Ποιος φοβάται τις εκλογές;

Εδώ και ένα μήνα η Ελλάδα, ενώ βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού, παίζει τις καθυστερήσεις. Ο λαός έχει προ πολλού σφυρίξει τη λήξη, αλλά οι… παιχταράδες της πολιτικής τάξης ψάχνουν τρόπο να μη λήξει ο αγώνας, έστω κι αν συνεχίζουν να τρώνε γκολ!

Ας κάνουμε ένα μικρό φλας-μπακ για να δούμε πώς φτάσαμε μέχρι εδώ:

Στις 21 Οκτωβρίου ο Ευάγγελος Βενιζέλος διαβεβαίωνε ότι είναι δεδομένη η εκταμίευση της έκτης δόσης.

Στις 26 Οκτωβρίου ο τότε πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου αποδέχθηκε τη συμφωνία για το κούρεμα του ελληνικού χρέους κατά 50%, συμφωνία μάλιστα η οποία πανηγυρίστηκε από πλευράς κυβέρνησης και έγινε δεκτή ως «αναπόφευκτη» και από την αξιωματική αντιπολίτευση.

Ακολούθησε μία επεισοδιακή επέτειος της 28ης Οκτωβρίου, με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να αναγκάζεται να αποχωρήσει από την παρέλαση. Εν συνεχεία ξεκίνησε μια εθνική περιπέτεια με τον Γιώργο Παπανδρέου να αποφασίζει τη διενέργεια Δημοψηφίσματος για την έγκριση της συμφωνίας της 26ης Οκτωβρίου, τη Μέρκελ και τον Σαρκοζί να τον ταπεινώνουν δημόσια επισημαίνοντας ότι δημοψήφισμα μπορεί να γίνει μόνο για την έξοδο της χώρας από το ευρώ και, τελικά, φθάσαμε στην παραίτηση του Παπανδρέου και την ανάληψη της πρωθυπουργίας από τον Λουκά Παπαδήμο, με τη συμφωνία να υλοποιήσει τη συμφωνία και να οδηγήσει τη χώρα σε εκλογές στις 19 Φεβρουαρίου.

Ύστερα, ξεκίνησε άλλη περιπέτεια που αφορούσε τη δέσμευση των πολιτικών αρχηγών που στηρίζουν την κυβέρνηση, έτσι ώστε να γίνει εφικτή η εκταμίευση της έκτης δόσης. Βαρεθήκαμε να ακούμε και να διαβάζουμε ότι όλα εξαρτώνται από το αν θα συνυπογράψει μια επιστολή ο Αντώνης Σαμαράς, τελικά όμως διαπιστώσαμε ότι δεν χρειαζόταν υπογραφή, αρκούσε μία επανάληψη της επιστολής προς το ΕΛΚ, αυτή τη φορά προς τους δανειστές μας, που διαβεβαίωνε ότι ο Σαμαράς δεν πρόκειται να αμφισβητήσει τους στόχους του προγράμματος που εφαρμόζεται στην Ελλάδα, έστω κι αν προσπαθήσει να αλλάξει το μείγμα της εφαρμοζόμενης πολιτικής.
Αφού τελειώσαμε με όλα αυτά κι ενώ το ίδιο το υπουργείο Οικονομικών έχει εκδόσει, εδώ και δύο εβδομάδες, ανακοίνωση στην οποία αναφέρει ως χρόνο διεξαγωγής των πρόωρων εκλογών την 19η Φεβρουαρίου, υπολογίζοντας ότι μέχρι τότε θα έχουν τελειώσει οι διαπραγματεύσεις για το PSI και την εφαρμογή της συμφωνίας της 26ης Οκτωβρίου, τώρα ξεκινάει νέος γύρος καθυστερήσεων με τη διαπίστωση από μέρους της κυβέρνησης ότι η ολοκλήρωση του PSI θα αργήσει τουλάχιστον για ένα μήνα.

Άρα, οι εκλογές μπορούν να γίνουν το νωρίτερο στο τέλος Μαρτίου.

Έτσι όπως το πάμε, αρχίζει να μας δημιουργείται η εντύπωση ότι ο πραγματικός στόχος δεν είναι η εκπλήρωση των υποχρεώσεων της χώρας και οι κινήσεις για τη σωτηρία της, αλλά η παράταση της ζωής αυτής της κυβέρνησης. Αυτοί που παίζουν την τακτική των καθυστερήσεων θα πρέπει να καταλάβουν ότι όσο πιο πολύ καθυστερούν, τόσο περισσότερο απαξιώνονται. Έχοντας χάσει πάνω από ένα μήνα με ανόητες κινήσεις τακτικής, αυτοδιαψεύδονται και αποδεικνύουν ότι ο πραγματικός στόχος τους δεν είναι να βοηθήσουν τη σωτηρία της χώρας αλλά να διατηρήσουν την εξουσία και να μεταθέσουν για όσο το δυνατόν αργότερα την επικείμενη εκλογική πανωλεθρία.

Γ. Κουβαράς

http://www.aixmi.gr/index.php/poios-fovatai-tis-ekloges/