά του Φιντέλ Κάστρο.
Μια οικογένεια: CIA, αντικουβανική μαφία
Τα πρόσωπα που εμπλέκονται συμμετέχουν σε όλες σχεδόν τις «συνωμοσίες» των τελευταίων δεκαετιών, είτε στις θέσεις των πρωταγωνιστών, όπως η οικογένεια Μπους και άλλα υψηλόβαθμα στελέχη των εκάστοτε αμερικανικών κυβερνήσεων είτε των εκτελεστικών τους οργάνων. Στο Σκάνδαλο Γουότεργκέιτ, ο Χάουαρντ Χαντ, μαζί με τον Φρανκ Στέρτζις και τον Ντέιβιντ Ατλι Φίλιπς «επιχειρησιακό υπεύθυνο» του Οσβαλντ. Ποσάδα Καρίλες, Ορλάντο Μπος, στην Ανατροπή Τζάκομπο Αρμπενς στη Γουατεμάλα το 1954, χούντα στη Χιλή, επιχειρήσεις της χιλιάνικης DINA και υπόθεση Κόνδωρ, σκάνδαλο Ιράν - Κόντρα, ανατίναξη αεροσκάφους της Κουμπάνα, δολοφονία Τσε Γκεβάρα, για να αναφερθούμε σε μερικές από τις δράσεις τους.
* Πλήρως το σχέδιο αποκαλύφθηκε από τον Τζέιμς Μπάμφορντ, πρώην αρχισυντάκτη στο βιβλίο του Body of Secrets, εκδόσεις DoubledayΠηγή:
Η δολοφονία Κένεντι και η εκτέλεση Οσβαλντ
Στις 22 Νοεμβρίου 1963 στις 12.30 μ.μ. κεντρική ώρα Αμερικής, ο πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών Τζον Κένεντι δολοφονήθηκε στο Ντάλας της Πολιτείας του Τέξας ενώ κατευθυνόταν μέσα σε μια ανοιχτή λιμουζίνα από το αεροδρόμιο του Love Field στην εμπορική αγορά του Ντάλας, όπου σκόπευε να εκφωνήσει ομιλία περί την εθνική ασφάλεια της χώρας του.
Ο Κένεντι μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο «Parkland» του Ντάλας, όπου οι γιατροί ανήγγειλαν το θάνατό του στις 13.00. Ο αντιπρόεδρος Τζόνσον έφτασε στο νοσοκομείο περίπου είκοσι λεπτά πριν από την αναγγελία του θανάτου του Κένεντι. Στις 13.40 αναχώρησε από το νοσοκομείο για την αεροπορική βάση του Love Field, όπου στις 14.38 με μεγάλη ταχύτητα κάλυψε το κενό εξουσίας ορκιζόμενος πρόεδρος των ΗΠΑ και αμέσως έφυγε αεροπορικώς για την Ουάσιγκτον. Με την ίδια ταχύτητα ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ άλλαξε αποφασιστικά την πολιτική του προκατόχου του για το Βιετνάμ.
Στις 24 Νοεμβρίου 1963 ο Τζόνσον τηλεγράφησε στον Αμερικανό πρεσβευτή στη Σαϊγκόν ότι «επιθυμούσε να κερδίσει τον πόλεμο» στο Βιετνάμ, δίνοντας «προτεραιότητα στις στρατιωτικές επιχειρήσεις» αντί στις «αποκαλούμενες» κοινωνικές μεταρρυθμίσεις. «Να κερδίσουμε τον πόλεμο. Αυτό ήταν το μήνυμα» του νέου πρόεδρου, παρατήρησε ο Ρόμπερτ Μακναμάρα, δύο μόλις μέρες μετά την επίσημη ανάληψη των καθηκόντων του.
Στις 26 Νοεμβρίου ο Τζόνσον ενέκρινε το σχέδιο της CIA και των ειδικών δυνάμεων του Νότιου Βιετνάμ «για τη μυστική δράση εναντίον του Βόρειου Βιετνάμ», που έλαβε αργότερα την κωδική ονομασία Επιχειρησιακό Σχέδιο 34Α.
«Ο πρόεδρος Τζόνσον προσέγγισε το Βιετνάμ διαφορετικά απ' ό,τι ο προκάτοχός του» αμέσως μετά την ανάληψη των καθηκόντων του, σχολίασε ο τότε υπουργός Αμυνας Ρ. Μακναμάρα.
Ο Τζόνσον προσκάλεσε τον Μακναμάρα σε μια συνομιλία σχετικά με το Βιετνάμ.
«Μου έκανε ολόκληρη διάλεξη -γράφει ο Μακναμάρα- ήταν πεπεισμένος ότι η αμερικανική κυβέρνηση δεν έκανε όλα όσα θα έπρεπε» για το Βιετνάμ.1
Οι αιχμές για τον JFK ήταν προφανείς. Ενα ανάλογο κλίμα δυσαρέσκειας και αγανάκτησης επικρατούσε και στους κόλπους της CIA για τον πρόεδρο Κένεντι, μετά την αποτυχία της απόβασης στον Κόλπο των Χοίρων στην Κούβα. Το δυσμενές κλίμα κατά του JFK περιγράφει ανάγλυφα στις αναμνήσεις του, που δημοσιεύτηκαν στα τέλη του 20ού αιώνα, ο Ρίτσαρντ Μπίσελ, υπεύθυνος μυστικών επιχειρήσεων της CIA, που είχε αναλάβει στο όνομα της υπηρεσίας την οργάνωση και εκτέλεση του μυστικού σχεδίου απόβασης αντικαστρικών δυνάμεων στην Κούβα.
Μάλιστα ο Μπίσελ ενώπιον του τότε αρχηγού της CIA Τζον ΜακΚόουν μίλησε σε συνάθροιση εκπροσώπων της υπηρεσίας απ' όλη την Απω Ανατολή για την αποτυχημένη απόβαση στον Κόλπο των Χοίρων. Εκείνο που θυμόταν ο Μπίσελ ήταν ότι μετά την ομιλία του αρκετοί σχολιαστές αρέσκονταν να επιρρίπτουν την ευθύνη της αποτυχίας της απόβασης στην απόφαση του JFK ν' ακυρώσει την τελευταία στιγμή την αμερικανική αεροπορική επιδρομή που προβλεπόταν στο σχέδιο για την ανατροπή του Κάστρο.2
Ο πρόεδρος Κένεντι εθεωρείτο από σημαντική μερίδα του αμερικανικού ηγετικού πυρήνα ως ένας κατευναστής και όχι συνεπώς μαχητής του Ψυχρού Πολέμου απέναντι στην ΕΣΣΔ και τους φίλους της.
Ως ένοχος της δολοφονίας του JFK θεωρήθηκε ο Λι Χάρβεϊ Οσβαλντ, που συνελήφθη σχεδόν αμέσως και στις 24 Νοεμβρίου εκτελέστηκε από έναν άνθρωπο του υποκόσμου, τον Τζακ Ρουμπινστάιν, ενώ εξελισσόταν η διαδικασία μεταφοράς του από την αστυνομία του Ντάλας σε φυλακή κρατουμένων.
1. Το Σύνδρομο του Οδυσσέα, σ.σ. 389-390, R. McNamara, In Retrospect, New York, 1995. σ.σ. 102-103.
2. R.M. Bissell jr. Refflections of a Cold Warrior, New Haven 1996, σελ. 199.
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 25/11/2006
-->
Η μορφή του Καραμεσίνη διακρίνεται και στην υπόθεση JFK
Διασυνδέσεις Τζ. Ιωαννίδη με Οσβαλντ
Ο Τόμας Καραμεσίνης, από την αρχή της δημιουργίας της CIG (Κεντρική Ομάδα Πληροφοριών) και λίγο αργότερα της CIA εντάχθηκε στις γραμμές τους. Φαινόταν να είναι ο φυσικός αρχηγός του ισχυρού ελληνο-αμερικανικού λόμπι στις γραμμές της CIA.
Την άνοιξη του 1947, ο Καραμεσίνης εργάζεται ήδη ως «ειδικός ακόλουθος» στην αμερικανική πρεσβεία της Αθήνας και αναλαμβάνει «να κατανείμει τα καθήκοντα του ελληνικού προσωπικού» στο γραφείο του νέου στρατιωτικού ακολούθου που φτάνει τότε στην Ελλάδα.
Σύμφωνα με τον Αμερικανό πρέσβη στην Αθήνα, Λίνκολν ΜακΒέι, ο Καραμεσίνης διατηρούσε «εργασιακό δεσμό με όλες τις ελληνικές και βρετανικές υπηρεσίες ασφαλείας», διατηρώντας επίσης ένα μεγάλο αρχείο αμερικανικών φακέλων ασφαλείας.
Την άνοιξη του 1948, στην Ελλάδα, ο αστυνομικός ασφαλείας Φρ. Ερ. ενημέρωσε τον Καραμεσίνη για την ύποπτη κομμουνιστική και «πιθανή κατασκοπευτική» δραστηριότητα του δημοσιογράφου Κ. Χατζηαργύρη, του στενότερου συνεργάτη και φίλου στην Ελλάδα του Αμερικανού Τζ. Πολκ, που θα δολοφονηθεί λίγο αργότερα.
Στον αστυνομικό Ερ ανατέθηκε από αμερικανικής πλευράς η ανάκριση για τη δολοφονία του Πολκ, ο οποίος οδήγησε και κατηύθυνε τα πράγματα προς την ενοχή του Στακτόπουλου και των «πρακτόρων της Κομινφόρμ».
Οσον αφορά την υπόθεση των αεροπόρων, ήδη αναφερθήκαμε στη συνάντηση Καραμεσίνη-Ακριβογιάννη λίγο πριν από την αναχώρηση του δεύτερου για την Αλβανία.
Ο ρόλος του Ιωαννίδη
Εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι η μορφή του Καραμεσίνη διακρίνεται και στην υπόθεση του JFK. Αμέσως μετά τη δολοφονία του Αμερικανού προέδρου ο Καραμεσίνης κινείται ώστε η ευθύνη ν' αποδοθεί στην Κούβα του Κάστρο.
Σε μήνυμά του προς τον σταθμό της CIA στο Μεξικό διαμήνυσε ότι η σύλληψη της Σίλβια Ντουράν, της Μεξικάνας υπαλλήλου που είχε υποδεχτεί στο κουβανικό προξενείο της πρωτεύουσας του Μεξικού τον Οσβαλντ «μπορούσε να θέσει σε κίνδυνο την αμερικανική ελευθερία δράσης στο όλο ζήτημα της κουβανικής ευθύνης».2
Το τελευταίο διάστημα, μια νέα πληροφορία και νέα στοιχεία που προήλθαν από αρχειακά έγγραφα συνέδεσαν άρρηκτα έναν άλλον εκπρόσωπο του ελληνοαμερικανικού λόμπι της CIA με τον Οσβαλντ και τη συνειδητή προσπάθεια επίρριψης της ευθύνης για τη δολοφονία του JFK στην Κούβα και το σοβιετικό μπλοκ: Πρόκειται για το στέλεχος της CIA Τζορτζ Ιωαννίδη (Georges Joannides) που κινήθηκε στο ίδιο μήκος κύματος με τον Καραμεσίνη.
Το πρόσωπο του Τζ. Ιωαννίδη απασχόλησε και απασχολεί τον αμερικανικό Τύπο, όπως και πολλούς ερευνητές που με επιστολή τους προς τη CIA και το αμερικανικό υπουργείο Αμυνας ζήτησαν ν' ανοιχτεί ο φάκελος που αφορά τον Ελληνο-αμερικανό «επιχειρησιακό πράκτορα» της Υπηρεσίας.
Τον Αύγουστο του 1963 ο Ιωαννίδης είχε συνδεθεί και παρακολουθούσε τη δράση μιας γνωστής αντι-καστρικής οργάνωσης, την οποία χρηματοδοτούσε τακτικά στο όνομα της CIA. Η οργάνωση αυτή είχε τον τίτλο «Επαναστατικό Σπουδαστικό Διευθυντήριο» (DRE), στα αγγλικά γνωστή ως Κουβανικό Διευθυντήριο Σπουδαστών. Σ' αυτή την οργάνωση προσπάθησε να ενταχτεί ο Οσβαλντ, μέλη της οποίας τον παρακολουθούσαν.
Τον Νοέμβριο του 1963, αποδεικνύεται σήμερα ότι ο Ιωαννίδης διοικούσε τον Κλάδο Ψυχολογικού Πολέμου της CIA στο Μαϊάμι της Φλόριντα, κέντρο της αντι-καστρικής δραστηριότητας. Λίγο μετά τη δολοφονία του JFK, οι εκπρόσωποι της DRE (της κουβανικής αντικαστρικής σπουδαστικής οργάνωσης) που χρηματοδοτούσε ο Ιωαννίδης, ήταν από τις πρώτες πηγές που κατήγγειλε «τις φιλο-καστρικές» θέσεις του Οσβαλντ και δημοσίευσε κατηγορίες ότι ο Οσβαλντ δολοφόνησε τον Αμερικανό πρόεδρο «για λογαριασμό του Κάστρο».
Στακτόπουλος- Ακριβογιάννης
Δηλαδή από το χώρο ευθύνης του Ιωαννίδη προωθείτο ψυχολογικός επηρεασμός της κοινής γνώμης για την ευθύνη του σοβιετικού μπλοκ στη δολοφονία του JFK. Το 1978 σχηματίστηκε μια νέα ειδική επιτροπή της αμερικανικής Γερουσίας για την εκ νέου διερεύνηση της δολοφονίας Κένεντι. Η CIA πρότεινε τον Τζ. Ιωαννίδη ως σύνδεσμο της Υπηρεσίας με την ερευνητική Επιτροπή. Η Επιτροπή ζητούσε στοιχεία σχετικά με τη δράση του Ιωαννίδη στο Μαϊάμι κ.ά., αλλά ούτε η CIA ούτε ο ίδιος αποκάλυψαν στην Ειδική Επιτροπή το ρόλο του Ελληνο-αμερικανού στην καθοδήγηση της DRE.3
Εγκυρες πληροφορίες από την Ουάσιγκτον αναφέρουν ότι κατά τη μεταπολίτευση ο Τζ. Ιωαννίδης, που εμφανιζόταν ως «δικηγόρος του υπουργείου Αμυνας», είχε εργασιακή σχέση και με το εκεί γραφείο Τύπου της ελληνικής πρεσβείας.
Με το πέρασμα του χρόνου οι βεβαιότητες για την «ενοχή» του Στακτόπουλου και του Ακριβογιάννη ή των αεροπόρων, που τόσο είχαν προβληθεί προς την κοινή γνώμη, κατέρρευσαν. Αλλά και η επίσημη εκδοχή για τη δολοφονία του JFK φαίνεται φανερά να χάνει έδαφος.
Τα τελευταία χρόνια και η Ρωσίδα σύζυγος του Οσβαλντ, η Μαρίνα Προυσάκοβα, βρήκε τη δύναμη να δηλώσει: «... Οι πληροφορίες μου λένε ότι υπάρχουν ντοκουμέντα που αποδεικνύουν την αθωότητα του Λι. Είναι πια γνωστό ότι τον πρέοδρο τον πυροβόλησαν από μπροστά και ότι οι εκτελεστές ήταν τουλάχιστον δύο, πράγμα που σημαίνει ότι δεν επρόκειτο για μια μεμονωμένη ενέργεια, αλλά για προϊόν συνωμοσίας. Παρ' όλο που τον αναθεμάτιζα όσο πίστευα πως είναι ένοχος, σήμερα που ξέρω πως τον χρησιμοποίησαν ως εξιλαστήριο θύμα, νιώθω αηδία...».4
1. Εθνικά Αρχεία ΗΠΑ, Μήνυμα ΜακΒέι 28.5.1947 - Εκθεση Φ.Ερ. (27.3.1948) που επιδόθηκε στον Καραμεσίνη, 8.5.1948.
2. Τ. Καραμεσίνης προς σταθμό CIA στο Μεξικό, 23.11.1963 - Οικονομίδης, Το σύνδρομο..., σελ. 407.
3. Newsweek, 24.11.2003, άρθρο του Gerald Posner.
4. Περιοδικό «Εψιλον», 9.11.2003 (Συνέντευξη της Μ. Προυσάκοβα).
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 25/11/2006
-->
http://www.grreporter.info/en/journalist_involves_greek_cia_agent_kennedy%E2%80%99s_assassination/10310
Ο πράκτορας της CIA Ιωαννίδης και η δολοφονία του Τζον Κένεντι
Ουάσιγκτον.- Του Λάμπρου Παπαντωνίου21.2.2005
Αποκαλυπτική είναι η επιστολή που μας έστειλε ο προοδευτικός δημοσιογράφος της εφημερίδας “WASHINGTON POST”, στις 30 Ιανουαρίου, JEFF MORLEY, σχετικά με τον Έλληνα Μετανάστη Πράκτορα της CIA, ΓΕΩΡΓΙΟ Ε. ΙΩΑΝΝΙΔΗ, που ερευνά χρόνια τώρα, σε βάθος, την εμπλοκή του στην δολοφονία του JOHN F. KENNEDY, στις 22 Νοεμβρίου 1963, που συγκλόνισε την Αμερική και ολόκληρο τον κόσμο.
Η πλήρης μετάφραση της άκρως ενδιαφέρουσας αυτής επιστολής έχει ως εξής: «Αγαπητέ φίλε, Λάμπρο. Στα τέλη του μηνός Δεκεμβρίου, έλαβα από την CΙΑ ένα πακέτο , που περιέχει υλικό της Υπηρεσίας αυτής, εις απάντηση αγωγής μου, με την οποία ζητούσα τον φάκελο του αείμνηστου GEORGE E. IΟANNIDES. Μέσα υπήρχαν 150 σελίδες έγγραφα για τον πάρα πολύ ενδιαφέρον χαρακτήρα του στην υπόθεση της δολοφονίας του Προέδρου JOHN F. KENNEDY.
Η πλήρης μετάφραση της άκρως ενδιαφέρουσας αυτής επιστολής έχει ως εξής: «Αγαπητέ φίλε, Λάμπρο. Στα τέλη του μηνός Δεκεμβρίου, έλαβα από την CΙΑ ένα πακέτο , που περιέχει υλικό της Υπηρεσίας αυτής, εις απάντηση αγωγής μου, με την οποία ζητούσα τον φάκελο του αείμνηστου GEORGE E. IΟANNIDES. Μέσα υπήρχαν 150 σελίδες έγγραφα για τον πάρα πολύ ενδιαφέρον χαρακτήρα του στην υπόθεση της δολοφονίας του Προέδρου JOHN F. KENNEDY.
Ο ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ πληροφορηθήκαμε, τα τελευταία χρόνια, ότι εργάζονταν για το Κλιμάκιο της CIA, στο Μαϊάμι, την περίοδο της δολοφονίας του Κένεντι. Υπηρέτησε με το κάλυμμα του Αρχηγού Παρατήματος Ψυχολογικού Πολέμου. Τον Αύγουστο του 1963, οι πληροφοριοδότες του, σε μια αμάδα εξόριστων Κουβανέζων, την REVOLUTIONARY STUDENT DIRECTORATE(DRE),συγκέντρωναν πληροφορίες INTELLIGENCE και έκαναν προπαγάνδα για έναν υπέρ του Κάστρο πρώην πεζοναύτη, ονόματι Λή Χάρβευ Όσβαλντ (LEE HARVEY OSWALD). Τρεις μήνες αργότερα, ο Κένεντι δολοφονήθηκε σε δρόμο του Ντάλας και ο Όσβαλντ συνελήφθη για το έγκλημα.
Εντός 48 ωρών, οι Κουβανέζοι σπουδαστές, με χρήματα της CIA,έδωσαν στη δημοσιότητα το πρώτο σενάριο της συνωμοσίας για τον Τζων Κένεντι, για να τυπωθεί προς ενημέρωση του κοινού, συνδέοντας τον Λη Όσβαλντ με τον Φίντελ Κάστρο.
Τον Δεκέμβριο του 2003, κατέθεσα αγωγή εναντίον της CIA, διότι η CIA ουδέποτε απάντησε με ειλικρίνεια στις ερωτήσεις μου για τον ΓΕΩΡΓΙΟ ΙΩΑΝΝΙΔΗ. Όταν το 1998, το Ανεξάρτητο Συμβούλιο Μελέτης Φακέλου της Δολοφονίας (ΙNTEPENTENT ASSASSINATION RECORDS), για πρώτη φορά άρχισε να διερευνά τα περί του ΙΩΑΝΝΙΔΗ, η CIA απάντησε γραπτά, ότι δεν υπάρχει τέτοιο πρόσωπο και ότι η CIA δεν έχει σχέση με την DRE, στα τέλη του 1963. Τα μέλη του Συμβουλίου έκαναν την δική τους έρευνα και εντόπισαν φακέλους της CΙΑ, που αποδείκνυαν ότι ο ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ εργάσθηκε πολύ στενά με την ομάδα αυτή, καθ’ όλη την διάρκεια του 1963.
Το Συμβούλιο ARRB αποκάλυψε επίσης, ότι ο Ιωαννίδης είχε και έναν άλλο άγνωστο ρόλο προηγουμένως στην υπόθεση ΤΖΩΝ ΚΕΝΝΕΝΤΥ. Οι φάκελοι του προσωπικού της CIA απέδειξαν, ότι, όταν το Κογκρέσο, ξανάνοιξε την έρευνα δολοφονίας του ΤΖΩΝ ΚΕΝΝΕΝΤΥ, στα τέλη της δεκαετίας του 1970, ο ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ ανακλήθηκε από την συνταξιοδότηση του, για να υπηρετήσει ως σύνδεσμος επικοινωνίας, ανάμεσα στην CIA και στους ανακριτές του Καπιτωλίου. Ενώ απαντούσε σε αιτήματα για έγγραφα και προσωπικές επαφές, ο ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ ουδέποτε αποκάλυψε στο Κογκρέσο τον δικό του ρόλο στα γεγονότα του 1963. O G. ROBERT BLAKEY, Ανώτατος Νομικός Σύμβουλος της Επιλεγμένης Επιτροπής Δολοφονίας του ΤΖΩΝ ΚΕΝΝΕΝΤΥ είπε ότι οι ενέργειες του ΙΑΩΑΝΝΙΔΗ, σε βαθμό κακουργήματος, παρεμπόδισαν την έρευνα του Αμερικανικού Κογκρέσου. (Ο ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ πέθανε το 1990).
Τα νέα έγγραφα της CIA, που δόθηκαν λογοκριμένα με κενά, σε μεγάλο βαθμό και είναι προφανές πως είναι ελλιπή, επιβεβαιώνουν και ασχολούνται μ’ αυτά που είχα γράψει στις εφημερίδες SALON και MAIMI NEW TIMES: Ότι ο ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ χειρίζονταν πάρα πολύ ευαίσθητο υλικό επιχειρήσεων Ψυχρού Πολέμου, στα τέλη του 1963, συμπεριλαμβανομένου και αυτού που ανακάτευαν τον LEE HARVEY OSWALD.
Πηγή:
ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΤΗΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου