Προς ελληνικά Πάρτι Tσαγιού

Tου Κωστα Iορδανιδη

Εκαναν μία προσπάθεια τα δύο κόμματα εξουσίας να αποκαταστήσουν τη χαμένη αξιοπιστία τους ζητώντας περαιτέρω διερεύνηση ευθυνών ορισμένων πολιτικών, που διαχειρίσθηκαν τις προμήθειες του ελληνικού Δημοσίου από τη γερμανική εταιρεία Siemens. Είναι αμφίβολο εάν πετύχουν στον στόχο τους αυτόν.

Η έκπτωση του συστήματος της μεταπολιτεύσεως αποτελεί πλέον μία πραγματικότητα και το ενδιαφέρον είναι ότι συνετελέσθη δίχως καμία πρόκληση από εξωθεσμικούς ή εξωκοινοβουλευτικούς παράγοντες, που είχαν δαιμονοποιηθεί στο παρελθόν και κάποιοι επιμένουν να επαναλαμβάνουν σήμερα, κινούμενοι στα όρια της γραφικότητος.

Ο μόνιμος στόχος των πολιτικών ηγετών -της Αριστεράς αλλά και της Δεξιάς ενίοτε-, τα Ανάκτορα, δεν υπάρχουν πλέον. Οι Ενοπλες Δυνάμεις, που η Αριστερά και ενίοτε το Κέντρο θεωρούσαν περίπου άντρο συνωμοσιών, απέχουν πλέον κάθε πολιτικής αναμίξεως. Για την κατάσταση που δημιουργήθηκε οι πολιτικές δυνάμεις της χώρας δεν μπορεί να αιτιώνται παρά μόνον τον εαυτό τους.

Ο αμερικανικός παράγοντας, εξάλλου, που σύμφωνα με την διαχρονικώς κρατούσα αντίληψη κινούσε όλα τα νήματα στη χώρα, περιορίζεται σε παρεμβάσεις επί θεμάτων του αμέσου ενδιαφέροντός του, όπως συμβαίνει με όλες τις μεγάλες δυνάμεις. Δεν διαδραματίζει ρόλο στην κεντρική πολιτική σκηνή, όπως συνέβαινε στα χρόνια της δεκαετίας του ’50 και μέχρις ενός σημείου του ’60, συχνότατα με προτροπή των Ελλήνων πολιτικών.

Επί σειράν ετών η χειραφέτηση του Ελληνα αστού πολιτικού ηγέτη ολοκληρωνόταν διά της αντιπαραθέσεως με τα Ανάκτορα ή τους Αμερικανούς και σε αυτήν τη φάρσα μετείχε η πλειοψηφία του ελληνικού λαού, με πνεύμα αγωνιστικό και πανηγυρική διάθεση. Ολα αυτά έως τη μεταπολίτευση και έκτοτε το χάος.

Ο Ανδρέας Παπανδρέου καλλιέργησε για ένα μεγάλο διάστημα το μόνιμο δίλημμα του ελληνισμού περί του εάν ανήκει στη Δύση ή στην Ανατολή, που επανέρχεται από τα τέλη της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Αλλά μετά την πρωθυπουργία του κ. Κώστα Σημίτη υπήρξε εναρμόνιση στα δύο κόμματα εξουσίας ως προς τον δυτικό προσανατολισμό της χώρας.

Η σύγκλιση της Ν. Δ. και του ΠΑΣΟΚ ως προς τον βασικό προσανατολισμό της χώρας κατέστησε την αντιπαράθεση των δύο κομμάτων εξουσίας πολιτικά άνευ ουσίας. Αρχισε συνεπώς να τίθεται θέμα αποτελεσματικής διαχειρίσεως, άνευ ιδεολογικού βάθους, με το ΠΑΣΟΚ ενίοτε να στρέφεται εναντίον της Δεξιάς, παραβλέποντας ότι στην Ελλάδα της μεταπολιτεύσεως υπάρχουν δεξιοί, σε ποσοστό σημαντικότατο, αλλά όχι Δεξιά με την έννοια που υπάρχει στη Γαλλία ή σε άλλες χώρες της Ευρώπης.

Επειδή πρωτίστως το ΠΑΣΟΚ αλλά και η Ν. Δ. απέτυχαν στο θέμα της διαχειρίσεως των κοινών, η πολιτική περιεβλήθη μία «ρητορική περί ηθικής», τη στιγμή κατά την οποία άρχισαν να κυριαρχούν η διαφθορά και η ανηθικότητα. Η απαξίωση ήταν η φυσική απόληξη των εξελίξεων. Τα κόμματα αγωνίζονται να αποκαταστήσουν λειτουργική σχέση με τους πολίτες. Είναι αμφίβολο ότι θα επιτύχουν. Οι πολίτες αδιαφορούν, σε λίγο θα αρχίσουν να αυτενεργούν. Στην καλύτερη περίπτωση βρισκόμαστε εμπρός σε μία ελληνική εκδοχή των αμερικανικών Πάρτι Τσαγιού.

Πηγή:

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_1_23/01/2011_429836