ΤΑ ΤΡΙΑ ΚΟΣΤΟΥΜΙΑ...

Στην πρωινή τηλεοπτική ενημέρωση του ΜΕGΑ, ο σχολιαστής κ. Χασαπόπουλος, μιλώντας για το θά­νατο του Ανάσταση Πεπονή, που ύστερα από λίγη ώρα θα γινόταν η κηδεία του, ακούστηκε να λέει ότι «τώ­ρα με πληροφορεί από το κοντρόλ ο τηλεσκηνοθέτης μας, ο Γιάννης Κοτσώνης, ότι όταν άνοιξαν την ντουλάπα του Ανάσταση Πεπονή για να τον ετοιμάσουν για το με­γάλο του ταξίδι, βρήκαν όλα κι όλα τρία κοστούμια και έ­να μπεζ παντελόνι»...

Αυτό νομίζω ότι λέει πολλά περισσότερα από κάθε τι­μητικό επικήδειο, από όσα δηλαδή θα μπορούσαν να μας πουν ή και να αποκρύψουν πολλά ντουλάπια ομο­τράπεζων υπουργών του, κατάφορτα από ακριβά κο­στούμια χρυσοπληρωμένων ραφτάδων που έτυχε να κά­τσουν κατά καιρούς με τον Ανάσταση Πεπονή στο ίδιο κυβερνητικό τραπέζι, στις όσες και τόσες φορές είχε ανα­λάβει ανυποχώρητος υπουργικά καθήκοντα, αφήνοντας κάθε φορά ζωντανό το πέρασμα του, άσχετα με το αν οι διάδοχοι του έκαναν ό,τι χειρότερο μπορούσαν για να τα αποδυναμώσουν και να καλύψουν συναδελφικά ή και προσωπικά τους αμαρτήματα για τα οποία θα έπρεπε να είχαν τη στοιχειώδη αξιοπρέπεια και να είχαν κατέβει από το «τρένο».

Και μέσα σ' αυτά τα χρυσά πράσινα ντουλάπια των άλ­λων «συντρόφων» και ενός, που στα επόμενα δελτία ειδήσεων, τον είδα που με ύφος περίλυπο τάχα κα προ­βληματισμένο ήταν κι αυτός στην κηδεία του εκλιπόντος, χωρίς βέβαια να ξέρω αν η αιτία του στενοχωρημένου ύφους του ήταν για την απώλεια του πρώην συναδέλφου του ίδιου κόμματος ή επειδή την ίδια ημέρα αν δεν κάνω λάθος, είχε πάρει την απανταχούσα να παρουσιαστεί στον τακτικό ανακριτή για να εξηγήσει τις πηγές του εξωφρενικού οικογενειακού πλουτι­σμού του με τα εξαώροφα σπίτια, τις οφ-σορ εταιρείες, τις ελβετικές καταθέσεις, τα γαμήλια ταξίδια στο Παρίσι, την απόκτηση κατοικίας στην πιο ακριβή περιοχή της Αθήνας, τις ευθύνες για τις αγορές αμυντικών όπλων, τις ανομολόγητες σχέσεις με τη Ζήμενς, δηλώνοντας ότι δεν θα κοιτάξει ποτέ το ρολόι του επειδή του αρκεί να ξέ­ρει την ώρα που λέει το ρολόι του κυρίου προέδρου και όταν σε όλους ήταν γνωστό το πόσο μπατίρης είχε γυρίσει κάποτε από τη Γερμανία. Είναι περιπτώσεις που καμιά επιείκεια δεν έχει δικαιολο­γία όταν η αναίδεια είναι τόσο προκλητική και σε καμιά περίπτω­ση δεν παραγράφεται.

Θυμάμαι τη μοναδική φορά που μίλησα με τον Ανάσταση Πεπονή, όταν ήταν υπουργός Προεδρίας και το ΠΑΣΟΚ δυσκολευό­ταν πια να κρύψει τις αδυναμίες του. Του μιλήσαμε με τον Ιάκωβο Καμπανέλλη, σαν επιτροπή της Εταιρείας των Ελλήνων θεατρικών Συγγραφέων, για μια από τις συνηθισμένες ασυγχώρητες «χοντράδες» του υπουργείου Πολιτι­σμού. Δεν μας απάντησε. Κούνη­σε μόνο το κεφάλι του, σκοτεινιάζοντας μόνο το βλέμμα του, σαν να μας έλεγε «αυτά κάνουμε και θα φάμε το κεφάλι μας», χωρίς να ξέρω ποιο από τα τρία κοστούμια φορούσε. Αν δεν κάνω λάθος, ήταν η τελευταία φορά που χρειάστηκε να ορκιστεί με το σή­μα του σταυρού στο χέρι, μπρο­στά στον Αρχιεπίσκοπο και Πάσης Ελλάδος και στον Πρόεδρο και Πάσης Φερομένης Δημοκρατίας και δίπλα σε όλους τους άλλους που ο κυβερνητικός όρκός δεν είναι τίποτα παραπάνω από «κυ­βερνητικό σόου».

του Γιώργου Λαζαρίδη
από "ΤΟ ΠΑΡΟΝ" 21.8.2011