Ολοένα και μεγαλύτερο έδαφος κερδίζει το τσίπουρο στην αγορά, «κλέβοντας» κοινό απ' το ούζο αλλά ακόμη κι απ' το ουίσκι! Παρ' όλα αυτά, οι νέες ρυθμίσεις που σχεδιάζονται απ' την κυβέρνηση για την πάταξη του λαθρεμπορίου αναμένεται να φέρουν τα πάνω κάτω και να μειώσουν δραματικά την παραγωγή του.
Από σαράντα κύματα πέρασε η νομοθεσία για το παραδοσιακό ποτό της ελληνικής υπαίθρου
(φωτογρ. από το βιβλίο του Ν. Μανούδη «Τσίπουρο: Το πνεύμα των στεμφύλων»)
(φωτογρ. από το βιβλίο του Ν. Μανούδη «Τσίπουρο: Το πνεύμα των στεμφύλων»)
Από το Αγιο Ορος του 16ου αιώνα
Αγιο μου τσιπουράκι, σε γυάλινο κορμάκι», λένε για το τσίπουρο που έχει σηκώσει ξανά κεφάλι τα τελευταία χρόνια στην ελληνική αγορά και το ξαναβάζει στο τραπέζι κυρίως νεαρόκοσμος.
Δεν παύει όμως, εν μέσω κρίσης, να παραμένει μέχρι στιγμής μια οικονομική λύση, «για κέφι» αλλά και «για να πάνε τα φαρμάκια κάτω».
Ποτό της παρέας το τσίπουρο και, όπως λέει μια λαϊκή ρήση, χρειάζεται μέτρο: «Το πρώτο (ποτήρι) φέρνει χαμόγελο, το δεύτερο φέρνει την υγεία, το τρίτο τον έρωτα, το τέταρτο την παρεξήγηση, το πέμπτο τη φασαρία και το έκτο τη φυλακή».
Η ρακή (ξαδερφάκι του τσίπουρου) είχε ενεργό ρόλο στην Ελληνική Επανάσταση, γράφει ο χημικός Νίκος Μανούδης στο βιβλίο του «Τσίπουρο: Το πνεύμα των στεμφύλων» (Εκδόσεις Δημοτική Επιχείρηση Πολιτισμού Βέροιας).
Κατά τον Σπυρίδωνα Τρικούπη, τονίζει, την 21ην Μαρτίου 1821, όταν οι Ελληνες οχυρώθηκαν στο Κάστρο της Πάτρας, συνέβη το εξής περιστατικό: Εκατό Τούρκοι απ' το Ρίο, με τουφέκια, ήρθαν στην Πάτρα. Κάποιοι απ' αυτούς μπήκαν σε ρακοπωλείο στην ενορία της Αγίας Τριάδας. Ηπιαν, μέθυσαν κι έριξαν ρακή σε μια λεκάνη. Πήραν κάτι παλιά πανιά και τα βούτηξαν στη ρακή και τ' άναψαν. Το ρακοπωλείο πήρε φωτιά και σκότωσαν τον ρακοπώλη. Η φωτιά επεκτάθηκε στις υπόλοιπες γειτονιές, η συμπλοκή Τούρκων-Ελλήνων γενικεύθηκε και το γεγονός αποτέλεσε την αφετηρία του αγώνα στην Πάτρα.
Ουδείς γνωρίζει πώς, πού, πότε δημιουργήθηκε το τσίπουρο, ωστόσο Αραβες αλχημιστές έκαναν τις πρώτες προσπάθειες απόσταξης, αναζητώντας το ελιξίριο της νεότητας. Αιγύπτιοι μοναχοί τον 5ο αιώνα μ.Χ. είχαν παραγωγή κρασιού αλλά επειδή δεν μπορούσαν να το συντηρήσουν, προχωρούσαν σε απόσταξη, βάζοντας γλυκάνισο κι άλλα αρωματικά. Σε κάθε περίπτωση, οι μοναχοί του Αγίου Ορους γνώριζαν ήδη απ' το 16ο αιώνα την απόσταξη στεμφύλων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου