ΕΠΑΙΖΕΣ ΜΕ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΤΟ ΞΕΡΕΙΣ

ΝΟΕΜΒΡΗΣ 1973

Πολυτεχνείο

ΕΠΑΙΖΕΣ ΜΕ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ

ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΤΟ ΞΕΡΕΙΣ  

ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΙΟΥ ΔΑΦΕΡΜΟΥ*

Βουτιά λοιπόν στη νοσταλγία. Πάλι / Βουτιά στων νιάτων σου τις «κουζουλάδες». /Στην ομορφιά των ονείρων που έμοιαζαν αληθινά. /Στα οράματα που μίσεψαν. / Τότε, που έπαιζες με την Ιστορία χωρίς να το ξέρεις. / Τότε, που η αξιοπρέπεια ήταν αυτονόητη και η ανιδιοτέλεια στάση ζωής. / Τότε που η αντίσταση σε απογείωνε και η αλληλεγγύη σε δυνάμωνε. /Τότε που οι αρχηγοί καταργήθηκαν και η εξουσία έμεινε ορφανή.

Μ' ένα κίνημα με βαθύ κοινωνικό περιεχόμενο, αυτόνομο, συμμετοχικό /Δίχως καθοδηγητές και οπαδούς. / Μ' ένα κίνημα που συνυπήρχαν: / η δημοκρατική λειτουργία με την αποτελεσματικότητα / η συμμετοχή με τον αυτοπροσδιορισμό και τη χειραφέτηση / το πολιτικό ήθος με την αγωνιστικότητα / η αντιπαράθεση με τη σύνθεση η αυτοοργάνωση με τις κομματικές οργανώσεις/ο σεβασμός στους ανθρώπους με την πρωτοβουλία /η τόλμη με την ευγένεια

Οι πρωτότυπες μορφές οργάνωσης, λειτουργίας και δράσης του κινήματος « ζάλι­σαν» τους μηχανισμούς καταστολής, που έψαχναν για παράνομους κομμουνιστικούς πυρήνες. Έψαχναν την παρανομία σ' ένα κίνημα ορατό, με εκλεγμένες επιτροπές και ορατούς ανθρώπους. Έψαχναν...

Ένα κίνημα που στην ωμή βία της δικτατορίας, στις φυλακίσεις, στους ξυλοδαρμούς στα Βασανιστήρια, στις απειλές, στις στρατεύσεις, στις συλλήψεις, στις δολοφονίες αντιπαρέθετε συγκεντρώσεις διαδηλώσεις συνθήματα, ανακοινώσεις καταλήψεις Ακόμη και στα χουντικό δικαστή­ρια προσέφυγε. Ένα κίνημα ειρηνικό, που δεν χρησιμοποίησε ποτέ βία, αποδείχτηκε αποτελεσματικό στην αντιπαράθεση του με το βίαιο και παράνομο καθεστώς των συνταγματαρχών. Απέ­ναντι στον παραλογισμό της ολοκληρωτικής βίας.

Η αντιαυταρχικότητα, η συμμετοχή, η δημοκρατική λειτουρ­γία, η αυτοοργάνωση και η πρωτοτυπία στη δράση, βασικά χαρακτηριστικά του κινήματος, συνιστούσαν ένα βαθύτατα ανατρεπτικό κίνημα, προς όλες τις κατευθύνσεις, χωρίς το ίδιο να έχει συνείδηση αυτής του της διάστασης Η μεταπο­λίτευση δεν εξέτασε αυτά του τα χαρακτηριστικά. Το Πολυτεχνείο ήταν η αρχή του τέλους της δικτατορίας γιατί η αιμα­τηρή καταστολή του, άνοιξε βαθύ ρήγμα μεταξύ του πληθυ­σμού και του καθεστώτος, με αποτέλεσμα, το τελευταίο, να μην μπορεί να σταθεί και να λειτουργήσει. Ήταν, όμως ταυ­τόχρονα και ήττα όλων των πολιτικών δυνάμεων. Που δεν προέβλεψαν, που δεν αντιλήφθηκαν τη δυναμική του φοιτη­τικού κινήματος. Που δεν αντιλήφθηκαν ότι ο πληθυσμός εμπι­στεύεται τους φοιτητές αλλά όχι και τις πολιτικές δυνάμεις Η δικτατορία κατέρρευσε. Και επέστρεψαν πανίσχυρες οι πολιτικές δυνάμεις Το αντιδικτατορικό φοιτητικό κίνημα λεη­λατήθηκε, με την ιστορική Αριστερά στη γωνία, έστω και αν το σύνολο, σχεδόν, των νέων που πρωτοστάτησαν στο φοι­τητικό κίνημα εντάχθηκε στις γραμμές της.

Και τώρα ψάχνουμε και βρίσκουμε το κενό. /Λες και πέρασαν 200 χρόνια από το Πολυτεχνείο. / Τόσο πολύ άλλαξαν τα πράγματα! / Τώρα το φωτεινό μέλλον, το μέλλον με τις υποσχέσεις απουσιάζει. /Πήρε μαζί του τις ελπίδες, τις ιδεολογίες, τις αξίες και τα οράματα. / Το παρόν διαστέλλεται. Γέμισε από υλικές απολαύσεις. /Ελπίδες και οράματα δε χωρούν. / Τα θέλουμε όλα, τα ηδονικά, τώρα. / Ο θάνατος καραδοκεί. /Ο χαμένος (χωρίς να το ξέρει) άνθρωπος καταναλώνει. / Και «ονειρεύεται». Καταναλώνει άρα υπάρχει. /Καταναλώνει ώσπου να καταναλωθεί και ο ίδιος. /Ονειρεύεται τον εύκολο και γρήγορο πλουτισμό. /Ουρά στα προπατζίδικα! Το κέρδος τα σκεπάζει όλα.

Η πολιτική υπηρετεί την οικονομία και όχι το αντίθετο. Όλα τείνουν να πάρουν μια διάσταση, την οικονομική. Γιατί λοι­πόν γκρινιάζουν οι «άρχοντες» για τη διαφθορά;

Αυτοί πρώτοι δεν δίνουν το παράδειγμα; Αυτοί πρώτοι δεν ομιλούν μόνο για ανταγωνιστικότητα, παραγωγικότητα, αύ­ξηση κερδών, οικονομικούς δείκτες κ.α.;

Αυτές τις αξίες δίνουν και δείχνουν, αυτές τις αξίες ακο­λουθεί, όποιος μπορεί και όπως μπορεί.

Σιωπή

*Ο Ολύμπιος Δαφέρμος  είναι διπλωματούχος Μηχανολόγος - Ηλεκτρολόγος ΕΜΠ, στέλεχος του Αντιδικτατορικού Φοιτητικού Κινήματος και μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής Κατάληψης του Πολυτεχνείου. Είναι συγγραφέας των βιβλίων - μεταξύ άλλων, «Όνειρο ήταν» (Εκδ. Γαβριηλίδης 2003) και «Το αντιδικτατορικό φοιτητικό κίνημα» (Εκδ. Γαβριηλίδης 1999).