Παρασκευή 29 Απριλίου 2011

29 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1941 : ΟΡΚΙΖΕΤΑΙ Η ΠΡΩΤΗ ΚΑΤΟΧΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ






Στις 29 Απριλίου 1941, στην αί­θουσα των Παλαιών Ανακτόρων, όπου άλλοτε ήταν το γραφείο του υπουργού Διοικήσεως Πρωτευούσης, Κ. Κοτζιά, ορκιζόταν η πρώτη κατοχική κυβέρνηση του ελ­ληνικού κράτους, το οποίο τώρα από Βασίλειο της Ελλάδας είχε μετονομαστεί σε «Ελληνική Πολιτεία». Η ορκωμοσία έγινε ενώπιον του πρωθιερέα του Ναού του Αγίου Γεωργίου Καρύτση, Ν. Παπαδόπουλου.
                        
Στις ημέρες της συνθηκολόγησης του στρατού της Αλβανίας επικρατούσε η άπο­ψη μεταξύ των στρατιωτικών ηγητόρων να σχηματιστεί κυβέρνηση πολιτική, με πρω­θυπουργό τον μητροπολίτη Ιωαννίνων Σπυρίδωνα, που είχε πρωτοστατήσει στις ζυ­μώσεις για την κατάθεση των όπλων. Αργότερα, όμως, αποφάσισαν οι ίδιοι οι στρα­τηγοί που σήκωσαν το βάρος της παράδοσης να αναλάβουν και τις ευθύνες της δια­κυβέρνησης. Έτσι, την ημέρα εκείνη, η νέα 11μελής κυβέρνηση περιλάμβανε 6 ανώτατους διοικητές του στρατού και η σύνθεση της είχε ως εξής:  

Πρωθυπουργός: στρατηγός Γεώργ. Τσολάκογλου

Υπουργός Εξωτερικών: στρατηγός Παν. Δεμέστιχας
 Υπουργός Συγκοινωνιών: στρατηγός Σ. Μουτούσης  
Υπουργός Εθνικής Αμύνης: σιραιηγός Γ. Μπάκος
Υπουργός Εργασίας και Γεωργίας: στρατηγός Χαρ. Κατσιμήτρος
Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας: πλοίαρχος Ιάσων Παπαδόπουλος
 Υπουργός Εθνικής Οικονομίας και προσωρινά Οικονομικών. Πλάτων Χατζημι­χάλης
Υπουργός Δικαιοσύνης και προσωρινά Αγορανομίας: Αντώνιος Λιβιεράτος 
Υπουργός Προνοίας: καθηγητής Κ. Λογοθετόπουλος
Υπουργός Παιδείας: καθηγητής Κ. Λογοθετόπουλος. 

Ο όρκος τον οποίο έδωσαν είχε την εξής διατύπωση:

«Ορκίζομαι ενώπιον του Θεού και της Πατρίδος να εκτελώ τα καθήκοντα μου εντίμως και ευσυνειδήτως και να καταβάλλω άπασας τας δυνά­μεις μου, όπως εξυπηρετώ τα συμφέροντα του έθνους και του λαού».

 Η κυβέρνηση εκείνη αναλάμβανε το άχαρο και επικίνδυνο έργο να περισυλλέξει τα ερείπια και να γιατρέψει τις πληγές του λαού, κάτω από τις συνθήκες μιας στυγνής Κατοχής. Ο κατακτητής ήδη έκανε από ημέρα σε ημέρα πιο βαριά την παρουσία του. Γιατί ο Χίτλερ διέτασσε μεν την απόλυση των Ελλήνων αιχμαλώτων και δήλω­νε στις 4 Μαΐου: «Τρέφουμε ειλικρινή συμπάθεια για τον φτωχό ελληνικό λαό ο οποίος είναι θύμα του βασιλιά του και μιας ολιγαρχικής κλίκας ιθυνόντων», αλλά την ίδια ημέρα έγινε μεγάλη στρατιωτική παρέλαση των Γερμανών στο μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτου, μπροστά στον στρατάρχη Φον Λίστ (αρχηγό των δυνάμεων της Βαλκανικής) και τον στρατηγό της αεροπορίας Φον Ριχτχόφεν, που πρόβαλε στους κατοίκους τη νέα πραγματικότητα. Και στις εφημερίδες δημοσιεύθηκε μια παγερή ειδοποίηση του Γερμανικού Φρουραρχείου Αθηνών:

«Τιμωρείται διά θανάτου όστις δεν ήθελε παραδόσει εντός 24 ωρών τα τυχόν υπό την κατοχήν του όπλα, εκρηκτικός ύλας κ,λ.π., εις τας Γερμα­νικάς Στρατιωτικάς Αρχάς». 

Πάντως, η κυβέρνηση Τσολάκογλου κατέβαλε κάθε προσπάθεια να δαμάσει το χά­ος και να επιβάλει κάποια τάξη. Σης 2 Μαΐου λειτούργησαν τα πρώτα τρένα. Σης 12 Μαΐου αποκαταστάθηκαν οι τηλεφωνικές και τηλεγραφικές επικοινωνία. Στις 17 Μαΐου έγινε η διανομή του τηλεφωνικού καταλόγου Αθηνών του 1941. Και, στο με­ταξύ, από την πρώτη ημέρα της Κατοχής, στην πρωτεύουσα -όπως και στις άλλες πό­λεις- τα καταστήματα, τα κέντρα και τα θεάματα ήταν ανοικτά. Δινόταν μία ψευδαί­σθηση ότι η ζωή ξανάβρισκε τον ρυθμό της μετά τον εφιάλτη του Απριλίου. Πολύ σύντομα οι πρώτες εκείνες προσπάθειες θα κατέρρεαν δραματικά και τα πάντα θα βυθίζονταν στο κατοχικό χάος. Αλλά για την ώρα όλοι προσέβλεπαν απεγνωσμένα προς τον αντικατοπτρισμό της σύντομης απελευθέρωσης και η κυβέρνηση με κάθε μέσο εξέτρεφε την αυταπάτη της ομαλότητας. Σε βαθμό ώστε στις 27 Μαΐου με ένα διάταγμα καθόρισε ακόμη και το ύψος των επιτοκίων των τραπεζών: Ταμιευτηρίου 2%! Όψεως 1%! Επρόκειτο για ιλαροτραγωδία. Ποια επιτόκια; Οι τράπεζες ουσια­στικά είχαν πάψει να υπάρχουν.

Τιμωρήθηκαν αρκετά οι άνδρες που συγκρότησαν την πρώτη κατοχική κυβέρνη­ση. Άλλοι καταδικάστηκαν βαρύτατα, άλλος σφαγιάστηκε. Σήμερα μπορεί βέβαια κανείς να τους ενατενίσει με περισσότερη ηρεμία και ωριμότητα. Αντικειμενικά, η συνθηκολόγηση στην οποία πρωταγωνίστησαν και η κυβέρνηση την οποία σχημάτισαν διευκόλυναν τη στρατιωτική προσπάθεια του εχθρού και αυτό είναι που ζυ­γίζει αποφασιστικά σε έναν πόλεμο. Αυτό τους καταλογίζει και η ιστορία. Αλλά υπο­κειμενικά θα τους κατατάξουμε στους συνειδητούς προδότες, στους φιλόδοξους και καιροσκόπους που πίστεψαν στη γερμανική νίκη και έσπευσαν να επωφεληθούν μέ­σα στον χαλασμό; Ή θέλησαν πραγματικά να προφυλάξουν τον στρατό και τον λαό από την εξόντωση; Η κρίση κλίνει στη δεύτερη άποψη. Οι στρατηγοί της συνθηκο­λόγησης που έγιναν υπουργοί είχαν πολεμήσει προηγουμένως με αυτοθυσία. Κα­νείς δεν αμφισβήτησε τον πατριωτισμό τους και πρέπει να τους κατατάξουμε στην κατηγορία όχι του Κουίσλιγκ αλλά του Πεταίν. Δεν φαίνεται να πίστευαν, οι περισ­σότεροι τουλάχιστον, στην τελική γερμανική νίκη, θαμπωμένοι από ηχηρές αρχικές επιτυχίες του Χίτλερ, σης οποίες περιλαμβανόταν βέβαια και η κεραυνοβόλα κατά­ληψη της Ελλάδας. Πέρα όμως από τις υποκειμενικές τους προθέσεις, υπάρχει το αντικειμενικό γεγονός της υπηρεσίας στον εθνικό εχθρό κι αυτό βαραίνει ανεπα­νόρθωτα.  

ΠΗΓΗ:
ΣΟΛΩΝ ΝΕΟΚ. ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΗΣ
ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ 1941-1974                                                              

Η ιαπωνική ψυχή έχει σμιλευτεί στις συμφορές


  
Τα ιστορικά και κοινωνικά αίτια της καρτερικότητας και της συλλογικότητας με την οποία ένας λαός αντιμετωπίζει τη χειρότερη καταστροφή του.  
 
Τ0Υ ΒΑΣΙΛΗ ΜΑΣΣΕΛΟΥ

Ζούσα στην Ιαπωνία όταν έγινε ο Hanshin dai-jishin  ο «Μεγάλος σεισμός της περιοχής Κόμπε-Οσάκα. Αν και σαφώς μικρότερης έντασης από τον πρόσφατο στο Σεντάι και χωρίς να έχει προκαλέσει τσουνάμι, ο σεισμός της 17ης Ιανουαρίου του 1995 στοίχισε τη ζωή σε 6.500 ανθρώπους.

Η πρόσβαση για τα σωστικά συνερ­γεία ήταν τότε ιδιαίτερα δύσκολη και σε ορισμένες περιπτώσεις αδύνατη, με αποτέλεσμα να υπάρξουν χιλιάδες εγκλωβισμένοι και επιζώντες χωρίς τροφή και νερό, μέσα στη βαρυχειμω­νιά. Οι διασώστες κατέβαλαν τιτάνια προσπάθεια, ενώ χιλιάδες απλοί πολίτες κατευθύνθηκαν με ποδήλατα ή πε­ζή στην περιοχή μεταφέροντας νερό, τροφή και εφόδια στους πληγέντες.

Η τηλεοπτική κάλυψη ήταν ακριβής, προσεκτική, χωρίς ίχνος υστερί­ας ενώ αξιοσημείωτη ήταν, όπως και τώρα, η ψυχραιμία των επιζώντων. Ουδείς εξ αυτών παραπονέθηκε ή έκανε μνεία του κράτους και του τρόπου με τον οποίο αντιμετώπιζε αυτό την κα­ταστροφή. Η καρτερικότητα, η αλλη­λεγγύη αλλά και η βεβαιότητα ότι θα ξαναχτιζόταν ό,τι είχε καταστραφεί συ­νυπήρχαν με τον βουβό πόνο. Στην Ιαπωνία η έντονη έκφραση συναισθημά­των περιορίζεται στα μέλη της οικογένειας και στους πολύ στενούς φίλους - οτιδήποτε περισσότερο θεωρείται έν­δειξη αδυναμίας.

Οι δυσκολίες δεν είναι άγνωστες στους Ιάπωνες. Όπως και οι Ηπειρώτες στην Ελλάδα, οι κάτοικοι της χώρας του Αναστέλλοντος Ηλίου βρίσκονταν ανέ­καθεν αντιμέτωποι με ιδιαίτερα σκληρές συνθήκες διαβίωσης. Η Ιαπωνία δια­θέτει ελάχιστους φυσικούς πόρους, πε­ριορισμένη αγροτική γη και γνωρίζει συχνά φονικούς σεισμούς. Επίσης, οι ιαπωνικές πόλεις ήταν κατά το παρελ­θόν ιδιαίτερα ευάλωτες σε πυρκαγιές, αφού το σύνολο των σπιτιών ήταν ξύ­λινα. Χαρακτηριστική είναι η «Μεγά­λη φωτιά του Εντο», που ξέσπασε το 1657 στην περιοχή όπου βρίσκεται σήμερα το Τόκιο και πήρε περισσότερες από 100.000 ψυχές. Χρειάστηκαν πολ­λά χρόνια για να ξαναχτιστεί το Εντο, ενώ ο Σογκούν αξιοποίησε την ευκαι­ρία ρυμοτομώντας εκ νέου τη μετέπει­τα πρωτεύουσα της Ιαπωνίας. Η φωτιά αυτή υπήρξε καταλυτική για τη μελλο­ντική οργάνωση της πυρόσβεσης και γενικότερα της αντιμετώπισης των φυσικών καταστροφών.

Όμως η αξιοθαύμαστη στάση των Ιαπώνων μπροστά στην καταστροφή δεν εξηγείται μόνο από τις δυσκολίες που αντιμετώπιζαν ιστορικά και τη σχετι­κή, κατά το παρελθόν, απομόνωση της νησιωτικής αυτής χώρας από τον υπόλοιπο κόσμο. Έχει τις ρίζες της και στην κοινωνική οργάνωση, την προγονολατρική θρησκεία, σε αυτό δηλαδή που ο Λευκάδιος Hearn εύστοχα αποκάλε­σε «the communal cult», δηλαδή στον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί ο Ιάπωνας εντός της κοινότητας του. Δεν εί­ναι τυχαίο ότι εδώ και εκατοντάδες χρό­νια κάθε χωριό ή περιοχή είχε τα δικά του «κούμιτσο», δηλαδή τους κανόνες που ρύθμιζαν λεπτομερώς τις λειτουργίες του. Ένα εξ αυτών αναφέρει: «Όταν ξεσπά φωτιά, οι άνθρωποι πρέπει να σπεύσουν αμέσως επιτόπου, φέρνοντας ο καθένας έναν κουβά γεμάτο νε­ρό και να καταβάλουν κάθε προσπάθεια να τη σβήσουν υπό τις οδηγίες των αξι­ωματούχων. Όσοι απουσιάσουν θα λο­γοδοτήσουν».

Για τον Ιάπωνα το καθήκον προς την κοινότητα αποτελεί δεύτερη φύση του. Το καλό του συνόλου υπήρξε ανέκαθεν σημαντικότερο από εκείνο του ατόμου σε μια κοινωνία με ασφυκτικούς κανόνες, οι οποίοι όμως, αντί να λειτουρ­γούν ως μέσο καταπίεσης, αποτελούν για τους Ιάπωνες τη βάση του «wa»  (αρ­μονία, ισορροπία και ειρήνη), δηλαδή της αρμονικής συμβίωσης. Τους βοη­θούν δε να αντιμετωπίσουν πολύ καλύ­τερα καταστάσεις εκτάκτου ανάγκης. Βεβαίως, η ικανότητα αυτή στηρίζεται και στη λεπτομερή προετοιμασία, στον προγραμματισμό «δια παν ενδεχόμενον». Όταν όμως ένα συμβάν ξεπερ­νά αυτά για τα οποία έχουν προετοιμα­στεί οι Ιάπωνες, που μισούν τις εκπλήξεις, συχνά δεν αντιδρούν τόσο απο­τελεσματικά όσο ενδεχομένως ο Έλληνας μετρ του αυτοσχεδιασμού και της «πατέντας».

Όσοι από εσάς τώρα, εντυπωσιασμέ­νοι από τη στάση του ιαπωνικού λαού μπροστά στην τρομακτική καταστρο­φή, θεωρήσετε ότι μπορεί αυτή να απο­τελέσει πρότυπο για εμάς τους Έλληνες, θα πρέπει ίσως να το ξανασκεφτείτε. Η ιαπωνική ψυχή έχει σμιλευτεί μέσα από εκατοντάδες χρόνια αντιξοότητας και απομόνωσης που έχτισαν έναν ξεχωρι­στό πολιτισμό. Γι' αυτόν το λόγο, εκεί­νο που εμείς εκλαμβάνουμε ως μοναδι­κή ένδειξη ψυχικής δύναμης, ψυχραιμίας, αυταπάρνησης και καρτερικότητας είναι απλώς μέρος της ιαπωνικής φύσης. Δεν αποτελεί την εξαίρεση, αλλά τον κανόνα. Και μας δίνει ελπίδα ότι ο  ιαπωνικός λαός θα ξεπεράσει και αυτή την πολύ μεγάλη δοκιμασία. ·

ΠΗΓΗ:
«Κ» ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ
20.3.2011/ΤΕΥΧΟΣ 407

Πέμπτη 28 Απριλίου 2011

Σενάρια συνωμοσίας;

Του Δημήτρη Μυ
Ας ρίξουμε μια ματιά σε ό,τι μας συμβαίνει (χρεοκοπία, μνημόνια κ.λπ.) και ό,τι συμβαίνει τριγύρω μας (Συρία, Λιβύη κ.λπ.) μέσα από ένα «ιδιαίτερο» πρίσμα, έστω κι αν – προς το παρόν τουλάχιστον – μοιάζει περισσότερο με… σενάριο συνωμοσίας.
Στις 6.10.2009 (δυο μέρες μετά τις ελληνικές εκλογές που κέρδισε ο Γ. Παπανδρέου με το σύνθημα «λεφτά υπάρχουν»), η εφημερίδα Ιndependent σε άρθρο του σπουδαίου δημοσιογράφου R. Fisk διαπιστώνει: The demise of the dollar (Η κατάρρευση του δολαρίου). Στο άρθρο περιγράφεται ο αδυσώπητος παγκόσμιος (νομισματικός προς το παρόν) πόλεμος για την ηγεμονία στον πλανήτη.

Σε αυτόν τον πόλεμο η κυβέρνηση Παπανδρέου βιάστηκε, όχι μόνο να βρεθεί στο επίκεντρο, αλλά και να διαλέξει (το αμερικανικό) στρατόπεδο μετατρέποντας τη χώρα σε όργανο της Ουάσιγκτον (ΔΝΤ) για το ξήλωμα / έλεγχο της γερμανικής – γαλλικής (ευρωζώνη) ισχύος. Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη ανάλυση για να δει κανείς πως οι τρέχουσες συνέπειες αυτής της επιλογής αποδεικνύονται καταστροφικές για την ελληνική οικονομία και κοινωνία…
Ας επιστρέψουμε όμως στον (νομισματικό) πόλεμο. Σύμφωνα με τον Ιndependent (υπενθυμίζουμε: στις 6.10.2009) η νέα παγκόσμια τάξη πραγμάτων διαμορφώνεται από τις προσπάθειες και τις μυστικές συνομιλίες μιας σειράς χωρών – ανάμεσα στις οποίες η Κίνα, η Ρωσία η Γαλλία, κάποιες αραβικές χώρες, η Βραζιλία, η Ιαπωνία κ.λπ. – με στόχο να σταματήσει η χρήση του αμερικανικού νομίσματος (δολάριο) για τις συναλλαγές στην αγοραπωλησία του πετρελαίου.
Στο σημείο αυτό, προκειμένου να γίνει αντιληπτή η σημασία της προσπάθειας αντικατάστασης του νομίσματος (δολαρίου) με το οποίο γίνονται οι συναλλαγές του πολυτιμότερου αγαθού (ενέργεια – πετρέλαιο), αξίζουν δυο παρατηρήσεις:
● Ο Σαντάμ στο Ιράκ το 2000 ανακοίνωσε την πρόθεσή του να ΜΗΝ πουλά το πετρέλαιο της χώρας του σε δολάρια. Όλοι γνωρίζουμε την κατάληξη…
● Το Ιράν έχει ανακοινώσει από τον Σεπτέμβριο του 2009 ότι το πετρέλαιό του το πουλά σε ευρώ.
Για την ώρα η Τεχεράνη έχει γλιτώσει την αμερικανική «οργή», αντιμετωπίζει ωστόσο την κλιμάκωση της ασφυκτικής αμερικανικής πίεσης. Κάποιοι άλλοι δεν ήταν τόσο τυχεροί ή ισχυροί για να αντιμετωπίσουν την αμερικανική αντίδραση…
Η αντικατάσταση του δολαρίου από παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα προφανώς θα σημάνει την παράδοση της σκυτάλης της αμερικανικής ηγεμονίας. Όπως είναι γνωστό τέτοιου είδους μεταβάσεις δεν γίνονται ανώδυνα και αναίμακτα. Η Ουάσιγκτον θα πολεμήσει σκληρά για τη διαιώνιση της κυριαρχίας της. Ενδεχομένως παρακολουθούμε ήδη κάποια επεισόδια της αμερικανικής προσπάθειας να αναχαιτίσει τους ανταγωνιστές – διεκδικητές (Γερμανία, Κίνα, Ρωσία) της παγκόσμιας ηγεμονίας…
Μέσα από αυτό το πρίσμα:
● Οι πιέσεις και το μπάχαλο στην ευρωζώνη περιγράφουν το πρόβλημα στο «μαγαζί» της Γερμανίας.
● Ο πόλεμος στη Λιβύη περιγράφει την ανάσχεση της κινεζικής επιρροής σ’ αυτή τη χώρα (πάνω από 30.000 Κινέζοι έφυγαν άρον – άρον από τη Λιβύη) και τη «διάλυση» του γαλλογερμανικού άξονα (η Γαλλία πρωτοστατεί στην εισβολή στη Λιβύη, η Γερμανία απέσυρε τις δυνάμεις της, οι οποίες στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ θα συμμετείχαν στις επιχειρήσεις).
● Η εξέγερση στη Συρία αποτελεί – εκτός των άλλων – σαφές μήνυμα προς το Ιράν, καθώς η χώρα αυτή είναι ο σημαντικότερος σύμμαχος της Τεχεράνης στην περιοχή. Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι στενές είναι οι σχέσεις της Συρίας και με τη Ρωσία σε στρατιωτικό επίπεδο (ρωσικός ναύσταθμος στη Μεσόγειο).
Αν όλα τα παραπάνω που συνοπτικά παρουσιάσαμε δεν περιγράφουν τίποτε περισσότερο από ένα σενάριο συνωμοσίας, ελπίζουμε να διασκεδάσατε αυτά τα 2-3 λεπτά που ξοδέψατε για να διαβάσετε αυτές τις γραμμές.
Από την άλλη πλευρά, ωστόσο, δεν είναι ασυνήθιστο τα σενάρια συνωμοσίας να ωχριούν μπροστά στην πραγματικότητα…

Τρίτη 26 Απριλίου 2011

Έξι αποτυχημένες προφητείες για το τέλος του κόσμου

http://www.slap.gr/wp-content/uploads/komitis_haley_large.jpg


Η τρέλα που έχει επικρατήσει με το 2012 και την επερχόμενη καταστροφή του πλανήτη… δεν είναι ούτε πρωτοφανής ούτε και η τελευταία. Συγκεντρώσαμε και παρουσιάζουμε μερικές από τις αποτυχημένες εσχατολογικές προφητείες που οδήγησαν κάποιους ανθρώπους στα όρια της τρέλας και κάποιους άλλους στον… θάνατο.


Οι Μιλλερίτες και η προφητεία τους
23 Απριλίου 1843 μ.Χ.

Ο αγρότης Γουίλιαμ Μίλερ είχε πάθος με την Αγία Γραφή. Την διάβαζε ξανά και ξανά για πολλά χρόνια, μέχρι που κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ανάμεσα στις Γραφές είναι κρυμμένη η ημερομηνία της καταστροφής του κόσμου.

Μετά από πολλή μελέτη, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η Δευτέρα Παρουσία θα γινόταν στο χρονικό διάστημα ανάμεσα στις 21 Μαρτίου του 1843 και τις 21 Μαρτίου του 1844. Όταν εξήγησε τις θεωρίες του στον κόσμο, χιλιάδες ήταν αυτοί που τον πίστεψαν και έγιναν οι ακόλουθοι του, οι λεγόμενοι Μιλλερίτες.

Μαζί κατέληξαν ότι η ακριβής ημερομηνία που θα ερχόταν το Τέλος, θα ήταν η 23 Απριλίου του 1843.

Ο παροξυσμός και ο πανικός που επικράτησε ήταν μεγάλος: δεκάδες οικογένειες πούλησαν ή και χάρισαν όλα τα υπάρχοντα τους, αφού δεν θα τα χρειάζονταν όταν ο Κύριος τους ερχόταν στη Γη.
Όμως, όταν ξημέρωσε η 24 Απριλίου και είδαν ότι κανένας Θεός δεν εμφανίστηκε, οι Μιλλερίτες διασπάστηκαν, και εκείνοι που συνέχισαν να κηρύττουν το τέλος του κόσμου σχημάτισαν την εκκλησία των Αντβεντιστών της Εβδόμης Ημέρας. Το όνομά τους προέρχεται από την πίστη τους ότι η Δευτέρα Έλευση (αγγλ. Advent) του Χριστού θα γίνει γρήγορα..



Η επικίνδυνη ουρά του Κομήτη του Χάλεϊ
1910 μ.Χ.

Το 1881, ένας αστρονόμος μελέτησε τους κομήτες και ανακάλυψε ότι στις ουρές τους υπάρχει ένα θανατηφόρο αέριο, παρόμοιο με το υδροκυάνιο.

Η μελέτη του δημοσιεύτηκε, αλλά κανείς δεν έδωσε μεγάλη σημασία μέχρι που, μερικά χρόνια αργότερα, όλος ο κόσμος συνειδητοποίησε ότι ο κομήτης του Χάλεϊ θα περνούσε τόσο κοντά στη Γη που ενδεχομένως η ουρά του θα την ακουμπούσε!

Δημοσιεύματα στη New York Times αλλά και στις μεγαλύτερες εφημερίδες του πλανήτη, έκαναν μια και μοναδική ερώτηση: «Θα κάνει η Γη βουτιά σε θανατηφόρα τοξικά αέρια;».

Η απάντηση ήταν βέβαια όχι, αφού και λίγο αργότερα, οι μεγαλύτεροι επιστήμονες της εποχής καθησύχασαν τον κόσμο, λέγοντας ότι δεν υπάρχει τίποτα απολύτως να φοβάται κανείς.



Η Πύλη του Παραδείσου
1997 μ.Χ.

Όταν ο … συνήθης ύποπτος κομήτης του Χάλεϊ, έγινε ορατός από τη γη το 1997, άρχισαν οι φήμες ότι ένα αεροσκάφος με εξωγήινους ακολουθούσε τον κομήτη και κατέβηκε στον πλανήτη μας.
Αν και η φημολογία αυτή διαψεύστηκε από τους αστρονόμους αλλά και από όλους όσους παρακολούθησαν με τηλεσκόπιο τον κομήτη, οι θεωρίες αυτές δημοσιεύτηκαν κατά τη διάρκεια ενός talk show του ραδιοφώνου.

Αυτές οι δηλώσεις που έγιναν κατά τη διάρκεια της εκπομπής, έπεισαν μια αίρεση -που πίστευε ακράδαντα στα UFO- ότι ο πλανήτης θα καταστρεφόταν σε λίγο καιρό.

Στις 26 Μαρτίου του 1997, 39 από τα μέλη της λεγόμενης αίρεσης Heaven’s Gate, αυτοκτόνησαν μαζί με τον αρχηγό τους, Μάρσαλ Άπλγουαϊτ.




Ο ταλαντούχος κύριος Νοστράδαμος
Αύγουστος 1990 μ.Χ.

Αν κάποιος διαβάσει τις προφητείες του Νοστράδαμου, είναι σίγουρο ότι θα ανακαλύψει πολλές εσχατολογικές προβλέψεις από τον πιο διάσημο Προφήτη της ανθρωπότητας. Μια πολύ συγκεκριμένη του προφητεία ήταν ότι το τέλος του κόσμου θα ερχόταν το 1732.

Σε μία άλλη ο Μισέλ ντε Νοστρεντάμ, είχε αναφέρει συγκεκριμένα «Το έτος 1999, τον έβδομο μήνα/ Από τον ουρανό θα έρθει ο μεγάλος βασιλιάς του τρόμου».

Φυσικά, κάτι τέτοιο δεν έγινε ποτέ, και αποδείχτηκε ότι μπορεί ο Νοστράδαμος να έχει κάνει μερικές πετυχημένες προβλέψεις, αλλά σε ότι αφορά τον «Αρμαγεδώνα» έπεσε έξω.


Το θανατηφόρο Millenium Bag
1 Ιανουαρίου 2000 μ.Χ.

Καθώς η προηγούμενη χιλιετία έφτανε στο τέλος της διαδρομής της, πολλοί ανησυχούσαν ότι η τεχνολογία θα ήταν αυτή που θα μας κατέστρεφε.

Το πρόβλημα είχε παρουσιαστεί για πρώτη φορά, τη δεκαετία του 1970, όταν οι επιστήμονες ανακάλυψαν πως οι περισσότεροι υπολογιστές δεν θα μπορούσαν να ξεχωρίσουν τη διαφορά ανάμεσα στις χρονολογίες του 1900 και του 2000.

Αν και κανένας δεν ήξερε ποιες επιπτώσεις θα είχε αυτό το πρόβλημα, πολλοί άρχισαν τις θεωρίες του… Χάους, με τα κομπιούτερ να τρελαίνονται και τον πλανήτη να καταστρέφεται με τον ερχομό της νέας χιλιετίας. Οι πωλήσεις των όπλων ανέβηκαν κατακόρυφα και πολλοί ήταν εκείνοι που πέρασαν την Πρωτοχρονιά σε αυτοσχέδια καταφύγια.

Οι εκτιμήσεις για το πόσα χρήματα ξοδεύτηκαν για να φτιαχτεί αυτό το πρόβλημα των υπολογιστών, ξεπερνούν τα 600 δισεκατομμύρια δολάρια! Και τελικά, το μόνο πράγμα που καταστράφηκε αυτήν την Πρωτοχρονιά, ήταν η διάθεσή σου…

Οι πάγοι λιώνουν! SOS!
5 Μαϊου 2000 μ.Χ.

Στην περίπτωση που το τέλος του κόσμου δεν θα ερχόταν από τους υπολογιστές, ο Ρίτσαρντ Νουν είχε μια εναλλακτική, την οποία ανέλυσε στο βιβλίο του «5/5/2000 Ice: the Ultimate Disaster.»
Σύμφωνα με τα λεγόμενα του, οι πάγοι της Ανταρκτικής στις 5 Μαϊου του 2000, θα είχαν μόνο τρία μίλια πάχος και σαν να μην έφτανε αυτό, την ίδια μέρα οι πλανήτες θα έρχονταν σε ευθεία γραμμή!
Τέλειο σενάριο για το τέλος του κόσμου -ή τουλάχιστον για να πουλήσεις πολλά αντίτυπα…
Για αυτό, αν το τέλος του κόσμου δεν έρθει στις 23 Δεκεμβρίου του 2012*, μην ανησυχείτε!

Υπάρχουν κι άλλες πιθανές ημερομηνίες θανάτου των Πάντων…

- 2018 μ.Χ.
Το τέλος του κόσμου όπως διαδίδεται από τον Ορθόδοξο μοναχό, π. Μάξιμο!

- 2060 μ.Χ.
Ο πατέρας της φυσικής, Νεύτωνας, λίγο πριν πεθάνει είχε γράψει στο πίσω μέρος ενός φακέλου ότι το τέλος του κόσμου θα ερχόταν στο έτος 2060.

- 2068 μ.Χ.
Ο αστεροειδής Απόφις θα χτυπήσει τη γη.

* 21 Δεκεμβρίου 2012
 To τέλος του ημερολογίου των Μάγιας, πλημμύρες, τσουνάμι, ηφαιστειακές εκρήξεις, κλιματικές αλλαγές, εξωγήινοι, αντιστροφή πόλων, σεισμοί, θανατηφόρες ακτινοβολίες, πόλεμοι, ευθυγράμμιση πλανητών και ένας πλανήτης θα συγκρουστεί με τη Γη. Πόσα κακά μπορούν να μας βρουν σε μία μόνο ημέρα;

24wro.blogspot.com

Δευτέρα 25 Απριλίου 2011

Οι ρίζες μας, η ελπίδα μας




Οι ρίζες μας, η ελπίδα μας



 Όπως και στην περίπτωση του απαράδεκτου και ορθώς αποσυρθέντος βιβλίου Ιστορίας της Στ΄ Δημοτικού έτσι και τώρα η Ακαδημία Αθηνών τιμά το όνομά της και παρεμβαίνει κατά των διαστρεβλωτών της ελληνικής ιστορίας. Εκ μέρους και άλλων Ακαδημαϊκών ο Ομότιμος Καθηγητής Κωνσταντίνος Σβολόπουλος υπογράφει σύντομη, αλλά περιεκτική ανακοίνωση, η οποία αναφέρεται σε πρόσφατες τηλεοπτικές εκπομπές και σε άλλα σχετικά δημοσιεύματα για το 1821. Η ανακοίνωση των Ακαδημαϊκών υπογραμμίζει ότι οι κυριώτεροι παράγοντες, οι οποίοι συνετέλεσαν στη διατήρηση της εθνικής ταυτότητας των Ελλήνων ήταν η γλώσσα, οι μνήμες από το ιστορικό παρελθόν και η Ορθόδοξη Πίστη.

 Η ανακοίνωση στηλιτεύει ιδιαιτέρως την απόπειρα των « μεταμοντέρνων»  ιστορικών να ταυτίσουν τη γέννηση του κράτους με τη γέννηση του έθνους και τονίζει ότι « Ο Ελληνισμός επιβίωσε επί χιλιετίες. Το ελληνικό έθνος στη νεώτερη διαδρομή του μορφοποιήθηκε κατά τις αρχές του 13ου αιώνα. Η ταύτιση της αφετηρίας του με τη δημιουργία της νεώτερης Ελλάδας ως κράτους, αντιφάσκει με την επιστημονική αλήθεια». Αυτά μεταξύ άλλων λέγουν οι Ακαδημαϊκοί και τους είμαστε ευγνώμονες διότι βάζουν τα πράγματα στη θέση τους απέναντι στην αγχώδη προσπάθεια κάποιων δήθεν ιστορικών, οι οποίοι αρνούνται τη διαχρονική συνέχεια του Ελληνισμού και τον ρόλο της Ορθόδοξης Εκκλησίας στην εξασφάλιση αυτής της συνέχειας.

 Μεγάλη Εβδομάδα είναι αυτή που διανύουμε και η πορεία του Κυρίου από την Σταύρωση προς την Ανάσταση μάς θυμίζει την πορεία του Ελληνισμού. Είναι και αυτή Σταυροαναστάσιμη: Από θριάμβους σε ήττες, από τραγωδίες σε επιτυχίες. Σήμερα ο λαός μας περνά μία παρατεταμένη περίοδο παθών λόγω του μνημονίου. Πίσω όμως από τα οικονομικά προβλήματα σοβεί μία βαθύτατη ηθική και πνευματική κρίση. Σε άλλες αντίστοιχες περιπτώσεις χρεωκοπιών και εθνικών τραγωδιών κατορθώσαμε επιβιώσαμε βασισμένοι στις ρίζες μας και στις παραδοσιακές αξίες μας. Αυτές που υπενθυμίζει η ανακοίνωση της Ακαδημίας. Όπως και επί Τουρκοκρατίας επιβιώσαμε με την ελληνική γλώσσα, την αίσθηση ιστορικής συνέχειας του Έθνους και με την Ορθόδοξη Πίστη, έτσι και σε άλλες περιόδους οικονομικού και εθνικού προβληματισμού αυτές οι ρίζες μάς κράτησαν όρθιους. Το 1893 ο Χαρίλαος Τρικούπης ανεφώνησε το περίφημο: Δυστυχώς επτωχεύσαμεν! Και το 1898 μετά τον εν μέρει ατυχή πόλεμο του 1897- γράφω εν μέρει διότι ναι μεν οι Τούρκοι μας νίκησαν στη Θεσσαλία, αλλά επιτύχαμε τη διπλωματική αναγνώριση της Αυτονομίας της Κρήτης- επιβλήθηκε στη χώρα μας ο Διεθνής Οικονομικός Έλεγχος, η τρόϊκα της εποχής εκείνης. Ο ΔΟΕ ήλεγχε τα κρατικά μονοπώλια της Ελλάδος και έπαιρνε από την πηγή τα ποσά που ζητούσαν οι ξένες χώρες, οι οποίες μάς είχαν δανείσει. Παρ’ όλα αυτά η πτωχευμένη και εν μέρει ηττημένη Ελλάς ορθοπόδησε και μετά από λίγα χρόνια επέτυχε τους θριάμβους του 1912- 13. Ελευθέρωσε τη Μακεδονία, την Ήπειρο, τα νησιά του Αιγαίου, την Κρήτη και έθεσε τις βάσεις  για την απελευθέρωση της Θράκης.

 Ποιές ηθικές δυνάμεις οδήγησαν τους προγόνους μας από την οικονομική κατάρρευση στην ανόρθωση του ηθικού και στην εθνική αναγέννηση; Πολλοί θα αναφέρουν την έλευση του Ελ. Βενιζέλου από την Κρήτη στην Ελλάδα, όμως τα πρόσωπα από μόνα τους δεν μπορούν να επιτύχουν πολλά αν δεν υπάρχει το κατάλληλο πνευματικό υπόβαθρο. Οι αξίες που διέσωσαν τον Ελληνισμό και τον γλύτωσαν από την εθνική κατάθλιψη ήταν και τότε όπως και μετά το 1453 οι ίδιες. Οι ελληνορθόδοξες ρίζες μας και η πεποίθηση ότι είμαστε η συνέχεια του διαχρονικά ζωντανού και θαυμαστού Έθνους των Ελλήνων. Έχουμε, λοιπόν, υποχρέωση  να σηκώνουμε ψηλά το κεφάλι με υπερηφάνεια, διότι το χρωστούμε όπως θα έλεγε ο Κωστής Παλαμάς « σε όσους ήλθαν, πέρασαν, θαρθούνε, θα περάσουν, κριτές θα μάς δικάσουν οι αγέννητοι, οι νεκροί» ! Ο ίδιος ο μεγάλος ποιητής μας έθρεψε πνευματικά τη γενιά των Βαλκανικών Πολέμων με την ποιητική αναβάπτιση στα νάματα της Ελληνικής διαχρονίας, της συνέχειας του Ελληνισμού. Στο επικό ποίημά του «Η Φλογέρα του Βασιλιά»   αναφέρεται στα κατορθώματα του Βυζαντινού Αυτοκράτορα Βασιλείου Β΄ του Μακεδόνος και ταυτόχρονα εξυμνεί την Ελληνική Διάρκεια από την Αρχαιότητα μέχρι σήμερα μέσω του Βυζαντίου. Την ίδια περίοδο η Πηνελόπη Δέλτα έγραφε βιβλία για παιδιά  - και για μεγάλους- φέρνοντας στην επιφάνεια το Βυζάντιο, απαραίτητο κρίκο στη συνειδητοποίηση της ελληνικής συνέχειας. Είχε φυσικά προηγηθεί η εξαιρετική επιστημονική εργασία του  Παπαρρηγόπουλου και του Ζαμπέλιου, οι οποίοι κονιορτοποίησαν τα επιχειρήματα του Φαλμεράγιερ και των αμφισβητιών της εθνικής μας ταυτότητας.

 Στη συνέχεια του Ελληνισμού, στην ιστορική μας μνήμη, στην αξιοποίηση του γλωσσικού μας πλούτου και στην Ορθόδοξη παράδοσή μας θα βρουν και σήμερα τα ελληνόπουλα την ελπίδα και την αισιοδοξία για το μέλλον. Αν τους τρέφουμε μόνο με στατιστικές για τα οικονομικά μας μεγέθη ή με τα ανελλήνιστα βιβλία της Γλώσσας του Δημοτικού είναι βέβαιο ότι θα επιταχύνουμε την εθνική κατάθλιψη. Οφείλουμε στα παιδιά μας, αλλά και στους εαυτούς μας, να δώσουμε μία αχτίδα ελπίδας και να ξεφύγουμε από τη μιζέρια. Ας ξαναβρούμε τις ρίζες μας και ας τις μετατρέψουμε σε εφαλτήριο για ένα καλύτερο μέλλον.

 Η Ορθόδοξη Εκκλησία μας διδάσκει ότι μετά τη Σταύρωση ακολουθεί πάντα η Ανάσταση.  Καλή Ανάσταση συνέλληνες!

Κωνσταντίνος Χολέβας
Πολιτικός Επιστήμων
17.4.2011

Πρώτη δημοσίευση στην εφημερίδα" ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ", 19.4.2011. 


Πηγή:
http://www.antibaro.gr/node/2955

Κυριακή 24 Απριλίου 2011

ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ κ. Δήμαρχε της Αθήνας ;;;;;;

Μού ήλθε σήμερα στο ηλεκτρονικό μου ταχυδρομείο και δεν το πίστευα. Φαίνεται όμως να είναι αλήθεια οπότε ο κ. Δήμαρχος μας οφείλει μια εξήγηση ή μια διάψευση!!!!


ΜΕΓΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΚΑΙ ΚΑΜΙΝΗΣ








Στο Σύνταγμα της Ελλάδος, στο πρώτο μέρος, τμήμα Β, άρθρο 3, αναφέρεται επακριβώς για τις σχέσεις της πολιτείας και της Εκκλησίας:

“Επικρατούσα θρησκεία στην Ελλάδα είναι η θρησκεία της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας του Xριστού. H Ορθόδοξη Εκκλησία της Ελλάδας, που γνωρίζει κεφαλή της τον Kύριο ημών Iησού Xριστό, υπάρχει αναπόσπαστα ενωμένη δογματικά με τη Mεγάλη Eκκλησία της Κωνσταντινούπολης και με κάθε άλλη ομόδοξη Eκκλησία του Xριστού  τηρεί απαρασάλευτα, όπως εκείνες, τους ιερούς αποστολικούς και συνοδικούς κανόνες και τις ιερές παραδόσεις. Είναι αυτοκέφαλη, διοικείται από την Ιερά Σύνοδο των εν ενεργεία Αρχιερέων και από τη Διαρκή Ιερά Σύνοδο που προέρχεται από αυτή και συγκροτείται όπως ορίζει ο Καταστατικός Xάρτης της Εκκλησίας, με τήρηση των διατάξεων του Πατριαρχικού Τόμου της κθ΄ (29) Ιουνίου 1850 και της Συνοδικής Πράξης της 4ης Σεπτεμβρίου 1928”.
Τις ημέρες αυτές, όπως κάθε χρόνο, ο Ελληνικός λαός βιώνει όλη την Μεγάλη Εβδομάδα, το Θείο δράμα της Σταυρώσεως του Ιησού και προσμένει την νύχτα του Μεγάλου Σαββάτου όπου θα συντελεσθεί η Ανάσταση Του εκ νεκρών, σηματοδοτώντας την ελπίδα και την προσμονή για καλύτερες ημέρες.

Όλοι οι Χριστιανικοί Ναοί κατακλύζονται από πλήθος κόσμου που καρτερικά και ευλαβικά περιμένουν να προσκυνήσουν τον Σταυρό του Κυρίου και τον Επιτάφιο Του, που κατά την περιφορά του την Μεγάλη Παρασκευή τον ακολουθούν χιλιάδες πιστοί ανεξαρτήτως καιρικών συνθηκών.
Το πρωί του Μεγάλου Σαββάτου, στην πρώτη Ανάσταση, σε όλους τους Ναούς, από νωρίς το πρωί και ακόμη μετά το τέλος της Θείας Λειτουργίας συρρέουν πλήθη Ελλήνων προκειμένου να Μεταλάβουν του Σώματος και Αίματος Χριστού.

Το βράδυ του Μεγάλου Σαββάτου όλοι οι Χριστιανοί φοράνε «τα καλά τους», τα παιδιά παίρνουν τις λαμπάδες τους, δώρο από τους νονούς τους και προσέρχονται στις Εκκλησίες για να γιορτάσουν την μεγαλύτερη γιορτή της Χριστιανοσύνης, την Ανάσταση του Κυρίου Χριστού.

Στο «ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ» όλα τα μέλη της οικογένειας αλληλοασπάζονται και ανταλλάσουν ευχές:
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ – ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ

Ο Χριστιανισμός είναι η πιο Ελεύθερη θρησκεία που δεν εξαναγκάζει, αντίθετα με άλλες θρησκείες, κανένα να την ασπασθεί με το ζόρι. Άλλωστε οίδιος, ο Ιησούς Χριστός, είπε:

«όστις θέλει οπίσω μου ελθείν».

Είναι λοιπόν αναφαίρετο δικαίωμα του καθενός να ασπάζεται την όποια θρησκεία ή να δηλώνει πως είναι άθεος.

Αυτό το δικαίωμα το έχει ΜΟΝΟ για το άτομό του.

Δεν έχει όμως το δικαίωμα να επιβάλλει στους άλλους την δική του επιθυμία, που είναι απ΄όλους σεβαστή, όταν μάλιστα είναι αυτός εκλεγμένος άρχοντας μιας πόλεως και μάλιστα της Πρωτεύουσας αυτής της χώρας.

Με πιο δικαίωμα λοιπόν κε Καμίνη, Δήμαρχε των Αθηνών, απαγορεύσατε από τον ραδιοφωνικό σταθμό «Αθήνα 9,84» να φθάσει στους κατοίκους της πόλεως το Θείο δράμα και το μήνυμα της Αναστάσεως;

Με πιο δικαίωμα προτρέψατε-απαγορεύσατε από τους δημοσιογράφους του εν λόγω ραδιοφωνικού σταθμού να ανταλλάσουν ευχές με τους ακροατές, όπως το «Καλή Ανάσταση»;

Με πιο ηθικό δικαίωμα εκδώσατε εορταστικές κάρτες που αντί να έχουν θέμα των ημερών με το έμβλημα της Χριστιανοσύνης, τον Τίμιο Σταυρό εσείς επιλέξατε ένα άσχετο θέμα που εξέχουσα θέση έχει η ημισέληνος.

Είναι το λιγότερο προκλητική αυτή η γενικότερη στάση σας, κε Δήμαρχε των Αθηνών.

Ο λαός της Αθήνας σας ψήφισε για να βάλλετε τάξη στην Πρωτεύουσα που έχει καταληφθεί από τους λαθρομετανάστες και δεν μπορεί να κυκλοφορήσει κανείς ελεύθερα και με ασφάλεια στο Κέντρο της μετά την δύση του ηλίου.

Σας ψήφισε για να καταπολεμήσετε την χρήση ηρωίνης που κάνουν δεκάδες νέοι και νέες, μέρα μεσημέρι στην Πλατεία Ομονοίας και στους πέριξ αυτής δρόμους.

Σας ψήφισε για να μπορέσετε να τιθασεύσετε το φαινόμενο των αλληλοσκοτωμών αλλόθρησκων γύρω από το Δημαρχείο της πόλεως.

Σας ψήφισε για να πατάξετε το παραεμπόριο της πόλεως που μαραζώνει και οδηγεί σε λουκέτο τα καταστήματα εντίμων Ελλήνων πολιτών που πληρώνουν κανονικά τους φόρους τους στο Ελληνικό δημόσιο και δίνουν την δυνατότητα να ζουν μαζί με αυτούς και κάποιες ακόμη οικογένειες εργαζομένων στα καταστήματά τους.

Σας ψήφισε για να βάλλετε τάξη στην αποκομιδή των τόνων σκουπιδιών που προκλητικά αφήνετε σκόπιμα κατά καιρούς να πνίγουν με την δυσοσμία τους την πόλη.

Δεν σας ψήφισε κε Καμίνη, για να ανατρέψετε, εκμεταλλευόμενος την θέση του Δημάρχου της πόλεως, την κρατούσα θρησκεία της χώρας επειδή εσείς δεν πιστεύετε σ΄αυτή.

Η προκλητική σας συμπεριφορά και δραστηριότητα, ξεπέρασε τα εσκαμμένα.

Περιορισθείτε στα δικαιώματά σας και στις υποχρεώσεις σας !!!

Σεβασθείτε, έστω και τον ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΟΡΚΟ που δώσατε με την ανάληψη των καθηκόντων σας ως Δήμαρχος των Αθηναίων !!!

Και στα καθήκοντά σας δεν είναι βεβαίως, ο διωγμός του Χριστιανισμού !!! 

Παναγιώτης Αποστόλου
Οικονομολόγος  - egerssi@otenet.gr

Πηγή:


http://gdailynews.wordpress.com/2011/04/24/μεγαλη-εβδομαδα-και-καμινησ/#more-13940

Σάββατο 23 Απριλίου 2011

Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ: ΕΙΝΑΙ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΓΕΓΟΝΟΣ;






Πόσο ζωτικής σημασίας είναι η ανάσταση του Ιησού Χριστού για τον Χριστιανισμό και για όλη την ανθρωπότητα;  

Για τον Απόστολο Παύλο η ανάσταση του Ιησού αποτελούσε το κεντρικό σημείο της διδασκαλίας προς την πρώτη Εκκλησίας προσέξτε τι έγραψε στους Χριστιανούς της Κορίνθου (Α' Κορ. 15:14) : "Αν ο Χριστός δεν αναστήθηκε, τότε το κήρυγμά μας είναι μάταιο και η πίστη σας μάταιη". Αυτά είναι σκληρά λόγια, που όμως δείχνουν πόσο θεμελιώδης είναι η πίστη στην ανάσταση. Ωστόσο, σήμερα μερικοί "λόγιοι" και άλλοι "φωτισμένοι" διανοούμενοι προκαλούν την αξιοπιστία της ανάστασης του Χριστού. Ζούμε, πράγματι, σε έναν αιώνα σκεπτικισμού και αμφισβήτησης. Για πολλούς είναι πολύ δύσκολο να δεχτούν την εγκυρότητα της Βίβλου. Δεν περιέχει η Βίβλος ιστορίες για δημιουργία από τον Θεό, παγκόσμιο κατακλυσμό, χωρισμό της Ερυθράς θάλασσας, εμφανίσεις αγγέλων, θεραπείες, θαυματουργικές απαντήσεις σε προσευχές, την ανάσταση του Ιησού και άλλα υπερβατικά γεγονότα; Ακόμα και πολλοί που ομολογούν ότι είναι Χριστιανοί έχουν κάποιες αμφιβολίες. Φυσικά, οι απόστολοι προέβλεψαν αυτήν την δυσπιστία προς τις Άγιες Γραφές, η οποία θα παρουσιαζόταν στις τάξεις των διανοούμενων (για παράδειγμα βλ. Β΄ Τιμοθ. 3:7, Β΄ Πετρ 3:3-7). Παρά τον ορθολογισμό της σημερινής εποχής πολλοί μορφωμένοι, αμερόληπτοι ερευνητές έχουν δεχτεί την ανάσταση του Ιησού ως ιστορικό γεγονός εξαιτίας των άφθονων ιστορικών μαρτυριών και της γραπτής κατάθεσης αυτοπτών μαρτύρων.


Πολλά Τεκμήρια

Η παραπάνω φράση χρησιμοποιείται για άλλα θέματα, όπως η απόδειξη της δημιουργίας για ύπαρξη Δημιουργού αλλά αυτή η φράση μέσα στο ανάλογο πλαίσιο συνδέεται άμεσα με την ανάσταση του Χριστού. Στις Πράξεις (1:3) μαθαίνουμε για τον Ιησού ότι: "στους οποίους (αποστόλους) και παρουσίασε τον εαυτό του ζωντανό μετά το πάθος του με πολλά τεκμήρια (αδιάψευστες αποδείξεις), ενώ φαινόταν για σαράντα ημέρες σ' αυτούς και έλεγε τα σχετικά για τη βασιλεία του Θεού". Οι απόστολοι υπήρξαν αυτόπτες μάρτυρες όχι μόνο της ζωής και του θανάτου του Ιησού Χριστού, αλλά και της ανάστασής του. Αλλά δεν ήταν οι μοναδικοί αυτόπτες μάρτυρες. Ο Παύλος έγραψε για περίπου 500 άλλους που είδαν τον αναστημένο Ιησού τις σαράντα μέρες πριν αναληφθεί στον ουρανό (Α' Κορινθ. 15:3-8). Σήμερα, όπως και στους βιβλικούς χρόνους, ένα ζήτημα ρυθμίζεται όταν υπάρχουν δύο ή τρεις μάρτυρες (Ματθ. 18:16). Αλλά εδώ, για το ζήτημα της ανάστασης του Χριστού, ο Λόγος του Θεού μας λέει ότι υπήρξαν περισσότεροι από 500 αυτόπτες μάρτυρες! Γιατί τόσοι πολλοί; Τί είναι αυτό που καθιστά την ανάσταση τόσο ζωτικής σημασίας θέμα; Απλά αυτό: αν δεν μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι ο Ιησούς, ο Υιός του Θεού, αναστήθηκε από τους νεκρούς, πώς μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι κι εμείς προσωπικά θα αναστηθούμε, θα έρθουμε από το θάνατο πάλι στη ζωή; (Α΄ Κορινθ. 15:12). Η ανάσταση των νεκρών είναι τόσο ζωτική και κεντρική για τη χριστιανική πίστη όσο και για όλη την ανθρωπότητα, καθώς συνδέεται άμεσα με την μελλοντική βασιλεία του Θεού πάνω στη γη - με έναν ζωντανό Μεσσία Ιησού, Βασιλέα βασιλέων και Κύριο κυρίων. Πώς λοιπόν μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι ο Χριστός αναστήθηκε από τους νεκρούς; Μπορεί να είναι η πίστη μας αβάσιμη ή υπάρχουν γεγονότα που υποστηρίζουν ότι συνέβη η ανάσταση; Η ανάσταση είναι μέρος των θεμελίων του Χριστιανισμού και μπορεί πράγματι να αποδειχτεί. Αλλά πρώτα ας εξετάσουμε τι λένε οι κριτικοί και ορθολογιστές.

Είναι η Ανάσταση ένας Μύθος;
Υπάρχουν συνήθως τρεις βασικές ιδέες που οι κριτικοί εισηγούνται πως θα μπορούσαν να διαψεύσουν την ανάσταση του Ιησού. Αρχικά μπορούμε να παρατηρήσουμε ότι το ίδιο το γεγονός ότι οι άνθρωποι παρουσιάζουν κάποιες υποθέσεις για να αρνηθούν την ανάσταση δείχνει ότι υπάρχει κάτι το ουσιαστικό στο θέμα της ανάστασης.
Η πρώτη ιδέα είναι η θεωρία της λιποθυμίας, που λέει ότι ο Ιησούς πλαστογράφησε το θάνατό του. Αν πραγματικά δεν πέθανε πάνω στο σταυρό, αλλά θάφτηκε ζωντανός, τότε ουσιαστικά δεν αναστήθηκε από τους νεκρούς, αλλά απλά βγήκε απ' τον τάφο του. Η θεωρία όμως αυτή είναι τελείως απίθανη αν λάβει κανείς υπόψη του πως ο Ιησούς είχε υποστεί τόσα βασανιστήρια (μαστιγώσεις, χτυπήματα, ακάνθινο στεφάνι) ώστε δεν μπορούσε ούτε καν να μεταφέρει το σταυρό του (το ξύλινο οριζόντιο δοκάρι)z είχε μείνει επί ώρες καρφωμένος στα χέρια και στα πόδια και σίγουρα είχε χάσει πολύ αίμα. Το βάρος του σώματος που κρεμόταν από το σταυρό άνοιγε τις πληγές των χεριών και οι βασανιστικοί πόνοι τελικά προκαλούσαν ανακοπή καρδιάς αυτού που ήταν σταυρωμένος. Είναι γνωστό από ιστορικές μαρτυρίες και από αρχαιολογικές ανασκαφές πως ο τρόπος της Ρωμαϊκής σταύρωσης επέφερε τον θάνατο μέσα σε λίγες ώρες: αν κάποιος σταυρωνόταν το πρωί, όπως έγινε με τον Ιησού, το πολύ μέχρι το απόγευμα είχε εκπνεύσει. Τελικά, αυτό το τόσο εξαντλημένο και βασανισμένο σώμα δέχτηκε το λόγχισμα στα πλευρά, απ' το οποίο πιστοποίησαν οι Ρωμαίοι ότι είχε πεθάνει. Μήπως ο Ιησούς είχε σκηνοθετήσει ακόμα κι αυτό το λόγχισμα από τον Ρωμαίο στρατιώτη για να δώσει μεγαλύτερη δραματικότητα στην ηθοποιία του; Όχι βέβαια, κανείς δεν θα μπορούσε να κάνει κάτι τέτοιο. Η πιστοποίηση του Ρωμαίου στρατιώτη έγινε και για τον παριστάμενο κόσμο, που δεν ήθελε να παραδεχτεί ότι ο Ιησούς ήταν νεκρός (Ιωαν. 19:34). Αυτή η λεπτομέρεια για το θάνατό του επιβεβαιώνεται ως αληθινή μαρτυρία (εδ. 35).

Μία άλλη ιδέα που προτείνεται είναι η θεωρία της κλοπής. "Πέθανε", ισχυρίζονται οι ορθολογιστές, "αλλά δεν αναστήθηκε. Το σώμα του κλάπηκε είτε από τους μαθητές του, για να προωθήσουν την πίστη τους, είτε από τυμβωρύχους που το έκλεψαν για κάποιο άγνωστο λόγο". Στην πραγματικότητα, αυτή είναι η αρχαιότερη θεωρία από όλες όσες αρνούνται την ανάσταση, και δημιουργήθηκε από εκείνους που τον είχαν οδηγήσει στον θάνατο (Ματθ. 28:11-15). Γι' αυτό ακριβώς το ενδεχόμενο είχαν τοποθετηθεί ρωμαϊκή φρουρά γύρω από τον τάφο του, τον οποίον είχαν σφραγίσει με πολύ μεγάλο λίθο (Ματθ. 27:62-66, Μαρκ 16:4). Ο τάφος ήταν μία σπηλιά, μεγέθους δωματίου, λαξευμένη στο βράχο, και η είσοδός του, μεγέθους πόρτας, έκλεινε με έναν μεγάλο ογκόλιθο. Ακόμα κι αν είχαν αποκοιμηθεί οι στρατιώτες της φρουράς, από το θόρυβο που θα έκαναν οι τυμβωρύχοι, στην προσπάθειά τους να αποκυλίσουν τον ογκόλιθο, θα είχαν ξυπνήσει. Η περίπτωση εξάλλου της δωροδοκίας τους από τους μαθητές πρέπει να αποκλειστεί, γιατί η πειθαρχία του ρωμαϊκού στρατού πρόβλεπε πολύ αυστηρές τιμωρίες για τέτοια παράβαση καθήκοντος. Μα κι αν ακόμα αυτό μπορούσε να είχε συμβεί, είναι λογικό να αρχίσουν οι μαθητές του Χριστού να κηρύττουν ένα ψέμα, ότι Αυτός αναστήθηκε - να γίνουν ψευδομάρτυρες του Θεού (Α΄ Κορινθ. 15:15); Τί συμφέρον είχαν για το οποίο θα αμάρταναν τόσο βαριά και όχι μόνον: το κήρυγμα για την ανάσταση έφερε διωγμό, φυλάκιση και μάλιστα κινδύνευε και η ίδια η ζωής τους (Πραξ. κεφ. 3 - 7). Κανείς ποτέ δεν διακινδύνευσε για κάτι που ήξερε ότι ήταν ψέμα, για κάτι που ήξερε ότι δεν υπήρχε.

Και έτσι καταλήγουμε στη μόνη λογική υπόθεση πιθανότητα, την τρίτη θεωρία που προτείνεται από τους ορθολογιστές: τη θεωρία των παραισθήσεων, δηλ. ότι οι μαθητές του Χριστού έπεσαν θύματα κάποιας εμπειρίας ψευδαίσθησης, και μάλιστα μαζικής, αφού οι περισσότερες εμφανίσεις του αναστημένου Ιησού γίνονταν μπροστά σε πολλούς. "Ίσως" διατείνονται οι υποστηρικτές αυτής της θεωρίας, "η υπερβολική τους πίστη και ελπίδα, μαζί με την υπερένταση των ημερών, τους κατέκλυσε σε τέτοιο βαθμό ώστε να βλέπουν οράματα". Αλλά εδώ δεν έχουμε να κάνουμε μόνο με τους ένδεκα μαθητές, αλλά με πολλούς - πάνω από 500 - σε πολλά διαφορετικά σημεία, και σε πολλές διαφορετικές ώρες και μέρες - επί σαράντα μέρες. Και μάλιστα δεν ήταν απλά οράματα: συζητούσαν μαζί με τον αναστημένο Ιησού, έτρωγαν μαζί του, κάθονταν στο τραπέζι ή περπατούσαν, βρίσκονταν σε σπίτια, σε δρόμους, στη λίμνη. Ένα πολύ χαρακτηριστικό περιστατικό περιγράφεται στο Ιωαν. κεφ. 11, όπου ο αναστημένος Ιησούς είχε ετοιμάσει πρόγευμα στους μαθητές του που γύριζαν από το ψάρεμα. Μία τόσο ζωντανή, συνεχής, και επαναλαμβανόμενη παραίσθηση που εκδηλώνεται σε τελείως φυσιολογικές συνθήκες - ενώ κάθονταν και μιλούσαν, ενώ περπατούσαν, ενώ ψάρευαν - δεν μπορεί παρά να είναι αίσθηση: δηλ. η ίδια η φυσική αίσθηση της πραγματικότητας, η αίσθηση που έχουμε για τον κόσμο που μας περιβάλλει και τους ανθρώπους με τους οποίους επικοινωνούμε. Ψευδαισθήσεις ή παραισθήσεις μπορεί να συμβούν σε ανθρώπους προσευχόμενους, σε ανθρώπους θρησκειών που κάνουν πνευματικές ασκήσεις ή θρησκευτικές τελετές. Οι μαθητές σε όλες τις συναντήσεις που είχαν με τον αναστημένο Ιησού δεν έκαναν τίποτα το πνευματικό, δεν βρίσκονταν δηλ. σε καμία κατάσταση πνευματικής έκστασης ή έξαρσης ή αυτοσυγκέντρωσης κλπ. Ο αναστημένος Ιησούς έκανε παρέα με τους μαθητές του όπως και πριν, τους δίδασκε όπως και πριν, έτρωγε μαζί τους όπως και πριν το θάνατό του κι' όλα αυτά επί σαράντα ολόκληρες μέρες, μέχρι την ανάληψή του, η οποία κι αυτή έγινε σε φυσικό τόπο και χρόνο (αφού περπάτησαν μαζί στο Όρος των Ελαιών) - Πράξεις 1:1-11. Ήταν ένας άνθρωπος τόσο ζωντανός όσο και πριν το θάνατό του - και ακόμα πιο πολύ, ζωντανός στην αιωνιότητα ! Έτσι λοιπόν, ενώ εμπειρίες με αγγέλους, πνεύματα κλπ συναντάμε σε διάφορες άλλες περιγραφές της Αγίας Γραφής καθώς και στον μετέπειτα Χριστιανισμό (ή και σε άλλες θρησκείες), η συνεχής εμπειρία των εκατοντάδων μαθητών επί σαράντα ημέρες με τον αναστημένο Υιό του Ανθρώπου ξεπερνάει κάθε προηγούμενο ή επόμενο στο χώρο της θρησκείας, και δεν μπορεί παρά να καταταχθεί στο χώρο της φυσικής εμπειρίας, των φυσικών αισθήσεων: είναι ένα φυσικό γεγονός! Πολλοί διανοούμενοι ορθολογιστές προσπαθούν να επινοήσουν τις πιο απίθανες υποθέσεις και να κάνουν τους πιο παρατραβηγμένους συλλογισμούς για να αρνηθούν την ανάσταση, αλλά πόσο πιο λογικό και φυσικό είναι να δεχτούμε την πραγματικότητα της ανάσταση του Ιησού Χριστού! Ας θυμηθούμε πως όπως προφητεύεται στο Β' Τιμοθ. 4:3-4 οι άνθρωποι των τελευταίων καιρών θα είναι άπιστοι, αρνητές της αλήθειας και θα εκτραπούν σε θεολογικούς μύθους. Αυτές οι τρεις θεωρίες και όλες οι παρόμοιες που προσπαθούν να αντικρούσουν το γεγονός της ανάστασης του Ιησού δεν είναι παρά υποθέσεις και φαντασίες, στερούμενες από γεγονότα και αυτόπτες μάρτυρες - όπως αντίθετα συμβαίνει με την ανάσταση του Χριστού - και άρα είναι αναξιόπιστες.


Στερείται η Βίβλος Αξιοπιστίας;
Μερικοί όμως αρνούνται ή αμφισβητούν την αξιοπιστία των περιγραφών της ανάστασης για δύο λόγους: πρώτον, ισχυρίζονται ότι δεν αρκεί η μαρτυρία ενός μόνον για την ανάσταση, αφού η Αγία Γραφή είναι ένα βιβλίο και πέρα από αυτήν δεν υπάρχουν άλλα κείμενα που να την υποστηρίζουν, και δεύτερον γιατί δεν δέχονται και τις άλλες υπερφυσικές θαυματουργικές ενέργειες του Θεού που είναι καταγραμμένες στη Βίβλο. Η ιδέα ότι μόνο μία μαρτυρία είναι αναξιόπιστη, βασίζεται πάνω στη λανθασμένη αντίληψη πως η Αγία Γραφή είναι ένα βιβλίο, και όχι μία συλλογή από πολλά. Αρχικά η Καινή Διαθήκη - η οποία περιέχει τις περιγραφές της ανάστασης - αποτελούνταν από 27 ξεχωριστά βιβλία και επιστολές. Γράφτηκε από τουλάχιστον εννέα διαφορετικούς συγγραφείς σε διάστημα περισσότερο από εξήντα χρόνια, και πέρασαν αιώνες μέχρις ότου αυτά τα ανεξάρτητα μεταξύ τους βιβλία συγκεντρωθούν σε ένα τόμο. Αυτή η συλλογή των βιβλίων των αποστόλων έγινε εξαιτίας της κοινής αποδοχής που υπήρχε στους πρώτους αιώνες για τη θεοπνευστία τους, αλλά τις πρώτες δεκαετίες του Χριστιανισμού πολλά από αυτά ήταν άγνωστα, είτε γιατί ακόμα δεν είχαν γραφτεί είτε γιατί η αναπαραγωγή και διάδοσή τους εκείνη την εποχή ήταν πολύ δύσκολη και δαπανηρή. Έτσι η Καινή Διαθήκη δεν πρόκειται ουσιαστικά για έναν μάρτυρα, αλλά για πολλούς διαφορετικούς μεταξύ τους, και άρα δεν είναι αναξιόπιστη θεωρούμενη ως πολλές διαφορετικές πηγές και όχι ως μία : οι συγγραφείς των Ευαγγελίων, των Πράξεων και των Επιστολών, αν και περιγράφουν το ίδιο γεγονός της ανάστασης, το δίνουν από διαφορετικές οπτικές, αναφέροντας ο καθένας τους κάποια ιδιαίτερα περιστατικά και τονίζοντας κάποιες λεπτομέρειες που δεν βρίσκουμε στους υπόλοιπους. Η δεύτερη αντίρρηση που προβάλλεται σχετικά με την αξιοπιστία της Βίβλου, όπως αναφέραμε, είναι ότι δεν συμβαίνουν τέτοια υπερφυσικά φαινόμενα και θαύματα όπως αυτά που αναφέρονται στην Αγία Γραφή, άρα ούτε και η ανάσταση ενός ανθρώπου από τους νεκρούς είναι δυνατή. Το ότι όμως συμβαίνουν υπερφυσικά φαινόμενα μαρτυρείται όχι μόνον από την Αγία Γραφή αλλά και από πολλά άλλα βιβλία, όχι μόνον της αρχαιότητας, αλλά και σημερινά. Στην πραγματικότητα η ύπαρξη όλων των θρησκειών βασίζεται σε υπερφυσικές αποκαλύψεις, εμφανίσεις ουράνιων πνευματικών όντων, θαυματουργικές ενέργειες κλπ. Ιδιαίτερα όμως για τα θαύματα που περιγράφονται στη Βίβλο και αποδεικνύουν την Θεϊκή της προέλευση, έχουμε να πούμε το εξής: όμοιά τους σε ποσότητα και ποιότητα δεν συναντάμε σε άλλες θρησκείες. "Αν είναι έτσι", οι ορθολογιστές διατείνονται, "γιατί δεν συμβαίνουν όμοια θαύματα στον Χριστιανισμό εδώ και είκοσι αιώνες"; Αυτή ακριβώς η άποψη, ότι δεν συμβαίνουν θαύματα όμοια με αυτά που περιγράφονται στην Αγία Γραφή, είναι τελείως αναληθής και απληροφόρητη από ιστορική άποψη. Σύμφωνα με χριστιανικά κείμενα των πρώτων αιώνων, όλα τα θαύματα που διαβάζουμε στην Καινή Διαθήκη, τα θαύματα που έκανε ο Ιησούς Χριστός και μετά την ανάστασή του οι απόστολοι (θεραπείες, εκβολές δαιμονίων, αναστάσεις νεκρών, εμφανίσεις αγγέλων, θαυματουργικές δυνάμεις και γεγονότα) συνέχισαν να γίνονται με μεγάλη αφθονία μεταξύ των Χριστιανών. Αναφέρουμε χαρακτηριστικά τα λόγια του Ειρηναίου, επισκόπου Λυών, που έγραφε προς τα τέλη του 2ου αιώνα, πως μεταξύ τους είχαν γίνει αναστάσεις νεκρών και οι αναστημένοι νεκροί έζησαν μετά για πολλά χρόνια μαζί τους (όπως η περίπτωση του Λάζαρου - Ιωαν. 11). Στους κατοπινούς αιώνες η εκδήλωση της δύναμης του Θεού βαθμιαία ελαττώθηκε μέσα στην Εκκλησία, λόγω της αυξανόμενης ειδωλολατρίας και αποστασίας από την αρχική αλήθεια  ποτέ όμως δεν έσβησε  τελείως, και σε όλους τους αιώνες, ακόμα και μέχρι σήμερα συνεχίζουν να συμβαίνουν κάθε είδους θαύματα - ακόμα και αναστάσεις νεκρών - στο όνομα του αναστημένου Κυρίου μας, του Ιησού του Ναζωραίου. Άρα και αυτό το επιχείρημα περί αναξιοπιστίας της Καινής Διαθήκης απορρίπτεται.


Η Αλήθεια Βασίζεται σε Γεγονότα
Υπάρχουν ελάχιστες γραπτές μαρτυρίες από αυτόπτες μάρτυρες της δολοφονίας του Ιούλιου Καίσαρα, ωστόσο όμως κανείς δεν αμφισβητεί τη ζωή και το γεγονός της προδοτικής δολοφονίας του. Το ίδιο ισχύει για τα περισσότερα ιστορικά γεγονότα που έλαβαν χώρα στην αρχαιότητα. Τότε γιατί λοιπόν όλος αυτός ο σκεπτικισμός για τη ζωή και τον προδοτικό θάνατο του Ιησού, όταν μάλιστα υπάρχουν πολλές περιγραφές αυτοπτών μαρτύρων - τα 4 Ευαγγέλια, οι Πράξεις, οι Επιστολές των αποστόλων, η Αποκάλυψη; Όλοι οι απόστολοι και οι πρώτοι μαθητές, από τους οποίους πάνω από 500, είδαν τον αναστημένο Ιησού, είχαν παραπλανηθεί; Και μάλιστα μέχρι του σημείου να διώκονται και να θανατώνονται κηρύττοντας αυτό που είχαν δει; Αν ο Ιησούς, ο δάσκαλός τους, ο Μεσσίας, δεν είχε αναστηθεί θα μπορούσαν να πουν ψέματα, να δώσουν μια τόσο ψευδή μαρτυρία απλά και μόνο για να παρηγορήσουν τους λυπημένους συντρόφους τους και μαθητές Του; Όχι βέβαια, γιατί εκείνοι οι ευσεβείς άνθρωποι θεωρούσαν την ψευδομαρτυρία θανάσιμη αμαρτία. Απ' την άλλη, θα μπορούσαν να είχαν παραπλανηθεί τόσο ώστε να υφίστανται γι' αυτό τους το μήνυμα διωγμούς, φυλακίσεις και θάνατο; Γιατί να τρέχουν σε μακρινές και άγνωστες χώρες αν απλά και μόνον είχαν δει κάποιο όραμα, είχαν μία παραισθητική εμπειρία; Έχει γίνει ποτέ κάτι τέτοιο; Κάποιοι μυστικιστές, οραματιστές, πνευματικοί δάσκαλοι, που συναντάμε σε άλλες θρησκείες, δεν ριψοκινδύνευαν τη ζωή τους χάριν των εμπειριών τους: η αυταπάρνηση που έκαναν το πολύ-πολύ να περιοριζόταν στην απόσυρση απ' τα εγκόσμια έχοντας μερικούς μαθητές μαζί τους, στην επίδοση σε προσευχές, σε ασκητισμούς και πνευματικές ασκήσεις. Πώς οι απόστολοι και πρώτοι μαθητές, κάποιοι άσημοι, αμόρφωτοι και φτωχοί Ιουδαίοι, είχαν το κουράγιο να υποφέρουν κακουχίες, στερήσεις, να συγκρούονται με βασιλείς και αυτοκρατορίες κηρύττοντας το ευαγγέλιο της ανάστασης των νεκρών και της βασιλείας του Θεού, αν δεν είχαν μία ζωντανή και συνεχή εμπειρία του αναστημένου Ιησού; Με γεγονότα σαν κι αυτά που ακολούθησαν την ανάσταση του Ιησού Χριστού, με τη θαυματουργική εξάπλωση του Χριστιανισμού παρά τους ανηλεείς διωγμούς - μία ειρηνική εξάπλωση, όχι με τη βία και το σπαθί, όπως έγινε αργότερα από υποτιθέμενους "χριστιανούς" βασιλείς, ή από τον Μωάμεθ και άλλες θρησκείες - μπορούμε να μην δεχτούμε σαν πιο φυσική και λογική την πίστη στην πραγματικότητα της ανάστασης του Ιησού Χριστού; Ο Ιησούς είναι ο πρώτος άνθρωπος που αναστήθηκε σε αιώνια ζωή! "Ο πρώτος και ο έσχατος, αυτός που έγινε νεκρός και έζησε" (Αποκ. 2:8) γνωρίζουμε ότι "ο Χριστός αφού αναστήθηκε από τους νεκρούς δεν πεθαίνει πλέον, ο θάνατος δεν τον κυριεύει πλέον" (Ρωμ. 5:9). Το γεγονός αυτό αποτελεί σταθμό για την ιστορία του ανθρώπου, όχι μόνο την ιστορία του παρελθόντος, αλλά - κυρίως - του μέλλοντος: η ελπίδα κάθε ανθρώπου που θέλει να ζήσει αιώνια είναι βασίζεται στο ότι "ο Χριστός αναστήθηκε από τους νεκρούς, έγινε αρχή αυτών που έχουν κοιμηθεί (πεθάνει). Διότι επειδή ο θάνατος ήλθε μέσω ενός ανθρώπου, έτσι και μέσω ανθρώπου ήλθε η ανάσταση των νεκρών" (Α΄ Κορινθ. 15:21). Η δόξα ανήκει στον Πατέρα Θεό, τον Δημιουργό που αποκαθιστά και ολοκληρώνει τη δημιουργία του ανθρώπου, με την ανάστασή του από τους νεκρούς σε αιώνια, αθάνατη ζωή, κάνοντάς τον συμμέτοχο της αθανασίας Του, της θείας Του φύσεως (Α΄Κορ 15:53, Α΄ Πετρ 1:4).

Πηγή:
http://ereuna-ereuna.blogspot.com/2009/04/blog-post_30.html

Παρασκευή 22 Απριλίου 2011

ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ ΘΡΗΝΟΣ







Αι γενεαί πάσαι

ύμνον τη Ταφή Σου

προσφέρουσι, Χριστέ μου





ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ





Τετάρτη 20 Απριλίου 2011

Μεγάλη Τετάρτη: Το μυστήριο του Μεγάλου Ευχελαίου.






Μεγάλη Τετάρτη: 

Το μυστήριο του Μεγάλου Ευχελαίου.

Βρισκόμαστε στο μέσο της Μεγάλης Εβδομάδας. Το γεγονός που έρχεται η Εκκλησία να μας θυμίσει, λαμβάνει χώρα δύο ημέρες πριν οδηγηθεί ο Ιησούς Χριστός στο Σταυρό. Ο Ευαγγελιστής Ματθαίος είναι αυτός που εξιστορεί τι έγινε εκείνη την ημέρα:

Ο Ιησούς βρισκόταν στο σπίτι του Σίμωνα του λεπρού. Εκεί εμφανίστηκε μια γυναίκα κρατώντας ένα μπουκαλάκι με ακριβό μύρο. Ζήτησε συγχώρεση από τον Υιό του Θεού, επειδή ήταν πόρνη, και έριξε αυτό το μύρο στα μαλλιά Του. Οι μαθητές του Ιησού, θεώρησαν την πράξη αυτή μεγάλη σπατάλη, αφού θα μπορούσαν να πουλήσουν το μύρο και με τα χρήματα που θα έπαιρναν να βοηθούσαν τους φτωχούς.

Ο Ιησούς παίρνοντας το μέρος της γυναίκας, επίπληξε τους μαθητές του, λέγοντας τους ότι η γυναίκα αυτή του έκανε καλό, αφού με αυτό το μύρο τον ετοίμασε για την ταφή. Τους θύμισε ότι τους φτωχούς θα μπορούν να τους βοηθούν καθ’ όλη την διάρκεια της ζωής τους, ενώ Εκείνον θα τον έχουν για λίγο ακόμα. Την συγχώρησε για τις αμαρτίες της και, προφητικά μιλώντας, είπε ότι η πράξη της αυτή θα αναφέρεται στο Ευαγγέλιο που θα κηρυχθεί σε όλο τον κόσμο, αποτελώντας, αυτή η αναφορά, ένα μνημόσυνο γι’ αυτήν. Τότε ο Ιούδας έφυγε και πήγε να συναντήσει τους Αρχιερείς. Τους ρώτησε τι θα του δώσουν για να τους παραδώσει τον Χριστό, και αυτοί του υποσχέθηκαν τριάντα αργύρια.

Το απόγευμα της Μεγάλης Τετάρτης, στις εκκλησίες μας, τελείται το Μυστήριο του Μεγάλου Ευχελαίου. Κατά την διάρκεια του, διαβάζονται επτά Ευαγγέλια και επτά Ευχές. Ευλογείται έτσι το λάδι με το οποίο ο ιερέας «σταυρώνει» τους πιστούς στο μέτωπο, στο πηγούνι, στα μάγουλα και στις παλάμες.

Το Μυστήριο του Ευχελαίου, μπορεί να τελεστεί και εκτός ναού, όποτε το ζητήσει ένας πιστός από τον ιερέα της ενορίας του. Και τότε, όταν τελείται δηλαδή σε κάποιο σπίτι, διαβάζονται επτά Ευαγγέλια και επτά Ευχές.

Το λάδι του Ευχελαίου θεωρείται θεραπευτικό. Κατά την διάρκεια του μυστηρίου ο ιερέας ανάβει ένα κερί για κάθε Ευαγγέλιο που διαβάζει. Αυτό κάνουν και μερικοί πιστοί κατά την διάρκεια του Μεγάλου Ευχελαίου, στην εκκλησία, την Μεγάλη Τετάρτη.

Σε κάποιες περιοχές της Ελλάδας, οι γυναίκες πηγαίνουν στο Μεγάλο Ευχέλαιο, έχοντας μαζί τους μια σουπιέρα με αλεύρι. Σε αυτό στερεώνουν τρία κεριά, τα οποία καίνε κατά την τέλεση του Μυστηρίου. Το αλεύρι αυτό, το χρησιμοποιούν για να φτιάξουν τα πασχαλινά κουλούρια την επόμενη ημέρα.

Πηγή:
http://www.cna.gr/?p=5012








Η χρίση του Ιησού με μύρο
(Μτ 26/6-13· Ιω 12, 1-8)
                                             
3 Ενώ βρισκόταν ο Ιησούς στη Βηθανία, στο σπίτι του Σίμωνα του λεπρού, την ώρα που έτρωγε, ήρθε μια γυναίκα έχοντας ένα αλαβά­στρινο δοχείο με μύρο από γνήσια, πανάκριβη *νάρδο. έσπασε το δοχείο κι έχυσε το μύρο στο κεφάλι του. 4Μερικοί τότε από τους πα­ρόντες αγανάχτησαν κι έλεγαν: «Προς τι αυτή η σπατάλη του μύρου; 5 θα μπορούσε αυτό το μύρο να πουληθεί περισσότερο από τριακόσια * δηνάρια και να δοθεί το αντίτιμο στους φτωχούς». Κι επιτιμούσαν τη γυναίκα αυστηρά. 60 Ιησούς όμως είπε: «Αφήστε την ήσυχη. γιατί της δημιουργείτε προβλήματα;  Έκανε μια καλή πράξη για μένα. 7Όσο για τους φτωχούς, αυτούς πάντοτε θα τους έχετε μαζί σας και μπορείτε να τους ευεργετήσετε όποτε θέλετε.  εμένα όμως δε θα μ' έχετε πάντο­τε. 8 Έκανε αυτό που μπορούσε: άλειψε προκαταβολικά το σώμα μου με μύρο για να το ετοιμάσει για την ταφή. 9Και σας διαβεβαιώνω πώς σ' όλον τον κόσμο, όπου κηρυχτεί το ευαγγέλιο, θα γίνεται λόγος για την πράξη της, κι έτσι θα τη μνημονεύουν».

*νάρδος. Ινδικό αρωματικό φυτό, από την ρίζα του οποίου παρασκευαζόταν το πολύτιμο μύρο.

*δηνάριο. Ρωμαϊκό αργυρό νόμισμα που κατά την εποχή του Χριστού είχε στην μια όψη την εικόνα του αυτοκράτορα Τιβερίου δαφνοστεφανωμένου και στην άλλη την εικόνα της μητέρας του. Σ’ ένα δηνάριο ανερχόταν η αμοιβή της εργασίας ενός εργάτη για μια μέρα.