Tαξίδια του νου με εικονογραφημένες «Ιστορίες»

Του Νικου Βατοπουλου

Πέστε το εμμονή, ίσως «ξεπερασμένη», αλλά η σχέση που αναπτύσσεται με ένα μηνιαίο έντυπο έχει πράγματι στοιχεία φετίχ. Να οφείλεται ίσως στο ότι ενηλικιώθηκα σε μια εποχή που δεν υπήρχε τίποτε το ηλεκτρονικό, τότε που τα κρεμασμένα περιοδικά στο περίπτερο συμπύκνωναν όλη τη μαγεία του κόσμου; Είχε μυρωδιά αυτός ο κόσμος, αλλά αυτό το άρωμα το βρίσκω ακόμη όταν «ξεφυλλίζω» τα περιοδικά Ιστορίας. Τι εννοείς «ξεφυλλίζεις», δεν τα «διαβάζεις»... ακούω την ερώτηση. Ναι, τα διαβάζω, αλλά η χαρά είναι ο συνδυασμός της ανάγνωσης και του ξεφυλλίσματος. Μπρος, πίσω, ο Ναπολέων, η συνθήκη του Αγίου Στεφάνου, ο Μεταξάς, η αρχαία Μεσσήνη, ο Τσάρος Νικόλαος.

Μία κίτρινη στοίβα είναι οι ράχες της «Ιστορίας Εικονογραφημένης», της ελληνικής εκδοχής του L’ Histoire ή του History Magazine του ΒΒC. Δύσκολα απομονώνω το στοιχείο του συναισθηματισμού, καθώς τα κιτρινοκόκκινα εξώφυλλα της «Ιστορίας» τα θυμάμαι στα περίπτερα της παιδικής μου ηλικίας. Από το 1968, κυκλοφορεί από τον «Πάπυρο», και αν πρέπει να αποδώσουμε ένα εύσημο, αυτό είναι της αντοχής στον χρόνο αλλά και της δυνατότητας προσαρμογής.

Σήμερα, αισθάνομαι ότι τα εγκυκλοπαιδικά περιοδικά ιστορικής ύλης σηκώνουν ένα άλλο λάβαρο. Καθώς είναι χάρτινες Wikipedia με ύλη ορισμένη από τους αρχισυντάκτες τους, μετατρέπονται σε μία ανακουφιστική διέξοδο. Τα παίρνω στο κρεβάτι μαζί με ένα βιβλίο και διαβάζω από ένα άρθρο κάθε βράδυ. Στα όνειρα κονταροχτυπιούνται Μογγόλοι και Ινδιάνοι και μένω με την ικανοποίηση ότι η μηνιαία περιοδικότητα με κρατάει σε ένα ρυθμό βομβαρδισμού πληροφοριών. Από αυτές θα συγκρατήσω ένα μικρό ποσοστό, αλλά μεθοδικά θα ικανοποιώ, χρόνια τώρα, την ανάγκη για το απωθημένο της εγκυκλοπαιδικής γνώσης. Σαν ένα τεράστιο ύφασμα με κεντημένες ιστορίες ή σαν μία ταπισερί με μυθολογικά θέματα, ξετυλίγω ένα ατέλειωτο μασούρι ηρώων και προδοτών. Είναι ένα ταξίδι σε ωκεανό. Ταξιδιώτης στις χάρτινες «Ιστορίες» αποτελώ κι εγώ αποτύπωμά τους. Η διάρκεια αυτών των περιοδικών, γεννημένων γι’ αυτό που κάποτε έλεγαν «μέσο» άνθρωπο, έχει να μας αφηγηθεί μία άλλη ιστορία. Για το πώς και κυρίως για το γιατί.

Πηγή:
http://news.kathimerini.gr/4Dcgi/4Dcgi/_w_articles_civ_12_20/08/2011_453183