Δευτέρα 7 Ιουνίου 2010

ΜΕΤΑΞΥ ΣΟΒΑΡΟΥ ΚΑΙ ΑΣΤΕΙΟΥ











Δεν ξέρω αν θυμάστε το ανέκδοτο με τον δικτάτορα και τον υπουργό του των οικονομικών. Το ανέκδοτο αυτό είχε κυκλοφορήσει πολύ και με παραλλαγές την εποχή της επτάχρονης δικτατορίας (1967-1974).

Ήταν λοιπόν κάποτε ένας σκληρός, άκαρδος, άπονος δικτάτορας που για να ευνοήσει την τσέπη του και τους στυλοβάτες του καθεστώτος έδωσε εντολή στον υπουργό του των οικονομικών να βάλει μια σειρά από φόρους.

Ο υπουργός το έκανε και ο δικτάτορας κάλεσε τον αρχηγό των μυστικών υπηρεσιών να τον ρωτήσει πως αντιδρά ο λαός. Ο αρχηγός του απάντησε μονολεκτικά : «Μουρμουράνε».

Ο δικτάτορας κάλεσε πάλι τον υπουργό και του ζήτησε να επιβάλλει ακόμα πιο βαρείς φόρους όπως και έγινε. Μετά κάλεσε τον αρχηγό ασφαλείας και τον ρώτησε για τις αντιδράσεις και αυτός του απάντησε «Σιωπούν και μένουν απαθείς».

Ξανακάλεσε ο δικτάτορας τον υπουργό και του ζήτησε νέους φόρους. Έρχεται τότε ο αρχηγός ασφαλείας και του λέει παραξενεμένος ότι ο κόσμος χαμογελάει με αυτά που ακούει, βλέπει και υφίσταται.

Ο δικτάτορας ζητά νέους φόρους και ο αρχηγός επιστρέφει πάλι τρέχοντας στο Προεδρικό Μέγαρο και του λέει ότι ο κόσμος έχει τρελαθεί, έχει βγει στους δρόμους, γελάει δυνατά τραγουδάει και χορεύει.

Τότε ο δικτάτορας καλεί επειγόντως το Υπουργικό Συμβούλιο και τον αρχηγό ασφαλείας και τους λέει : «Όσο μουρμουρίζανε, μένανε απαθείς ή ψιλοχαμογελούσανε δεν τους φοβόμουν. Όμως τώρα τέρμα οι φόροι και δώστε αμέσως παροχές στο λαό γιατί άμα γελάνε τραγουδάνε και χορεύουν να είστε σίγουροι ότι ετοιμάζονται να μας ανατρέψουν» .


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου