Η επίσημη «πτώχευση» του πολιτικού συστήματος
Του ΜΕΝΕΛΑΟΥ ΓΚΙΒΑΛΟΥ Αναπληρωτή καθηγητή Πολιτικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου Αθηνών
Ο διασυρμός, ο εξευτελισμός, του πολιτικού συστήματος, των κομμάτων και των ηγεσιών τους, αλλά και των πολιτειακών θεσμών, τον οποίο παρακολουθούμε αυτήν την περίοδο, μόνο με όσα συνέβαιναν στις κατοχικές και στις πρώτες μετακατοχικές κυβερνήσεις μπορεί να συγκριθεί, να βρει κοινά σημεία, κοινές αναφορές...
Προσπαθούν να μας πείσουν ότι από την υπογραφή του Α. Σαμαρά εξαρτιόταν η 6η δόση... αλλά όχι μόνον αυτή... Από την υπογραφή αυτή κρεμόταν το ίδιο το μέλλον της Ευρωζώνης, αφού τυχόν άρνηση να δοθεί η 6η δόση θα επέφερε τη χρεοκοπία της χώρας και θα οδηγούσε στη διάλυση της Ευρωζώνης...
Δεν αρκεί, λοιπόν, η οικονομική εξαθλίωση στην οποία έχουν οδηγήσει τη χώρα και τον λαό της οι δανειστές-δυνάστες μας και οι εγχώριοι υποτελείς τους. Δεν αρκούν ούτε το ένα εκατομμύριο άνεργοι ούτε η διάλυση των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων ούτε η παρατεταμένη ύφεση που διαλύει ημέρα με την ημέρα την παραγωγική δομή της χώρας.
Το νέο «μήνυμα» είναι σαφές: Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ Η ΛΑΪΚΗ ΒΟΥΛΗΣΗ ΠΑΡΑΜΕΡΙΖΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΚΑΤΑΡΓΟΥΝΤΑΙ. ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΚΑΜΙΑ ΙΣΧΥ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗ ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΗ ΔΟΜΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΖΩΝΗΣ. Η βίαιη αποπομπή των πρωθυπουργών και των κυβερνήσεων της Ελλάδας και της Ιταλίας, ανεξάρτητα από τις αθλιότητες του Σ. Μπερλουσκόνι και τον πλήρη ευτελισμό του Γ. Παπανδρέου, αποκαλύπτει τον χυδαίο και απροκάλυπτο τρόπο με τον οποίο επιβάλλεται η νέα μορφή κυριαρχίας, ο νέος τύπος κοινοβουλευτικής δικτατορίας.
Η κυβέρνηση και οι αρχηγοί των κομμάτων της «συνεργασίας» δέχθηκαν τα πάντα. Συνηγόρησαν και στο κείμενο της Συμφωνίας και, εκ των προτέρων, στα οικονομικά μέτρα εφαρμογής της, παρότι αυτά δεν έχουν ακόμα διευκρινιστεί και τελούν υπό διαπραγμάτευση... Το Κοινοβούλιο, με μεγάλη πλειοψηφία, στηρίζει όλο το «πακέτο» των μέτρων, που οδηγούν νομοτελειακά στην ύφεση και στην εξαθλίωση...
Κι όμως, ούτε αυτά δεν αρκούν. Εκείνο που επιδιώκει η νέα αυταρχική εξουσία, το νέο Ράιχ, που αναδύεται από το «αυγό του φιδίου», είναι να συνθλίψει τις συνειδήσεις, να καταπατήσει την εθνική και ατομική αξιοπρέπεια, να σβήσει κάθε ελπίδα, να ακυρώσει κάθε προοπτική για αλλαγή απέναντι στην οικονομική και πολιτική τυραννία που επιβάλλει σήμερα στους ευρωπαϊκούς λαούς του Νότου.
Ο Δάντης στη «Θεία Κωμωδία», περιγράφοντας την είσοδο στην κόλαση, αναδεικνύει το «νόημα» του αιώνιου μαρτυρίου με τη φράση-επιγραφή που βρίσκεται αναρτημένη εκεί: «Εισερχόμενοι εγκαταλείψατε πάσαν ελπίδα»...
Αυτό το νόημα έχει, σύμφωνα με τη νέα οικονομικοπολιτική αυταρχική εξουσία, η «είσοδός» μας στο ΔΝΤ, η υπαγωγή μας στα Μνημόνια και τις Συμβάσεις: Να παραιτηθούμε από κάθε αντίσταση, να δεχθούμε τη μοίρα μας, να σιωπήσουμε και να συμμορφωθούμε... Η κατοχή που μας επιβλήθηκε αποτελεί ένα μόνιμο, πλέον, καθεστώς.
Συνακόλουθα, αποδυναμώνεται ή και διαλύεται το πολιτικό σύστημα, οι φορείς του, οι πολιτικοί και πολιτειακοί θεσμοί. Όταν τα κόμματα και οι ηγεσίες τους όχι απλώς αποδεχθούν τις πολιτικές και τους στόχους των Συμβάσεων και των Μνημονίων, αλλά υπογράψουν και δηλώσεις μνημονιακής νομιμοφροσύνης και υποταγής, τότε θα έχουν απολέσει οριστικά και τα τελευταία ίχνη της πολιτικής τους αυτονομίας. Αυτήν τη διαδικασία ευτελισμού παρακολουθούμε σήμερα.
Εάν, και όταν, γίνουν εκλογές, τα κόμματα δεν θα μπορούν να παρουσιάσουν στον λαό δικά τους προγράμματα, αλλά το «Ευαγγέλιο του Μνημονίου». Οποιαδήποτε παρέκκλιση, έστω και ιδεολογική, έστω και τεχνική, από το πρόγραμμα της «τρόικας» και του ΔΝΤ, θα θεωρείται πολιτικό έγκλημα. Στον «ένοχο» μάλιστα θα εμφανίζεται από ΜΜΕ αλλά και από τα «μνημονιακά» κόμματα το έγγραφο με την υπογραφή του, για να αποκαλύψει τον «λαϊκισμό» και την αναξιοπιστία του «παρεκκλίνοντος» αρχηγού και του κόμματός του...
Εάν υπήρχε πράγματι αξιοπρεπής και υπεύθυνη πολιτική ηγεσία στη χώρα, δεν θα επέτρεπε αυτόν τον πολιτικό και εθνικό ευτελισμό. Θα αντιδρούσε συλλογικά σ' αυτόν τον χυδαίο εκβιασμό, σ' αυτές τις πρωτοφανείς αντιδημοκρατικές απαιτήσεις των δανειστών μας, που ευτελίζουν και τα τελευταία υπολείμματα του, πάλαι ποτέ, Ευρωπαϊκού Διαφωτισμού... Όσοι υιοθέτησαν αυτούς τους ανήκουστους εκβιασμούς, όσοι δέχτηκαν την ταπείνωση και τον ευτελισμό, είναι ανάξιοι να εκπροσωπούν τον ελληνικό λαό...
Επί της ουσίας: Σύμφωνα με τους βασικούς κανόνες του Διεθνούς Δικαίου, τα κράτη αποτελούν αυτόνομες θεσμικές οντότητες, συνιστούν «υποκείμενα δικαίου», γι' αυτό και μπορούν να υπογράφουν συμβάσεις και δικαιοπραξίες ως «ατομικότητες». Η εκπροσώπησή τους σ' αυτού του τύπου τις διαδικασίες είναι θεσμικά καθορισμένη: Αντιπροσωπεύονται από επίσημα «θεσμικά υποκείμενα», όπως ο πρωθυπουργός ή ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας (στην περίπτωση του καθεστώτος της Προεδρικής Δημοκρατίας).
Ούτε τα κόμματα ως πολιτικοί θεσμοί ούτε, πολύ περισσότερο, οι ηγέτες τους αντιπροσωπεύουν μια χώρα, ένα κράτος, ούτε η υπογραφή τους αποτελεί δικαιική πράξη. Τα κόμματα αλλάζουν, μετασχηματίζονται, διαλύονται, οι ηγέτες τους αντικαθίστανται...
Τεράστια η ευθύνη του Προέδρου της Δημοκρατίας σ' αυτόν τον εθνικό διασυρμό. Ύπατη η ευθύνη του Γ. Παπανδρέου που οδήγησε τη χώρα στην καταστροφή, που ευτέλισε τους πολιτικούς θεσμούς, και σήμερα περιφέρεται –αποσυνάγωγος από την κοινωνία και το κόμμα του– προσπαθώντας να διασώσει τα «υπόλοιπα» της εξουσίας του, να διαπραγματευτεί ώστε να «βιώσουν λάθρα» αυτός, τα συμφέροντα και τα πρόσωπα που τον στήριζαν... Και η Δημοκρατία οδηγείται πλέον κι αυτή στο σκοτεινό «τούνελ», δεσμώτης των επιλογών της νέας μορφής δικτατορίας που απλώνεται με γρήγορους ρυθμούς στην Ευρώπη.
Προσπαθούν να μας πείσουν ότι από την υπογραφή του Α. Σαμαρά εξαρτιόταν η 6η δόση... αλλά όχι μόνον αυτή... Από την υπογραφή αυτή κρεμόταν το ίδιο το μέλλον της Ευρωζώνης, αφού τυχόν άρνηση να δοθεί η 6η δόση θα επέφερε τη χρεοκοπία της χώρας και θα οδηγούσε στη διάλυση της Ευρωζώνης...
Δεν αρκεί, λοιπόν, η οικονομική εξαθλίωση στην οποία έχουν οδηγήσει τη χώρα και τον λαό της οι δανειστές-δυνάστες μας και οι εγχώριοι υποτελείς τους. Δεν αρκούν ούτε το ένα εκατομμύριο άνεργοι ούτε η διάλυση των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων ούτε η παρατεταμένη ύφεση που διαλύει ημέρα με την ημέρα την παραγωγική δομή της χώρας.
Το νέο «μήνυμα» είναι σαφές: Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ Η ΛΑΪΚΗ ΒΟΥΛΗΣΗ ΠΑΡΑΜΕΡΙΖΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΚΑΤΑΡΓΟΥΝΤΑΙ. ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΚΑΜΙΑ ΙΣΧΥ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗ ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΗ ΔΟΜΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΖΩΝΗΣ. Η βίαιη αποπομπή των πρωθυπουργών και των κυβερνήσεων της Ελλάδας και της Ιταλίας, ανεξάρτητα από τις αθλιότητες του Σ. Μπερλουσκόνι και τον πλήρη ευτελισμό του Γ. Παπανδρέου, αποκαλύπτει τον χυδαίο και απροκάλυπτο τρόπο με τον οποίο επιβάλλεται η νέα μορφή κυριαρχίας, ο νέος τύπος κοινοβουλευτικής δικτατορίας.
Η κυβέρνηση και οι αρχηγοί των κομμάτων της «συνεργασίας» δέχθηκαν τα πάντα. Συνηγόρησαν και στο κείμενο της Συμφωνίας και, εκ των προτέρων, στα οικονομικά μέτρα εφαρμογής της, παρότι αυτά δεν έχουν ακόμα διευκρινιστεί και τελούν υπό διαπραγμάτευση... Το Κοινοβούλιο, με μεγάλη πλειοψηφία, στηρίζει όλο το «πακέτο» των μέτρων, που οδηγούν νομοτελειακά στην ύφεση και στην εξαθλίωση...
Κι όμως, ούτε αυτά δεν αρκούν. Εκείνο που επιδιώκει η νέα αυταρχική εξουσία, το νέο Ράιχ, που αναδύεται από το «αυγό του φιδίου», είναι να συνθλίψει τις συνειδήσεις, να καταπατήσει την εθνική και ατομική αξιοπρέπεια, να σβήσει κάθε ελπίδα, να ακυρώσει κάθε προοπτική για αλλαγή απέναντι στην οικονομική και πολιτική τυραννία που επιβάλλει σήμερα στους ευρωπαϊκούς λαούς του Νότου.
Ο Δάντης στη «Θεία Κωμωδία», περιγράφοντας την είσοδο στην κόλαση, αναδεικνύει το «νόημα» του αιώνιου μαρτυρίου με τη φράση-επιγραφή που βρίσκεται αναρτημένη εκεί: «Εισερχόμενοι εγκαταλείψατε πάσαν ελπίδα»...
Αυτό το νόημα έχει, σύμφωνα με τη νέα οικονομικοπολιτική αυταρχική εξουσία, η «είσοδός» μας στο ΔΝΤ, η υπαγωγή μας στα Μνημόνια και τις Συμβάσεις: Να παραιτηθούμε από κάθε αντίσταση, να δεχθούμε τη μοίρα μας, να σιωπήσουμε και να συμμορφωθούμε... Η κατοχή που μας επιβλήθηκε αποτελεί ένα μόνιμο, πλέον, καθεστώς.
Συνακόλουθα, αποδυναμώνεται ή και διαλύεται το πολιτικό σύστημα, οι φορείς του, οι πολιτικοί και πολιτειακοί θεσμοί. Όταν τα κόμματα και οι ηγεσίες τους όχι απλώς αποδεχθούν τις πολιτικές και τους στόχους των Συμβάσεων και των Μνημονίων, αλλά υπογράψουν και δηλώσεις μνημονιακής νομιμοφροσύνης και υποταγής, τότε θα έχουν απολέσει οριστικά και τα τελευταία ίχνη της πολιτικής τους αυτονομίας. Αυτήν τη διαδικασία ευτελισμού παρακολουθούμε σήμερα.
Εάν, και όταν, γίνουν εκλογές, τα κόμματα δεν θα μπορούν να παρουσιάσουν στον λαό δικά τους προγράμματα, αλλά το «Ευαγγέλιο του Μνημονίου». Οποιαδήποτε παρέκκλιση, έστω και ιδεολογική, έστω και τεχνική, από το πρόγραμμα της «τρόικας» και του ΔΝΤ, θα θεωρείται πολιτικό έγκλημα. Στον «ένοχο» μάλιστα θα εμφανίζεται από ΜΜΕ αλλά και από τα «μνημονιακά» κόμματα το έγγραφο με την υπογραφή του, για να αποκαλύψει τον «λαϊκισμό» και την αναξιοπιστία του «παρεκκλίνοντος» αρχηγού και του κόμματός του...
Εάν υπήρχε πράγματι αξιοπρεπής και υπεύθυνη πολιτική ηγεσία στη χώρα, δεν θα επέτρεπε αυτόν τον πολιτικό και εθνικό ευτελισμό. Θα αντιδρούσε συλλογικά σ' αυτόν τον χυδαίο εκβιασμό, σ' αυτές τις πρωτοφανείς αντιδημοκρατικές απαιτήσεις των δανειστών μας, που ευτελίζουν και τα τελευταία υπολείμματα του, πάλαι ποτέ, Ευρωπαϊκού Διαφωτισμού... Όσοι υιοθέτησαν αυτούς τους ανήκουστους εκβιασμούς, όσοι δέχτηκαν την ταπείνωση και τον ευτελισμό, είναι ανάξιοι να εκπροσωπούν τον ελληνικό λαό...
Επί της ουσίας: Σύμφωνα με τους βασικούς κανόνες του Διεθνούς Δικαίου, τα κράτη αποτελούν αυτόνομες θεσμικές οντότητες, συνιστούν «υποκείμενα δικαίου», γι' αυτό και μπορούν να υπογράφουν συμβάσεις και δικαιοπραξίες ως «ατομικότητες». Η εκπροσώπησή τους σ' αυτού του τύπου τις διαδικασίες είναι θεσμικά καθορισμένη: Αντιπροσωπεύονται από επίσημα «θεσμικά υποκείμενα», όπως ο πρωθυπουργός ή ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας (στην περίπτωση του καθεστώτος της Προεδρικής Δημοκρατίας).
Ούτε τα κόμματα ως πολιτικοί θεσμοί ούτε, πολύ περισσότερο, οι ηγέτες τους αντιπροσωπεύουν μια χώρα, ένα κράτος, ούτε η υπογραφή τους αποτελεί δικαιική πράξη. Τα κόμματα αλλάζουν, μετασχηματίζονται, διαλύονται, οι ηγέτες τους αντικαθίστανται...
Τεράστια η ευθύνη του Προέδρου της Δημοκρατίας σ' αυτόν τον εθνικό διασυρμό. Ύπατη η ευθύνη του Γ. Παπανδρέου που οδήγησε τη χώρα στην καταστροφή, που ευτέλισε τους πολιτικούς θεσμούς, και σήμερα περιφέρεται –αποσυνάγωγος από την κοινωνία και το κόμμα του– προσπαθώντας να διασώσει τα «υπόλοιπα» της εξουσίας του, να διαπραγματευτεί ώστε να «βιώσουν λάθρα» αυτός, τα συμφέροντα και τα πρόσωπα που τον στήριζαν... Και η Δημοκρατία οδηγείται πλέον κι αυτή στο σκοτεινό «τούνελ», δεσμώτης των επιλογών της νέας μορφής δικτατορίας που απλώνεται με γρήγορους ρυθμούς στην Ευρώπη.
http://www.paron.gr/v3/new.php?id=72188&colid=50&dt=2011-11-27%200:0:0
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου