Οι αδελφοί Ρικάρντο στην ‘Αγγλία και -ποιος άλλος;- οι Ρότσιλντ στην Γαλλία θησαυρίσανε εκμεταλλευόμενοι τις ανάγκες του επαναστατημένου ‘Ελληνικού Έθνους, για όπλα και τρόφιμα. Τα χρήματα πού προκαταβολικά άρπαξαν σε τόκους, μεσιτείες και προμήθειες ήσαν τόσο τεράστια, ώστε προκαλέσανε την αντίδραση των φιλελλήνων Ευρωπαίων. Πλέον συγκεκριμένα οι Ρικάρντο για να δώσουν δάνεια, έλαβαν από την Ελλάδα προμήθεια περίπου διπλάσια απ όσα χρήματα είχαν συλλέξει στην Ευρώπη όλοι οι Φιλέλληνες!! Στους TIMES της 5 Σεπτ. 1826 αναφέρεται ότι «οι κύριοι Ρικάρντο οικειοποιηθήκανε (havepocteted) 64.000 Λ.» και στις 15 Σεπτ. 1826 η ίδια εφημερίδα σχολιάζει:
«The pretty item reserved as commission by the contractors of the second loan (amounting to 64,000 L.) nearly doubles the voluntary contributions of all the Philhellenes in Europe, including those of committees and corporations, of colleges and universities, of classical ladies and benevolont princes -of priests, artists, philosophers and statesmen- the produce of benefit concerts, and the collection of charity sermons» δηλαδή: «το δελεαστικό ποσό πού επεφύλαξαν δι εαυτούς οι εκδότες του δευτέρου δανείου (ανερχόμενο σε 64.000 L.) είναι σχεδόν διπλάσιο από τις εθελοντικές συνεισφορές όλων των φιλελλήνων στην Ευρώπη συμπεριλαμβανομένων των συνεισφορών των επιτροπών και των συλλόγων των σχολών και των πανεπιστημίων, των φίλων της κλασσικής φιλολογίας κυριών και των ευεργετών πριγκήπων, των ιερέων, καλλιτεχνών, φιλοσόφων και πολιτικών – τού προϊόντος των συναυλιών και των εράνων στις εκκλησίες»!!!
Στην ουσία δηλαδή οι παραπάνω δώσανε δάνειο που γονάτισε την Ελλάδα κάτω από το βάρος των υπερβολικών τόκων και των πρωτοφανών προμηθειών.
Ό καθηγητής ‘Ανδρεάδης στο βιβλίο του «’Ιστορία τών εθνικών δανείων» («Βιβλιοθήκη ιστορικών μελετών», αριθμ. 202, Αθ. 1904) γράφει για την επιτροπή έρευνας ότι «οι κ.κ. Ρικάρδοι όχι μόνον ήρνήθησαν νά άναγνωρίσωσι τήν επιτροπή, άλλα καί προσεπάθησαν νά παρεμβάλωσι πάν πρόσκομμα είς τήν άνεύρεσιν της αληθείας» (ένθ. άνωτ. σελ. 26) και αναφέρει τις άπατες και τους εκβιασμούς, πού της έκαναν εκείνοι που ανέβαζαν τις μεσιτείες και τεχνητά αύξαιναν την αξία των μετοχών (ένθ. άνωτ. σελ. 32) ή δίνανε παραγγελίας για ατμόπλοια χωρίς την έγκριση των Ελλήνων σε εξωφρενικές τιμές για να κερδοσκοπούν (ένθ. άνωτ. σελ. 49). Αναφέρει δε ότι τα ποσά του δευτέρου δανείου αντί «…νά σταλώσι κατεπειγόντως εις ‘Ελλάδα, έμειναν έν ‘Αγγλία, χρησιμεύσαντα μόνον εις τό νά προμηθεύσωσιν είς τους κ.κ. Ρικάρδους καί συντροφίαν μεσιτικά καί μέσον απαλλαγής, είς καλήν τιμήν, των ελληνικών ομολογιών, ας ούτοι είχον».
Οι Ρότσιλντ για να μας παρασύρουν να δανεισθούμε από αυτούς μας έκαναν αρχικά μια δωρεά και κατόπιν δανείσανε την Ελλάδα με βαρύτατους όρους, με ληστρικά ωφελήματα, μεσιτείες, έξοδα εκδόσεως και με την εγγύηση των τριών Δυνάμεων!!!
Στην εκμετάλλευση πού υπέστη από τους Εβραίους δανειστές της έβαλε τέλος ο βασιλεύς Όθων ο όποιος «…από της ενηλικιώσεως αυτού ουδέν σχεδόν συνωμολόγησε δάνειον ουδέ ανεγνώρισε τά δάνεια τής ανεξαρτησίας…» (ένθ. άνωτ. σελ. 73). Μη πληρώνοντας λοιπόν ό Όθων τους δήθεν Γάλλους και δήθεν Άγγλους, προκάλεσε την οργή των. Τον πολέμησαν και τον ανέτρεψαν, εν ονόματι της δημοκρατίας και των λαϊκών ελευθεριών…
Δυστυχώς κάποιοι ελάχιστοι που κατέχουν θέσεις κλειδιά στην εκπαίδευση, εξ αιτίας της δικής μας αδιαφορίας, αποκρύπτουν την αλήθεια, σχετικά με την οικονομική εκμετάλλευση πού υπέστη το επαναστατημένο έθνος μας από την Εβραϊκή κεφαλαιοκρατία. Για να ανακαλύψετε την ιστορική αλήθεια πρέπει να ερευνήσετε μόνοι σας τα αρχεία. Στην έκδοση «Αρχείων τής Ελληνικής Παλιγγενεσίας» (τόμος Α’ σελ. 164, 165, 227) θα συναντήσετε τους Εβραίους τραπεζίτες αδελφούς Ρικάρντο (‘Ιακώβ και Σαμψών) πού το 1826 ζητήσανε για εγγύηση των τοκογλυφικών δανείων μέρος της ‘Ελλάδος!!
‘Ιδού το κείμενο:
ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΙΣ 6η
Προεδρία του κ. Πανούτζου Νοταρά
Μετά τήν άνάγνωσιν τών χθεσινών Πρακτικών :
Α’. Ανεγνώσθη έγγραφον του Εκτελεστικού ύπ αριθ. 19079, είς τό όποιον εγκλείει δύο αντίγραφα επιστολών του έν Λονδίνω κυρίου Ρικάρδου, διά τών οποίων προβάλλει νά προσδιορισθή έν μέρος εθνικής γής καί νά δοθή είς τους δανειστάς ή εξουσία επάνω είς αυτήν, ή οποία πρέπει νά θεωρηθή ώς ώρισμένη διά τό κεφάλαιον του δανείου, καί νά σταλώσι καί προϊόντα διά τήν πληρωμήν του τόκου. Αναφέρει, ακόμη, ότι οι δανεισταί δέν έμπορουν ν’ αποδεχθούν τάς πράξεις των δύο απεσταλμένων επιτρόπων Ίω. ‘Ορλάνδου καί Ά. Λονριώτον.
Απόσπασμα του από 7 Δεκεμβρίου γράμματος της εν Λονδίνω επιτροπής, διά τον οποίου έπέμφθη τό πρώτον αυτών των γραμμάτων (α).Επειδή ένα από τά ουσιώδη αντικείμενα, τά όποια θέλονν απασχολήσει τήν σκέψιν τής Εθνικής Σννελεύσεως, θέλει εισθαι καί ό τρόπος του νά λάβη τήν άπαιτουμένην ύπόληψιν τό έλληνικόν δάνειον, διά νά έμπορέση νά διαπραγματευθή καί έτερον νέον δάνειον εκτός τής Ελλάδος διά τάς μεγάλας άνάγκας του έθνους, ή Διοίκησις έκρινε χρέος της νά καθυποβάλη αυτά εις τήν Έθνικήν Συνέλευσιν καί συνιστά συγχρόνως καί τόν κύριον κόμητα Γάμπαν, όστις ένεχείρισεν εις τήν Διοίκησιν τό τελευταίον γράμμα του κυρίου Ρικάρδου, καί έχει νά όμιλήση καί ή ευγενία του περί αυτής τής υποθέσεως.
Εν Ναυπλίω τη 10 ‘Απριλίου 1826
Ό Αντιπρόεδρος
Γκίκας Μπότασης
‘Αναγνώστης Σπηλιωτάκης
Κωνστ. Μαυρομιχάλης
‘Ιωάννης Κωλέττης
Ό Προσωρινός Γεν. Γραμματεύς
(Τ.Σ.) Γ. Πραΐδης
(α) Απόσπασμα του από 7 Δεκεμβρίου 1825 γράμματος τής εν Λονδίνω επιτροπής, δι’ ού επέμφθη τό γράμμα του Ρικάρδου καί Σαμψών Ιακώβου.
Περικλείεται αντίγραφον τής επιστολής τών δανειστών μας κ. Ρικάρδου (καί Σαμψών Ιακώβου) τό πρωτότυπον τής οποίας εστάλη διά του ναυαγήσαντος ελληνικού πλοίου του καπ. Δημητρίου Μιαούλη. Τό ζήτημα των, κατ’ αυτήν τήν έπιστολήν, θέλει σας φανή βαρύ σας φανερώσομεν δέ, ότι ζητήσαντές τους καθαρωτέραν εξήγησιν, έπληροφορήθημεν, ότι αυτοί δέν εννοούν άλλο, παρά νά βαλθή υπό τήν έξουσίαν των εν προσδιωρισμένον μέρος εθνικής γής, μέ τά προϊόντα τής οποίας νά πληρώνηται χρονικώς τό διάφορον ή μέρος του διαφόρου του δεύτερου δανείου. Τοις έπαραστήσαμεν, ότι ή ελληνική Διοίκησις ύπεχρέωσε δι’ αυτό τό δάνειον, τό όποιον, από τά 55 1/2, κατήντησεν εις τά 18, καί νά ευκολυνθούν τά μέσα διά νέον δάνειον, δίότι, λέγουν, τότε τό εδώ κοινόν ημπορεί νά συλλάβει έμπιστοσύνην. Όθεν, παρακαλείται ή σέβ. Διοίκησις νά σκεφθή βαθέως και περί του ουσιώδους τούτου κεφαλαίου καί νά τό άποφασίση τό όγληγορώτερον, δίδουσα την συγκατάθεσίν της, διότι αυτό θέλει είναι εν πολλά έπιτήδειον μέσον διά νά άναστερεωθή ή εθνική μας ύπόληψις καί διά νά ευκολυνθούν καί αι εις τά ενταύθα πράξεις μας.
Ίσον άπαράλλακτον τω πρωτοτύπω
Τη 10 ‘Απριλίου 1826 έν Ναυπλίω
Ό Προσωρινός Γενικός Γραμματεύς (Τ.Σ.) Γ Πραΐδης
Ώστε λοιπόν οι αναφερόμενοι τοκογλύφοι ζητούσαν «νά προσδιορισθή έν μέρος εθνικής γης καί νά δοθή εις τους δανειστάς ή εξουσία επάνω εις αυτήν, ή οποία πρέπει νά θεωρηθή ώς ώριαμένη διά τό κεφάλαιον τού δανείου καί νά σταλώσι καί προϊόντα διά τήν πληρωμήν του τόκου»!! κι αν δεν υποχωρούσαμε κινδύνευε ή εθνική μας υπόληψη. Τί εκβιασμοί!! «Χάριν της ιστορίας αναφέρω ότι οι παραπάνω απαιτούσαν ως εγγύηση την Κορινθίαν…»
Πηγή:
http://www.arxaiaithomi.gr/?p=1923
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου