To 2011 µας κλείνει το µάτι και µας αποχαιρετά βγάζοντάς µας τη γλώσσα και κουνώντας ειρωνικά το κεφάλι… Φεύγει θυµωµένο αλλά και ανακουφισµένο. Γιατί, εάν µιλούσε, θα έλεγε ότι πέρασε από µια χώρα που ακόµα και στις πιο κρίσιµες για την επιβίωσή της στιγµές, µεσουρανούν µυαλά µε υποανάπτυκτα χαρακτηριστικά, υπογράφουν το παρόν και προδιαγράφουν το µέλλον της πολιτικοί και πολιτικάντηδες, στρατηγικοί επενδυτές και σύµβουλοι που, αν και χαµένοι στον χώρο και τον χρόνο, πιστεύουν ακράδαντα ότι κατέχουν την απόλυτη αλήθεια. Που νοµοθετούν για την επόµενη 20ετία τελώντας σε κατάσταση πολιτικού vertigo. Που υπογράφουν τις προσωπικές εµµονές τους ή των φίλων και γνωστών τους.Που έχουν µπερδέψει το συµφέρον µε τα συµφέροντα.
Στον τοµέα του περιβάλλοντος και της ανάπτυξης, το 2011 ήταν η χειρότερη χρονιά των τελευταίων δεκαετιών. Έπεσαν όλα τα κάστρα και όλες οι µάσκες. Και µέσα στον ορυµαγδό, µέσα στη γενική πτώχευση, η χρεοκοπία σε αυτούς τους τοµείς περνάει επιδερµικά, αν και θα είναι η µοναδική µη αναστρέψιµη. Γιατί, εάν θέλουµε να λέµε τα πράγµατα µε το όνοµά τους, µπορεί κάποτε οι µισθοί και οι συντάξεις να φτάσουν και πάλι σε επίπεδα αξιοπρέπειας. Μπορεί το χαράτσι για τα ακίνητα να καταργηθεί. Μπορεί κάποτε η φορολογική πολιτική να γίνει αµυδρά πιο δίκαιη. Ακόµα και οι διαλυµένες - υποτελείς εργασιακές σχέσεις µπορεί κάποτε να τεθούν σε άλλη βάση. Όµως, όποιες αποφάσεις λαµβάνονται για τη διαχείριση του χώρου, του αέρα και του νερού, όποιες αποφάσεις λαµβάνονται για τις πόλεις, τα δάση, τα σκουπίδια, είναι µη αναστρέψιµες. Και, δυστυχώς, σε αυτούς τους τοµείς έβαλαν τη σφραγίδα τους με όρους της δεκαετίας του ’50 σε βάρος της ανάπτυξης, της προστασίας της δηµόσιας υγείας, του περιβάλλοντος.
Με µια σειρά αποφάσεων επιβράβευαν µικρά, µεσαία και µεγάλα συµφέροντα, σε βάρος του δηµοσίου συµφέροντος και της ανάκαµψης της χώρας. Ιδού µερικά παραδείγµατα… Νοµιµοποίηση όλων των παρανοµιών µε τη δικαίωση όσων έχτιζαν εδώ και δεκαετίες αυθαίρετα παντού. Νοµιµοποίηση των αυθαιρέτων ακόµα και εντός προστατευόµενων περιοχών, ακόµα και σε παραδοσιακούς οικισµούς. «Εισβολή» των τεχνολογιών καύσης για τη διαχείριση των απορριµµάτων, τεχνολογίες πανάκριβες και επικίνδυνες για τη δηµόσια υγεία, που θα δεσµεύουν τους δηµότες για τουλάχιστον 20 µε 25 χρόνια. Εµµονή στον λιγνίτη και χρησιµοποίηση του τέλους ΑΠΕ που πληρώνουν οι πολίτες για την επιδότηση ακόµα και ορυκτών καυσίµων. Επιλογή ενός φαραωνικού και ξεπερασµένου µοντέλου τουριστικής ανάπτυξης που έχει εγκαταλειφθεί σε όλες τις σύγχρονες χώρες. Ένα µοντέλο που σε λίγα χρόνια θα προσδιορίζεται από τα κουφάρια των γιγαντιαίων τουριστικών εγκαταστάσεων που θα χάσκουν στον χώρο. Παράδοση του ορυκτού πλούτου της χώρας χωρίς κανένα κέρδος. Επιστροφή ακόµα και της πετρελαιοκίνησης στις δυο µεγαλύτερες πόλεις της χώρας που φυτοζωούν από την ατµοσφαιρική ρύπανση. Και το πιο τραγικό είναι ότι τα υπανάπτυκτα µυαλά προσπάθησαν να πλασάρουν αυτές τις επιλογές µε τον µανδύα της ανάπτυξης. Κάτι σαν τα καθρεφτάκια στους ιθαγενείς.
(ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΟ “ΠΡΑΣΙΝΟ ΠΟΝΤΙΚΙ” ΣΤΙΣ 01-12-11)
http://topontiki.gr/article/26018
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου