Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ ΤΩΝ ΑΞΙΩΝ

Πολύς θόρυβος για το περιεχόμενο του Μνημονίου και γενικά για την εφαρμογή του Σχεδίου Στήριξης της ελληνικής οικονομίας από την «τρόικα». Ο πολιτικός κόσμος έχει διαιρεθεί. Άλλοι βλέπουν τα πλεονεκτήματα και άλλοι τα μειονεκτήματα. Φυσικό είναι η κυβέρνηση να βλέπει τη φωτεινή όψη αυ­τών των δύο συμφωνιών και η αντιπολίτευ­ση να επισημαίνει τη σκοτεινή πλευρά τους. Η κυβέρνηση βλέπει τη διάσωση από τη χρεοκοπία, αλλά σε χρονικό ορίζοντα πολύ μικρό. Η αντιπολίτευση επιπόλαια και επι­δερμικά επισημαίνει τα μειονεκτήματα. Όπως κάθε λύση, έτσι και αυτή που δόθηκε από την κυβέρνηση έχει τη φωτεινή αλλά και τη σκοτεινή όψη. Τη φωτεινή όψη την εξυμνεί η κυβέρνηση και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης που επηρεάζει. Εμείς θα προ­σπαθήσουμε να παρουσιάσουμε τη «σκοτει­νή όψη της Σελήνης» γιατί η μέχρι τώρα κριτική της αντιπολίτευσης, των αντιπολιτευο­μένων ΜΜΕ και ασφαλώς και η δική μας από τη στήλη μας αυτή, έχει περιοριστεί στον αντίκτυπο των μέτρων, που θα είναι η μείωση του εισοδήματος των εργαζομένων και η ανισοκατανομή των βαρών, κατά πα­ράβαση της συνταγματικής επιταγής που ο­ρίζει ότι οι πολίτες πρέπει να συμμετέχουν στα δημόσια βάρη ανάλογα με τις εισοδημα­τικές ικανότητές τους.

Ένα από τα σοβαρότερα μειο­νεκτήματα που παρουσιάζει το πακέτο των μέτρων που μας επέβαλε η «τρόικα» εί­ναι το ταχύρυθμο ξεπούλημα τις Ελλάδος. Μέσα στα αμέσως προ­σεχή χρόνια θα έχουμε πλήρη α­φελληνισμό των τραπεζών, των ε­πιχειρήσεων, του μορφωμένου κομματιού του εργατικού δυναμι­κού, των τεχνοκρατών και όλων των κέντρων αποφάσεων που ρυθμίζουν την τάχα ελληνική πολιτική. Αυτή η εκποίηση όχι μόνον της περιουσίας του κράτους, αλλά και γε­νικότερα της πολιτικής εξουσίας, θα είναι το αποτέλεσμα μιας βαθιάς ύφεσης. Καθόλου δεν απο­κλείεται ύστερα από τρία χρόνια να έχου­με πουληθεί στους ξένους αντί πινακίου φακής. Ήδη ό,τι είναι κερδοφόρο σ' αυτή τη χώρα πουλιέται. Τώρα άρχισε να που­λιέται, μετά τα «αση­μικά», και η ελληνική γη. Εξήντα μικρά νη­σιά, ακατοίκητα ως ε­πί το πλείστον, βγαί­νουν στο σφυρί, για να μαζέψει η κυβέρ­νηση λίγα ευρουδάκια.

Θα καταντήσουμε στον οικονομικό τομέ­α να διαθέτουμε μια περιορισμένη αγορά χωρίς αγοραστές. Θα πα­ρουσιάζουμε στα χαρτιά και στις κυβερνητικές ανακοινώσει ευη­μερία χωρίς ανάπτυξη και απασχό­ληση χωρίς ζήτηση αγαθών, θα έ­χουμε στρατιές εργαζομένων χωρίς μόνιμη εργασία. Επιχειρήσεις που θα αγωνίζονται για να μη βά­λουν λουκέτο και ζαλισμένοι φο­ρολογούμενοι που θα αγωνίζο­νται να γλιτώσουν από τα δόκανα των ΔΟΥ και του ΣΔΟΕ. Αν αυτή η εικόνα ικανοποιεί την ΕΕ και την ΕΚΤ και δίνει αφορμή για πανηγυρισμούς στην κυβέρνηση είναι τραγι­κό. Όπως τραγική είναι και η συ­μπεριφορά του πολιτικού κόσμου τα τελευταία 35 χρόνια.

Αυτά τα χρόνια που τη διακυ­βέρνηση της χώρας είχαν κατ' ε­ναλλαγή η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, όλα τα βασικά στελέχη των κομμάτων αυτών διαβεβαίωναν τον ελληνικό λαό ότι η χώρα κινείται ομαλά σε όλους τους τομείς χωρίς ουσιώδη προβλήματα και ότι μέσα στο πλαίσιο της Ευρωζώνης θα βρει τη λύση όλων των προβλημάτων της. Αντί γι' αυτά είδαμε να επε­κτείνεται η διαφθορά και η δια­πλοκή και οι πολιτικές δυνάμεις της χώρας μας να υποτάσσονται στην επιρροή και στη δύναμη της αχαλίνωτης ελεύθερης αγοράς που κυριαρχεί στη ζωή του Έλληνα.

Τι βίωσε ο έλληνας πολίτης τα τελευταία αυτά 35 χρόνια; Είδε πολιτικούς χωρίς όραμα και χωρίς συγκροτημένο πρόγραμμα διακυβέρνησης. Άλλα υπόσχονταν και άλλα εφάρμοζαν είτε ήταν κυβέρνηση είτε αντιπολίτευση. Είδε πολιτικούς χωρίς πολιτική. Που όραμα εί­χαν την πολιτική τους επιβίωση και την εξυπηρέτηση των συμφερόντων αυτών των ιδίων και των ισχυρών ψηφοφόρων τους. Είδε πολιτικούς να υποδουλώνο­νται στην οικονομική ισχύ των δυνάμε­ων της αγοράς και να παραχωρούν ε­ξουσία στους ξένους εκμεταλλευτές και στα ξένα, τάχα συμμαχικά, κέντρα λήψης αποφάσεων.

Πολιτικούς που δεν σεβάστηκαν τα σύνορα μεταξύ ηθικής και ανηθικότητας, μεταξύ δικαίου και α­δίκου, μεταξύ αλήθειας και ψεύδους, μεταξύ εντιμότητας και απάτης. Ισοπέ­δωση των πάντων και εκθρονισμός κάθε αξίας που θα μπορούσε να συγκρατήσει την κοινωνία σε ένα ανεκτό επίπεδο ήθους.

Όλες οι αξίες θύμα της μοναδικής αξίας: του κέρδους. Αυτή η σήψη του πολιτικού συστήματος είναι που μεταδό­θηκε και στον λαό. Και κυρίως στη νεο­λαία. Και ο λαός εκθρόνισε όλες τις αξίες και διατήρησε μόνο την πάση θυσία και με κάθε θεμιτό και αθέμιτο μέσο ευ­ημερία. Ο λαός πίστεψε ότι μπορεί να α­ποκτήσει πλούτο και ευημερία με αθέμι­τα μέσα, χωρίς ηθικές αναστολές, εξαπατώντας τους συμπολίτες του. Και δεν είναι μόνο ο λαός που διδάχτηκε από τα πολιτικά πρότυπα και από τη συμπεριφο­ρά της μέγιστης πλειονότητας των πολι­τικών. Η σήψη μεταδόθηκε και στην πνευματική ηγεσία της χώρας αυτής (α­καδημαϊκοί, δικαστές και επιστήμονες ό­λων των ειδικοτήτων) που προερχόμενη από τον λαό παραδόθηκε και αυτή απο­κλειστικά και μόνο στην εξυπηρέτηση των ιδίων συμφερόντων της χωρίς φραγμούς και αναστολές.

Μέσα σ' ένα τέτοιο μολυσμένο περι­βάλλον, ο Έλληνας «διδάχτηκε» μεθόδους του εύκολου και αδικαιολόγητου πλουτισμού, της φοροδιαφυγής, του ρουσφετιού και της κραιπάλης, με τη χρηματοδότηση των τραπεζών, την πληθώρα «πλαστικού χρήματος» (κάρτες, καταναλωτικά, προσωπικά δάνεια) και με κάθε είδους διευκολύνσεις για τη δημιουργία καταναλωτικής κοινωνίας.

Οι νέοι, αντιγράφοντας τη μεγάλη ζωή που τα ΜΜΕ προβάλλουν καθημερινά, γεμίζουν τα μπαράκια και τα κέντρα διασκέδασης, πληρώνονται με πιστωτικές κάρτες. Έχουν πάρα πολύ δίκιο εκείνοι που ισχυρίζονται ότι πρώτα επέρχεται η παρακμή και η κρίση αξιών στην πολιτι­κή και πνευματική ηγεσία και στον λαό, και μετά αυτό καταλήγει σε οικονομική κρίση.

Η σημερινή οικονομική κρίση και οι δημοσιονομικές ανισορροπίες είναι το αποτέλεσμα της κρίσης αξιών που ε­πικράτησε σε όλο τον πλανήτη. Από τον χρηματοπιστωτικό τομέα που πούλαγε απατεωνίστικα προϊόντα, αποτέλεσμα της ηθικής σήψης και κρίσης που τον μάστιζε, ξεκίνησε, ως γνωστόν, η σημερινή οικονομική παρακμή. Είναι φυσικό, όταν δεν υπάρχουν αναστολές στην κοι­νωνική συμπεριφορά, η εγκληματικότη­τα να επικρατεί σε όλους τους τομείς. Γίνεται γενικευμένη πρακτική σε όλο το φάσμα της κοινωνικής δραστηριότητας. Η οικονομική κρίση είναι βέβαια παγκό­σμιο φαινόμενο, όμως η ένταση της εί­ναι διαφορετική σε κάθε κράτος, ανάλο­γα με τους ελιγμούς που εφάρμοσαν οι διαχειριστές της εξουσίας και μπορούμε να πούμε και ανάλογα και με την ηθική τους υπόσταση.

Στην Ελλάδα η κρίση εί­ναι βαθύτερη γιατί τη διαχειρίστηκαν άνθρωποι που φαίνεται να μην είχαν καμιά ηθική αναστολή. Και τώρα πολλοί διαπιστώνουν την ανάγκη να βρεθούν έλληνες πολίτες υψηλού ηθικού επιπέ­δου για να αναλάβουν την εξουσία.

Είναι πασιφανές ότι το σημερινό πολι­τικό σύστημα και όλα τα πολιτικά κόμματα της χώρας μας έχουν χρεοκοπήσει. Κανένας πολιτικός και κανένα κόμμα δεν προσφέρει όραμα στον λαό. Και η πνευματική ηγεσία απέχει από τα πολιτι­κά δρώμενα. Η ασθένεια που παρουσιά­ζει το πολιτικό σύστημα είναι σφάλμα να θεωρούμε ότι μπορεί να γιατρευτεί με τη δημιουργία κάποιου νέου κόμματος με δοκιμασμένοι και αποτυχημένους πο­λιτικούς, βουτηγμένους στη διαπλοκή, στη διαφθορά, στο ρουσφέτι και στην πνευματική, ηθική και πολιτική παρακ­μή.
Βέβαια υπάρχουν ικανά και έντιμα στελέχη της ελληνικής κοινωνίας που θα μπορούσαν να συστήσουν ένα κόμμα με ηθικές αρχές και με οράματα για μια άλλη Ελλάδα. Η ανασυγκρότηση της ελληνικής κοινωνίας είναι το πρώτιστο που πρέπει να επιδιώξει η όποια πολιτική η­γεσία. Και για να γίνει αυτό χρειάζεται η παλινόρθωση των αξιών, η αγνότητα των συναλλακτικών ηθών και η βελτίω­ση του ηθικού επιπέδου του λαού. Ο λαός συνήθισε στην εύκολη ζωή, που του προσέφερε το υφιστάμενο πολιτικό σύστημα. Και γι' αυτό ψήφιζε συνέχεια τα ί­δια κόμματα.

Τώρα χρειαζόμαστε και καινούργια κόμματα και καινούργιους πολιτικούς με αγάπη στην Ελλάδα και υ­πευθυνότητα απέναντι στα προβλήματα της. Χρειαζόμαστε όχι επαγγελματίες πολιτικούς. Αλλά πολιτικούς με διάθεση να προσφέρουν, ξεχνώντας την επιθυμί­α για την επανεκλογή τους στην εξουσί­α. Υπάρχουν τέτοιες προσωπικότητες, αλλά έχουν αποστασιοποιηθεί από την πολιτική, καθώς βλέπουν την αποπνικτι­κή ατμόσφαιρα που επικρατεί στα πολιτι­κά δρώμενα. Βλέπουν ακόμη τον λαό να μην εκδηλώνει εμπιστοσύνη σ' αυτούς τους ελάχιστους καθαρούς ανθρώπους που διεκδικούν την ψήφο του. θέλει τους ψεύτες πολιτικάντηδες του ρουσφετιού, της αρπαχτής και της κραιπάλης. Γι' αυτό και δύσκολα θα βρεθεί κόμμα που θα δώσει όραμα και θα αγω­νιστεί για την εξυγίανση της πολιτικής και κοινωνικής κατάστασης στην οποία βρισκόμαστε.

Αν δεν εξυγιανθεί το πολι­τικό σύστημα που σήμερα πλέον παρα­παίει, αν δεν ανυψωθεί το ηθικό επίπεδο της κοινωνίας, δεν πρέπει να περιμέ­νουμε και την ανάκαμψη της οικονομίας μας. Από αποτυχόντες δοκιμασμένους χρόνια πολιτικούς, παιδιά και ανιψιούς παλαιοτέρων πολιτικών, δεν είναι δυνα­τόν ποτέ να πετύχουμε την «των τοιού­των παθημάτων κάθαρσιν», όπως έλε­γαν και οι αρχαίοι ημών πρόγονοι, θα βρισκόμαστε για χρόνια ακόμη κάτω α­πό την τριπλή κατοχή του ΔΝΤ, της ΕΕ και της ΕΚΤ.
Του Θεόδωρου ΔίζελουΑπό το «ΠΑΡΟΝ» 11.7.2010