Από τον περασμένο Μάιο (και λίγο αργότερα που συνειδητοποιήθηκε πλήρως το ΕΓΚΛΗΜΑ) διαμορφώθηκε στη χώρα μας ένα ΑΕΡΟΣΤΕΓΩΣ ΑΔΙΑΠΕΡΑΣΤΟ ΣΙΔΗΡΟΥΝ ΠΛΕΓΜΑ που χωρίζει καθέτως στα δύο τους Έλληνες. Απ’ τη μια μεριά οι πάμπολλοι –και αδιάλλακτοι– πολέμιοι του Μνημονίου κι απ’ την άλλη οι συγκριτικά ελάχιστοι ζηλωτές και θιασώτες του. Οι πρώτοι είναι άνθρωποι διορατικοί, αδιάβλητοι, αλληλέγγυοι με τους δεινότερα πληττόμενους συνανθρώπους τους και πατριώτες.
Οι δεύτεροι χαρακτηρίζονται από κυνική αναισθησία για τον πλησίον (εξασφαλισμένοι και βολεμένοι καθώς είναι οικονομικά οι ίδιοι), γενικότερο οπορτουνισμό - συνδυασμένο με πάσης φύσεως νέες βλέψεις - και είναι εντελώς αδιάφοροι για τα νόμιμα συμφέροντα της πατρίδας τους. (Υπάρχουν ασφαλώς και ορισμένοι που δεν εμπίπτουν σε καμία από τις δύο κατηγορίες. Εννοώ τους ψυχασθενείς, τα άτομα μειωμένης διανοητικής εμβέλειας, τους βαριάς μορφής ναρκομανείς και άλλα συναφών ψυχοσωματικών εμπλοκών δυστυχή και αθώα πλάσματα.)
Υπάρχουν πολλοί που ισχυρίζονται ότι το Μνημόνιο δεν έχει ιδεολογία. Προσωπικά πιστεύω ότι σφάλλουν. Το Μνημόνιο έχει και παραέχει ιδεολογία. Και μάλιστα την πιο κακουργηματική νέα ιδεολογία που υφίσταται σήμερα. Μια ιδεολογία που συνίσταται ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ. Μια ιδεολογία αυτοματοποιημένων διαδικασιών που καταλήγουν μαθηματικά στην εξυπηρέτηση άνομων και τεράστιας έκτασης συμφερόντων. Με την άρρητη ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ως εμφανέστατη προμετωπίδα, το Μνημόνιο εξολοθρεύει δικαιώματα κατακτηθέντα με ιδρώτα και αίμα, διαλύει εν ψυχρώ τις κοινωνίες και επιτείνει σε υπέρτατο βαθμό το από αμνημονεύτων χρόνων υφιστάμενο χάσμα μεταξύ πλούσιων και φτωχών.
Οι ημεδαποί δούλοι του Μνημονίου, δηλαδή η κυβέρνηση, ο ΣΕΒ, οι μεγαλοεπιχειρηματίες και τα πλείστα ΜΜΕ που είναι τα στη διαπασών φερέφωνά του –τα λεγόμενα «εξαπτέρυγα» της κυβέρνησης δεν τα αναφέρω διότι είναι πασίγνωστα (και χειρότερα από ορισμένα προβληματισμένα κυβερνητικά και κομματικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ)– εμπνέονται και λειτουργούν με βάση τη μνημονιακή ιδεολογία ΤΗΣ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗΣ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ. Επιδίδονται ομοίως σε αυτοματοποιημένες διαδικασίες, προωθούν τη διάδοση και εμπέδωση μιας στείρας προπαγάνδας και μετέρχονται συχνότατα την πάντοτε πρόσφορη μέθοδο του αποπροσανατολισμού τού κατ’ όνομα πλέον «κυρίαρχου λαού».
Το περιβόητο Μνημόνιο είναι αδύνατον να λειτουργήσει χωρίς τοποτηρητές και μάλιστα αδυσώπητους. Πρόκειται για την περίφημη «τρόικα», τη θεραπαινίδα άνομων συμφερόντων. Ένα σώμα απρόσωπων, με ελάχιστες εξαιρέσεις, και εναλλασσόμενων τοποτηρητών των τοκογλυφικών τω τρόπω δανειστών μας. Τη δουλειά τους κάνουνε οι άνθρωποι – δουλειά που έχει μοναδικό της αντικείμενο τη συνεχή επιβολή πρόσθετων και σκληρότατων μέτρων. Μέτρα τα οποία, ας το τονίσουμε για πολλοστή φορά, είναι εντελώς ΑΝΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΑ και οδηγούν απαρέγκλιτα στην οικονομική άλωση της χώρας μας είτε στη διαιώνιση της παραμονής ενός δεύτερου ή και τρίτου Μνημονίου στην Ελλάδα, γεγονός που θα συνεπάγεται νέους δανεισμούς με όλο και περισσότερο αυξανόμενα τοκοχρεωλύσια.
ΤΟ ΑΔΙΕΞΟΔΟ, επομένως, ΕΙΝΑΙ ΠΛΗΡΕΣ. Και το πλήρες αδιέξοδο δεν αντιμετωπίζεται με συμβατικούς και παραδοσιακούς τρόπους. Απαιτούνται ριζικές, ρηξικέλευθες και δυναμικές αντιδράσεις. Αντίδραση άμεση: Εμμονή στην ασυμβίβαστη αντιμνημονιακή στάση. Εμμονή μαχητική που επιδεικνύουν το ΚΚΕ, ο ΣΥΡΙΖΑ και οι αυθεντικοί οπαδοί τους – και όχι το νεόδμητο (και αλλοπρόσαλλο) κόμμα του Φώτη Κουβέλη, δηλώσεις εκπροσώπων του οποίου δίνουν την εντύπωση ότι ακούει κανείς τα ξύλινα και κενά περιεχομένου φληναφήματα του Πεταλωτή! Εμμονή ανυποχώρητη που επιβεβαιώθηκε την περασμένη Κυριακή με την κρυστάλλινη συνέντευξη του Αντώνη Σαμαρά στην «Καθημερινή». Συνέντευξη με την οποία ΑΠΟΚΛΕΙΕΙ ΚΑΤΗΓΟΡΗΜΑΤΙΚΑ δυνατότητα συνεργασίας «με όσους αποδέχονται τα αδιέξοδα του Μνημονίου». Συνέντευξη που τη σχολιάζει με μοναδικό τρόπο ο Γιώργος Δελαστίκ στο «Έθνος» της Δευτέρας.....
Απόσπασμα από το άρθρο
του ΚΩΣΤΑ ΝΙΚΟΛΑΟΥ
http://www.paron.gr/v3/new.php?id=61322&colid=67&dt=2010-11-28%200:0:0
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου