ΓΛΩΣΣΑ ΚΑΙ ΚΟΜΜΑΤΑ

H γλώσσα (ως φθόγγος) ξεκίνησε από κραυγή και με την κοινωνική συμβίωση έγινε λόγος. Χρειάστηκε o συν-λόγος, o σύλλογος, για να φτάσουμε στο λόγο και στο Λόγο, δηλαδή στη λογική.H ελληνική του σήμερα σιγά σιγά παύει να είναι λόγος· ξαναγίνεται κραυγή. Ήδη πολ­λοί νεαροί έχουν αρχίσει να συνεννοούνται με νοήματα ή με γρυλισμούς. H αδυναμία τους να συνεννοηθούν επιτεί­νεται, όταν βρεθούν στο σκοτάδι της ντισκοτέκ και δεν μπορούν o ένας να βλέπει τον άλλο. Γιατί το λεξιλόγιο πού διακινούν μόλις υπερβαίνει τις 500 λέξεις, όσες δη­λαδή μπορεί να καταλαβαίνει κι ένα ζώο κάπως ανώτε­ρης ευφυΐας, όπως π.χ. ένα άλογο. Κι αυτό, γιατί ό λό­γος μας κατάντησε άλογος. Χωρίς λόγια και χωρίς σκέ­ψη. 

Γλώσσα και σκέψη βρίσκονται σε μια διαλεκτική σχέση. Το ένα ακολουθεί τ' άλλο. H σκέψη εμψυχώνεται από τις λέξεις και οι λέξεις από το στροβιλισμό και το δυναμισμό της σκέψης. H πνευματική νηστεία συνεπιφέ­ρει τη λεκτική πενία και αυτή με τή σειρά της την πνευ­ματική ένδεια. Το πρότυπο του πνευματικού μας πτωχο-προδρομισμού το παρέχουν αφειδώς τα μέσα μαζικής ενη­μέρωσης, με τους ανεκδιήγητους εκείνους τύπους του «βα­σικά», του «να πούμε», τού να «οριοθετηθούμε», του να «παντρέψουμε» και άλλων συναφών γλωσσικών τεράτων.

Μη μας παραξενεύει και μη μας κακοφαίνεται. Υπήρ­ξαμε κατώτεροι της γλωσσικής μας κληρονομιάς. Κάνα­με φετίχ τη στρούγκα και απορρίψαμε το βιβλίο. Κι έτσι ή γλώσσα μας εκβαρβαρίζεται. Με τον εκβαρβαρισμό της γλώσσας επέρχεται και η εκβαρβάριση της σκέψης. Ό άνθρωπος μαθαίνει να δέχεται ό,τι του «πλασάρουν», χωρίς να σκέπτεται την αξία αυτού που του προσφέρεται. Εντάσσεται σε ομάδες κοινής γλώσσας, κοινής βούλησης, κοινής σκέψης. Είναι η γλώσσα των κομμάτων. Των κομματιών δηλαδή. Που δεν θέλουν τον άνθρωπο ακέραιο. Ένα κόμμα σε θέλει απόκομμα. Γι' αυτό και σου «φο­ράει» τη δική του γλώσσα, το δικό του γλωσσικό αποφόρι, πού κατάντησε σημείο αναγνώρισης..

Από το βιβλίο "ΑΛΑΛΙΑ"

του Σ.Ι. Καργάκου