Οξεία αναφυλαξία

Ο Μάιος χαρακτηρίζεται ως ο μήνας των αλλεργιών και γι’ αυτό έκρινα σκόπιμο  να σας παρουσιάσω από το αρχείο μου ένα παλιό άρθρο του καθηγητή ουρολογίας κ. Πλάτωνα Κεχαγιά που είχε δημοσιευτεί τον Απρίλιο του 1996 στην εφημερίδα «Απογευματινή». Αξίζει τον κόπο να το διαβάσετε γιατί μπορεί να σώσετε την ζωή σας ή την ζωή κάποιου συνανθρώπου σας.

Οξεία αναφυλαξία

Άρθρο του ΠΛ. ΚΕΧΑΓΙΑ

καθηγητή Ουρολογίας

ΟΞΕΙΑ αναφυλακτική (αλλεργική) αντίδραση μπο­ρεί να εμφανιστεί σε ορισμένα άτομα από επί­δραση ποικίλων αλλεργιογόνων: φαρμάκων, τροφών, δηλητηρίων εντόμων ή ερπετών, φυ­τικών ουσιών (γύρις, χυμοί), χημικών προϊόντων κ.ά.

Η ΟΞΕΙΑ αναφυλαξία μπορεί να εκδη­λωθεί από ορισμένα (ή και με όλα!) από τα ακόλουθα συμπτώ­ματα:

ΑΠΟ ΤΟ ΔΕΡΜΑ, μπορούν να εμφανι­στούν κοκκινίλες, κνίδωση (ουρτικάρια), πρήξιμο (στα βλέφαρα ή και γενικευμένο). Από το αναπνευστι­κό σύστημα ο λαρυγγόσπασμος και βρογχόσπασμος, που δυσκο­λεύουν την αναπνοή, είναι συνή­θως τα πρώτα συμπτώματα, που εμφανίζονται κατά κανόνα πιο έντονα σε όσους πάσχουν ήδη από βρογχικό άσθμα. Σε βαριές περι­πτώσεις μπορεί να προκληθεί και πνευμονικό οίδημα. Η πιο βαριά εκδήλωση, όμως, της οξεί­ας αναφυλαξίας είναι το σοκ, η πτώση δηλαδή της αρτηριακής πίεσης, που οφείλεται κυρίως σε παράλυση των αγγείων.

Θανατηφόρος

Η ΟΞΕΙΑ αναφυλαξία μπορεί να προχωρήσει με σχετικά βραδύ ρυθμό ή να περιορισθεί σε ορι­σμένες μόνον εκδηλώσεις (ήπια, οξεία αναφυ­λαξία), μπορεί όμως να είναι βαριά, κεραυνο­βόλος καμιά φορά, και να απειλήσει τη ζωή. Είναι γνωστές ορισμένες περιπτώσεις ατόμων που πέθαναν από οξεία αναφυλαξία ύστερα από τσίμπημα μέλισσας.

ΤΟ ΠΡΩΤΟ φάρμακο, που πρέπει να χρησιμοποιη­θεί σε μια οξεία αναφυλαξία είναι η αδρεναλί­νη. Μακριά από το νοσοκομείο η αδρεναλίνη πρέπει να χορηγείται με υποδόρια ή ενδομυϊκή ένεση, γιατί ενδοφλέβια χορήγηση της θα μπο­ρούσε να προκαλέσει καρδιακές επιπλοκές (αρ­ρυθμία κ.ά.) Ιδίως σε ήδη καρδιοπαθή άτομα. Καλό είναι όλοι οι γιατροί, αλλά ακόμη και οι συγγενείς ατόμων που έχουν στο παρελθόν απειληθεί από αναφυλαξία, να θυμούνται τη δοσολογία της αδρεναλίνης. Συνήθως υπάρ­χουν διαλύματα αδρεναλίνης 1 προς 10.000. Από αυτά γίνεται ένεση τριών έως πέντε κυβι­κών εκατοστών στον ενήλικα ή 0,1 κυβικό εκα­τοστό ανά χιλιόγραμμο βάρους στα παιδιά. Αν το διάλυμα είναι ένα προς χίλια, χρησιμοποιού­με το ένα δέκατο αυτών των δόσεων. Μαζί με την αδρεναλίνη μπορεί να χορηγηθεί και κορτιζόνη, ιδίως αν ο βρογχόσπασμος είναι έντονος.

Α' βοήθειες

ΑΝ, ΜΕΧΡΙ τη μεταφορά στο νοσοκομείο, μπορού­σε να τοποθετηθεί ορός ενδοφλεβίως, θα βοη­θούσε πολύ. Κατά τη μεταφορά αυτή σ' ορισμέ­να άτομα θα βοηθούσε τεχνητή αναπνοή και διέγερση της καρδιάς με πιέσεις στην προκάρδιο χώρα.

ΣΕ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑΚΟ περιβάλλον τα πράγματα, βέ­βαια, γίνονται πολύ ευκολότερα. Η αδρεναλίνη μπορεί να χορηγηθεί ενδοφλεβίως, υπό συνεχή παρακολούθηση της καρδιάς, η αναπνοή να υποβοηθηθεί με διασωλήνωση, το σοκ να αντι­μετωπισθεί με ενδοφλέβιο χορήγηση ειδικών διαλυμάτων κ.ο.κ.

Η ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗ του αρρώστου πρέπει να συ­νεχισθεί επί μερικές μέρες, γιατί σε ορισμένες περιπτώσεις, η οξεία αναφυλαξία υποτροπιά­ζει, ύστερα από μία περίοδο βελτίωσης. Όταν το άτομο βγει από τον κίνδυνο θα πρέπει να γίνουν οι κατάλληλες δοκιμασίες, ώστε να επισημανθεί το αλλεργιογόνο που προκάλεσε την κατάσταση, για να το αποφεύγει στο μέλλον ο παθών, του οποίου το συγγενικό περι­βάλλον πρέπει οπωσδήποτε να είναι προετοι­μασμένο για την πρώτη αντιμετώπιση μιας νέας κρίσης.