Η ΤΟΥΡΚΟΦΙΛΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ ΜΑΣ

Ο Ερντογάν μας υπαγορεύει τώρα

και τα θέματα των εξετάσεων

Του

ΣΤΕΛΙΟΥ ΠΑΠΑΘΕΜΕΛΗ

Προέδρου Δημοκρατικής Αναγέννηοης

Δεν πρόλαβε να στεγνώσει η μελάνη των υπογρα­φών των κυριών, Διαμαντοπούλου και Τσουμπουκτσού, και η δική μας «σαν έτοιμη από καιρό» ανή­μερα της 19ης Μαΐου, Ημέρας Μνήμης για τα 353.000 θύματα της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελ­ληνισμού και κατ' επεκτασιν τα 1.500.000 θύματα των ομοεθνών μας της καθ' ημάς Ανατολής, έσπευ­σε να δώσει θέμα στις εισαγωγικές εξετάσεις το διή­γημα του Γιώργου Ιωάννου «Στου Κεμάλ το σπίτι». Οι συνειρμοί είναι αυτονόητοι.

Ο λογοτέχνης είναι αθώος του αίματος. Αφηγείται μια πολύ ανθρώπινη πλευρά της τραγωδίας της υποχρεωτικής ανταλλαγής των πληθυσμών που κο­ρύφωσε το δράμα της Μικρασιατικής Καταστροφής.

Τέτοιες εμπειρίες υπάρχουν αναρίθμητες. Και ε­κατέρωθεν. Αλλά τα αισθήματα των απλών πολιτών δεν είναι το πρόβλημα. Και πάντως στην Ελλάδα που μεγαλώσαμε, κανένα αντιτουρκικό μίσος δεν μας δίδαξαν οι δάσκαλοι μας.

Πρόβλημα είναι ο τουρκικός επεκτατισμός. Βεβαίως το φερόμενο ως «σπίτι του Κεμάλ», όπως απέ­δειξε ο Νεοκλής Σαρρής, δεν είναι το σπίτι του Κε­μάλ, αλλά του θείου του.

Αντιθέτως τα τουρκικά βιβλία, και όλο το επικοι­νωνιακό τους σύστημα, αποπνέουν μίσος κατά Ελ­λήνων. Εμείς ακολουθούμε την εντολή του Κυρίου «αγαπάτε τους εχθρούς υμών, καλώς ποιείτε τοις μισούσιν υμάς».

Φυσικά δεν προκαλεί το κείμενο του Ιωάννου. Αυτό αποπνέει ανθρωπιά και τρυφερότητα. Προκα­λεί η επιλογή της ηγεσίας του υπουργείου (πρώ­ην) Εθνικής Παιδείας, τέτοια μέρα να αναστήσει το απαίσιου μνήμης όνομα του αρχισφαγέα των Ελλήνων της Ανατολής Μουσταφά Κεμάλ υποχρεώνοντας τους μαθητές να διαγωνισθούν με θέμα το σπίτι του.

Επειδή σ' αυτόν τον τόπο δεν τιμήσαμε τους νεκρούς μας, καταπίαμε το έγκλημα παραβλέπονται ό­τι «κριτές θα μας δικάσουν οι αγέννητοι κι οι νεκροί», χρειάστηκαν εβδομήντα χρόνια για να αναγνωρίσου­με την Ποντιακή Γενοκτονία, ογδόντα χρόνια τη Μι­κρασιατική και άγνωστο πόσα θα χρειαστούν για τις αντίστοιχες Θρακιωτών και Κωνσταντινοπολιτών.

Ανοήτωε κομματιάσαμε τη Γενοκτονία, ακόμη και στη διεθνοποίηση. Από ξένο Κοινοβούλιο (Σουηδίας) αναγνωρίσθηκε κλάσμα της, η Ποντιακή.

Είναι βέβαιον ότι οι υπεύθυνοι με «Το σπίτι του Κεμάλ» θέλησαν να στείλουν ένα ακόμη μήνυμα ραγιαδισμού στην άλλη ακτή.

Η συμφωνία Διαμαντοπούλου-Τσουμπουκτσού, όπως και κάθε προηγούμενη με τους σουλτάνους, τηρείται μονόπλευρα από μας. Παράδειγμα το τετρά­τομο του CDRSEE δηλ. της επιχείρησης να ξαναγρα­φεί η ιστορία των λαών της Βαλκανικής με αμερικα­νική τεχνογνωσία και συνταγή. Το περιεχόμενο του απηχεί τις θέσεις της τουρκικής, βουλγαρικής, κ.λπ. ιστοριογραφίας και ενέπνευσε τις «ιέρειες» της εθνικής αποδόμησης Ρεπούση, Δραγώνα, Φραγκουδάκη κ.λπ. για τα κατορθώματα τους.

Οι αποδομητές μας περνούν στα μουλωχτά το μο­ντέλο του CDRSEE στα σχολικά εγχειρίδια, διαστρεβλώνοντας την αλήθεια. Οι Τούρκοι δεν άλλαξαν τί­ποτε. Ούτε πρόκειται. Οι αποδομητέε μας, επειδή ό­σο κι αν προσπαθήσουν δεν μπορούν να καθα­γιάσουν τα τουρκικά κακουργήματα, πασχίζουν τώρα να εξισώσουν τυχόν ελληνικά πταίσματα του πολέμου με τα κακουργήματα των Τούρκων.

Η αναγκαστική ανταλλαγή των πληθυσμών νομι­μοποίησε μια κατ' ευφημισμόν «ανθρωπιστική κα­ταστροφή», σχήμα οξύμωρον, εφ' ω και παραπλανητικόν. Ο Κεμάλ και οι Γερμανοί σύμβουλοι των εγκλημάτων του ολοκλήρωσαν το εγχείρημα ενός ομογενοποιημένου εθνικού τουρκικού κράτους χωρίς καμιάν άλλη υπόσταση εθνότητας.

Οι ελάχιστες που απέμειναν, όπως η εν Κωνσταντινουπόλει, Ίμβρω και Τενέδω ελληνική, με διαδοχικές εθνοκαθάρσεις, εκμηδενίσθηκαν ως εχθροί της Τουρκίας.

Η Τουρκία ποδοπατεί τις συνθήκεε που υπο­γράφει. Και όχι μόνον με την Ελλάδα, αλλά και με κάθε άλλη χώρα (π.χ. πρόσφατα με την Αρμενία). Έτσι παραβιάζει τη Λωζάννη από τη γέννηση της. Βαρλίκ, Σεπτεμβριανά, Ίμβρος, Τένεδος, Αττίλας, γε­νοκτονία αιχμαλώτων Αττίλα και άλλα ων ουκ έστιν αριθμός.

Ο Ελευθέριοε Βενιζέλοε, εν ονόματι ενός συμπαγούς εθνικού κράτους -του ελληνικού βεβαίως-, δεν αντέστη στην ιδέα της υποχρεωτικής, άρα βίαιης ανταλλαγής, όμως αυτό εξυπηρετούσε τα μέγιστα τον εχθρό. Στη Λωζάννη τότε, όπως έγραψε ο Driault οι σύνεδροι «πουλούσαν το αίμα των Αρμενίων και των Ελλήνων με το βάρος του χρυσού». Ακόμη και ο προεδρεύων της Διασκέψεως βρετανός ΥΠΕΞ λόρδος Κόρζον, εγγυητής των δυτικών συμφερό­ντων, αισθάνθηκε αποστροφή στη ρύθμιση της υπο­χρεωτικής ανταλλαγής. Τη χαρακτήρισε «κακίστην και αισχράν λύσην, διά την οποίαν ο κόσμος θα υποστεί βαρείαν ποινήν κατά τα προσεχή έτη».

Δεν ξέρουμε για τον κόσμο, αλλά οι 'Ελληνες την υφιστάμεθα διαχρονικά.

Αν πάντως η υπουργός Παιδείας κόπτονταν να υ­πενθυμίσει στους 'Ελληνες τέτοιες μέρες τον Κεμάλ αντί του «σπιτιού» του, ας έδινε στα παιδιά το εξής α­πόσπασμα αγόρευσής του στη Μεγάλη Εθνοσυνέ­λευση του 1923: «Δεν πρέπει να λησμονούμε ότι στη Μικρασία δεν ηττήθη ο γενναίος ελληνικός Στρατός, η πολιτική του ηγεσία ηττήθη».

Αλήθεια και τώρα η πολιτική μας ηγεσία ηττήθη...

ΥΓ.: Είχε παραδοθεί στο τυπογραφείο το χειρόγραφο όταν έγινε γνωστό ότι στο μάθημα της Ιστορίας δόθηκε ως θέμα το Ελληνοτουρκικό Σύμφωνο Φιλίας του 1930. Μωραίνει Κύριος ους βούλεται απολέσαι!

Η Ρεπούση τώρα δικαιώνεται

Θ' αλλάξουν τα... φώτα στην ιστορία μας... Είναι μέσα στίς 21 συμφωνίες που υπέγραψαν οι δύο πρωθυπουργοί, Ερντογάν - Παπανδρέου, και ήδη η υπουργός Παιδείας, κυρία Διαμαντοπούλου, έχει κάνει τη σχετική προεργασία, έχοντας μάλιστα καλή σύμβουλο, την ειδική γραμματέα, κυρία Δραγώνα, που ξέρει από τέτοια, φίλη κολλητή και ομοϊδεάτισσα της κυρίας Ρεπούση, που διέπραξε την πρώτη χειρουργική επέμβαση, αποκαλώντας «συνωστισμό» τη σφαγή του Ελληνισμού στη Σμύρνη.

Κατά σύμπτωση, αυτές τις μέρες κυκλοφόρησε το «Έθνος» ως ένθετο την «Πολεμική Ιστορία του έθνους», με καταγραφή πολεμικών γεγονότων που καθόρισαν τΐς τύχες του Ελληνισμού και της νεώτε-ρης Ιστορίας», όπως σημειώνει στη διαφημιστική καμπάνια. Άραγε θα πρέπει, κυρία Διαμαντοπούλου, να επανεκτυπωθεί για να αφαιρεθούν τα ιστορικά γεγονότα που ενοχλούν τον αγαπητό μας Ταγίπ; Έχουμε κι εμεις πρόβλημα. Τι θα γίνει με τα «Απομνημονεύματα των Αγωνιστών του 1821», που προσφέρει κάθε Κυριακή το «ΠΑΡΟΝ»; Θα πρέπει να τα αποσύρουμε, αφού περιλαμβάνουν τη... γενοκτονία στα Δερβενάκια και το σούβλισμα του Αθανάσιου Διάκου; Καλά θα ήταν, κυρία υπουργέ, να μας ενημερώνετε για να μη μας στείλει καμιά απανταχούσα ο Σουλτάνος συνοδευόμενη με αγωγή, ζητώντας χιλιάδες... γρόσια...

Μια δε και μιλάτε για διαφάνεια και όλα στο φως, μήπως θα πρέπει να αναρτήσετε στο διαδίκτυο για διαβούλευση, όπως έχει δεσμευτεί ο πρωθυπουργός, τα γεγονότα που θα διαγράψετε ή θα... απαλύνετε φραστικά για να μη χαλάσει η (μονόπλευρη) ελληνοτουρκική φιλία από τα σχολικά βιβλία; Και με ποιες... ευγενικές λέξείς θα αναφέρονται οι κρίσιμες στιγμές του απελευθερωτικού μας αγώνα, ώστε οι νέες γενιές να έχουν μεσάνυχτα;

Κι αν αύριο το πρωί, κύριε πρωθυπουργέ, ζητήσει και η Περσία να διαγράψουμε τις Θερμοπύλες, γιατί αυτό τους εκθέτει, θα σπεύσετε να ικανοποιήσετε το αίτημα; Ποια άλλη χώρα, κύριε Παπανδρέου, διέγραψε ιστορικά γεγονότα; Π.χ. το Βατερλώ του Ναπολέοντα, το Άουσβιτς, τα κρεματόρια των Ναζί, γιατί εξέθεταν τους ηττημένους;

Τα επισημαίνουμε. Και από κει και πέρα η ευθύνη ανήκει στην κυβέρνηση. Αλλά και στους πολίτες, που με την αντίσταση τους στη διαστροφή της κυρίας Ρεπούση με τα περί «συνωστισμού» έστειλαν το μήνυμα ότι ξέρουν να... ανταμείβουν τον καθένα για τις πράξείς του. Κι αυτό ας μην το ξεχνούν οι εκάστοτε κυβερνώντες... Αν θέλουν το καλό τους... Και αγαπούν και πονούν την πατρίδα...

1922
Ο "συνωστισμός" στο λιμάνι της Σμύρνης

Μάκης Κουρής

Πηγή:

Εφημερίδα 'ΤΟ ΠΑΡΟΝ"
23.5.2010