Η κυβέρνηση καταργεί σε νόμο το δικαίωμα του φυσικού δικαστή

 

 

 

 Ο νέος φυσικός δικαστής

 

 

Εκπτώσεις στη δημοκρατία από την κυβέρνηση του Μνημονίου

Τις τελευταίες ημέρες, και μέσα στον ορυμαγδό των μέτρων που επιβάλλει το ΔΝΤ για δημοσιονομική πειθαρχία, πέρασε μάλλον ουδέτερα ένα πολύ σημαντικό νομοσχέδιο, αυτό για την επιτάχυνση των φορολογικών δικών.

Πίσω από τις βαρύγδουπες εξαγγελίες για την ανάγκη επιτάχυνσης της διοικητικής δίκης και τη δυνατότητα του Δημοσίου να εισπράττει γρηγορότερα τις υπέρ του οφειλές, κρύβονται διατάξεις βαθιά αντιδημοκρατικές και αντισυνταγματικές, που οδηγούν τους πολίτες της χώρας σε καθεστώς περιορισμένης δικαστικής προστασίας.

Συγκεκριμένα, καταργείται ουσιαστικά ο θεσμός της έφεσης, καθώς οι διαφορές Δημοσίου - ιδιωτών κρίνονται επί της ουσίας σε έναν και μόνον βαθμό. Προσπερνιέται ουσιαστικά ο θεσμός της δικαστικής αναστολής είσπραξης των οφειλών, αφού το Δημόσιο δύναται πλέον να προχωρά σε αναγκαστική εκτέλεση κατά των ιδιωτών, ακόμη και όταν υπάρχει αναστολή εκτέλεσης.

Καταργείται το δικαίωμα του φυσικού δικαστή να ακυρώσει καταλογιστικές πράξεις για παραβίαση των διατάξεων του Συντάγματος και του ουσιώδους τύπου της διαδικασίας, ενώ δημιουργείται και ο θεσμός της «πρότυπης δίκης», το αποτέλεσμα της οποίας θα αποτελεί «πιλότο» και πρόκριμα για όλες τις επόμενες.

Όλοι κατανοούμε ότι η χώρα βρίσκεται σε βαθιά οικονομική και κοινωνική κρίση, όμως με τις ανωτέρω διατάξεις εκπίπτει από Κράτος Δικαίου σε Κράτος Ηγεμόνα με απόλυτο δικαίωμα στους «υπηκόους».

Η κατάργηση του δεύτερου βαθμού δικαιοδοσίας αποτελεί κατάφωρη παραβίαση του Συντάγματος και των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, ιδιαίτερα της πρόσβασης στη Δικαιοσύνη και της προάσπισης της αρχής της δίκαιης δίκης. Αποκτά δε και τιμωρητικό χαρακτήρα για τον πολίτη, καθώς η κατάργηση της έφεσης γίνεται για να επιταχυνθεί η διαδικασία: Αποστερείται των δικαιωμάτων του ο πολίτης-θύμα για να γιατρευτεί η ολιγωρία και η αδυναμία του κράτους-θύτη να εκκαθαρίσει γρήγορα τις υποθέσεις του. Η παράκαμψη των δικαστικών αποφάσεων αναστολής συνιστά αντισυνταγματική επέμβαση της εκτελεστικής εξουσίας στη δικαστική, όπως επίσης και ο περιορισμός της εξουσίας του δικαστή να ακυρώσει πράξεις για τυπικές, πλην όμως δημοκρατικά ουσιώδεις πλημμέλειες. Τέλος, η «πρότυπη δίκη» παραβιάζει το πνεύμα του νομικού μας πολιτισμού, καθώς εισάγει αγγλοσαξωνικές έννοιες του δεδικασμένου, που πόρρω απέχουν από το δικανικό μας σύστημα.

Απέναντι στα μέτρα αυτά, όλος ο πνευματικός κόσμος οφείλει να αντιδράσει, γιατί είναι απείρως σημαντικότερη η μόνιμη και στέρεη προάσπιση των δημοκρατικών και συνταγματικών δικαιωμάτων για απρόσκοπτη και ουσιαστική πρόσβαση κάθε πολίτη στη Δικαιοσύνη, από την πρόσκαιρη και αμφιβόλου αποτελέσματος προσαρμογή στις δημοσιονομικές εντολές των δανειστών μας και του ΔΝΤ. 

Του ΓΙΑΝΝΗ ΣΑΜΕΛΗ 

Δικηγόρου - οικονομολόγου, 

υπ. περιφερειακού συμβούλου Αν. Αττικής 

με τον Βασίλη Κικίλια

 

Από την εφημερίδα "ΤΟ ΠΑΡΟΝ"