Δήλωση νομιμοφροσύνης στο Μνημόνιο

Εδώ και έναν χρόνο επισημαίνουμε ότι η υπογραφή του Μνημονίου –και κυρίως της «Δανειακής Σύμβασης»– οδηγεί ευθέως στην ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΕΙΑ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ, στην υπονόμευση και ακύρωση βασικών συνταγματικών διατάξεων, του ιδίου του κοινοβουλευτικού θεσμού. Η λειτουργία των μηχανισμών του νεοφιλελεύθερου-μνημονιακού υποδείγματος ΠΡΟΫΠΟΘΕΤΕΙ ΠΡΙΝ ΑΠ’ ΟΛΑ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΔΥΝΑΜΩΣΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΕΥΜΑΤΟΣ.

Η ΥΠΑΤΗ ΑΡΜΟΣΤΕΙΑ που μας κυβερνά, έχοντας απέναντί της μια απαξιωμένη και πολιτικά ανίκανη κυβέρνηση, ένα ημιδιαλυμένο πολιτικό σύστημα, απορρίπτει σταδιακά ακόμα και τα τελευταία προσχήματα και κάνει επίδειξη των ορίων εξουσίας της και του απροκάλυπτου κυνισμού της.

Προηγήθηκε, την περασμένη εβδομάδα, ο πολιτικός ευτελισμός του Γ. Παπακωνσταντίνου στο Ecofin, ο οποίος θεωρήθηκε αναξιόπιστος να εμφανίσει τα στοιχεία της ελληνικής οικονομίας και το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα και στη θέση του κλήθηκε να ενημερώσει τους υπουργούς Οικονομικών ο εντεταλμένος υπάλληλος-ελεγκτής της «τρόικας»...

Μπορεί ο κ. Γ. Παπακωνσταντίνου να υιοθετεί και να αποδέχεται αυτόν τον εξευτελισμό, μπορεί να αισθάνεται ο ίδιος σαν «φιγούρα» του «θεάτρου σκιών», όμως, δυστυχώς για εμάς, υπηρετεί έναν ύπατο πολιτικό θεσμό της Ελληνικής Δημοκρατίας.

Ένα 24ωρο μετά, οι πολιτικοί μας πάτρωνες μας δήλωσαν ξεκάθαρα ότι τα κόμματα της αντιπολίτευσης, και κυρίως ο Α. Σαμαράς και η ΝΔ, θα πρέπει ΝΑ ΥΠΟΓΡΑΨΟΥΝ ΔΗΛΩΣΗ ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΗΣ ΝΟΜΙΜΟΦΡΟΣΥΝΗΣ, να συναινέσουν καταναγκαστικά στο περιεχόμενο, στους όρους, στις οικονομικές και ιδεολογικές επιλογές του νέου Μνημονίου, του μεσοπρόθεσμου προγράμματος, που θα μας οδηγήσει από το 2013 στην «οδό Αναπαύσεως» του μηχανισμού στήριξης.

Ειδικότερα μάλιστα ο κ. Α. Σαμαράς θα πρέπει να συνυπογράψει την ατομική του ΔΗΛΩΣΗ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ γιατί δεν ψήφισε πέρυσι το Μνημόνιο...

Έχουμε ή δεν έχουμε δημοκρατία στη χώρα; Υπάρχει Σύνταγμα, Κοινοβούλιο, υπάρχουν κόμματα που εκφράζουν τη λαϊκή βούληση; Είναι δυνατόν να μην αντιδράσουν τα κόμματα και οι ηγεσίες τους στον πρωτοφανή εκβιασμό ότι για να εισπράξουμε τη δόση, ότι για να εγκριθεί το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα θα πρέπει πρώτα να εγκαταλείψουν τις –όποιες– πολιτικές τους θέσεις και αρχές και να προσέλθουν ως ικέτες και ταπεινοί προσκυνητές στους μεγάλους αφέντες και «ευεργέτες»;

Το κυριότερο: ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ Ο ΛΑΟΣ, Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ, ΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ, Η ΛΑΪΚΗ ΒΟΥΛΗΣΗ, σ’ όλην αυτήν την εκβιαστική «λογική»;

Εάν σήμερα επιτευχθεί ο τύπος συναίνεσης που ζητεί η «πολιτική επιτροπεία», τότε ποιο νόημα, ποιο περιεχόμενο θα έχουν οι προσεχείς εκλογές, οποιαδήποτε στιγμή κι αν διεξαχθούν, μέχρι τη λήξη της θητείας της σημερινής κυβέρνησης; Στην ουσία οι πολίτες θα κληθούν να ψηφίσουν κόμματα χωρίς προτάσεις και προγράμματα, χωρίς αρχές και πολιτικές θέσεις, αφού θα ισχύει ως απόλυτο δεδομένο το περιεχόμενο της μνημονιακής συναίνεσης. Στην πράξη ΑΚΥΡΩΝΕΤΑΙ Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ.

Κάποιοι από τους φανατικούς της «συμμαχίας των πρόθυμων» προβάλλουν το παράδειγμα της συνεννόησης των κομμάτων στην Πορτογαλία. Εκεί όμως τα τρία κόμματα διαπραγματεύθηκαν μεταξύ τους, κατέληξαν σε κοινές θέσεις και στη συνέχεια υπέγραψαν το Μνημόνιο. Εδώ ζητείται συναίνεση εκ των υστέρων, μια καταναγκαστικού χαρακτήρα συναίνεση χωρίς όρους. Και μάλιστα σ’ ένα πρόγραμμα, σ’ ένα Μνημόνιο που, κατά κοινή παραδοχή, απέτυχε παταγωδώς και όξυνε την κρίση του χρέους και των ελλειμμάτων...

Σκέφθηκε άραγε η πολιτική μας «επιτροπεία», ακόμα κι αν επιτευχθεί σήμερα η περίφημη «συναίνεση», τι θα ζητήσει από τα ελληνικά κόμματα εάν το νέο πρόγραμμα –όπως είναι το πλέον πιθανό, αν όχι βέβαιο– εκτροχιαστεί και οδηγήσει σε ακόμα μεγαλύτερη κρίση; Μήπως θα απαιτήσει μια νέα, βελτιωμένη, συναίνεση;

Όμως οι δανειστές και «αφέντες» μας γνωρίζουν τα περιορισμένα όρια που μπορεί να έχει μια επιβεβλημένη, καταναγκαστική συναίνεση. Αυτό που τους ενδιαφέρει είναι η εκποίηση της δημόσιας και εθνικής περιουσίας. Γι’ αυτό και προχώρησαν ένα βήμα μπροστά...

Δεν πιστεύουν ότι η σημερινή κυβέρνηση μπορεί να είναι αρκούντως αποδοτική στο έργο του εθνικού ξεπουλήματος. Γι’ αυτό και αναλαμβάνουν οι ίδιοι την «εργολαβία» αυτή, υποκαθιστώντας και παραμερίζοντας την εκτελεστική εξουσία της χώρας μας. Το «ξεπούλημα» λοιπόν θα το αναλάβει «ανεξάρτητος φορέας αποκρατικοποιήσεων και ιδιωτικοποιήσεων», που θα τελεί υπό την εξουσία και τον έλεγχο των δανειστών μας... Στην πράξη οι ίδιοι οι αγοραστές θα «εκτιμήσουν» την αξία της δημόσιας περιουσίας, των δημόσιων επιχειρήσεων και θα την αποκτήσουν καταβάλλοντας ένα ευτελές αντίτιμο...

Πρόκειται για μια διαδικασία ΕΠΙΣΗΜΗΣ, «ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΜΕΝΗΣ» ΚΛΟΠΗΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΛΗΣΤΕΥΣΗΣ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ «ΠΛΙΑΤΣΙΚΟ» ΠΟΥ ΔΡΟΜΟΛΟΓΕΙΤΑΙ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΜΑΣ.

Το πρόβλημα για τους δανειστές μας είναι το ποια κυβέρνηση, ποια πολιτική εξουσία μπορεί να «διεκπεραιώσει» μια παρόμοια διαδικασία... Η πρότασή τους για συναίνεση-συνενοχή των κομμάτων της διακυβέρνησης δεν «περπατάει»... Γι’ αυτό ως εναλλακτική λύση υπάρχει το ενδεχόμενο των εκλογών, ώστε –με δεδομένους τους σημερινούς κοινωνικούς/εκλογικούς συσχετισμούς– να προκύψει μια κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-ΝΔ και να «νομιμοποιηθεί» παράλληλα το ίδιο το Μνημόνιο μέσα από την ψήφο των πολιτών...

Δεν υπάρχει όμως κανενός τύπου συναίνεση, συνεννόηση ή συμφωνία χωρίς την κοινωνία, τους πολίτες, τον ίδιο τον λαό. Κι όσοι σχεδιάζουν και αποφασίζουν περιφρονώντας και αγνοώντας τον, δεν αντιλαμβάνονται ότι η συσσωρευμένη κοινωνική αγανάκτηση θα εκδηλωθεί με τέτοιον τρόπο, σε μια δεδομένη στιγμή, που θα ανατρέψει τους σχεδιασμούς και τις συναινέσεις τους. 

Του ΜΕΝΕΛΑΟΥ ΓΚΙΒΑΛΟΥ 

Αναπληρωτή καθηγητή Πολιτικής Επιστήμης 

του Πανεπιστημίου Αθηνών

http://www.paron.gr/v3/new.php?id=66967&colid=50&dt=2011-05-22