Δευτέρα 4 Απριλίου 2011

ΝΑ ΠΩΣ ΜΑΣ "ΔΟΥΛΕΥΑΝΕ" ΕΔΩ ΚΑΙ ΚΑΜΠΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ









Δύο συνεντεύξεις που δημοσιεύτηκαν στην χθεσινή κυριακάτικη "ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ" φανερώνουν καθαρά το παιγνίδι που παίχτηκε εις βάρος των Ελλήνων και το πως οδηγηθήκαμε στην σημερινή κατάντια μας από "λάθος" χειρισμούς. Τα δύο άρθρα αναδημοσιεύονται παρακάτω για ενημέρωσή σας.


MARC ROCHE (γάλλος δημοσιογράφος και συγγραφέας)

««Κλέψατε» για να μπείτε στο ευρώ, 

αλλά δεν είστε οι μόνοι»

 

ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ του «Η Τράπεζα - Πώς η Goldman Sachs κυβερνά τον κόσμο» (εκδ. Μεταίχμιο) φιγουράρει στις προθήκες σχεδόν όλων των ελληνικών βιβλιοπωλείων - και όχι άδικα. Αφού το θέμα του, παρ' ότι παγκόσμιο ( ο οικονομικός κολοσσός Goldman Sachs), έχει έντονο ελληνικό ενδιαφέρον: το πρώτο κεφάλαιο του βιβλίου είναι αφιερωμένο στη συνεργασία της κυβέρνησης Σημίτη με την τράπεζα-μεγαθήριο ώστε η Ελλάδα να μπει στην ευρωζώνη - ασφαλώς, με παραποιημένα οικονομικά στατιστικά στοιχεία. Ο Marc Roche παραθέτει στην «Ε» το χρονικό μιας ιστορίας που η οικονομική κρίση κατέστησε ακόμη πιο ενδιαφέρουσα απ' ό,τι αρχικά ήταν.


Γιατί η μικρή Ελλάδα φιγουράρει στο πρώτο κεφάλαιο του βιβλίου σας για την Goldman Sachs;
 
Οταν το ετοίμαζα, με πολύ λίγη βοήθεια από την Goldman Sachs, ανακάλυψα τη σύνδεση με την Ελλάδα της εκπροσώπου της εταιρείας, της Αντιγόνης Λουδιάδη. Τσέκαρα το όνομά της στη βάση δεδομένων της Goldman Sachs και είδα ότι είχε προαχθεί τον καιρό της διαδικασίας εισόδου της χώρας σας στο ευρώ. Τότε βγήκε η ιστορία στην «Wall Street Journal» για την Ελλάδα, και κάπως έτσι όλα έδεσαν' μεταξύ τους. Το στέλεχος της Goldman προήχθη επειδή έδρασε ανήθικα, παρ' ότι νόμιμα, κι αυτό, με κάποιον τρόπο, μου έδωσε όλον τον σκελετό του βιβλίου. Goldman Sachs: τίποτε παράνομο, όλα ανήθικα...


Και ο έλληνας πρωθυπουργός, τότε, ο Κώστας Σημίτης; Γιατί ενήργησε έτσι;
 
Υποθέτω είναι ότι, μεταξύ άλλων, ήθελε την είσοδο της Ελλάδας στο ευρώ και για το προσωπικό του πρεστίζ, ζώντας μέχρι τότε κάπως στη σκιά του Ανδρέα Παπανδρέου. Αλλά σημειώστε και τα εξής: η Ε.Ε. ήθελε απελπισμένα όσο περισσότερα μέλη γινόταν στο ευρώ, επειδή η γαλλική επιτροπή για τις οικονομικές και νομισματικές υποθέσεις φοβόταν ότι αν το ευρώ δεν είχε πολλά μέλη θα γινόταν αντικείμενο κερδοσκοπίας. Οπότε ήθελε το ευρώ να είναι «βράχος». Ενώ υπήρχε και η Goldman Sachs, που έψαχνε το γρήγορο κέρδος μέσα από μια σχετικά απλή επιχείρηση, στέλνοντας κάποιον, όπως η Λουδιάδη, χωρίς καμία ηθική αναστολή στο θέμα της απάτης, για να βοηθήσει την Ελλάδα να κλέψει. Συνεπώς, στο θέμα σας υπήρχαν τρεις παράμετροι: η εσωτερική ελληνική πολιτική, η επιθυμία της Ε.Ε. για πολλές χώρες στο ευρώ και η πίεση της Sachs να βοηθήσει την Ελλάδα, κερδίζοντας ταυτόχρονα όσο μεγαλύτερη προμήθεια μπορούσε από αυτό.

Αλλες χώρες που ήθελαν να μπουν στο ευρώ ενήργησαν παρομοίως;
 
Απ' ό,τι ξέρω η Ιρλανδία, που μπήκε αργότερα, ήταν στην ίδια θέση με σας. Επίσης είναι πολύ σημαντικό να σημειωθεί ότι εκείνη την περίοδο υπήρχε ένα πολύ μεγάλο σκάνδαλο στην Ε.Ε. σχετικά με τα στατιστικά, με αποτέλεσμα το συγκεκριμένο τμήμα της Ε.Ε. να έχει παραλύσει. Η Goldman το ήξερε αυτό, βλέπετε διαθέτει ισχυρούς λομπίστες στις Βρυξέλλες και είδε μια ευκαιρία, αφού η Ε.Ε., λόγω του σκανδάλου, στερούνταν των ικανοτήτων ή τού know how να τσεκάρει τα ελληνικά στατιστικά.

Προφανώς, είναι too much να αποδοθεί ευθύνη μόνον σε έναν για αυτήν την ιστορία.
 
Απολύτως! Χρειάζονται δύο για να χορέψουν τανγκό, είναι γνωστό αυτό! Υπήρχε η Goldman Sachs, που πουλούσε υπηρεσίες, και η ελληνική κυβέρνηση που ζήτησε τρόπο να παραποιηθούν τα στατιστικά. Η Goldman είναι ένοχη επειδή «έσπρωξε» την Ελλάδα στην κατάσταση, ήλθε με τη λύση, η ελληνική κυβέρνηση είναι ένοχη επειδή τη δέχτηκε, δεν είπε όχι, γιατί έβλεπε ότι αλλιώς δεν θα έμπαινε στην ευρωζώνη. Και η Ε.Ε. είναι επίσης ένοχη, γιατί έκανε ότι κοιτάζει αλλού.

Ηταν η Goldman Sachs η μόνη μεγάλη τράπεζα τέτοιου τύπου, που χρησιμοποίησε αυτές τις, ας πούμε, παράδοξες μεθόδους;
 
Ασφαλώς και όχι. Η JP Morgan έκανε το ίδιο με την Ιταλία, κάποια άλλη εταιρεία το έκανε με το Βέλγιο, ένα μικρό «μασάζ» στα στατιστικά. Απλώς η Goldman το έκανε με τον πιο άγριο τρόπο. Χρησιμοποίησε όλες τις ικανότητές της για να κρύψει μέρος του ελληνικού χρέους και την ίδια στιγμή μόνον ο Θεός γνωρίζει τι έκαναν οι traders της με την κερδοσκοπία απέναντι στο ευρώ κ.λπ.

Είναι κάπως τυπικό κομμάτι της συμπεριφοράς της Goldam Sachs αυτό, όπως γράφετε στο βιβλίο σας. Το να μην συμβαδίζουν πάντοτε τα συμφέροντά της με αυτά του πελάτη της.
 
Εάν επισκεφθείτε την Goldman Sachs, θα δείτε ανηρτημένο έναν κατάλογο αρχών. Η πρώτη αρχή τους είναι «να υπηρετείς τον πελάτη σου». Αυτή η αρχή, στην πορεία των χρόνων, έχει παραβιαστεί. Γιατί αυτό συμβαίνει όταν συμβουλεύεις ένα προiόν σε έναν πελάτη και πίσω από την πλάτη του κερδοσκοπείς σε αυτό. Πρακτική που αποδείχθηκε και με το σκάνδαλο Abacus, στο οποίο η εταιρεία ενεπλάκη.

Μετά τη συγγραφή του βιβλίου σας είχατε κάποια αντίδραση από την τράπεζα;
 
Μπα, όχι, πρόκειται για μια πολύ σοφιστικέ τράπεζα. Πολλοί με ρώτησαν αν έβαλαν δικηγόρους να με τρομάξουν, να με συλλάβουν, αν είπαν σε ανθρώπους να μην μου μιλούν... Τίποτε δεν συνέβη. Παρέμειναν αδιάφοροι. Το μόνο που άκουσα ήταν ότι από το περιβάλλον της τράπεζας ειπώθηκε στον εκδότη μου στο Παρίσι ότι το βιβλίο για αυτούς θα μπορούσε να είναι πολύ χειρότερο...Το οποίο φυσικά είναι κομπλιμέντο για μένα. Γιατί αυτό που επιχείρησα να κάνω ήταν να κρατήσω κάποιες ισορροπίες. Η Goldman Sachs δεν διαφέρει σε τίποτε από την JPMorgan, την Morgan Stanley, την Barclays κ.λπ. Απλώς οι τύποι της Goldman Sachs είναι καλύτεροι σε αυτό που κάνουν από τους άλλους. Και γι' αυτό και πιο επικίνδυνοι...

Πάντως, είναι εντυπωσιακή η ζωή που περιγράφετε ότι ζουν τα στελέχη της. Πολλά λεφτά, αλλά μόνο δουλειά.
 
Οταν πιάνεις δουλειά στην Goldman Sachs, είσαι κάπως σαν τον Φάουστ: πουλάς την ψυχή σου και επί δέκα χρόνια μόνον δουλεύεις. Εάν επιβιώσεις, μπορείς να γίνεις εκατομμυριούχος ή και δισεκατομμυριούχος και μετά να φύγεις και να κάνεις κάτι άλλο. Αλλά επί δέκα χρόνια δεν έχεις οικογένεια, γονείς, αδέρφια, φίλους, σύντροφο, τίποτε. Είσαι στη διάθεσή τους νύχτα και μέρα, τους ανήκεις ολοκληρωτικά.

Αν η Goldman Sachs ήταν εκπρόσωπος του ζωικού βασιλείου, ποιο ζώο θα ήταν;
 
Πολλοί τη συγκρίνουν με χταπόδι. Εγώ θα έλεγα λερναία ύδρα: μόλις της κόβεις το ένα κεφάλι, ξεφυτρώνουν, στη θέση του, δύο. Αδύνατο να την εξοντώσεις...

Πηγή:

http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=264613




HEINER FLASSBECK 
(πρώην υφυπουργός Οικονομικών της Γερμανίας)

«Η Ελλάδα παραδόθηκε δίχως αντίσταση»

 

Δίχως ριζικές αλλαγές στην πολιτική της Ε.Ε. οι προοπτικές της Ελλάδας και της Ευρώπης για έξοδο από την κρίση είναι σχεδόν ανύπαρκτες, υποστηρίζει ο Heiner Flassbeck, ο οποίος διατέλεσε υφυπουργός Οικονομικών της Γερμανίας επί καγκελαρίου Σρέντερ την περίοδο 1998-2000 όταν «στηνόταν το ευρώ». 

Εκτιμά ότι δεν υπάρχει σήμερα πολιτική θέληση να συζητηθούν τα προβλήματα με ανοιχτό μυαλό. Η Ελλάδα, οι άλλες νοτιο-ευρωπαϊκές χώρες και η Γαλλία, σημειώνει, παραδόθηκαν πάρα πολύ νωρίς και δίχως αντίσταση στις απαιτήσεις των Γερμανών. 

Είναι η ελληνική τραγωδία απλώς το αποτέλεσμα ενός διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος και μιας ιδιότυπης πολιτικής κουλτούρας, ανεξαρτήτως των οικονομικών σχέσεων και διασυνδέσεων μέσα στην ευρωπαϊκή νομισματική ένωση;
 
Οχι, η Ελλάδα έχει τα δικά της ιδιαίτερα προβλήματα, που πηγάζουν από τα χαρακτηριστικά που αναφέρατε, αλλά, από την άλλη μεριά, αυτό που συνέβη στη χώρα σας είναι μέρος μιας μεγαλύτερης τραγωδίας όπου ακόμα αναμένεται η λύση και δεν διεξάγεται καμία σοβαρή συζήτηση. Το μέρος της μεγαλύτερης τραγωδίας έχει να κάνει με τις εξωτερικές ανισορροπίες μέσα στην ευρωζώνη και αφορά μια κατάσταση όπου η Γερμανία είναι υπερ-ανταγωνιστική και όλες οι άλλες χώρες ακολουθούν την ουρά της. 

Η ελληνική κυβέρνηση συνεχίζει ακόμα και σήμερα να ισχυρίζεται στον ελληνικό λαό, και παρά τις συντριπτικές αποδείξεις που υπάρχουν απ' όλα τα διαθέσιμα στοιχεία και δεδομένα, ότι η κατάσταση βελτιώνεται και πως η μόνη έξοδος από την κρίση είναι μέσα από τους κανόνες του ΔΝΤ και της Ε.Ε. Πραγματικά, εσείς θεωρείτε ότι κάτι τέτοιο είναι έστω και στο ελάχιστο δυνατό βαθμό εφικτό;
 
Θα ήταν εφικτό αλλά μόνο κάτω από συνολικά τελείως διαφορετικές συνθήκες και καταστάσεις. Η Ελλάδα έχει απόλυτη ανάγκη από δύο πράγματα προκειμένου να βγει από την κρίση: πολύ χαμηλά επιτόκια δανεισμού και μια αναπτυσσόμενη οικονομία. Σήμερα δεν διαθέτει κανένα απ' αυτά. Και, κάτω από τις υπάρχουσες θεσμικές συνθήκες, τους δύο αυτούς συντελεστές μόνο η ευρωπαϊκή νομισματική ένωση συνολικά θα μπορούσε να τους παρέχει. Η έκδοση ενός ευρωομολόγου θα ωφελούσε την Ελλάδα και θα είχε μια πιθανότητα να βελτιώσει την ανταγωνιστικότητά της μακροπρόθεσμα χάρη στους αυξανόμενους μισθούς αλλού και στην άνθηση της εγχώριας ζήτησης σε άλλες χώρες, και ιδιαίτερα στη Γερμανία. 

Η Γερμανία υποστηρίζει ότι ένα σύμφωνο ανταγωνιστικότητας, που θα στηρίζεται ουσιαστικά στο μοντέλο της δικής της οικονομικής ανάπτυξης, είναι ο μόνος τρόπος για να επιζήσει η Ε.Ε. Μα δεν είναι το πρότυπο της γερμανικής ανάπτυξης βασισμένο σε μια πολιτική συστηματικής συμπίεσης των μισθών προς τα κάτω και αυξανόμενης ανεργίας;
 
Ακριβώς έτσι είναι. Εχετε απόλυτο δίκιο. Η ανταγωνιστικότητα είναι πάντα ανταγωνιστικότητα σε σχέση με κάποιον άλλον. Εάν η ευρωπαϊκή νομισματική ένωση προσπαθούσε να ακολουθήσει τον γερμανικό δρόμο, η διεθνής κοινότητα θα έβαζε φραγμό σε αυτή την εξέλιξη με βίαιο τρόπο. Επιπλέον, το γερμανικό πρότυπο δεν είναι καθόλου επιτυχημένο. Για την εγχώρια οικονομία και τους εργαζόμενους και από την άποψη της συνολικής ανάπτυξης είναι σκέτη καταστροφή. Μεταξύ 2000 και 2010, οι καθαρές εξαγωγές της Γερμανίας εκτινάχθηκαν στα ύψη, αλλά η εγχώρια ζήτηση έμεινε στάσιμη. Ούτε η αναμενόμενη αύξηση στην απασχόληση έγινε πραγματικότητα εξαιτίας της συμπίεσης των μισθών προς τα κάτω. Εν ολίγοις, τα ίδια αποτελέσματα θα υπάρξουν και σε όποια άλλη οικονομία προσπαθούσε να κάνει το ίδιο πράγμα, να εφαρμόσει δηλαδή το μοντέλο ανάπτυξης της Γερμανίας.

Μπορείτε να δείτε με ποιους τρόπους θα μπορούσε μια νέα ελληνική κυβέρνηση να επαναδιαπραγματευθεί εκ νέου τους όρους που υπογράφηκαν με το ΔΝΤ και την Ε.Ε.;
 
Είναι σίγουρο ότι η ελληνική κυβέρνηση πρέπει να επιμείνει ότι ο δρόμος για έξοδο από την ύφεση είναι αδιανόητος εάν δεν υπάρχει κανένα ουσιαστικό θετικό ερέθισμα από τον υπόλοιπο κόσμο. Σε όλες τις άλλες συγκρίσιμες περιπτώσεις στο παρελθόν, μια χώρα σε κατάσταση χρεοκοπίας διέθετε πάντα τη δυνατότητα να υποτιμήσει το νόμισμά της. Πάρτε για παράδειγμα την περίπτωση της Σουηδίας το 1992 ή της Αργεντινής. Ως εκ τούτου, το ελάχιστο που έχει ανάγκη η Ελλάδα είναι εξαιρετικά ευνοϊκοί όροι δανεισμού και μια ανθηρή ευρωπαϊκή οικονομία. Εάν οι άλλοι μέσα στην Ε.Ε. δεν συμβάλλουν στην υλοποίηση και των δύο αυτών παραγόντων, η Ελλάδα δεν μπορεί να μείνει προσκολλημένη στους όρους στους οποίους αρχικά συμφώνησε, δίχως να αυτοστραγγαλιστεί. 

Ποια είναι η αίσθησή σας για το πού οδηγείται η Ευρώπη;
 
Δυστυχώς, είμαι πολύ απαισιόδοξος. Δεν βλέπω την πολιτική θέληση να συζητηθούν τα προβλήματα με ανοιχτό μυαλό. Η Ελλάδα και οι άλλες νοτιο-ευρωπαϊκές χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Γαλλίας, παραδόθηκαν πάρα πολύ νωρίς και δίχως αντίσταση. Αντί να υποκύψουν στις γερμανικές κατηγορίες, θα έπρεπε να είχαν επιμείνει ότι η Γερμανία έπαιζε αντίθετα με τους κανόνες της ευρωπαϊκής νομισματικής ένωσης ΟΝΕ για περισσότερο από δέκα χρόνια και πρέπει να συμβάλλει τουλάχιστον όσο και οι άλλες χώρες-μέλη προκειμένου να έχει μια πιθανότητα η Ενωση να επιβιώσει. Υπάρχει ακόμα μια πολύ μικρή πιθανότητα να αλλάξει η πορεία πλεύσης, καθώς γίνεται όλο και περισσότερο προφανές ότι με τα περιοριστικά οικονομικά μέτρα που εφαρμόζονται παντού δεν υπάρχει διέξοδος από την κρίση. 


WHO is who?
 
Είναι κάτοχος διδακτορικού στα Οικονομικά από το Ελεύθερο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου, και επίτιμος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Αμβούργου. Διετέλεσε υφυπουργός Οικονομικών της Γερμανίας, υπεύθυνος για τις διεθνείς υποθέσεις, την Ε.Ε. και το ΔΝΤ. 

Από το 2007, είναι διευθυντής της Τμήματος για την Παγκοσμιοποιήση και τις Στρατηγικές Ανάπτυξης στη Διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών για το Εμπόριο και την Ανάπτυξη (UNCTAD). Είναι ο επικεφαλής συγγραφέας της επιστημονικής ομάδας που ετοιμάζει την ετήσια αναφορά της UNCTAD για το Εμπόριο και την Ανάπτυξη. 

Είναι ο συγγραφέας πολλών μελετών της UNCTAD για τη σημερινή χρηματοοικονομική κρίση. Σε αυτές καταθέτει προτάσεις για εναλλακτικές οικονομικές πολιτικές που στοχεύουν στην ανάπτυξη, την αντιμετώπιση των παγκόσμιων ανισορροπιών και την αποφυγή συστημικών αναταραχών. Επίσης έχει γράψει πολλά βιβλία, στο τελευταίο από τα οποία αναλύει γιατί η πολιτική έχει παραδοθεί στους επιχειρηματίες και την πλουτοκρατία. 

Τέλος, είναι μέλος της επιτροπής για τη Μέτρηση της Οικονομικής Αποδοτικότητας και της Κοινωνικής Προόδου, την οποία καθιέρωσε ο πρόεδρος της Γαλλίας Ν. Σαρκοζί, και της ομάδας «Οι σκιώδεις G-8», της οποίας προεδρεύει ο Τζόσεφ Στίγκλιτζ.

 Πηγή:

http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=264615

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου