ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΕΣΣΗΝΗΣ : ΒΡΕΘΗΚΕ ΠΡΙΝ ΑΠΟ 5 ΧΡΟΝΙΑ

ΠΡΟΣΟΧΗ

ΜΗΝ ΤΟΝ ΨΑΧΝΕΤΕ

ΑΔΙΚΑ

Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΕΣΣΗΝΗΣ

ΒΡΕΘΗΚΕ
ΠΡΙΝ ΑΠΟ 5 ΧΡΟΝΙΑ

Έλαβα σήμερα το παρακάτω e-mail που αν και ξεκίνησε σαν πραγματικό γεγονός το 2005 κατέληξε σήμερα να κυκλοφορεί σαν άλλος ένας αστικός μύθος του διαδικτύου.

Το e-mail αναφέρει τα ακόλουθα:


-->

Subject: FW: LOST CHILD_Θερμη Παράκληση Για Βοήθεια - Pls forward

ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΠΡΟΩΘΗΣΤΕ ΤΟ MAIL ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΥΣ ΑΠΟΔΕΚΤΕΣ ΜΠΟΡΕΙΤΕ.

From: Μεσσήνης Θεόδωρος Sent: May 27, 2005 9:03 AM To: Μεσσήνης Θεόδωρος Subject: Θερμή Παράκληση Για Βοήθεια Importance: High

Καλημέρα σας,

Απευθύνομαι σε εσάς για βοήθεια στην εύρεση του παιδιού μου που εξαφανίστηκε εχτές το απόγευμα από το σπίτι του στην Αθήνα.

Το όνομα του είναι Γιώργος Μεσσήνης και είναι έντεκα χρονών

Παρακαλώ βρείτε την φωτογραφία του συννημενη σε αυτό το μήνυμα

Σας Ευχαριστώ για την προσοχή σας

http://news.pathfinder.gr/announcements/lost_child.html

Θεόδωρος Μεσσήνης

Μηχανικός Συστημάτων

FIBER Systems & Networks ΑΕ

ΑΓ. Γλυκερίας 17

111 47 Γαλάτσι

Τηλ.: 210 21.37.500, 210- 210-7780488

Fax: 210 21.37.537

GSM: +30693703404

e-mail: messinis@fiber.gr

ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ότι το e-mail φέρει ημερομηνία May 27, 2005 9:03 AM καθώς και η αναφορά ιστοσελίδας που υπάρχει στο e-mail και δεν οδηγεί στο γεγονός με έκαναν να αναζητήσω την περίπτωση στο διαδίκτυο.

Εκεί έπεσα στο παρακάτω δημοσίευμα της ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ που αναφέρεται στο γεγονός και στην εύρεση του παιδιού :

ΕΝΑ ΜΗΝΥΜΑ στο Διαδίκτυο κινητοποίησε όλη την Ελλάδα

Βρήκε τον γιο του και τους ανθρώπους

Του ΚΩΣΤΑ ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Δεν υπάρχει ελληνικός υπολογιστής που δεν έλαβε αυτές τις μέρες ένα ηλεκτρονικό μήνυμα για την εξαφάνιση ενός 11χρονου αγοριού.

Ο 11χρονος Γιώργος Μεσσήνης περιπλανήθηκε από το βράδυ της Πέμπτης μέχρι τα ξημερώματα του Σαββάτου. Ο πατέρας του Θόδωρος εστειλε μήνυμα στο Ιντερνετ και έλαβε κύμα συμπαράστασης

Η δικτυακή έκκληση του πατέρα του πέρασε κάθε τηλεφωνικό καλώδιο και τρύπωσε στις οθόνες, φτιάχνοντας έναν τρομερό ιστό αλληλεγγύης και ανθρωπιάς. Και ενώ το αγόρι είχε βρεθεί από τη νύχτα του Σαββάτου, τα e-mail συμπαράστασης και κουράγιου έφταναν ποταμηδόν στον υπολογιστή του Θόδωρου Μεσσήνη.

«Καλημέρα σας, απευθύνομαι σε εσάς για βοήθεια στην εύρεση του παιδιού μου, που εξαφανίστηκε χθες το απόγευμα από το σπίτι του στην Αθήνα. Το όνομά του είναι Γιώργος Μεσσήνης και είναι έντεκα χρόνων. Παρακαλώ βρείτε τη φωτογραφία του συνημμένη σε αυτό το μήνυμα. Σας ευχαριστώ για την προσοχή σας».

Αυτό ήταν το μήνυμα που έστειλε σε πέντε ιδιωτικούς τηλεοπτικούς σταθμούς ο 35χρονος το πρωί της περασμένης Παρασκευής και αφού είχε περάσει την πρώτη εφιαλτική νύχτα της περιπέτειάς του. Ο Γιώργος, ο ένας από τους τρεις γιους του, είχε φύγει το απόγευμα της Πέμπτης από το σπίτι τους στους Αμπελοκήπους της Αθήνας. Το ίδιο βράδυ τηλεφώνησε στην Αστυνομία και ενημέρωσε για την εξαφάνιση. «Από το μυαλό μου περνούσαν χιλιάδες σκέψεις, που μ' έκαναν να τρέμω», λέει στην «Ε» ο Θόδωρος. Γεννήθηκε στη Νότια Αφρική, είναι παιδί μεταναστών και έχει σπουδάσει ναυπηγός-μηχανολόγος. Ενα ατύχημα, όμως, τον έκανε ν' αλλάξει επαγγελματικό προσανατολισμό. Εγινε μηχανικός υπολογιστικών συστημάτων και η εξοικείωσή του με το Δίκτυο είχε αρχίσει από την εποχή που το Ιντερνετ στην Ελλάδα ήταν ακόμα στην πρωτόγονη μορφή του. Μαθητής της Ε' Δημοτικού, ο Γιώργος είναι ένα ανήσυχο παιδί. Παρακολουθεί ώρες τον πατέρα του να ασχολείται με τους υπολογιστές τους κι έτσι έμαθε κι αυτός, όχι μόνο τα βασικά αλλά και πολλά άλλα που θεωρούνται «προχωρημένα» για την ηλικία του.

«Συνήθιζε, λέει ο Θοδωρής για τον γιο του, να πηγαίνει τα απογεύματα σε Ιντερνετ καφέ, να κάθεται λίγο και όταν σκοτείνιαζε η μέρα με έπαιρνε τηλέφωνο να πάω να τον πάρω. Το απόγευμα της Πέμπτης, όμως, δεν με πήρε». Πήγε σπίτι και τα άλλα δύο αγόρια του, ο Λευτέρης, 10 ετών και ο Αντώνης, 8 ετών, του είπαν ότι ο Γιώργος είχε φύγει. «Αρχισα να ψάχνω, πήγα εκεί όπου πήγαινε, τίποτα».

Οταν ξημέρωσε η Παρασκευή έστειλε τα e-mail στους τηλεοπτικούς σταθμούς. «Μου τηλεφώνησαν για να βγω στα κανάλια, το εκτίμησα πολύ αλλά δεν ήμουν σε θέση να βγω στην τηλεόραση». Ηταν μαύρη η Παρασκευή που πέρασε. Στο Δίκτυο κυκλοφορούσε με ταχύτατους ρυθμούς το απεγνωσμένο του μήνυμα.

Λάμβανε πολλά μηνύματα συμπαράστασης από πολλές περιοχές της Ελλάδας. Από τη Θράκη και τη Θεσσαλονίκη μέχρι την Κρήτη. «Κάντε κουράγιο», «Ο Θεός είναι μεγάλος» και πολλά άλλα. Απλοί άνθρωποι, γυναίκες, ιερωμένοι, το Λιμενικό, που του έγραφε ότι θα βάλει τη φωτογραφία του μικρού στα καράβια, το Μετρό που θα έβαζε τη φωτογραφία στους σταθμούς, το Χαμόγελο του Παιδιού, μια ιδιωτική εταιρεία ταχυμεταφορών, η DHL, που τον ενημέρωσε ότι τύπωσε τη φωτογραφία του Γιώργου και την έδωσε στους οδηγούς που κάνουν τις μεταφορές, μια κοινωνία που δείχνει ότι δεν είναι κούτσουρο σε ανθρώπινες δύσκολες στιγμές.

Πέρασαν τα μεσάνυχτα του Σαββάτου και στις 2.30 χτύπησε το τηλέφωνο του σπιτιού του. Ηταν από το αστυνομικό τμήμα της Ομόνοιας. Ο μικρός είχε περάσει τη νύχτα περιπλανώμενος «ευτυχώς χωρίς άλλα προβλήματα - και είχε βρεθεί σε έναν πολυχώρο στην περιοχή του Ρέντη. Είχε καταλύσει στο Ιντερνετ καφέ του πολυχώρου, όπου έπαιζε παιχνίδια στον υπολογιστή. Οταν είχε φύγει είχε μαζί του 30 ευρώ. Είχε ξοδέψει τα 15. Μόνος του μετά πήρε ένα ταξί και του είπε να τον πάει στο αστυνομικό τμήμα της Ομόνοιας. Ολα καλά, λοιπόν. Και τώρα, και οι δύο, πατέρας και γιος, μπορούν να βλέπουν μαζί τα μηνύματα συμπαράστασης που συνέχιζαν να καταφτάνουν ακόμα και χθες...

kkyr@enet.gr

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 02/06/2005

(http://archive.enet.gr/online/online_text?c=112&id=37906936)

Κατόπιν αυτού θεωρώ αναγκαίο να επαναλάβω κάτι που λέω για όλες τις περιπτώσεις των αστικών μύθων.

Όταν λαμβάνετε τέτοια μηνύματα ψάξτε στο google πριν τα κοινοποιήσετε.

Να είστε βέβαιοι ότι αν υπάρχει εξαφάνιση παιδιού θα βρείτε σίγουρα κάποιο alert από το "ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ" ή από την ΕΛ.ΑΣ.

Η Αφροδίτη, ο Αρης και το διαβολόχορτο

Επισήμως ο πίνακας του Μποτιτσέλι «Αφροδίτη και Aρης» θεωρείται μια ιστορία που αφηγείται την παντοδυναμία της αγάπης που νικάει ακόμα και τον πιο ισχυρό πόλεμο. Ωστόσο, μια νέα έρευνα προτείνει μια τολμηρότερη ανάγνωση: Οτι πίσω από την εικόνα του ευλογημένου έρωτα, ίσως στην πραγματικότητα να κρύβεται η απεικόνιση της σεξουαλικότητας των παραισθησιογόνων.

Οι ιστορικοί τέχνης είχαν παραβλέψει μια λεπτομέρεια, την οποία πρόσεξε ο Ντέιβιντ Μπέλιγκχαμ, διευθυντής του Ινστιτούτου Τεχνών του οίκου Σόθμπις. Εξετάζοντας προσεκτικά τον σάτυρο που βρίσκεται στο κάτω μέρος δεξιά του έργου, αναγνώρισε ένα φρούτο που ανήκει στο είδος Ντάτουρα Στραμόνιουμ, γνωστό και ως διαβολόχορτο, ένα φυτό με ιστορικό που τρελαίνει τους ανθρώπους και τους κάνει να θέλουν να βγάλουν τα ρούχα τους. Οι παραισθησιογόνες επιδράσεις του είναι καταγεγραμμένες σε αρχαία ελληνικά κείμενα και από τότε χρησιμοποιείται είτε ως αφροδισιακό είτε ως δηλητήριο.

Ο πίνακας εκτίθεται στην Εθνική Πινακοθήκη της Αγγλίας με την εξής περιγραφή: «Είναι μια σκηνή μοιχείας, αφού η Αφροδίτη ήταν γυναίκα του Ηφαίστου, του Θεού της Φωτιάς, αλλά περιέχει ένα ηθικό μήνυμα: τη δύναμη του έρωτα να νικάει και να εκπολιτίζει».

Ο Μπέλιγκχαμ πιστεύει ότι το μήνυμα είναι πιο ανατρεπτικό. «Το φρούτο προσφέρεται στον θεατή, οπότε είναι από πρόθεση σημαντικό» δήλωσε ο ειδικός στους Τάιμς. «Ο Μποτιτσέλι συνήθιζε να χρησιμοποιεί τα φυτά με συμβολική σημασία. Για παράδειγμα, στο πίσω μέρος υπάρχουν δάφνες, οι οποίες αποτελούν αναφορές στους υποστηρικτές του, τους Μεδίκους. Η Ντάτουρα είναι γνωστή στην Αμερική ως το παραισθησιογόνο του φτωχού, τα συμπτώματα του οποίου μπορούμε να αναζητήσουμε στην αρσενική φιγούρα. Προκαλεί αναστολή των φυσικών λειτουργιών και έξαψη, οπότε σε κάνει να θέλεις να γδυθείς.

Επίσης σε κάνει να χάνεις τις αισθήσεις σου». Η θεωρία του προχωράει ακόμα πιο πολύ και ο Μπέλιγκχαμ εισηγείται ότι οι μορφές στον πίνακα του 15ου αιώνα δεν είναι καν ο Αρης και η Αφροδίτη, αλλά ο Αδάμ και η Εύα, ενώ το φυτό δεν είναι τίποτα άλλο από τον καρπό του Δέντρου της Γνώσεως, που προκάλεσε τον διωγμό τους από την Εδέμ και το οποίο παρότι συχνά αναφέρεται ως μήλο, στη Βίβλο δεν προσδιορίζεται ακριβώς.

ΣΟΦΙΑ ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ

Πηγή:

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11380&subid=2&pubid=13702946

Αναπόφευκτη η αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους

«Η αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους είναι αναπόφευκτη», υποστηρίζει με νέο δημοσίευμά της η «Wall Street Journal», ενώ την ίδια άποψη ασπάζονται ο γκουρού των ομολόγων Μπιλ Γκρος και ο βραβευμένος νομπελίστας οικονομολόγος Ρόμπερτ Μαντέλ.

Σύμφωνα με την WSJ, «αν και η αναδιάρθρωση χρέους μάλλον δεν θα γίνει στα επόμενα 1-2 χρόνια, είναι μία κίνηση που η Ελλάδα δεν θα καταφέρει να αποφύγει, παρά τις διαβεβαιώσεις για το αντίθετο από τους αξιωματούχους της ΕΕ και του ΔΝΤ».

Στο δημοσίευμα σημειώνεται ότι η αναδιάρθρωση είναι στην ουσία παύση πληρωμών, κάτω από την οποία η Ελλάδα θα επαναδιαπραγματευόταν με τους κατόχους των ομολόγων της είτε για να επιμηκύνει τη λήξη τους είτε για να μειώσει το ποσό που χρωστά, οδηγώντας τους επενδυτές να εγγράψουν ζημιά.

«Επώδυνες»«Αν και οι αναδιαρθρώσεις χρεών από κράτη είναι σπάνιες, είναι πάντα επώδυνες», προσθέτει η εφημερίδα, φέρνοντας ως παράδειγμα τις ζημιές που υπέστησαν οι επενδυτές στις περιπτώσεις της Αργεντινής και της Ρωσίας.

Την ικανότητα της χώρας να αποπληρώσει τα χρέη της έχει χαρακτηρίσει «αμφίβολη» και ο διευθύνων σύμβουλος της Deutsche Bank, Γιόζεφ Ακερμαν, ενώ ο επικεφαλής της PIMCO, Μπιλ Γκρος, τονίζει ότι τα υψηλά επιτόκια δανεισμού σε συνδυασμό με τα μέτρα λιτότητας που ανακοινώθηκαν δεν πρόκειται να αφήσουν κανένα άλλο περιθώριο στη Ελλάδα από το να προχωρήσει σε αναδιάρθρωση του χρέους της.

Από την πλευρά του, ο Ρόμπερτ Μαντέλ εκτιμά ότι σε μία ίσως και δύο αδύναμες χώρες της Ευρωζώνης πιθανώς να υπάρξει ανάγκη για αναδιάρθρωση χρέους, όμως αυτό σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει ότι η Ευρωζώνη θα διαλυθεί.

Κατερίνα Κοσμά

http://origin.ethnos.gr/article.asp?catid=11379&subid=2&pubid=13700946

Πρώην υπουργός παραδέχθηκε ότι τα πήρε από τη Siemens

* Ποιος ΔΕΝ τα έχει αρπάξει είναι το θέμα, και όχι ποιος τα άρπαξε.

Γιατί αν αρχίσουμε να ψάχνουμε ποιος και πόσα έχει πάρει... ξημερώσαμε!!

«Ομολογία-βόμβα» έκανε στην εξεταστική επιτροπή της Βουλής για τη Siemens ο πρώην υπουργός Μεταφορών των κυβερνήσεων του Κώστα Σημίτη, Τάσος Μαντέλης, ο οποίος με ιδιαίτερα κυνικό τρόπο παραδέχθηκε ότι «τα πήρε» από τη γερμανική εταιρία.

Ο Τάσος Μαντέλης παραδέχθηκε ότι τα 200.000 μάρκα που κατατέθηκαν από τη Siemens σε λογαριασμό με τον κωδικό «Α.Ρόκος» προορίζονταν για τον ίδιο και είπε, ούτε λίγο ούτε πολύ ότι επρόκειτο για «ευγενική χορηγία» και «επιβράβευση» για τη στάση του στις προγραμματικές συμφωνίες του 1997.

Το ποσό αυτό, είπε ο κύριος Μαντέλης, δεν ήταν μίζα, όπως θα μπορούσαν να είναι τα δέκα εκατομμύρια μάρκα, για τα οποία υπέδειξε ότι θα πρέπει να ερευνηθεί ποιος το διέρρευσε. Άφησε μάλιστα να εννοηθεί ότι αυτό το ποσό κάπου πήγε, αφού δεν κατέληξε στα ταμεία του ΠΑΣΟΚ.

Προκλητικός χαρακτηρίστηκε όμως από πολλούς και ο ισχυρισμός του κ. Μαντέλη ότι δεν γνωρίζει ποιος κατέθεσε για δεύτερη φορά 250.000 μάρκα στο λογαριασμό του και ότι αυτόν θα πρέπει να τον αναζητήσει ο ανακριτής.

Η κατάθεση του πρώην υπουργού πάντως αφήνει αναπάντητα πολλά ερωτήματα, όπως...

το πού πήγαν τα 10 εκατομμύρια ευρώ, αλλά και πως κάποιος άγνωστος καταθέτει 250.000 μάρκα στο λογαριασμό ενός υπουργού, χωρίς αυτός να αναρωτηθεί για την προέλευσή τους.

Τις «ομολογίες» του κ. Μαντέλη πάντως εξώθησε με την κατάθεσή του ο ίδιος ο φίλος και κουμπάρος του, Γιώργος Τζουγκράνης, ο οποίος κατέθεσε ότι υπήρξε κατάθεση ποσού 200.000 μάρκων από την Siemens σε λογαριασμό του, στις 2/11/1998, σε υποκατάστημα της Canadian Imperial Βαnk στη Γενεύη, το οποίο προοριζόταν για «χορηγία» - όπως την χαρακτήρισε- της Siemens προς τον Τ.Μαντέλη! Τον χαρακτηρισμό «χορηγία» δήλωσε ότι είχε χρησιμοποιήσει και ο ίδιος ο πρώην υπουργός προς τον ίδιο, επικαλούμενος τα εκλογικά έξοδα, προκειμένου να δικαιολογήσει έτσι την κατάθεση του ποσού και την «διευκόλυνση» που ζήτησε από τον Γ. Τσουγκράνη να χρησιμοποιήσει τον λογαριασμό του.

Μάλιστα ο κουμπάρος του κ. Μαντέλη άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενονα προέρχεται από τη Siemens μια δεύτερη «χορηγία» 250.000 μάρκων με ημερομηνία κατάθεσης στις 8/2/2000, λέγοντας ότι είναι της «ίδιας φύσης».

Παρά πάντως τον ισχυρισμό περί εκλογικών δαπανών (που επί της ουσίας βέβαια δεν αλλάζει τίποτα) η κίνηση του συγκεκριμένου λογαριασμού δείχνει ότι οι μοναδικές εκροές έγιναν προς τα παιδιά του Τ. Μαντέλη, ύψους 60000 ευρώ, από τον Οκτώβριο του 2001 μέχρι τον Απρίλιο του 2002.

Ο κ. Τσουγκράνης αναφέρθηκε και στον κωδικό «ΑΡόκος» που χρησιμοποιήθηκε για το άνοιγμα του λογαριασμού, λέγοντας απλώς ότι τους… άρεσε, αλλά διέψευσε ότι ο λογαριασμός στην Dresdner Bank με τον κωδικό Ρόκος έχει τον ίδιο ως δικαιούχο. Ερωτηματικά υπάρχουν και για άλλες κινήσεις του επίμαχου λογαριασμού σχετικά με την προέλευσή τους.

Το αξιοπερίεργο είναι ότι ο κ. Τσουγκράνης, παρά τα όσα κατέθεσε στην εξεταστική, φέρεται να μην έχει κληθεί καν να καταθέσει στη Δικαιοσύνη για την υπόθεση της Siemens!

Πηγή:
http://24gr.blogspot.com/2010/05/siemens_26.html

Η ΤΟΥΡΚΟΦΙΛΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ ΜΑΣ

Ο Ερντογάν μας υπαγορεύει τώρα

και τα θέματα των εξετάσεων

Του

ΣΤΕΛΙΟΥ ΠΑΠΑΘΕΜΕΛΗ

Προέδρου Δημοκρατικής Αναγέννηοης

Δεν πρόλαβε να στεγνώσει η μελάνη των υπογρα­φών των κυριών, Διαμαντοπούλου και Τσουμπουκτσού, και η δική μας «σαν έτοιμη από καιρό» ανή­μερα της 19ης Μαΐου, Ημέρας Μνήμης για τα 353.000 θύματα της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελ­ληνισμού και κατ' επεκτασιν τα 1.500.000 θύματα των ομοεθνών μας της καθ' ημάς Ανατολής, έσπευ­σε να δώσει θέμα στις εισαγωγικές εξετάσεις το διή­γημα του Γιώργου Ιωάννου «Στου Κεμάλ το σπίτι». Οι συνειρμοί είναι αυτονόητοι.

Ο λογοτέχνης είναι αθώος του αίματος. Αφηγείται μια πολύ ανθρώπινη πλευρά της τραγωδίας της υποχρεωτικής ανταλλαγής των πληθυσμών που κο­ρύφωσε το δράμα της Μικρασιατικής Καταστροφής.

Τέτοιες εμπειρίες υπάρχουν αναρίθμητες. Και ε­κατέρωθεν. Αλλά τα αισθήματα των απλών πολιτών δεν είναι το πρόβλημα. Και πάντως στην Ελλάδα που μεγαλώσαμε, κανένα αντιτουρκικό μίσος δεν μας δίδαξαν οι δάσκαλοι μας.

Πρόβλημα είναι ο τουρκικός επεκτατισμός. Βεβαίως το φερόμενο ως «σπίτι του Κεμάλ», όπως απέ­δειξε ο Νεοκλής Σαρρής, δεν είναι το σπίτι του Κε­μάλ, αλλά του θείου του.

Αντιθέτως τα τουρκικά βιβλία, και όλο το επικοι­νωνιακό τους σύστημα, αποπνέουν μίσος κατά Ελ­λήνων. Εμείς ακολουθούμε την εντολή του Κυρίου «αγαπάτε τους εχθρούς υμών, καλώς ποιείτε τοις μισούσιν υμάς».

Φυσικά δεν προκαλεί το κείμενο του Ιωάννου. Αυτό αποπνέει ανθρωπιά και τρυφερότητα. Προκα­λεί η επιλογή της ηγεσίας του υπουργείου (πρώ­ην) Εθνικής Παιδείας, τέτοια μέρα να αναστήσει το απαίσιου μνήμης όνομα του αρχισφαγέα των Ελλήνων της Ανατολής Μουσταφά Κεμάλ υποχρεώνοντας τους μαθητές να διαγωνισθούν με θέμα το σπίτι του.

Επειδή σ' αυτόν τον τόπο δεν τιμήσαμε τους νεκρούς μας, καταπίαμε το έγκλημα παραβλέπονται ό­τι «κριτές θα μας δικάσουν οι αγέννητοι κι οι νεκροί», χρειάστηκαν εβδομήντα χρόνια για να αναγνωρίσου­με την Ποντιακή Γενοκτονία, ογδόντα χρόνια τη Μι­κρασιατική και άγνωστο πόσα θα χρειαστούν για τις αντίστοιχες Θρακιωτών και Κωνσταντινοπολιτών.

Ανοήτωε κομματιάσαμε τη Γενοκτονία, ακόμη και στη διεθνοποίηση. Από ξένο Κοινοβούλιο (Σουηδίας) αναγνωρίσθηκε κλάσμα της, η Ποντιακή.

Είναι βέβαιον ότι οι υπεύθυνοι με «Το σπίτι του Κεμάλ» θέλησαν να στείλουν ένα ακόμη μήνυμα ραγιαδισμού στην άλλη ακτή.

Η συμφωνία Διαμαντοπούλου-Τσουμπουκτσού, όπως και κάθε προηγούμενη με τους σουλτάνους, τηρείται μονόπλευρα από μας. Παράδειγμα το τετρά­τομο του CDRSEE δηλ. της επιχείρησης να ξαναγρα­φεί η ιστορία των λαών της Βαλκανικής με αμερικα­νική τεχνογνωσία και συνταγή. Το περιεχόμενο του απηχεί τις θέσεις της τουρκικής, βουλγαρικής, κ.λπ. ιστοριογραφίας και ενέπνευσε τις «ιέρειες» της εθνικής αποδόμησης Ρεπούση, Δραγώνα, Φραγκουδάκη κ.λπ. για τα κατορθώματα τους.

Οι αποδομητές μας περνούν στα μουλωχτά το μο­ντέλο του CDRSEE στα σχολικά εγχειρίδια, διαστρεβλώνοντας την αλήθεια. Οι Τούρκοι δεν άλλαξαν τί­ποτε. Ούτε πρόκειται. Οι αποδομητέε μας, επειδή ό­σο κι αν προσπαθήσουν δεν μπορούν να καθα­γιάσουν τα τουρκικά κακουργήματα, πασχίζουν τώρα να εξισώσουν τυχόν ελληνικά πταίσματα του πολέμου με τα κακουργήματα των Τούρκων.

Η αναγκαστική ανταλλαγή των πληθυσμών νομι­μοποίησε μια κατ' ευφημισμόν «ανθρωπιστική κα­ταστροφή», σχήμα οξύμωρον, εφ' ω και παραπλανητικόν. Ο Κεμάλ και οι Γερμανοί σύμβουλοι των εγκλημάτων του ολοκλήρωσαν το εγχείρημα ενός ομογενοποιημένου εθνικού τουρκικού κράτους χωρίς καμιάν άλλη υπόσταση εθνότητας.

Οι ελάχιστες που απέμειναν, όπως η εν Κωνσταντινουπόλει, Ίμβρω και Τενέδω ελληνική, με διαδοχικές εθνοκαθάρσεις, εκμηδενίσθηκαν ως εχθροί της Τουρκίας.

Η Τουρκία ποδοπατεί τις συνθήκεε που υπο­γράφει. Και όχι μόνον με την Ελλάδα, αλλά και με κάθε άλλη χώρα (π.χ. πρόσφατα με την Αρμενία). Έτσι παραβιάζει τη Λωζάννη από τη γέννηση της. Βαρλίκ, Σεπτεμβριανά, Ίμβρος, Τένεδος, Αττίλας, γε­νοκτονία αιχμαλώτων Αττίλα και άλλα ων ουκ έστιν αριθμός.

Ο Ελευθέριοε Βενιζέλοε, εν ονόματι ενός συμπαγούς εθνικού κράτους -του ελληνικού βεβαίως-, δεν αντέστη στην ιδέα της υποχρεωτικής, άρα βίαιης ανταλλαγής, όμως αυτό εξυπηρετούσε τα μέγιστα τον εχθρό. Στη Λωζάννη τότε, όπως έγραψε ο Driault οι σύνεδροι «πουλούσαν το αίμα των Αρμενίων και των Ελλήνων με το βάρος του χρυσού». Ακόμη και ο προεδρεύων της Διασκέψεως βρετανός ΥΠΕΞ λόρδος Κόρζον, εγγυητής των δυτικών συμφερό­ντων, αισθάνθηκε αποστροφή στη ρύθμιση της υπο­χρεωτικής ανταλλαγής. Τη χαρακτήρισε «κακίστην και αισχράν λύσην, διά την οποίαν ο κόσμος θα υποστεί βαρείαν ποινήν κατά τα προσεχή έτη».

Δεν ξέρουμε για τον κόσμο, αλλά οι 'Ελληνες την υφιστάμεθα διαχρονικά.

Αν πάντως η υπουργός Παιδείας κόπτονταν να υ­πενθυμίσει στους 'Ελληνες τέτοιες μέρες τον Κεμάλ αντί του «σπιτιού» του, ας έδινε στα παιδιά το εξής α­πόσπασμα αγόρευσής του στη Μεγάλη Εθνοσυνέ­λευση του 1923: «Δεν πρέπει να λησμονούμε ότι στη Μικρασία δεν ηττήθη ο γενναίος ελληνικός Στρατός, η πολιτική του ηγεσία ηττήθη».

Αλήθεια και τώρα η πολιτική μας ηγεσία ηττήθη...

ΥΓ.: Είχε παραδοθεί στο τυπογραφείο το χειρόγραφο όταν έγινε γνωστό ότι στο μάθημα της Ιστορίας δόθηκε ως θέμα το Ελληνοτουρκικό Σύμφωνο Φιλίας του 1930. Μωραίνει Κύριος ους βούλεται απολέσαι!

Η Ρεπούση τώρα δικαιώνεται

Θ' αλλάξουν τα... φώτα στην ιστορία μας... Είναι μέσα στίς 21 συμφωνίες που υπέγραψαν οι δύο πρωθυπουργοί, Ερντογάν - Παπανδρέου, και ήδη η υπουργός Παιδείας, κυρία Διαμαντοπούλου, έχει κάνει τη σχετική προεργασία, έχοντας μάλιστα καλή σύμβουλο, την ειδική γραμματέα, κυρία Δραγώνα, που ξέρει από τέτοια, φίλη κολλητή και ομοϊδεάτισσα της κυρίας Ρεπούση, που διέπραξε την πρώτη χειρουργική επέμβαση, αποκαλώντας «συνωστισμό» τη σφαγή του Ελληνισμού στη Σμύρνη.

Κατά σύμπτωση, αυτές τις μέρες κυκλοφόρησε το «Έθνος» ως ένθετο την «Πολεμική Ιστορία του έθνους», με καταγραφή πολεμικών γεγονότων που καθόρισαν τΐς τύχες του Ελληνισμού και της νεώτε-ρης Ιστορίας», όπως σημειώνει στη διαφημιστική καμπάνια. Άραγε θα πρέπει, κυρία Διαμαντοπούλου, να επανεκτυπωθεί για να αφαιρεθούν τα ιστορικά γεγονότα που ενοχλούν τον αγαπητό μας Ταγίπ; Έχουμε κι εμεις πρόβλημα. Τι θα γίνει με τα «Απομνημονεύματα των Αγωνιστών του 1821», που προσφέρει κάθε Κυριακή το «ΠΑΡΟΝ»; Θα πρέπει να τα αποσύρουμε, αφού περιλαμβάνουν τη... γενοκτονία στα Δερβενάκια και το σούβλισμα του Αθανάσιου Διάκου; Καλά θα ήταν, κυρία υπουργέ, να μας ενημερώνετε για να μη μας στείλει καμιά απανταχούσα ο Σουλτάνος συνοδευόμενη με αγωγή, ζητώντας χιλιάδες... γρόσια...

Μια δε και μιλάτε για διαφάνεια και όλα στο φως, μήπως θα πρέπει να αναρτήσετε στο διαδίκτυο για διαβούλευση, όπως έχει δεσμευτεί ο πρωθυπουργός, τα γεγονότα που θα διαγράψετε ή θα... απαλύνετε φραστικά για να μη χαλάσει η (μονόπλευρη) ελληνοτουρκική φιλία από τα σχολικά βιβλία; Και με ποιες... ευγενικές λέξείς θα αναφέρονται οι κρίσιμες στιγμές του απελευθερωτικού μας αγώνα, ώστε οι νέες γενιές να έχουν μεσάνυχτα;

Κι αν αύριο το πρωί, κύριε πρωθυπουργέ, ζητήσει και η Περσία να διαγράψουμε τις Θερμοπύλες, γιατί αυτό τους εκθέτει, θα σπεύσετε να ικανοποιήσετε το αίτημα; Ποια άλλη χώρα, κύριε Παπανδρέου, διέγραψε ιστορικά γεγονότα; Π.χ. το Βατερλώ του Ναπολέοντα, το Άουσβιτς, τα κρεματόρια των Ναζί, γιατί εξέθεταν τους ηττημένους;

Τα επισημαίνουμε. Και από κει και πέρα η ευθύνη ανήκει στην κυβέρνηση. Αλλά και στους πολίτες, που με την αντίσταση τους στη διαστροφή της κυρίας Ρεπούση με τα περί «συνωστισμού» έστειλαν το μήνυμα ότι ξέρουν να... ανταμείβουν τον καθένα για τις πράξείς του. Κι αυτό ας μην το ξεχνούν οι εκάστοτε κυβερνώντες... Αν θέλουν το καλό τους... Και αγαπούν και πονούν την πατρίδα...

1922
Ο "συνωστισμός" στο λιμάνι της Σμύρνης

Μάκης Κουρής

Πηγή:

Εφημερίδα 'ΤΟ ΠΑΡΟΝ"
23.5.2010