Non paper και «δημοσιογραφία»…

CΥΝΑΞΑΡΙΣΤΗΣ

Non paper και «δημοσιογραφία»…

Γράφει ο ΔΑΜΩΝΙΔΗΣ

Πληθύνονται καθημερινώς τα περιστατικά της δημόσιας διαπόμπευσης «σταρ» της τηλεοπτικής δημοσιογραφίας, κυρίως, ρεπόρτερ και «αναλυτών» των «δελτίων των οκτώ», αλλά και των πρωινών «ενημερωτικών» εκπομπών, χωρίς να παραγνωρίζονται και ανάλογα φαινόμενα στην έντυπη δημοσιογραφία… 

Αλλά και οι δρόμοι των Αθηνών «καταγγέλλουν», υπό τον ηχηρό τίτλο «Αλήτες, ρουφιάνοι, δημοσιογράφοι» και με μακροσκελείς ονομαστικούς καταλόγους, τη δράση και την πράξη εργαζομένων στον λεπτό και υπεύθυνο τομέα της ενημέρωσης της κοινής γνώμης!

Την ίδια στιγμή η εκτίμηση της κοινής γνώμης στους «λειτουργούς» του Τύπου η εγκυρότητά τους και η απήχησή τους έχουν κατέλθει στον Άδη, ενώ η κυκλοφορία των εφημερίδων κατρακυλά σε μηδενικά σχεδόν επίπεδα…

Η σχέση εμπιστοσύνης αναγνώστη (τηλεθεατή) - δημοσιογράφου έχει περιέλθει σε επίπεδο μηδενικής ανοχής της κοινής γνώμης προς τους λειτουργούς της «ενημέρωσης», αν όχι καθολικής απαξίωσης και απόρριψης των τελευταίων…

Οι «αστέρες» της τηλεοπτικής, και όχι μόνο, δημοσιογραφίας, υπό το άπλετο φως της δημοσιότητας και την αλληλοεξύμνηση από τον μικρό κύκλο των «ομοτέχνων», τροφοδοτούν τις κοσμικές στήλες εντύπων του ύφους και του ήθους του «λάιφ στάιλ» και τηλεπεριοδικών και παρουσιάζουν την εικόνα «βαμπ» της εποχής των χολιγουντιανών διαλάμψεων και των ατομικών ιδιοτροπιών!

Αντιαισθητικοί ήχοι…

Ένας ατεκμηρίωτος, κατά κανόνα, «καταγγελτικός λόγος» ρέει αφειδώς στα ερτζιανά, ενώ η κακοποίηση της γλώσσας, του συντακτικού και της γραμματικής εκχέεται προς κάθε κατεύθυνση και οικοδομεί έναν αντιαισθητικό ήχο στα ώτα, αλλά και στα βλέμματα τηλεθεατών και αναγνωστών.

Η ερευνητική δημοσιογραφία, που συνεπάγεται, ως γνωστόν, τη διερεύνηση κάθε πτυχής των ενεργειών και των πράξεων της πολυεπίπεδης εξουσίας, καθώς και των επιπτώσεων στην κοινωνία, έχει αντικατασταθεί από τη μονομερή προβολή κομματικών θέσεων σκοπιμότητας, με στόχο τη συσκότιση και ουχί την αποκάλυψη της Αλήθειας και, κυρίως, την παροχή Γνώσης, όπερ και το ζητούμενο, ώστε η τελευταία να αποτελεί είδος εν ανεπαρκεία στον δημοσιογραφικό λόγο!

Παραλλήλως, η συστράτευση της «δημοσιογραφίας» με την «κομματική αλήθεια» ή την εξυπηρέτηση επιχειρηματικών συμφερόντων υπάγει την «ενημέρωση» στη λεωφόρο της συσκότισης…

Στο έρεβος αυτό, ευτυχώς, υπάρχουν και δακτυλοδεικτούμενες περιπτώσεις δημοσιογράφων οι οποίοι αίρονται στο ύψος του λειτουργήματος και, ανεξαρτήτως των αντιγνωμιών για τις θέσεις τους, στρέφουν τους διανοητικούς προβολείς τους και επιδιώκουν να φωτίσουν το «ανεξιχνίαστο» των προθέσεων των ομάδων συμφερόντων που συγκροτούν μια κοινωνία ή, και το σπουδαιότερο, της εξουσίας, που από τη φύση της πάντοτε επιζητεί, και ενίοτε με το αζημίωτο, υμνογράφους των ενεργειών της!

Φορείς προπαγάνδας…
Εν αρχή ήσαν τα κρατικά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης (ΕΡΤ, ΑΠΕ-ΜΠΕ), τα οποία αποτελούν και δημόσια αγαθά. Η λειτουργία και η συντήρησή τους επιβαρύνουν τον φορολογούμενο πολίτη. Προορισμός τους, υποτίθεται, είναι η αντικειμενική ενημέρωση της κοινής γνώμης και η προβολή του πολιτισμού της χώρας στη διεθνή κοινή γνώμη.

Αντ' αυτού, τα κρατικά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, κατ' άτυπη συμφωνία των Ανεπάγγελτων Επαγγελματιών της Πολιτικής, αποτελούν τα λάφυρα της εκάστοτε κομματικής εξουσίας, της οποίας μέλημα είναι η ασυγκράτητη προπαγάνδα των κυβερνητικών ενεργειών και η ικανοποίηση των φιλοδοξιών της κομματικής «δημοσιογραφίας».

Βεβαίως, η κομματική «δημοσιογραφία» δεν εξικνείται μόνο στα κρατικά ΜΜΕ, αλλά διαβρώνει τεχνηέντως και το σύνολο των ΜΜΕ, στα οποία προωθείται η «συμμαχία των προθύμων». Οι τελευταίοι μεταβάλλονται, οικειοθελώς και έναντι ωφελημάτων, σε «εκφωνητές» των κομματικών non paper υπό τα απλανή βλέμματα των Επιτροπών Δεοντολογίας του επαγγελματικού σωματείου των δημοσιογράφων, της ΕΣΗΕΑ, που εδρεύει στη χώρα των Μακάρων, το μέγαρο της γωνίας των οδών Ακαδημίας και Βουκουρεστίου!

Ο «κανόνας της αναξιοκρατίας», κατά τεκμήριο, κυριαρχεί στα κρατικά ΜΜΕ, αλλά με «συμφωνία κυρίων» οι σημερινοί λαφυραγωγοί να μην ενοχλούν τους χθεσινούς, απλώς οι τελευταίοι αποδέχονται κατά τη διάρκεια της θητείας τους εκτός λαφυραγωγίας να τελούν σε «προσωρινή κατάψυξη», αλλά με πλήρεις αποδοχές και χωρίς ουδεμία περαιτέρω ενόχληση από τους επικαρπωτές της εξουσίας!

Είναι ενδεικτική του ρόλου των κρατικών ΜΜΕ η «αφελής» ενέργεια αδέσμευτου στελέχους κρατικού Μέσου «Ενημέρωσης», όταν επιδίωξε έναντι μηδενικού κόστους να συγκροτήσει ένα ιστολόγιο στο οποίο βαθμιαίως θα αποτυπωνόταν το σύνολο της ελληνικής γραμματείας από την εποχή του Ομήρου μέχρι των ημερών μας, ώστε να αποτελέσει τον σύνδεσμο των ανά την υφήλιο ελληνιστών και ένα «παράθυρο στον κόσμο» του ελληνικού πολιτισμού.

Σημείωση: Ανά την υφήλιο λειτουργούν περίπου 343 έδρες Ελληνικών Σπουδών σε Ανατολή και Δύση, με περίπου 100.000 φοιτητές. Δηλαδή 100.000 «πρεσβευτές του ελληνικού πολιτισμού» ετησίως…

Ο ιστότοπος προχώρησε μέχρι την πρώιμη βυζαντινή γραμματεία. Η απήχησή του υπήρξε χωρίς προηγούμενο. Οι επισκέψεις, σύμφωνα με την αδέσμευτη και ανεπηρέαστη στατιστική υπηρεσία του διαδικτύου, ανήλθαν στις 400.000 μηνιαίως, από 83 χώρες του κόσμου. Κι όμως, καταργήθηκε με την αιτιολογία: «Ποιος ενδιαφέρεται πλέον γι' αυτά τα πράγματα;»!

Το κόστος: δύο δακτυλογράφοι του Μέσου με μηδαμινό επιμίσθιο για την αποτύπωση των κειμένων, συνεργάτες (διανοούμενοι κύρους, καθηγητές πανεπιστημίου, αλλοδαποί ελληνιστές κ.λπ.), ένας τεχνικός του Μέσου με μηδαμινή αντιμισθία (200 ευρώ τον μήνα), υπεύθυνος της ιστοσελίδας κ.ά. = 1.200 ευρώ!

ΠΗΓΗ:

http://www.paron.gr/v3/new.php?id=63035&colid=28&dt=2011-01-16%200:0:0