Πτώχευση ηγεσίας

Πτώχευση...

Πήγαινα στη Βουλή στα πρώτα χρόνια της Μεταπολίτευσης. Στη θέση του πρωθυπουργού ο Καρα­μανλής και πλάι οι υπουργοί του. Υπήρχαν τότε στο Κοινοβούλιο πολιτικοί ικανοί να αναλάβουν την πρωθυπουργία. Ο Γεώργιος Μαύρος, ο Γιάννης Ζίγδης, ο Ανδρέας Παπανδρέου, ο Ευάγγελος Αβέρωφ, ο Γεώργιος Ράλλης. Αλλά και οι βουλευτές αποτελούσαν προσωπικό­τητες εξέχουσες. 

Η αφρόκρεμα της κοι­νωνίας βρισκόταν στο Κοινοβούλιο, συμμετέχοντας στην προσπάθεια απο­κατάστασης της δημοκρατίας. Χωρίς αμφιβολία, ο πολίτης που έμπαινε στο Κοινοβούλιο αισθανόταν ασφάλεια. Τον διακατείχε το συναί­σθημα του πολιτικού ειδι­κού βάρους που προερχό­ταν από την ποιότητα των στελεχών, τα οποία η κοι­νωνία επέλεγε και τα έστελνε στον ναό της δημοκρατίας. 

Τραγική είναι η σύγκριση εκείνης με τη σημερινή εποχή.

Η μεταπολιτευτική δημοκρατία φρόντισε να μετατρέψει τη Βουλή σε «συντεχνία» και τους βουλευτές σε «βολεμένους», αφήνοντας κατά μέ­ρος την ποιότητα και την προστασία του κύρους, το οποίο είναι απαραίτητο για την επιβίωση των εκπροσώπων του λαού. 

Ο «συντεχνιασμός», τον οποίο έσπευσαν να καταδικάσουν οι «τρεις καμπαλέρος», έχει φωλιάσει από και­ρό στη Βουλή. Αργά, με ρυθμούς εκμαυλιστικούς, μετέβαλε τους πολιτι­κούς σε «επαγγελματίες», σε ακριβο­πληρωμένους «μάνατζερ», χωρίς να έχουν όλοι φυσικά, τα απαραίτητα προσόντα.

Με επιμονή και τέχνη, επε­βλήθη ο «πελατειακός πολιτικός πολι­τισμός», οι βουλευτές γέμισαν το Δη­μόσιο με διορισμένους ψηφοφόρους, αδιαφορώντας για το πώς θα πληρω­θούν, και παράλληλα  έσπευδαν να παράσχουν στους εαυτούς τους προ­νόμια. Άρχισαν με τον παιδικό σταθ­μό και έφτασαν στο... χαμάμ! 

Ύψωσαν έναν τοίχο απομόνωσης γύρω από τα Παλαιά Ανάκτορα, μπαινοβγαίνουν σε «αίθουσες επιτροπών», οι περισσότερες των οποίων παράγουν αντιπαράθεση και αλληλοκατηγορίες, εισπράττοντας «αποζημίωση» για κάθε παρουσία. Όλα τα μετέ­τρεψαν σε αμοιβή. 

Ο πο­λίτης σιγά σιγά έμεινε στο περιθώριο, μετετράπη από οπαδός σε απλό ψηφοφόρο και τώρα βρέθηκε «έξω και απέναντι», με τις δυνάμεις καταστολής να τον κα­ταδιώκουν προκειμένου να διαφυλά­ξουν τους «εκλεγμένους» από την ορ­γή. .. εκείνων που τους εξέλεξαν! Ποτέ άλλοτε στη σύγχρονη Ιστορία το Κοι­νοβούλιο δεν συγκέντρωσε τόση οργή και αποδοκιμασία. Ποτέ άλλοτε οι αιρετοί εκπρόσω­ποι του λαού δεν έγιναν στόχος τόσων απο­δοκιμασιών από τους πολίτες.

Η ΑΚΙΣ

Εφημερίδα «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ»

27.10.2011