Μου το έδωσαν να το διαβάσω καθώς είναι ένα κείμενο που θυμίζει πολύ την περίοδο που διανύουμε μ ε «ΚΑΘΑΡΟΥΣ» και «ΒΡΩΜΙΚΟΥΣ» και με επιτροπές της Βουλής που υπόσχονται ότι θα μας φέρουν την ΚΑΘΑΡΣΗ….
Δεν συνηθίζω να ανεβάζω μακροσκελή κείμενα. Όμως αυτό είναι κάτι το ξεχωριστό που αξίζει τον κόπο να κάνω μια παρασπονδία.
Σε όλους λοιπόν αυτούς τους κήρυκες της «ΚΑΘΑΡΣΗΣ» ή ΚΑΘΑΡΣΗΣ είναι εξαιρετικά αφιερωμένο το παρόν διήγημα του Τζέφρεϊ Αρτσερ.
Απολαύστε το :
Πριν την ανάγνωση όμως λίγα λόγια για το συγγραφέα
Ο Τζέφρεϊ Άρτσερ γεννήθηκε το 1940 και υπήρξε ένα από τα νεότερα μέλη της Βουλής των Αντιπροσώπων, κερδίζοντας την αναπληρωματική εκλογή του Louth το 1969. Το 1974 εγκατέλειψε τη βουλευτική του έδρα για να γράψει το πρώτο του μυθιστόρημα, Ούτε Δεκάρα Παραπάνω. Το Σεπτέμβριο του 1985, διορίστηκε Αναπληρωτής Πρόεδρος του Συντηρητικού Κόμματος. Το 1987, στο Γουέστ Εντ του Λονδίνου έγινε η πρεμιέρα του πρώτου του θεατρικού έργου Beyond Reasonable Doubt. Είναι παντρεμένος, έχει δυο παιδιά και ζει στο Λονδίνο και στο Καίμπριτζ.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΥΛΛΟΓΗ : ΠΑΙΧΝΙΔΙΣΜΑΤΑ
Ο ΚΑΘΑΡΟΣ,
ΓΟΡΓΟΣ, ΙΓΝΑΤΙΟΣ
Λίγοι έδειξαν ενδιαφέρον όταν ο Ιγνάτιος Αγκάρμπι διορίστηκε υπουργός Συντονισμού της Νιγηρίας. Στο κάτω κάτω, παρατήρησαν οι κυνικοί, ήταν ο δέκατος έβδομος που καταλάμβανε αυτή τη θέση μέσα σε δεκαεφτά χρόνια.
Πρώτη σημαντική εκδήλωση του Ιγνάτιου στο κοινοβούλιο ήταν η υπόσχεση να δώσει τέλος στις δωροδοκίες και τη διαφθορά που επικρατούσαν στη δημόσια ζωή και η προειδοποίηση ότι κανείς με επίσημο αξίωμα δεν έπρεπε να νιώθει ασφαλής, εκτός και αν διήγε ανεπίληπτο βίο. Τέλειωσε τον παρθενικό του λόγο με τη φράση: «Σκοπεύω να καθαρίσω από την κόπρο του Αυγείου τη Νιγηρία».
Η ομιλία του νέου υπουργού έκανε τόση λίγη εντύπωση, που δεν αναφέρθηκε καν στους Τάιμςτον Λάγος. Ίσως ο αρχισυντάκτης θεώρησε ότι, αφού η εφημερίδα είχε καλύψει in extensa ( σ.τ.μ Εκτενώς) ομιλίες των δεκάξι προηγούμενων υπουργών, οι αναγνώστες θα έλεγαν ότι τους σέρβιρε ξαναζεσταμένο φαγητό.
Αλλά ο Ιγνάτιος δεν αποθαρρύνθηκε από την έλλειψη εμπιστοσύνης στο πρόσωπο του και ρίχτηκε με ζήλο κι αποφασιστικότητα στην αποστολή του. Λίγες μέρες μετά το διορισμό του, έστειλε στη φυλακή έναν κατώτερο αξιωματούχο του υπουργείου Τροφίμων, για παραποίηση κάποιων εγγράφων σχετικών με την εισαγωγή σίτου. Ο επόμενος που ένιωσε πάνω του την καινούρια σκούπα του Ιγνάτιου ήταν ένας διακεκριμένος Λιβανέζος επενδυτής, τον οποίο απέλασε χωρίς δίκη, για παράβαση των κανονισμών ελέγχου συναλλάγματος.
Ένα μήνα αργότερα, συνέβη ένα γεγονός που ακόμα κι ο Ιγνάτιος θεώρησε προσωπική επιτυχία: η σύλληψη του αρχηγού της αστυνομίας για δωροληψία — μία πρόσοδος την οποία οι πολίτες του Λάγος θεωρούσαν στο παρελθόν άρρηκτα δεμένη με το αξίωμα. Όταν, τέσσερις μήνες αργότερα, καταδικάστηκε ο αρχηγός της αστυνομίας σε φυλάκιση δεκαοχτώ μηνών, ο νέος υπουργός Συντονισμού μπήκε επιτέλους πρωτοσέλιδο στους Τάιμς του Λάγος, ενώ ένα πλαίσιο στη μεσαία σελίδα τον χαρακτήριζε «Καθαρό, Γοργό Ιγνάτιο», φόβητρο κάθε ενόχου. Η φήμη του Ιγνάτιου ως «κυρίου Καθαρού» μεγάλωσε ακόμα περισσότερο καθώς η μία σύλληψη ακολουθούσε την άλλη και στην πρωτεύουσα άρχισε να ψιθυρίζεται ότι αντικείμενο των ερευνών του υπουργού Συντονισμού αποτελούσε ακόμα και ο στρατηγός Οτόμπι, αρχηγός του κράτους.
Τώρα πια, ο Ιγνάτιος έλεγχε απόλυτα, με δικαίωμα βέτο, όποιο συμβόλαιο με το εξωτερικό υπερέβαινε τα εκατό εκατομμύρια δολάρια. Και παρά την εξονυχιστική έρευνα στην οποία υπέβαλλαν κάθε απόφαση του οι αντίπαλοι του, κανένα σκάνδαλο δε συνδέθηκε ποτέ με το όνομα του.
Στην αρχή του δεύτερου χρόνου της θητείας του Ιγνάτιου στο αξίωμα του υπουργού Συντονισμού, ακόμα και οι κυνικοί άρχισαν να παραδέχονται την τεράστια επιτυχία του. Εκείνη περίπου την εποχή, ο στρατηγός Οτόμπι αισθάνθηκε αρκετή σιγουριά ώστε να καλέσει τον Ιγνάτιο για μία εκτός προγράμματος σύσκεψη.
Ο αρχηγός του κράτους δέχτηκε τον υπουργό του στους στρατώνες Ντάρντεν και τον έβαλε να καθίσει σε μια αναπαυτική πολυθρόνα του γραφείου του, που έβλεπε στο χώρο παρελάσεων του στρατοπέδου.
«Ιγνάτιε, μόλις τελείωσα την εξέταση της τελευταίας οικονομικής αναφοράς σου και με ανησύχησε η διαπίστωση ότι ο υπουργός Οικονομικών εξακολουθεί να χάνει εκατομμύρια δολαρίων το χρόνο από τις δωροδοκίες μεσαζόντων που σχετίζονται με εταιρίες του εξωτερικού. Μήπως υποψιάζεσαι στις τσέπες ποιων καταλήγουν αυτά τα χρήματα; Να τι ήθελα να μάθω».
Ο Ιγνάτιος ανακάθισε απότομα, χωρίς να πάρει στιγμή το βλέμμα από τον αρχηγό του κράτους.
«Υποπτεύομαι ότι ένα μεγάλο ποσοστό αυτών των χρημάτων καταλήγει σε λογαριασμούς ελβετικών τραπεζών, αλλά δεν είμαι ακόμη σε θέση να το αποδείξω», είπε αόριστα.
«Τότε, θα σου παραχωρήσω την όποια πρόσθετη εξουσία απαιτείται για να το πετύχεις», είπε ο στρατηγός Οτόμπι. «Μπορείς να χρησιμοποιήσεις ό,τι μέσο θεωρήσεις αναγκαίο, φτάνει να ξετρυπώσεις αυτούς τους αχρείους. Άρχισε τον έλεγχο από τα μέλη του υπουργικού συμβουλίου, του σημερινού και των προηγούμενων. Και μη δείξεις τον παραμικρό φόβο ή εύνοια, ό,τι βαθμό ή διασυνδέσεις κι αν διαθέτουν».
«Για να έχω κάποιες πιθανότητες επιτυχίας σε μια τόσο σημαντική αποστολή, χρειάζομαι μια ειδική επιστολή εξουσιοδότησης με τη δική σας υπογραφή, στρατηγέ μου...»
«Θα βρίσκεται στο γραφείο σου απόψε στις έξι», είπε αμέσως ο αρχηγός του κράτους.
«Και το βαθμό του πληρεξουσίου πρέσβη σε κάθε ταξίδι μου στο εξωτερικό».
«Δεκτό».
«Σας ευχαριστώ», είπε ο Ιγνάτιος και σηκώθηκε από τη θέση του, νομίζοντας ότι η ακρόαση είχε πάρει τέλος.
«Ίσως χρειαστείς κι αυτό εδώ», του είπε ο στρατηγός καθώς βάδιζαν προς την έξοδο και του έδωσε ένα μικρό αυτόματο περίστροφο. «Βλέπεις, φοβάμαι ότι οι εχθροί σου συναγωνίζονται σε πλήθος τους δικούς μου».
Ο Ιγνάτιος πήρε αμήχανος το περίστροφο από το στρατηγό και το έβαλε στην τσέπη, μουρμουρίζοντας τις ευχαριστίες του.
Χωρίς άλλη κουβέντα, ο Ιγνάτιος άφησε τον ηγέτη του και γύρισε στο υπουργείο του.
Εν αγνοία του προέδρου της Κεντρικής Τράπεζας της Νιγηρίας και κάθε ανώτερου δημόσιου αξιωματούχου, ο Ιγνάτιος ρίχτηκε με ζήλο στη νέα του αποστολή. Έκανε νύχτα τις έρευνες του, ολομόναχος, και δε συζητούσε με κανέναν τα ευρήματα του. Τρεις μήνες αργότερα, ήταν έτοιμος για δράση.
Ο υπουργός διάλεξε τον Αύγουστο για την έκτακτη επίσκεψη του στο εξωτερικό. Ήταν η εποχή που έφευγαν οι περισσότεροι Νιγηριανοί για τις διακοπές τους και η απουσία του δε θα προκαλούσε κανένα σχόλιο.
Ζήτησε από το γραμματέα του να κλείσει θέσεις για τον ίδιο, τη σύζυγο του και τα δύο παιδιά τους στην πτήση για το Ορλάντο και του τόνισε να χρεώσει τα εισιτήρια στον προσωπικό του λογαριασμό.
Φτάνοντας στη Φλόριντα, αφού τακτοποιήθηκαν στο ξενοδοχείο Μάριοτ, είπε στη γυναίκα του, χωρίς άλλη εξήγηση, ότι θα έλειπε για λίγες μέρες στη Νέα Υόρκη για δουλειές και μετά θα επέστρεφε για να συνεχίσουν παρέα τις διακοπές τους. Το επόμενο πρωί, ο Ιγνάτιος άφησε την οικογένεια του στα μυστήρια του Κόσμου του Ντίσνεϊ και πήρε μια πτήση για τη Νέα Υόρκη. Με ένα ταξί, κάλυψε γρήγορα τη μικρή απόσταση που χωρίζει το Λα Γκουάρντια από το Κένεντι, όπου, αφού άλλαξε ρούχα και αγόρασε μετρητοίς ένα εισιτήριο με επιστροφή, τουριστική θέση, πήρε απαρατήρητος ένα αεροπλάνο της Σουισαίρ για τη Γενεύη.
Φτάνοντας στην Ελβετία, ο Ιγνάτιος εγκαταστάθηκε σ' ένα διακριτικό ξενοδοχείο, όπου έπεσε στο κρεβάτι και κοιμήθηκε επί οχτώ ώρες. Το επόμενο πρωί, στο πρόγευμα, μελέτησε τον κατάλογο των τραπεζών που είχε συντάξει με μεγάλη προσοχή, μετά την ολοκλήρωση των ερευνών του στη Νιγηρία. Τελικά, αποφάσισε να ξεκινήσει από την Γκέρμπερ & Σία, το κτίριο της οποίας, όπως παρατήρησε από το δωμάτιο του ξενοδοχείου του, καταλάμβανε τη μισή λεωφόρο ντε Παρσίν. Ζήτησε τον αριθμό του τηλεφώνου της τράπεζας από το θυρωρό και επικοινώνησε αμέσως.
Ο πρόεδρος της Γκέρμπερ & Σία δέχτηκε να τον δει στις δώδεκα.
Κρατώντας έναν ταλαιπωρημένο χαρτοφύλακα, ο Ιγνάτιος έ φτάσε στην τράπεζα λίγα λεπτά πριν την καθορισμένη ώρα — φαινόμενο ασυνήθιστο για Νιγηριανό, σκέφτηκε ο νέος άντρας με το κομψό γκρι σακάκι, το άσπρο πουκάμισο και την γκρι μεταξωτή γραβάτα, που τον περίμενε στο μαρμάρινο προθάλαμο. Υποκλίθηκε στον υπουργό και αφού του εξήγησε ότι ήταν ο προσωπικός βοηθός του προέδρου, του ζήτησε να τον ακολουθήσει στο γραφείο του προϊσταμένου του. Χωρίς να ανταλλάξουν άλλη κουβέντα, ο νεαρός οδήγησε τον υπουργό στο ασανσέρ με το οποίο ανέβηκαν στον ενδέκατο όροφο. Ένα σιγανό χτύπημα στην πόρτα του προέδρου απέσπασε ένα «περάστε!» στο οποίο υπάκουσε αμέσως ο νεαρός.
«Ο Νιγηριανός υπουργός Συντονισμού, κύριε».
Ο πρόεδρος σηκώθηκε από το γραφείο του για να υποδεχτεί τον επισκέπτη του. Ο Ιγνάτιος παρατήρησε με απορία ότι φορούσε κι εκείνος γκρι κοστούμι, άσπρο πουκάμισο και γκρίζα, μεταξωτή γραβάτα.
«Καλημέρα σας, κύριε υπουργέ», είπε ο πρόεδρος. «Ελάτε, καθίστε, παρακαλώ».
Οδήγησε τον Ιγνάτιο στο βάθος του δωματίου, στις αναπαυτικές πολυθρόνες που βρίσκονταν γύρω από ένα χαμηλό γυάλινο τραπεζάκι.
«Με την άδεια σας, διέταξα να μας φέρουν καφέ».
Ο Ιγνάτιος έγνεψε, άφησε τον ταλαιπωρημένο χαρτοφύλακα στο πάτωμα πλάι στην πολυθρόνα του και κοίταξε έξω από το μεγάλο παράθυρο. Μέχρι να σερβίρει τον καφέ μια νεαρή υπάλληλος, αντάλλαξε λίγα τυπικά λόγια για τη θαυμάσια θέα του μεγαλόπρεπου σιντριβανιού στη Λίμνη της Γενεύης.
Όταν έφυγε η κοπέλα, ο Ιγνάτιος πέρασε αμέσως στην ουσία της επίσκεψης του.
«Ο αρχηγός του κράτους μου ζήτησε να επισκεφτώ την τράπεζα σας για ένα μάλλον ασυνήθιστο αίτημα», άρχισε. Καμιά έκπληξη δε φάνηκε στα πρόσωπα του προέδρου και του νεαρού βοηθού του. «Μου έκανε την τιμή να μου ζητήσει να ανακαλύψω ποιοι Νιγηριανοί πολίτες διατηρούν ειδικούς αριθμημένους λογαριασμούς στην τράπεζα σας».
Τα χείλια του προέδρου μόλις κινήθηκαν όταν άκουσε το αίτημα του υπουργού.
«Δεν έχω το δικαίωμα να αποκαλύψω...»
«Επιτρέψτε μου να σας εξηγήσω», είπε ο υπουργός, υψώνοντας τη λευκή του παλάμη. «Πρώτο, θα ήθελα να σας βεβαιώσω ότι έχω εν λευκώ εξουσιοδότηση της κυβέρνησης μου». Και με μια αεράτη κίνηση, ο Ιγνάτιος τράβηξε ένα φάκελο από τη μέσα τσέπη του σακακιού του και τον έδωσε στον πρόεδρο, που έβγαλε την επιστολή που υπήρχε μέσα και τη διάβασε αργά.
Όταν τέλειωσε την ανάγνωση, ο τραπεζίτης ξερόβηξε αμήχανος.
«Δυστυχώς, κύριε υπουργέ, αυτό το έγγραφο δεν έχει την παραμικρή ισχύ στη χώρα μου», είπε καθώς ξανάβαζε το γράμμα στο φάκελο και το επέστρεφε στον Ιγνάτιο. «Φυσικά», συνέχισε ο πρόεδρος, «δεν αμφιβάλλω ότι έχετε την απόλυτη κάλυψη του αρχηγού του κράτους σας, τόσο ως υπουργός, όσο και ως πληρεξούσιος πρέσβης, αλλά αυτό δεν μπορεί να μεταβάλει τις αρχές εχεμύθειας που τηρεί η τράπεζα μας σ' αυτά τα θέματα. Για κανένα λόγο δε θα δεχόμασταν να αποκαλύψουμε τα ονόματα των καταθετών μας, χωρίς δική τους εξουσιοδότηση. Λυπάμαι που δεν μπορώ να σας βοηθήσω, αλλά έτσι είναι, και θα μείνουν για πάντα, οι κανονισμοί της τράπεζας μας».
Σηκώθηκε από την πολυθρόνα του, δίνοντας τέλος στη συνάντηση. Αλλά δεν είχε υπολογίσει τον Καθαρό, Γοργό Ιγνάτιο. «Ο αρχηγός του κράτους μου», είπε αυτός, μαλακώνοντας αισθητά τη φωνή του, «με εξουσιοδότησε να προτείνω στην τράπεζά σας να παίξει ρόλο μεσολαβητή σε όλες τις μελλοντικές συναλλαγές μεταξύ της χώρας μου και της Ελβετίας».
«Η εμπιστοσύνη σας μας κολακεύει, κύριε υπουργέ», είπε ο πρόεδρος, αλλά παρέμεινε όρθιος. «Είμαι βέβαιος, ωστόσο, ότι καταλαβαίνετε πως αυτό δεν μπορεί να αλλάξει τη στάση μας στο ζήτημα της εχεμύθειας».
Ο Ιγνάτιος δεν πτοήθηκε από την κατηγορηματική άρνηση.
«Τότε σας πληροφορώ, με μεγάλη μου λύπη, κύριε Γκέρμπερ, ότι ο πρέσβης μας στην Ελβετία θα λάβει οδηγίες να προχωρήσει σε επίσημο ανακοινωθέν διαμαρτυρίας στο ελβετικό υπουργείο Εξωτερικών, σχετικά με την άρνηση της τράπεζας σας να συνεργαστεί στο θέμα της παροχής πληροφοριών για τους υπηκόους μας». Περίμενε ώστε να γίνουν απόλυτα κατανοητά τα λόγια του. «Θα μπορούσατε, φυσικά, να αποφύγετε αυτή την ενόχληση, αν μου επιτρέπατε απλώς να μάθω τα ονόματα των συμπατριωτών μου που διατηρούν λογαριασμό στην Γκέρμπερ & Σία, καθώς και τα ποσά κάθε λογαριασμού. Είμαι σε θέση να σας βεβαιώσω ότι δε θα αποκαλύψουμε ποτέ την πηγή των πληροφοριών μας».
«Έχετε το δικαίωμα να κάνετε όσα ανακοινωθέντα θέλετε, κύριε, αλλά είμαι απόλυτα βέβαιος ότι ο υπουργός μας θα εξηγήσει στον πρέσβη σας, με τον αβρότερο και διπλωματικότερο τρόπο, ότι, σύμφωνα με τον ελβετικό νόμο, το υπουργείο μας των Εξωτερικών δεν έχει δικαίωμα να μας επιβάλει να αποκαλύψουμε στοιχεία τέτοιας φύσης».
«Στην περίπτωση αυτή, θα δώσω οδηγίες στο δικό μας υπουργείο Εμπορίου να διακόψει κάθε δοσοληψία της Νιγηρίας με όλους τους Ελβετούς υπηκόους μέχρι να αποκαλυφθούν τα συγκεκριμένα ονόματα».
«Αυτό είναι δικαίωμα σας, κύριε υπουργέ», απάντησε απτόητος ο πρόεδρος.
«Και ίσως χρειαστεί να επανεξετάσουμε όλες τις συμφωνίες που είναι αυτή τη στιγμή υπό διαπραγμάτευση μεταξύ συμπατριωτών σας και της Νιγηρίας. Επιπλέον, θα φροντίσω προσωπικά να μην τηρηθεί καμία ποινική ρήτρα».
«Δε θεωρείτε κάπως εσπευσμένη μια παρόμοια ενέργεια;»
«Επιτρέψτε μου να σας βεβαιώσω, κύριε Γκέρμπερ, ότι μια τέτοια απόφαση δε θα μου στερούσε ούτε μίας στιγμής ύπνου», είπε ο Ιγνάτιος. «Αδιαφορώ για τις συνέπειες, προκειμένου να μάθω αυτά τα ονόματα».
«Όπως νομίζετε, υπουργέ», είπε ψυχρά ο πρόεδρος. «Πρέπει, ωστόσο, να επαναλάβω ότι τίποτε δεν πρόκειται να μεταβάλει τη στάση της τράπεζας μας στο θέμα της εχεμύθειας».
«Αφού επιμένετε, κύριε, σήμερα κιόλας θα διατάξω τον πρέσβη μας να κλείσει την πρεσβεία μας στη Γενεύη και θα κηρύξω persona non grata τον πρέσβη σας στο Λάγος».
Για πρώτη φορά, ο πρόεδρος ύψωσε τα φρύδια.
«Επιπλέον», συνέχισε ο Ιγνάτιος, «θα καλέσω στο Λονδίνο τους δημοσιογράφους σε μια πρες κόνφερανς, που δε θα αφήσει την παραμικρή αμφιβολία στον παγκόσμιο Τύπο για τη δυσαρέσκεια του αρχηγού του κράτους μου σχετικά με τη συμπεριφορά σας. Μετά τη δημοσιότητα που θα δοθεί, είμαι βέβαιος ότι δε θα αργήσετε να διαπιστώσετε ότι πολλοί από τους πελάτες σας θα προτιμήσουν να κλείσουν το λογαριασμό τους, ενώ άλλοι, που σας θεωρούσαν ασφαλή παράδεισο στο παρελθόν, ίσως κρίνουν αναγκαίο να απευθυνθούν αλλού».
Ο υπουργός περίμενε, αλλά ο πρόεδρος δεν άλλαξε στάση ή γνώμη.
«Είναι προφανές ότι δεν έχω άλλη επιλογή», είπε ο Ιγνάτιος και σηκώθηκε από τη θέση του.
Ο πρόεδρος άπλωσε το χέρι του, νομίζοντας ότι ο υπουργός είχε αποφασίσει επιτέλους να τους αδειάσει τη γωνιά. Αντί γι' αυτό, όμως, τον είδε έντρομος να βάζει το χέρι στην τσέπη του σακακιού του και να βγάζει ένα μικρό περίστροφο. Ενώ οι δυο Ελβετοί κοκάλωναν αιφνιδιασμένοι, ο Νιγηριανός υπουργός Συντονισμού έκανε ένα βήμα εμπρός και κόλλησε την κάννη του περιστρόφου του στον κρόταφο του προέδρου.
«Πρέπει να μάθω οπωσδήποτε αυτά τα ονόματα, κύριε Γκέρμπερ, και πιστεύω ότι έχετε συνειδητοποιήσει πλέον ότι είμαι διατεθειμένος να κάνω τα πάντα για να το επιτύχω. Αν δε μου τα δώσετε αμέσως, θα σας τινάξω τα μυαλά στον αέρα. Καταλάβατε;»
Ο πρόεδρος έγνεψε ανεπαίσθητα, ενώ στο μέτωπο του ανέβλυζαν οι πρώτες σταγόνες ιδρώτα.
«Κι αυτός θα είναι ο επόμενος», είπε ο Ιγνάτιος, δείχνοντας με το κεφάλι το νεαρό βοηθό, που έστεκε κοκαλωμένος λίγα βήματα πιο πέρα. «Φέρε μου τα ονόματα όσων Νιγηριανών έχουν λογαριασμό στην τράπεζα σας», είπε ήρεμα στο νεαρό, «αλλιώς θα χύσω τα μυαλά του προέδρου σου πάνω σ' αυτό το μαλακό, παχύ χαλί. Αμέσως, άκουσες;» πρόσθεσε υψώνοντας απότομα τη φωνή του.
Ο νεαρός στράφηκε στον πρόεδρο του. Αυτός έτρεμε σύγκορμος τώρα, αλλά είπε καθαρά:
«Νοn, Pierre, jamais».
«D' accord», ψιθύρισε ο βοηθός.
«Δεν μπορείτε να πείτε ότι δε σας έδωσα κάθε ευκαιρία», είπε ο Ιγνάτιος και σήκωσε απειλητικά τον επικρουστήρα του όπλου του. Τώρα, ο ιδρώτας κυλούσε ποτάμι στο πρόσωπο του προέδρου, ενώ ο νεαρός βοηθός του είχε στρέψει το βλέμμα, περιμένοντας έντρομος τον πυροβολισμό.
«Θαυμάσια», είπε ο Ιγνάτιος και τραβώντας το όπλο από το κεφάλι του προέδρου, επέστρεψε στο κάθισμα του.
Οι δυο Ελβετοί στάθηκαν τρέμοντας, ανίκανοι να μιλήσουν.
Ο υπουργός πήρε τον ταλαιπωρημένο χαρτοφύλακα του από το πάτωμα και τον ακούμπησε πάνω στη γυάλινη επιφάνεια του χαμηλού τραπεζιού μπροστά του. Πάτησε τις γλώσσες των κλειδαριών κι άφησε το καπάκι να πέσει πίσω.
Οι δυο Ελβετοί κατέβασαν το βλέμμα στις τακτικές δέσμες των εκατοδόλαρων που γέμιζαν ασφυκτικά το χαρτοφύλακα. Ο πρόεδρος υπολόγισε γρήγορα ότι το σύνολο ξεπερνούσε οπωσδήποτε τα πέντε εκατομμύρια δολάρια.
«Εξηγήστε μου, λοιπόν», είπε ο Ιγνάτιος, «τι ακριβώς πρέπει να κάνω για να ανοίξω ένα λογαριασμό στην τράπεζα σας».
ΣΧΟΛΙΟ ΜΑΣ:
Τα συμπεράσματα δικά σας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου