Στον απόηχο της 25ης Μαρτίου

Μη νοθεύετε το αθάνατο κρασί του ’21

Η φετινή επέτειος της Εθνεγερσίας του 1821 βρίσκει τον ελληνικό λαό σε κατάσταση προχω­ρημένης απελπισίας, αλλά πάντως όχι ακόμη έτοιμο να ξεσπαθώσει με τη δύναμη του απελπι­σμένου.

Η υπονόμευση της ιστορικής συνείδησης των Ελλήνων συντελείται γοργά και συστηματικά τα τελευταία χρόνια. Η άλωση των Τμημάτων Ιστορίας και Διεθνούς Πολιτικής στα ΑΕΙ, η κατά­ληψη των θέσεων-κλειδιών στα διευθυντικά πό­στα της εκπαίδευσης και στα ΜΜΕ από άτομα με εθνομηδενιστικές αντιλήψεις και ακτιβιστική νοοτροπία τείνουν να εξαφανίσουν κάθε αναφο­ρά σε ό,τι εθνικό στον δημόσιο, αλλά και τον ιδιωτικό βίο αυτού του τόπου. Εξασθενίζει έτσι η ιστορική μνήμη του λαού μας. Αυτή που λέει ο ποιητής «μνήμη του λαού μου σε λένε 'Αθω / και σε λένε Πίνδο».

Σε ένα σχολείο όπου μετατρέπεται σε προαι­ρετική η ιστορική και θρησκευτική διδασκαλία, με τι θα σφυρηλατηθεί η ηθική ταυτότητα και η αυτογνωσία των παιδιών μας;

Μετασκευάζουν καταπώς τους βολεύουν τα ι­στορικά γεγονότα. Παράδειγμα στη «Νεότερη και Σύγχρονη Ιστορία» Γ' Γυμνασίου του 2008 η δραματική νύχτα των Υμίων, κορύφωση τουρκικής επιθετικότητας, παρουσιάζεται στους μαθητές αθώα και άνετα έτσι: «Την ίδια εποχή με α­φορμή τη διεκδίκηση από την Τουρκία της βραχονησίδας Ύμια στα Δωδεκάνησα ξέσπασε κρί­ση...».

Οι συμμαθητές τους όμως του 2009/11 δεν θα μάθουν ούτε, έστω υπαινικτικά, ότι οι Τούρκοι είναι οι δράστες της κρίσης των Υμίων, διότι οι αυτολογοκριτές διέγραψαν τη φράση «από την Τουρκία»!

Ποικίλες συντεχνίες συμφερόντων, εξωελλαδικών και εγχωρίων, δρουν από κοινού ή παράλ­ληλα, με στόχο τη διάβρωση της συνοχής του Ελληνισμού και τη μόνιμη αποδυνάμωση του.

Η πολυδύναμη επιχείρηση ΣΚΑΙ - «Καθημερινής» - «ιστορική υπερπαραγωγή» την ονομά­ζουν οι πρωτομάστορες της- με τον ύπουλο επίτιτλο «1821-η γέννηση ενός έθνους», επιβε­βαιώνει του λόγου του ασφαλές.

Η Ομάδα Βερέμη δεν ανακάλυψε την πυρίτι­δα. Ανέσυρε απ' τις σκονισμένες ντουλάπες τους σκελετούς της «νεωτερικότητας», η οποία είναι «γνωσιολογικά αυθαίρετη και ιδεολογικά διατε­ταγμένη». Η θεωρία αυτή, που θεωρεί τα έθνη τεχνητά δημιουργήματα των σύγχρονων κρατών, είναι και το κατάλληλο εργαλείο διάλυσης τους.

Ο Ελληνισμός από τις απώτατες απαρχές του διαθέτει αυτό που οι κοινωνικοί επιστήμονες ο­νομάζουν «ταυτοτική συνείδηση κοινωνίας». (Τα παραθέματα απ' τη μελέτη Γ. Κοντογιώργη «Ερμής ο λόγιος» 1/2011 σ. 162 επ.) Δηλαδή μια ισχυρή και σταθερή αίσθηση τού ανήκειν σ' έ­να ομοιογενές πολιτισμικό σύνολο.

Ήδη στον Όμηρο είναι υπέρτατο καθήκον το «αμύνεσθαι περί πάτρης» (Ιλ. Μ 245) και στον Μαραθώνα «Ελλήνων προμαχούντες Αθηναίοι χρυσοφόρων Μήδων εστόρεσαν δύναμιν» (Σιμωνίδης ο Κείος). Η διαχρονική αυστηρή συνεί­δηση εθνικού όλου ξεχώριζε αείποτε 'Ελληνες και βαρβάρους και με τους όρους συμμετοχής στους Ολυμπιακούς αγώνες θεσμοποιήθηκε.

Αργότερα η ζεύξη της κλασικής σκέψης με τη χριστιανική Αποκάλυψη δημιουργεί την ελληνι­κή όραση του χριστιανισμού, την ορθόδοξη παράδοση. Με την Ελληνορθοδοξία ως κινητή­ρια δύναμη έχουμε τη μετεξέλιξη του Ανατολικο-Ρωμαϊκού Κράτους, το μονό πολιτισμικό Βυζά­ντιο που συνέχισε να μάχεται κατά βαρβάρων.

Αυτό το ελληνικό κοσμοσύστημα εγγυάται την αδιάσπαστη συνέχεια και διάρκεια του Ελληνι­σμού στο κατ' αρχήν πολυεθνικό Βυζάντιο.Η Εθναρχούσα Εκκλησία που μάτωσε πολλάκις υπερασπιζόμενη το αγρίως δοκιμαζόμενο ποίμνιο της, κράτησε ακοίμητη την ελπίδα και τη βούληση αποτίναξης του τουρκικού ζυγού.

Αν το κρατίδιο του 1830 γέννησε, όπως ισχυ­ρίζονται οι παραχαράκτες της ιστορικής μας μνήμης, το ελληνικό έθνος, αυτοί που ελευθέρωσαν την Ελλάδα πού ανήκαν, εν ονόματι τίνος πολέ­μησαν επί 9 χρόνια κατά τα οποία θυσιάστηκε το 1/3 του ενεργού πληθυσμού; Αλλά απ' τα κόκα­λα βγαλμένη των Ελλήνων τα ιερά γεννήθηκε η Ελευθερία του ελληνικού Έθνους μετά τους 4 αιώνες της δουλείας.

Η βάναυση απόπειρα του πολυδάπανου (Εθνι­κή Τράπεζα, SOROS κ.λ.π.) τηλεοπτικού ανοσιουργήματος φυσικά και δεν μπορεί να σκιάσει την εκθαμβωτική λάμψη του μεγαλόπνοου τολμήματος των αγωνιστών του ’21 και του επιτεύγματος τους να ακρωτηριάσουν καίρια τη μεγαλύτερη τότε αυτοκρατορία της Ευρασίας.

190 χρόνια μετά, ο καθημαγμένος τότε και πολλάκις έκτοτε από τα πλήγματα των Ελλήνων Τούρκος, δρα σήμερα ρεβανσιστικά εναντίον μας ως δύναμη κατοχής στην Κύπρο και καθ' ημέραν προσβολέας των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων.

Τα φοβικά σύνδρομα των τωρινών ελλαδικών ελίτ, πολιτικών και λοιπών, έναντι των απογό­νων εκείνων που εξευτέλισαν στρατιωτικά οι πρόγονοι μας, καθιστούν το υπερήφανο έθνος των Ελλήνων χλεύη των ηττημένων. Ο σεβασμός στην Ιστορία είναι αυτοσεβασμός. «Η επιλε­κτική αποσιώπηση του παρελθόντος, το σβήσιμο ονομάτων, πράξεων, θρύλων, είναι μια ξεχωρι­στή φρικαλέα τυραννία» (G. Steiner).

Τούρκος «Ποτέ μη στοχαστείτε/ πως είναι δυνατός / καρδιοχτυπά και τρέμει / σαν το λαγό κι αυτός» (Ρήγας).

Του

ΣΤΕΛΙΟΥ ΠΑΠΑΘΕΜΕΛΗ

Προέδρου Δημοκρατικής Αναγέννησης