Τρίτη 13 Απριλίου 2010

ΘΥΜΙΟΣ ΚΑΡΑΚΑΤΣΑΝΗΣ : ΜΙΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ



Ο Θύμιος Καρακατσάνης , ένας κορυφαίος Ελληνας ηθοποιός, που αυτές τις ημέρες περιοδεύει ανά την Ελλάδα με το έργο "Ό θάνατος τού εμποράκου", έδωσε στις 28.3.2010 μία σημαντική συνέντευξη στην εφημερίδα "ΠΑΡΟΝ"στην κα Μαρία Ανδρέου όπου μιλά για όλους και για όλα .

Θεωρώ ότι ο κ. Θύμιος Καρακατσάνης με την συνέντευξη του αυτή στην κυριολεξία τσακίζει κόκαλα και γιαυτό αξίζει να την διαβάσουν όλοι οι Έλληνες.






ΚΑΤΑΠΕΛΤΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ Ο ΘΥΜΙΟΣ ΚΑΡΑΚΑΤΣΑΝΗΣ



Σπρώχνουν τα νέα κορίτσια να γίνουν πόρνες!


Και τα αγόρια ομοφυλόφιλοι...

Πρόστιμα στα πρωινάδικα και στα μεσημεριανάδικα

Της ΜΑΡΙΑΣ ΑΝΔΡΕΟΥ


Τσακίζει κόκαλα η γλώσσα του Θύμιου Καρακατσάνη.Δεν χαϊδεύει. Ξεγυμνώνει το πραγματικό πρόσωπο της τηλεόρασης

Όχι μόνο αποχαυνώνει. Δημιουργεί αρνητικά πρότυπα.Μας έκανε η τηλεόραση μιμητές του τίποτα.

Προκαλούν πανικό τα πρωινάδικα. Ψυχικά σε καταρρακώνουν

Οι μεσημεριανές εκπομπές σου καίνε τον εγκέφαλο με τις βλακείες.

Κανείς όμως δεν βάζει πρόστιμα σ' όλους αυτούς


Δεν αφήνει ο τολμηρός Θύμιος Καρακατσάνης ασχολίαστα αυτά που ζούμε σήμερα, με την οικονομική κρίση.


Είναι ανώριμοι πολιτικά οι πολιτικοί μας, τονίζει. Και εξηγεί το γιατί οι ξένοι μας έχουν στήσει στον τοίχο: «Θέλουν να μας εξαλείψουν. Βαράνε στη γλώσσα, στον πολιτισμό μας, στην ιστορία μας, στην ταυτότητα, στη μνήμη μας...»


Και έχει απόλυτο δίκιο. Τίποτα δεν γίνεται χωρίς λόγο.


Σε άλλους ρυθμούς η κουβέντα που έκαμε με τον ασυμβίβαστο ηθοποιό που αποτυπώνεται στη συνέχεια..



// Περιοδεύετε στην Ελλάδα με το έρ­γο «Ο θάνατοι του εμποράκου»... Ο ήρωας αυτοκτονεί για να εισπράξει η οικογένεια την ασφάλεια και να ξεφύ­γει από τα χρέη...


«Τραγικά επίκαιρο; Η κοινωνία μας ζει σ' έναν άκρατο καπιταλισμό όχι μόνο οικονομικό αλλά ιδεολογικό. Αυτό έχει αντίκτυπο και στις σχέσεις που διαμορ­φώνονται μέσα στην οικογένεια και με­ταξύ των πολιτών και στην παιδεία μας. Το έργο αυτό το είχα ανεβάσει πριν α­πό 23 χρόνια, αλλά πέθανε τότε ο πατέρας μου και δεν μπορούσα να συνε­χίσω... Νόμιζα τότε ότι πουλάω τον θά­νατο του πατέρα μου κα τον κάνω εισιτήρια και το κατέβασα το έργο...»


// Περιμένατε το οικονομικό κραχ της Ελλάδος;


«Ναι. Γιατί το οικονομικό κατεστημένο αυτό ήθελε. Να κάνει έναν 'Ελληνα εντελώς ηλίθιο, έρμαιο των τραπεζών και γενικά να τον διαμορφώσει σ' έναν άνθρωπο χωρίς κανένα ηθικό φραγμό και τελικά το κατάφερε».


// Τι ρόλο έπαιξε η τηλεόραση σ' όλο αυτό;


«Αυτόν που παίζει σ' όλον τον κόσμο, της αποχαύνωσης. Το πρόβλημα είναι ότι δεν υπάρχουν αντίθετες φωνέε παρά ελάχιστες σ' αυτό το ρεύμα και αυτές κυνηγιούνται. Και για να γίνω σαφής. Έβαλε πρόστιμο το Εθνικό Συμβούλιο Ραόιοτηλεόρασης στον Λάκη Λαζόπουλο. Αν είναι δυνατόν! Σε μιαςχώρα που είναι σ' αυτήν την έν­δεια την πνευματική θα περίμενες να πριμοδοτούνται τέτοια άτομα, όχι να καταρρακώνονται»


// Μα η τηλεόραση σήμερα ασχολεί­ται με τη βιομηχανία της τσόντας, τα διαζύγια τα τρίτα πρόσωπα και αλέθει στην κρεατομηχανή της τα όνειρα των νέων αλλά και τον πόνο του άπορου, τάζονται τους φύκια για μεταξωτές κορδέλες;


«Αυτό είναι το ποθούμενο. 'Εναε πολίτης υπόδουλος των αγορών. Βλέπετε στην τηλεόραση μια στάρλετ που κά­νει μια πορνό ταινία... Να είσαι σίγου­ρη ότι αν εκείνη είχε βάψει την ήβη της κόκκινη την άλλη μέρα ο μισός γυναικείος πληθυσμός θα είχε βάψει κόκκινο το αιδοίο του... Μας έκανε η τηλεόραση μιμητές του τίποτα. Όσον

αφορά τα παιδιά που λαμβάνουν μέρος σ' αυτά τα τάλεντ σόου, χρήζουν ψυχολογικής υποστήριξης με το που θα πέσουν τα φώτα... Αλλά και αυτοί που τα κρίνουν, που τα προετοιμάζουν είναι και αυτοί εκμεταλλευτές! Ξέρετε πόσα παιδιά κάνουν μάθημα στο τρα­γούδι, στην υποκριτική; Οι σχολές τι κάνουν άλλο από το να είναι μαγαζιά που βγάζουν χρήμα; Εγώ δίδαξα μόνο στη σχολή του Κουν. Όταν έφυγα από τον Κουν, σταμάτησα τη διδασκαλία»


// Γιατί;


«Γιατί δεν μου αρέσει να καπηλεύομαι τους νέους. Τι κάνει σήμερα ο σχολάρχης; Παίρνει 300 παιδιά στη σχολή του, έχει λειτουργικά έξοδα 50 εκα­τομμύρια, αλλά τα 250 εκατομμύρια τα βάζει στην τσέπη. Υπάρχουν οικογένειες που κάνουν τα αδύνατα δυνα­τά για να πάει το παιδί τους σε μια σχολή υποκριτικής. Δουλεύουν σε καφετέριες, σκουπίζουν σκάλες, κάνουν τους πιτσαδόρους για να πληρώσουν τα δίδακτρα. Τα δίδακτρα υπάρχουν, οι διδαχές όμως δεν υπάρχουν και οι δάσκαλοι! Πάντα αυτά τα σόου έ­σπρωχναν το νέο σε ανώδυνες λύσεις ... Γιατί η γνώση έχει την οδύνη της εδώ που τα λέμε... Και μόνο που η γνώση κάνει τον άνθρωπο να σκέφτε­ται έχει μια πίκρα... Η γνώση πληρώ­νεται πνευματικά... Οι νέοι όμως σή­μερα πληρώνουν για να πάρουν μια άδεια, ένα χαρτί, ένα τίποτα για να κα­ταφέρουν να γίνουν σταρ... Αν πούμε ότι έχουμε 7.000 ηθοποιούς, πόσοι δουλεύουν; Οι χίλιοι;»


// Η τηλεόραση δημιουργεί αρνητικά πρότυπα


«Κυρίως. Πάρε παράδειγμα τις γυναίκες... Μεγαλώνουν μέσα σ' ένα σκε­πτικό που λέει ότι για να προχωρήσεις πρέπει να κουνιέσαι, να ξεμαλλιάζεσαι σαν κατίνα, να κάνεις λίφτινγκ προσώ­που και οπισθίων... Το σύστημα τις θέ­λει πόρνες. Σαν την ηρωίδα του Τζορτζ Μπερνάντ Σο. Την πόρνη πολυτελείας, την κυρία Γουόρεν. Ξέρεις ποσες κυρίες Γουόρεν περιφέρονται στα κοσμικά πάρτι με σκοπό τον καλό γά­μο; Πόσες συμβιβάζονται για το χρή­μα; Και οι πόρνες είναι μια εύκολη δουλειά. Έτσι λένε... Δεν χρειάζεσαι πτυχία παρά μόνο μια πτυχή! Φαίνεται ότι είναι εύκολο να είσαι πόρνη... Αλ­λά μόνο αν γίνεις πόρνη θα καταλάβεις πόσο δύσκολο και σκληρό είναι. Σπρώχνουν τα νέα κορίτσια να γίνουν πουτάνες και τα νέα αγόρια να γίνουν ομοφυλόφιλοι... θα μου πεις τι έχεις με τους ομοφυλόφιλους; Μ' εκείνους τίποτα... Αλλά τα έχω με τουε επιβήτορες... Από τον σκηνοθέτη μέχρι τον ιε­ροψάλτη στο Βατικανό...»


// Ζούμε στη σήψη;


«Όχι. Στη λογική κατάληξη. Όταν βάζεις το χρήμα ως υπέρτατο αγαθό και ότι όλα μπορείς να τα θυσιάσεις για το χρήμα, τότε δημιουργείται μια αηδια­στική ζούγκλα. Εχω φτάσει στο σημείο να λυπάμαι όταν βλέπω όμορφα κορί­τσια. Λυπάμαι τη γέννηση τους... Λυ­πάμαι γιατί ξέρω ότι το σύστημα θα ταυτίσει τη Λουκριτία Βοργία με το ω­ραίο κορίτσι... θυμάμαι την αυτοκτονία μιας πόρνης στα ψιλά μιας εφημερίδας και αυτό που είχε γράψει σε ένα σημείωμα: "Όλα πληρώνονται σ' αυ­τόν τον κόσμο..."»


// Γιατί η Ε.Ε. ουδέποτε έσκυψε πάνω στο πρόβλημα μας με τους Τούρ­κους...Έτσι δεν είναι;


«Όσον αφορά την εξωτερική πολιτική, μην το ψάχνεις. Δεν θα γίνει ποτέ η Ελλάδα αυτό που λένε σύνορα της Ευρώπης. Γιατί θα χαλάσει το κόλπο των Αμερικάνων. Οι Αμερικάνοι θέ­λουν να υπάρχει πρόβλημα μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Βασίζουν την οικονομία τους στην πολεμική βιομη­χανία. Εμείς είμαστε υποχρεωμένοι να παίρνουμε γερμένα ή ίσια υποβρύχια. Και το θέμα είναι γιατί εν καιρώ ειρήνης τα παιδιά μας να σκοτώνονται πάνω από τα Ίμια και στο Αιγαίο από τις αναχαιτίσεις... Αυτό είναι ντροπή...»


// Θα βρει άκρη ο Παπανδρέου; θα μας δανείσουν;


«Αφού μπερδεύτηκε το πράγμα με τα όσα είπαν στην Ε.Ε. για το Διεθνές Νομισματι­κό Ταμείο... Πιστέψαμε ότι έτσι θα τους εκβιάσουμε... Για να υπάρχει φως, πρέπει να υπάρχει και εστία φωτός! Εμείς είμα­στε στην εστία του σκοταδιού σαν λαός, σαν χώρα. Εδώ είναι ανώριμοι πολιτικά οι πολιτικοί. Η πολιτική παρουσία φαίνεται με την πολιτιστική παρουσία. Και οι πολιτικοί μας, εκτός κάποιων εξαιρέσεων, πολύ λί­γων εξαιρέσεων, είναι πολιτιστικά ανώρι­μοι. Αυτοί δεν μπορούν να έχουν πολιτική παρουσία»


// Επειδή, πολλοί ήταν αυτοί που έφαγαν τα πακέτα δεν πρέπει και να τιμωρηθούν; Πώς ζητά θυσίες η κυβέρνηση από το λαό αν δεν επικρατήσει στην κοινωνία το δί­κιο; Δεν περιμένετε να γίνει εξεταστική;


«Όχι. Είπαμε να είμαστε αφελείς, αλλά όχι και ηλίθιοι! Κοίταξε αν κλέψεις μια φραντζόλα ψωμί γίνεσαι ο Γιάννης Αγιάννης... Άμα κλέψεις μια εκκλησία ο­λόκληρη και εννοώ αυτό που λέω, δεν παθαίνεις τίποτα, σε σέβονται όλοι. Στον Κορυδαλλό είναι οι ναρκομανείς... Τα λαμόγια με τους μεγαλοδικηγόρους εί­ναι έξω. Τα ναρκωτικά δεν εξαπλώθη­καν τυχαία. Εξαπλώθηκαν για να κάνει το σύστημα ό,τι θέλει. Τι καλύτερο από το να έχεις άβουλους νέους. Ζώα... Λυ­πάμαι αυτά τα παιδιά, περισσότερο και από τον Εσταυρωμένο Χριστό. Γιατί Σταυρωμένοι Χριστοί υπήρχαν ανά τους αιώνες... Τώρα δεν είναι Σταυρωμένοι αλλά μαστουρωμένοι και χωρίς Ανάστα­ση...»


// Τα νέα φορολογικά μέτρα της κυβέρνησης πώς τα βλέπετε; θα πιάσουν αυτούς που φοροδιαφεύγουν;


«Ο τέως πρωθυπουργός, ο Κώστας Καραμανλής, έλεγε θα επανιδρύσω το κράτος... Αυτός δεν το επανίδρυσε, το επαναδιάλυσε! Και τώρα τι γίνεται; Ο Παπαν­δρέου το επανιδρύει; Ή έχουν αρπάξει έ­να λαό και του αλλάζουν τα φώτα; Είμα­στε μια κοινωνία μεταπρατική. Δεν παρά­γουμε. Όλα τα εισάγουμε. Γιατί δεν βοη­θάνε την ανάπτυξη; Μας έχουν ευνουχί­σει κα ψυχικά»


// Τι εννοείτε;


«Δεν βλέπεις ότι δεν αφήνουν την αγο­ρά να δράσει; Δεν αφήνουν την αγορά να κινηθεί από μόνη της. Μας έχουν πιάσει από το πρωί οι ενημερωτικές εκπομπές και μας έχουν καταρρακώσει ψυχικά... Οι έξυπνοι πρωινατζήδες σου λένε πρόσεχε, θα πεθάνεις από την πείνα, κράτα τα λεφτά, δεν θα έχεις μι­σθό, θα πτωχεύσουμε, δεν θα έχεις ούτε σύνταξη, ποιος να πάει να πάρει το οτιδήποτε. Αλλά, ρε παιδιά, νισάφι, ακόμη και στον πόλεμο η αγορά κινεί­ται... Μόνο όταν έρθει το τέλος του κό­σμου θα σταματήσει ο άνθρωπος να τρώει. Μετά έρχονται οι μεσημεριανούδες με τα ευχάριστα. Και εκεί καταλα­βαίνει τι γίνεται... Σου καίνε τον εγκέ­φαλο με τη βλακεία. Κανείς ωστόσο δεν βάζει πρόστιμο στους πρωινάδικους και στουε μεσημεριανάδικους... Στους άδικους... Και βάζει πρόστιμο στον μόνο άνθρωπο που αξίζει να μεί­νει στην τηλεόραση...»


// Τα κανάλια όσο και να προσπαθούν, στην κάλπη τον τελευταίο λόγο έχει ο λαός... Πόσα σενάρια δεν επεξεργάστηκαν για Βενιζέλο, Καραμανλή, Ντόρα και δεν τους βγήκαν...


«Δεν συμφωνώ। Πιστεύω ότι φτιάχνουν ά­ποψη. Το σπρώχνουν το πράγμα στη μια ή στην άλλη λύση. Εκεί που τους συμφέρει, εκεί που θα έχουν να λάβουν από δημό­σια έργα και εργολαβίες... Κάποιοι δε μεγαλοδημοσιογράφοι έχουν και την ιδέα ό­τι κάνουν και αγώνα για το καλύτερο... Τι να πεις... Αγωνίζομαι και εγώ για να τους καταλάβω...».


// Για να αλλάξει η Ελλάδα τι χρειάζεται;


«Παιδεία! Η παιδεία είναι η μόνη λύση, αλλά να είναι παιδεία.. .Όχι κατευθυνόμε­νη. Δεν θέλω την παδεία των ξένων κέ­ντρων. Οι ξένοι βαράνε στη γλώσσα, στον πολιτισμό μας, στην ιστορία μας, στην ταυτότητα, στη μνήμη μας... θέλουν να μας εξαλείψουν, για να μας κάνουν ακίνδυνους»


// Υπουργείο Πολιτισμού υπάρχει;


«Και να υπάρχει και να μην υπάρχει, το θέμα είναι πόσα λεφτά δίνεις για τον πολι­τισμό. Από τη στιγμή που δεν υπάρχει παι­δεία οι Έλληνες ηθοποιοί αγωνίζονται να διαμορφώσουν τη σκέψη του κόσμου. Γι’ αυτό και περιοδεύω με τον "Εμποράκο" και τα θέατρα είναι πίτα από τον κόσμο. Το θέατρο είναι πολιτική πράξη. Είτε το κάνεις υπέρ του ξυπνήματος ή του αιωνίου ύπνου. Αν το έργο που ανεβάζεις είναι για μια κιλότα που στη μέση της έχει μια γάτα και ο προβληματισμός είναι αν η γάτα έχει όρθια τα μουστάκια ή πεσμένα, πάλι κάνεις πολιτικό θέατρο. Γιατί γαλουχείς έναν πολίτη ηλίθιο και άβουλο. Αν ανεβάζεις τον "Εμποράκο" ξυπνάς τον πολίτη. Αλλά για να ξυπνήσει ο πολίτης θέλει πολλά. Ο μόνος δρόμος είναι να ενεργοποιηθούμε. Δεν θέλω τον οποιοδήποτε αγώνα, αλλά τον αγώνα για την παιδεία»


// Το καλοκαίρι θα περιοδεύσετε στα αρ­χαία θέατρα της Ελλάδος με την κωμωδία του Αριστοφάνη «Ιππής». Ένα έργο που μιλάει για τη δημαγωγία και τον λαϊκισμό των πολιτικών...Σκόπιμα;


«Κατ' αρχάς, θέλω να τονίσω ότι για αυτήν την παράσταση θα γράψει μουσική ο σπουδαίος μαε συνθέτης Μίκης Θεοδωράκης। Του ζήτησα να μου γράψει τη μουσική και είμαι υπερήφανος που αποδέχθη­κε τη συνεργασία. Είναι από τα παράσημα μου. Κάτι τέτοια είναι τα παράσημα μου... Όλα τα άλλα τα μεγαλόσχημα δεν μ' εν­διαφέρουν... θέλω δίπλα μου τον Βασίλη Τσιβιλίκα για συμπρωταγωνιστή. Εγώ συ­νεργάζομαι με τον Γιώργο Κωνσταντίνου, τον Κώστα Βουτσά, τον Γιώργο Αρμένη, τον αείμνηστο Σωτήρη Μουστάκα... Τους εκτιμώ για τα μεγάλα τους προσόντα».


// Υπάρχει Εθνικό θέατρο σήμερα με την αίγλη του παρελθόντος;


«Εγώ το μόνο Εθνικό που ξέρω είναι ο Εθνικός Πειραιώς».

// Είναι μια κάστα το Εθνικό;


«Είναι μια κλίκα...».

// Στην οποία εναντιώνονται οι πολίτες..


«Γιατί δεν τους σηκώνει η Επίδαυρος... Αλλά μετά την αλαζονεία έρχεται η πτώ­ση...».


// Μεγάλη αλήθεια....


«Η μεγαλύτερη είναι αυτή που λέει ο Αριστοφάνης στους «Ιππής»... "Των φαύλων πολιτικών μόνο ο φαυλότερος νικά!".

Κα­λό Πάσχα!».

Πηγή:

http://www.paron.gr/v3/articles/digital/2010-03-28/pdf/29.pdf


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου