Μόναχο 1972
26 Αυγούστου - 10 Σεπτεμβρίου
Οι Γερμανοί διοργανωτές ξόδεψαν εκατομμύρια μάρκα σε αθλητικές και βοηθητικές εγκαταστάσεις, προκειμένου να πραγματοποιήσουν μία άψογη διοργάνωση, όμως η τρομοκρατία τούς ανέτρεψε τα σχέδια η 20η Ολυμπιάδα έμεινε στην μνήμη όλων σαν η Ολυμπιάδα της Σφαγής του Μονάχου.
Ο «Μαύρος Σεπτέμβρης» (παλαιστινιακή εξτρεμιστική οργάνωση) χτύπησε στο Μόναχο και έγραψε με τον τρόπο αυτό τη «μελανότερη σελίδα» στην Ιστορία των σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων.
Όλα ξεκίνησαν το πρωί της 5ης Σεπτεμβρίου 1972, όταν κομάντο της παλαιστινιακής οργάνωσης "Μαύρος Σεπτέμβρης", εισέβαλε στο Ολυμπιακό χωριό. Οι τρομοκράτες έπιασαν έντεκα Ισραηλινούς αθλητές ομήρους μέσα στο Ολυμπιακό Χωριό προκειμένου να πετύχουν την απελευθέρωση 200 φυλακισμένων παλαιστινίων. Κατά την εισβολή σκοτώθηκαν δύο ισραηλινοί αθλητές από τα πυρά των Παλαιστινίων.
Μετά από αρκετές ώρες διαπραγματεύσεων - πάντα σε ζωντανή σύνδεση - με τον υπουργό Εσωτερικών, Χανς Ντίτριχ Γκένσερ, συμφωνήθηκε η μεταφορά των Παλαιστινίων τρομοκρατών και των Ισραηλινών σε κοντινό στρατιωτικό αεροδρόμιο με στόχο να φύγουν από τη χώρα. Στόχος των Δυτικογερμανών ήταν πραγματοποίηση επιχείρησης απελευθέρωσης των ομήρων στο αεροδρόμιο.
Η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή αποφασίζει να διακόψει προσωρινά τους Αγώνες, ενώ συνεχίζονται οι διαπραγματεύσεις από τις γερμανικές αρχές. Ο πρόεδρος της ΔΟΕ δηλώνει: "Η ειρήνη επλήγη από τις δολοφονίες που διέπραξαν οι τρομοκράτες. Το σύνολο του πολιτισμένου κόσμου καταδικάζει αυτό το έγκλημα. Σε ένδειξη σεβασμού προς τα θύματα αλλά και τους ομήρους, τα αγωνίσματα του απογεύματος θα διακοπούν".
Το βράδυ, ένα δράμα εξελίσσεται στο αεροδρόμιο του Μονάχου όπου οι τρομοκράτες προσπαθούν να διαφύγουν με τους ομήρους για το Κάιρο.
Οι Γερμανοί όμως δεν είχαν πείρα από αντίστοιχα γεγονότα, απέτυχαν να οργανώσουν σωστά την επιχείρηση οπότε οι τρομοκράτες αντιλήφθηκαν τι συμβαίνει, με αποτέλεσμα να ακολουθήσει πραγματική μάχη στο χώρο του αεροδρομίου. Αποτέλεσμα ήταν να σκοτωθούν όλοι οι Ισραηλινοί όμηροι, έξι από τους οκτώ τρομοκράτες και δύο αστυνομικοί.
Οι Αγώνες απειλήθηκαν με ματαίωση, όμως τελικά οι «ψυχραιμότεροι» (ή, ίσως, οι πλέον «ψυχροί» ) επέβαλαν τη συνέχιση του αγωνιστικού μέρους της διοργάνωσης.
Μετά την απόφαση της μη οριστικής διακοπής των Αγώνων, η ΔΟΕ οργανώνει μια επικήδεια τελετή στο Ολυμπιακό στάδιο στη μνήμη των θυμάτων, η οποία συγκεντρώνει 80.000 άτομα. Ο πρόεδρος της ΔΟΕ, Άβερι Μπρούνταζ είπε την ιστορική φράση: "The Games must go on" (οι Αγώνες πρέπει να συνεχιστούν).
Μετά από διακοπή μιας ημέρας, οι Ολυμπιακοί Αγώνες θα συνεχιστούν μετά από επιθυμία τόσο της Ολυμπιακής Επιτροπής όσο και των Ισραηλινών. Όμως η συνέχειά τους θα γίνει μέσα σε ένα κλίμα με πολύ μικρότερο ενθουσιασμό από ότι πριν το συμβάν.
Η επίθεση στους Ολυμπιακούς του Μονάχου προκάλεσε αίσθηση τόσο για το ίδιο το γεγονός, όσο και για τους χειρισμούς της κατάστασης από τους Γερμανούς και τη ΔΟΕ.
Στον απόηχο των γεγονότων οι τρομοκράτες αφέθηκαν ελεύθεροι μετά από την απαγωγή ενός αεροπλάνου της Lufthansa. Μετά από αυτό το γεγονός η πρωθυπουργός του Ισραήλ Γκόλντα Μείρ έδωσε εντολή στις μυστικές υπηρεσίες του Ισραήλ, στη γνωστή Μοσάντ (Mossad), να ανακαλύψουν πού κρύβονται οι παλαιστίνιοι που έλαβαν μέρος στην επίθεση και να τους δολοφονήσουν.
Η Γερμανική αστυνομία από την δική της πλευρά ίδρυσε την αντίτρομοκρατική οργάνωση GSG9 που φάνηκε χρήσιμη στην επόμενη απαγωγή αεροπλάνου της Lufthansa από παλαιστίνιους τρομοκράτες το 1977.
Καμιά από τις εμπλεκόμενες πλευρές δεν έμεινε ικανοποιημένη Το έργο όμως έχει ενδιαφέον γιατί εκτός από το να μας προσφέρει ένα πολύ καλό έργο από καλλιτεχνικής πλευράς, ο Σπίλμπεργκ, μας υποχρεώνει να πάρουμε θέση απέναντι στην αλήθεια, την ιστορία, τη δικαιοσύνη. Μας καλεί να επιλέξουμε με ποια πλευρά της ιστορίας είμαστε. Αν είμαστε με εκείνη που διαλέγει τον αναβρασμό της ψυχής και το βίαιο ξέσπασμά της ή διαλέγουμε να ονομάσουμε σπίτι μας μια οποιαδήποτε γωνιά της γης που δεν έχει τις ρίζες μας, υπόσχεται όμως ειρήνη για το μέλλον των παιδιών μας.
Αν ζητήσετε να δείτε την ταινία μην περιμένετε να δείτε από καμία επίσημη πλευρά τι από όλα όσα δείχνει η ταινία ισχύει τελικώς. Το μόνο σίγουρο είναι το αδιέξοδο που γεννά η βία στη βία και το πως «οι μεγάλοι» αυτού του κόσμου έχουν κάθε συμφέρον να μην το σταματάνε. Ο ίδιος ο σκηνοθέτης είπε ότι ο βασικός εχθρός είναι η αδιαλλαξία, και χαρακτηρίζει το έργο του «προσευχή στην ειρήνη».
Στις 5 Ιουλίου του 2010 άφησε την τελευταία του πνοή στη Συρία σε ηλικία 73 χρονών, ο παλαιστίνιος µαχητής Μοχάµαντ Ντάουντ Οντέχ, που ήταν επίσης γνωστός και ως Αµπού Ντάουντ, έπειτα από σοβαρά προβλήµατα στο συκώτι.
Ο Μοχάµαντ Ντάουντ Οντέχ, ο Παλαιστίνιος που εμπνεύστηκε την αιματηρή, όπως αποδείχθηκε, οµηρεία των αθλητών του Ισραήλ στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1972 υπήρξε πρώην ηγέτης της παλαιστινιακής ανταρτικής οργάνωσης Μαύρος Σεπτέμβρης και είχε παραδεχτεί ότι σχεδίασε την όλη επιχείρηση στο Μόναχο κατά την οποία σκοτώθηκαν τελικά 19 συνολικά άτομα. Υποστήριζε, πάντως, ότι αφού δεν είχε πάρει µέρος στην επιχείρηση ως εκ τούτου δεν ήταν άµεσα υπεύθυνος για τους θανάτους αυτούς.
«Δεν είχα σκοτώσει κανέναν και δεν διέταξα τη δολοφονία κανενός», είχε δηλώσει το 1999 ύστερα από τη δηµοσίευση των αποµνηµονευµάτων του. Στην κηδεία του παραβρέθηκαν πολλοί παλαιστίνιοι αξιωµατούχοι µεταξύ των οποίων και ο πρόεδρος της Παλαιστινιακής Αρχής Μαχµούντ Αµπάς.
Ο ίδιος σε συνέντευξή του είχε δηλώσει πως θεωρούσε τους ισραηλινούς αθλητές πρακτορες της Μοσάντ και κατά συνέπεια «νόμιμους» στόχους.
Είχε επίσης δηλώσει το 2006 στο Associated Press πως ο «Μαύρος Σεπτέμβρης» υπήρξε σημείο αναφοράς για τους Παλαιστινίους αφού πρίν από τα γεγονότα στο Μόναχο κανείς δεν γνώριζε το πρόβλημα των Παλαιστινίων.
Πάντως η Σφαγή του Μονάχου» ήταν το αποκορύφωμα της τρομοκρατικής δράσης παλαιστινιακής οργάνωσης «Μαύρος Σεπτέμβρης», η οποία πρωταγωνίστησε σε μία σειρά αιματηρών επιθέσεων κατά πολιτών και απαγωγών καθ' όλη τη διάρκεια της δεκαετίας του 1970 στην Ευρώπη.
Πηγές :
Εφημερίδες Καθημερινή και Νέα
el.wikipedia.org
http://www.cosmo.gr/News/Palestine/279836.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου