«Αποθανέτω η ψυχή μας μετά των αλλοφύλων» και των άλλων... φίλων!

«Αποθανέτω η ψυχή μας μετά των αλλοφύλων» και των άλλων... φίλων!

Το διεφθαρμένο μιντιακό σύστημα της χώρας, που αλληλοεξαρτάται και αλληλοεπενεργεί με το χρεοκοπημένο πολιτικό σύστημα της, μάχεται να εμφυτεύσει στους πολίτες το ψευδοδίλλημα «Μνημόνιο ή πτώχευση;». Η πτώχευση είναι ούτως ή άλλως και εξ ορισμού κακό. Άρα το Μνη­μόνιο είναι καλό! Καλότατο, αφού όπως υποστη­ρίζει λάβρος ο συνήγορός του κ. Καρατζαφέρης, «χωρίς αυτό η γιαγιά (μας) δεν θα έπαιρνε τη σύ­νταξη της».

Ο εξωραϊσμός του κακού και η λεύκανση του μαύρου έχουν αποβεί μια γιγαντιαία επιχείρηση, η οποία, φευ, προσγράφει θεαματικά αποτελέ­σματα, όπως προκύπτει από την απίστευτη, δυστυχώς, λαϊκή απήχηση της. Λευκή προπαγάνδα στην υπηρεσία μαύρων στόχων.

Αυτοί ωστόσο που μας έριξαν στον λάκκο των λεόντων λόγω αβουλίας, ανικανότητας ή σε εκτέλεση «συμβολαίου», δεν καταλαβαίνουν πως όταν δηλώνουν ότι αποκλείεται η ελεγχόμε­νη πτώχευση «διότι η εξέλιξη αυτή θα ήταν κατα­στροφική για ολόκληρη την Ένωση» (Γ. Παπακωνσταντίνου προς Χατζηνικολάου) αποκαλύ­πτουν ότι δεν έπραξαν αυτό που όφειλαν. Παρέδωσαν αμαχητί και άνευ όρων τη χώρα στην αρένα των διεθνών κερδοσκόπων.

Μα δεν ήξεραν ότι καταλυτικό μας όπλο (ακόμη και σήμερα) προς τους ευρωπαίους μεγαλοεταίρους μας είναι η απειλή της πτώχευσής μας; Πτώχευση αν δεν δεχθούν αναδιάρ­θρωση του χρέους μας, δηλαδή ουσιαστική μεί­ωση του μεγέθους του, που το διόγκωσαν με τα βάρβαρα επιτόκια τους, και παράταση του χρό­νου αποπληρωμής του. Ζήτημα απλής αριθ­μητικής και κοινής λογικής, αφού ενδεχόμενη πτώχευση της Ελλάδος συνεπάγεται ένα δραμα­τικό ντόμινο για όλη την ΕΕ. Αυτό είναι το αλη­θινό «πιστόλι». Το άλλο, της απειλής για προσφυ­γή στο ΔΝΤ που επέσειε ο κ. Παπανδρέου, ήταν και απεδείχθη νεροπίστολο.

Εννοείται τώρα πια ότι και η «Εσπερία» κατα­λαβαίνει πως η αναδιαπραγμάτευση είναι ανα­πόφευκτη για να παραμείνει φευκτή η πτώχευση. Χαρακτηριστική η δήλωση του Στάινμπουργκ, υπουργού Οικονομικών στην κυβέρ­νηση Σρέντερ, στο «Spiegel»; «Δεν υπάρχει άλλος δρόμος από το να απαλλάξουν τη χώρα (Ελλάδα) οι πιστωτές από ένα μέρος των χρεών της, παρατείνοντας τον χρόνο αποπληρωμής, χαρίζοντας τα τοκοχρεολύσια (...) εφαρμόζοντας τη μέθοδο haircut (κούρεμα)».

Δεν ξέρουμε (σε) ποιους (υπ)ακούει τελικά ο πρωθυπουργός. Ένας πάντως από τους συμβούλους του στη Σοσιαλιστική Διεθνή, ο νομπελίστας Τζόζεφ Στίγκλιτς, υπήρξε απόλυτα σαφής.

Ονόμασε καταστροφή τις δραστικές περικοπές και προέβλεψε ακόμη μεγαλύτερα δεινά για την Ευρώπη αν οι πολιτικοί της εμμείνουν στις περικοπές δαπανών. Σε απλά ελληνικά, εμμέσως χαρακτήρισε καταστροφική την πολιτική του οικονομικού επιτελείου. Ο έχων ώτα ακούειν ακουέτω!

Τα παπαγαλάκια του μιντιακού μας συστήματος εξακολουθούν να παίζουν το παιχνίδι της εξουσίας, της «αντιεξουσιαστικής» κατά ΓΑΠ εξουσίας. θα τολμήσει κάποιος να μιμηθεί τον άγγλο συνάδελφο τους Πολ Λιούΐς του Ράδιο-4 που παρότρυνε τους ακροατές του να αρνηθούν να πληρώσουν («μην πληρώσετε, αντισταθεί­τε!») έναν έκτακτο συμπληρωματικό φόρο; Ο υπουργός των Οικονομικών εξαναγκάσθηκε τε­λικά να τροποποιήσει τον φόρο σε μέγεθος και χρόνο καταβολής, παρακαλώντας τον σχολιαστή να ηρεμήσει τους ακροατές του (εκτενώς Ρ. Βρανάς «ΝΕΑ» 14/9/10).

Ακόμα και ο (ψιλώ ονόματι) σοσιαλιστής Στρος Καν, από το Όσλο αυτήν τη φορά, πρότεινε την επέκταση των επιδομάτων ανεργίας «για να βο­ηθηθεί το ηθικό και η ζήτηση» των πολιτών.

Εμείε, οι ελάχιστοι, γι’ αυτό φωνάζουμε τόσο καιρό, αλλά παραμένουμε φωνή βοώντων εν τη ερήμω.

Οι κυβερνώντες και τα εξαπτέρυγά τους εξα­κολουθούν να μας αναισθητίζουν με το εκβια­στικό ψευδοδίλλημα «λιτότητα ή πτώχευση;». Γι’ αυτό ο αχαλίνωτος νεοφιλελευθερισμός επιβάλ­λει στους εργαζομένους του πλανήτη -όσους δεν σπρώχνει στην ανεργία- να δουλεύουν για τους τοκογλύφους τραπεζίτες. Οι συνέπειες αυτής της βαρβαρότητας έχουν -ευτυχώς- τρομάξει τους αρχιτέκτονές της, των οποίων πρώτος είναι το ΔΝΤ. Η «στροφή» του Στρος Καν αναπο­δογυρίζει την τρέχουσα ελληνική πολιτική, η οποία έχει βαθύνει την ύφεση, έχει διογκώσει την ανεργία, έχει πολλαπλασιάσει τα λουκέτα και έχει σκορπίσει τη δυστυχία, στους πολλούς πά­ντοτε, ενώ οι λίγοι ευημερούν ανενόχλητοι.

Βέβαια, στο Όσλο ακούστηκαν και αφειδώλευτοι έπαινοι και ακατάσχετα εγκώμια για τη δια­μετρικά αντίθετη προς τη σημειωθείσα «στροφή» ελληνική πολιτική.

Μας δουλεύουν, φαίνεται «χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ». Όμως υπάρχει και κάτι καλό στο σκηνικό:

Ο κ. Παπανδρέου, έμφορτος εγκωμίων της «τρόικας», σήμερα βρίσκεται στην καλύτερη στιγμή να επαναδιαπραγματευθεί το χρέος με τους κυρίους αυτούς, επισείοντας προς τυχόν αντιφρονούντες την απειλή της πτώχευσης, που την τρέμουν όλοι τους: «Αποθανέτω η ψυ­χή μας μετά των αλλοφύλων» και των... άλλων φίλων...

Του ΣΤΕΛΙΟΥ ΠΑΠΑΘΕΜΕΛΗ

Προέδρου Δημοκρατικής Αναγέννησης

υποψηφίου δήμαρχου Θεσσαλονίκης

Από την εφημερίδα "ΤΟ ΠΑΡΟΝ" 19.92010