Διάφορα είδη κοινωνικής διαμαρτυρίας

ΤΟ ΠΑΣΟΚ ΣΤΗΡΙΞΕ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΟΥ 

ΣΤΗΝ ΑΝΥΠΑΚΟΗ

Διάφορα είδη κοινωνικής διαμαρτυρίας

Τα κυβερνητικά στελέχη εμφανίζονται προβληματισμένα με τις διαστάσεις που παίρνει η κοινωνική διαμαρτυρία κατά της κυβερνητικής πολιτικής. Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος κ. Πεταλωτής εξαπέλυσε χθες δριμύτατη πολιτική επίθεση κατά του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ, εκτιμώντας ότι βρίσκονται πίσω από ακραίες μορφές διαμαρτυρίας.

Κακό παρελθόν

Το ΠΑΣΟΚ «δεν δικαιούται διά να ομιλεί» σε ό,τι αφορά τις ακραίες μορφές πολιτικής και κοινωνικής διαμαρτυρίας, γιατί επένδυσε σε αυτές προκειμένου να προωθήσει τη στρατηγική του. Όταν η κυβέρνηση Μητσοτάκη προσπάθησε να εξυγιάνει τις αστικές συγκοινωνίες της πρωτεύουσας, οι ελεγχόμενες από το ΠΑΣΟΚ συνδικαλιστικές οργανώσεις κινητοποιήθηκαν και διάφοροι «λεβέντες» του Κινήματος έφτασαν στο σημείο να επιτίθενται ακόμη και να γδύνουν δημόσια τους οδηγούς λεωφορείων που έκριναν λογικές τις προτάσεις Μητσοτάκη. Και αν τα «πράσινα» συνδικαλιστικά αίσχη της περιόδου εκείνης μας φαίνονται μακρινά, μπορούμε να αναφερθούμε στη στρατηγική του «όχι σε όλα» που εφάρμοσε με εξαιρετικά δυναμικό τρόπο ο κ. Παπανδρέου, βοηθούμενος από το «πράσινο» συνδικαλιστικό κατεστημένο κατά την περίοδο 2007-2009. Όποια πρόταση και να έκανε η κυβέρνηση Καραμανλή για αλλαγές στην Παιδεία, στις ΔΕΚΟ, στο ασφαλιστικό σύστημα, στο ΕΣΥ, έβρισκε μπροστά της τα κομματικά και συνδικαλιστικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ, που συχνά υιοθετούσαν ακραίες μορφές δράσης και διαμαρτυρίας.

Μέχρι τις βουλευτικές εκλογές του 2009 η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ επένδυε στην ανυπακοή και στον ακραίο λαϊκισμό και τώρα παραδίδει μαθήματα υπεύθυνης πολιτικής και κοινωνικής συμπεριφοράς. Η δυναμική, όμως, που έχει δημιουργηθεί με ευθύνη των κομμάτων, συμπεριλαμβανομένου του ΠΑΣΟΚ, δεν μπορεί να αλλάξει από τη μια στιγμή στην άλλη για να εξυπηρετηθεί η κυβέρνηση Παπανδρέου στις επιδιώξεις της.

Ανομοιογενές σύνολο

Οι διαμαρτυρόμενοι κατά της κυβερνητικής πολιτικής και αυτοί που κινούνται επιθετικά κατά κυβερνητικών και πολιτικών στελεχών δεν αποτελούν ένα ομοιογενές σύνολο. Υπάρχουν οι κλασικές συντεχνιακές διαμαρτυρίες, στις οποίες πρωταγωνιστεί ο συνδικαλιστικός μηχανισμός του ΠΑΣΟΚ, ενώ προσπαθεί να παίξει σημαντικό ρόλο και ο αντίστοιχος μηχανισμός της ΝΔ. Διάφορες κατηγορίες εργαζομένων υπερασπίζονται τα «κεκτημένα» τους με θορυβώδη τρόπο και στρέφονται, όταν βρουν την ευκαιρία, κατά κυβερνητικών στελεχών και βουλευτών των κομμάτων εξουσίας.

Μια άλλη κατηγορία διαμαρτυρόμενων είναι οι νέοι, που προσπαθούν να εκφράσουν με τον ακτιβισμό τους την επαναστατική τους διάθεση. Το τελευταίο διάστημα αποδοκίμασαν δημόσια τον πρωθυπουργό κ. Παπανδρέου στη Γερμανία και τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης κ. Πάγκαλο στη Γαλλία. Ο νεολαιίστικος ακτιβισμός έχει βαθιές ρίζες και σε αυτόν κατέφυγαν στα νιάτα τους και τα ανώτατα κυβερνητικά στελέχη, τα οποία τώρα τον υφίστανται.

Υπάρχουν και οι αγανακτισμένοι πολίτες που ρέπουν προς το χουλιγκανισμό. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι αυτοί που είχαν οργανώσει παλαιότερα την επίθεση κατά του τότε προέδρου της ΓΣΕΕ ανήκαν στον κύκλο των χούλιγκαν συγκεκριμένης αθλητικής ομάδας. Αυτού του είδους η διαμαρτυρία δεν έχει κανένα απολύτως πολιτικό μήνυμα, απλώς εκφράζει την υποβάθμιση της κοινωνίας μας.

Τέλος, αναπτύσσονται και κινήματα διαμαρτυρίας εκτός των παραδοσιακών κομματικών, συνδικαλιστικών, φοιτητικών δομών. Χαρακτηριστικά παραδείγματα το κίνημα του «Δεν πληρώνω, δεν πληρώνω» όπως και η αυτοοργάνωση πολιτών που διαμαρτύρονται έξω από τα σπίτια επιφανών στελεχών κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ που έβαλαν την υπογραφή τους σε σκανδαλώδεις συμβάσεις, συμβάλλοντας έτσι στο δημοσιονομικό εκτροχιασμό της χώρας μας.

Γιώργος Κύρτσος

02-03-2011

 http://www.citypress.gr/index.html?action=article&article=79436