Το νησί με τους μικρούς πρίγκιπες
Εσύ που δεν διάβασες
τον Antoine de Saint-Exupery
πως να φανταστείς ένα νησί
με μικρούς πρίγκιπες
να κοιτάζουν με το τηλεσκόπιο
τον άλλο πλανήτη
όπου το ηλιοβασίλεμα
έχει ακόμα την αξία του
στην καρδιά της μοναξιάς
που έχει μαζί της
μόνο ένα τριαντάφυλλο
το οποίο ακόμα και αν
δεν είναι μοναδικό
είναι η ουσία της ζωής.
τον Antoine de Saint-Exupery
πως να φανταστείς ένα νησί
με μικρούς πρίγκιπες
να κοιτάζουν με το τηλεσκόπιο
τον άλλο πλανήτη
όπου το ηλιοβασίλεμα
έχει ακόμα την αξία του
στην καρδιά της μοναξιάς
που έχει μαζί της
μόνο ένα τριαντάφυλλο
το οποίο ακόμα και αν
δεν είναι μοναδικό
είναι η ουσία της ζωής.
O πόλεμος των σκιών
Μόνο ένας τρόπος υπάρχει για να σταματήσει ο πόλεμος των σκιών.
Μια σταλίτσα ουρανός επαρκεί.
Αυτό δεν έλεγε κάποτε ένα παιδί.
Κι εσύ στο ραδιόφωνο έψαχνες την συχνότητα που δεν είχε όνομα.
Μην ακούς μόνο αυτούς που μιλάνε.
Υπάρχει και η σιωπή.
Ένα απέραντο γαλάζιο που παραμένει αόρατο στους άλλους.
Θυμάσαι τη θάλασσα;
Εκεί στο καφενείο, στην άκρη του ουρανού.
Είχες όνειρα κι είχα μόνο οράματα.
Μα τώρα βλέπεις τι γίνεται;
Κάθε σου όνειρο θα το αλλάξω σε όραμα για να γίνει.
Έχεις τις φωτογραφίες.
Έτσι κι αν ξεχάσεις μπορείς να δεις την αλήθεια.
Στο κάτω κάτω της γραφής τα σκίτσα υπάρχουν.
Κι αν ως μοντέλο δεν πρόσεχες τον ζωγράφο
κι έβαζες κινήσεις μέσα στον ύπνο
τα θραύσματα ανθρωπιάς
υπάρχουν.
Στο ραδιόφωνο ακούω βαριές πενιές
για να μην ξεχάσω την ανάγκη της χαράς.
Και το τριαντάφυλλο έγινε ένα με το ρόδι.
Γεύσεις γυναίκας.
Έτσι βλέπω ακόμα το φως.
Εκείνο που αγγίζει τους ανθρώπους.
Και οι σκιές του πύργου συνεχίζουν να περπατούν.
Αφού κατά βάθος κλαις και μ'αγαπάς.
Έτσι δεν λέει το τραγούδι.
Το ίδιο βλέπω και στους Δίκαιους.
Λες και υπάρχει μόνο ο χειμώνας.
Ας είναι τότε, θα το παλέψουμε μαζί.
Και το γαλάζιο απέραντο παραμένει μαζί μας.
Ξέρεις εκεί στο κόκκινο κάστρο, ένα άλλο σπίτι
στο Καστελλόριζο όπου οι άνθρωποι
είναι μια οικογένεια.
Μην ντρέπεσαι σε περιμένουν όλοι.
Στα καθαρά νερά θα βρούμε
τις χούφτες φωτός
και τη μνήμη μέλλοντος.
Μια σταλίτσα ουρανός επαρκεί.
Αυτό δεν έλεγε κάποτε ένα παιδί.
Κι εσύ στο ραδιόφωνο έψαχνες την συχνότητα που δεν είχε όνομα.
Μην ακούς μόνο αυτούς που μιλάνε.
Υπάρχει και η σιωπή.
Ένα απέραντο γαλάζιο που παραμένει αόρατο στους άλλους.
Θυμάσαι τη θάλασσα;
Εκεί στο καφενείο, στην άκρη του ουρανού.
Είχες όνειρα κι είχα μόνο οράματα.
Μα τώρα βλέπεις τι γίνεται;
Κάθε σου όνειρο θα το αλλάξω σε όραμα για να γίνει.
Έχεις τις φωτογραφίες.
Έτσι κι αν ξεχάσεις μπορείς να δεις την αλήθεια.
Στο κάτω κάτω της γραφής τα σκίτσα υπάρχουν.
Κι αν ως μοντέλο δεν πρόσεχες τον ζωγράφο
κι έβαζες κινήσεις μέσα στον ύπνο
τα θραύσματα ανθρωπιάς
υπάρχουν.
Στο ραδιόφωνο ακούω βαριές πενιές
για να μην ξεχάσω την ανάγκη της χαράς.
Και το τριαντάφυλλο έγινε ένα με το ρόδι.
Γεύσεις γυναίκας.
Έτσι βλέπω ακόμα το φως.
Εκείνο που αγγίζει τους ανθρώπους.
Και οι σκιές του πύργου συνεχίζουν να περπατούν.
Αφού κατά βάθος κλαις και μ'αγαπάς.
Έτσι δεν λέει το τραγούδι.
Το ίδιο βλέπω και στους Δίκαιους.
Λες και υπάρχει μόνο ο χειμώνας.
Ας είναι τότε, θα το παλέψουμε μαζί.
Και το γαλάζιο απέραντο παραμένει μαζί μας.
Ξέρεις εκεί στο κόκκινο κάστρο, ένα άλλο σπίτι
στο Καστελλόριζο όπου οι άνθρωποι
είναι μια οικογένεια.
Μην ντρέπεσαι σε περιμένουν όλοι.
Στα καθαρά νερά θα βρούμε
τις χούφτες φωτός
και τη μνήμη μέλλοντος.
Στην πλατεία της Τριπολιτσάς
Στην πλατεία της Τριπολιτσάς
ξέρω θα ήθελες άλλη ονομασία
αλλά εμείς οι κλέφτες δεν ξεχνάμε
κι όταν είμαστε με τους μαθητές μας
είμαστε η μνήμη μέλλοντος.
Αν δεν σ' αγγίζει το άγαλμα
κοίτα μόνο τα δύο πόδια
για να καταλάβεις ότι ανήκει
σ' εκείνο το θαλάσσιο ουρανό
το απέραντο γαλάζιο
που δεν φοβάται τους προδότες
διότι ξέρει για τη δικαίωση.
Κι αν θες και κάτι άλλο
κοίταξε εκείνο το ξύλινο
που θα σου θυμίσει Ελβετία.
ξέρω θα ήθελες άλλη ονομασία
αλλά εμείς οι κλέφτες δεν ξεχνάμε
κι όταν είμαστε με τους μαθητές μας
είμαστε η μνήμη μέλλοντος.
Αν δεν σ' αγγίζει το άγαλμα
κοίτα μόνο τα δύο πόδια
για να καταλάβεις ότι ανήκει
σ' εκείνο το θαλάσσιο ουρανό
το απέραντο γαλάζιο
που δεν φοβάται τους προδότες
διότι ξέρει για τη δικαίωση.
Κι αν θες και κάτι άλλο
κοίταξε εκείνο το ξύλινο
που θα σου θυμίσει Ελβετία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου