Η θάλασσα άρχισε να «πνίγει» νησιά

Η θάλασσα άρχισε να «πνίγει» νησιά

Από την Παπούα Νέα Γουινέα οι πρώτοι 2.000 οικοπρόσφυγες

Τα πρώτα νησιά έχουν αρχίσει να παραδίδονται. Στα Καρτερέ, κοντά στην Παπούα Νέα Γουινέα, έπειτα από χρόνια μάχης κατά των όλο και πιο ψηλών κυμάτων που έχουν αρχίσει να καταπίνουν φοίνικες και σπίτια, 2.000 άνθρωποι αποφάσισαν να εγκαταλείψουν τη γη τους, αυξάνοντας τις τάξεις των οικοπροσφύγων, των προσφύγων του κλίματος.

Στο Τουβαλού, ένα μικροσκοπικό αρχιπέλαγος της Πολυνησίας, η διαδικασία της ακύρωσης του κράτους έχει ήδη αρχίσει. Η king tide, η σούπερ πλημμυρίδα που δημιουργείται στην αρχή της χρονιάς και έχει τώρα επεκτείνει την περίοδο δράσης της, κατακλύζει τα χωριά και τις παραλίες με τη λευκή άμμο. Η θάλασσα συνεχίζει να ανεβαίνει με ταχύτητα που έχει φτάσει ήδη τα 6 χιλιοστά τον χρόνο. Οι κυκλώνες γίνονται όλο και συχνότεροι. Τα κοραλλιογενή φράγματα λευκαίνουν και η τοπική οικονομία, που εξαρτάται από τον τουρισμό και την αλιεία, έχει γονατίσει. Ενα δράμα που αφορά όλους: 10.000 από τους 11.000 κατοίκους της χώρας ζουν σε ύψος μικρότερο από 2 μέτρα πάνω από το επίπεδο της θάλασσας και, ακόμη κι αν θα ήθελαν να μετακινηθούν, δεν θα είχαν πολλές επιλογές αφού κανένα σημείο στο νησί και τις ατόλες δεν βρίσκεται σε ύψος πάνω από τα 4,5 μέτρα από το επίπεδο της θάλασσας.

Στο αρχιπέλαγος των Κιριμπάτι, ανάμεσα στη Χαβάη και την Αϊτή, η έξοδος έχει ήδη αρχίσει. Οι πρώτοι χίλιοι κάτοικοι ζήτησαν από τις κυβερνήσεις της Αυστραλίας και της Νέας Ζηλανδίας να μεταφερθούν εκεί επειδή τα σπίτια τους είναι πλέον ακατοίκητα και η γη τους εξαφανίζεται. Για να δικαιολογήσουν το αίτημά τους προσέφυγαν σε μια έννοια που δεν υπήρχε ώς τώρα στην επίσημη γλώσσα των διεθνών συνθηκών διότι η κατάσταση δεν έχει προηγούμενο: αυτή των «προσφύγων του κλίματος». Και η κυβέρνηση της Νέας Ζηλανδίας αποδέχθηκε να δημιουργήσει ένα πρόγραμμα το οποίο θα διέπει την έλευση των προσφύγων του κλίματος.

«Η επιβίωση του λαού μας κρέμεται από μια κλωστή: μην αναλάβετε την ευθύνη να την κόψετε», είχε πει ο Ιεϊεμία Απισάι, πρώην πρωθυπουργός του Τουβαλού, πριν από δύο χρόνια, κατά τη Σύνοδο Κορυφής της Κοπεγχάγης για το κλίμα. Μια συμμαχία κρατών με επικεφαλής την Ευρώπη, στην οποία συμμετέχουν τα 120 μικρά νησιά και φτωχότερες χώρες του κόσμου, ζητούσαν χθες, τελευταία ημέρα της Συνόδου του Ντέρμπαν, να αρχίσουν αμέσως συζητήσεις για να υπάρξουν νέοι στόχοι στον αγώνα κατά της ανόδου της θερμοκρασίας, ώστε μια νέα συμφωνία για υποχρεωτικές μειώσεις των αερίων του θερμοκηπίου να έχει επιτευχθεί ως το 2015 και να τεθεί σε εφαρμογή το 2020. Ωστόσο οι επιφυλάξεις της Κίνας, της Ινδίας και των ΗΠΑ καθιστούσαν ώς αργά χθες το βράδυ πολύ αβέβαιη την έκβαση της διάσκεψης του ΟΗΕ για το κλίμα.

http://www.tanea.gr/kosmos/article/?aid=4679218 

Αγανακτισμένοι από την κλιματική χρεοκοπία

Σε απόγνωση οι κάτοικοι 40 κρατών που δίνουν μάχη για την επιβίωσή τους

 

Είναι οι «Αγανακτισμένοι» του κλίματος, οι ψαράδες που βρίσκουν τα δίχτυα τους άδεια, τα παιδιά που σκαρφαλώνουν στις στέγες των σπιτιών τους όταν τα κύματα σαρώνουν το χωριό, οι γυναίκες που δεν βρίσκουν πια νερό για να μαγειρέψουν. Στα νησιά τους κάνουν ό,τι είναι δυνατό για να προστατευθούν από την άνοδο της στάθμης του ωκεανού: κατασκευάζουν κυματοθραύστες, αυτοσχέδια φράγματα με σκελετούς αυτοκινήτων, μπάζα, πέτρες. Ομως πρόκειται μόνο για καταπραϋντικά μέτρα που πρέπει να αναθεωρούνται κάθε χρόνο, γιατί κάθε φορά υποκύπτουν μπροστά στην ολοένα και πιο απειλητική πίεση της θάλασσας. Ετσι αποφάσισαν να πάνε στο Ντέρμπαν της Νότιας Αφρικής, στη διάσκεψη του ΟΗΕ, στην οποία οι μεγάλοι ρυπαντές θέλουν να αναβάλουν το καθήκον της υπεράσπισης της ατμόσφαιρας, και απειλούν να μπλοκάρουν τις εργασίες.

Δεν έχουν τίποτα να χάσουν επειδή το κλιματικό χάος συμπαρασύρει τα πάντα. Τα εδάφη διαβρώνονται από την άνοδο των θαλασσών. Οι πηγές γλυκού νερού μολύνονται από την άνοδο της στάθμης του αλμυρού νερού. Τα κοράλλια ασπρίζουν και πεθαίνουν. Τα σπίτια εγκαταλείπονται επειδή οι κυκλώνες και οι τροπικές καταιγίδες τα σαρώνουν. Για τους κατοίκους των 40 κρατών που συμμετέχουν στο καρτέλ AOSIS (Συμμαχία Μικρών Νησιών) η κλιματική χρεοκοπία παραμονεύει πίσω από τη στροφή: δεν διακινδυνεύουν μόνο τον μισθό τους, αυτά που διακυβεύονται είναι η γη στην οποία γεννήθηκαν και η φυσική επιβίωσή τους. 

Ο Αμπντουλάχι Ματζίντ, ένας μετεωρολόγος που μελετάει την επίδραση της κλιματικής αλλαγής στα κράτη που βρίσκονται στο ίδιο επίπεδο με τη θάλασσα, αυτά που κινδυνεύουν να εξαφανιστούν από τον γεωγραφικό χάρτη, αφηγείται πώς έχει αλλάξει η καθημερινή ζωή εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων: συνήθειες διαμορφωμένες στη διάρκεια αιώνων και τοπία που έμοιαζαν αναλλοίωτα βρέθηκαν σε κρίση μέσα σε λίγα χρόνια. Το φράγμα των μαγκρόβιων δασών φαγώθηκε από τα κύματα, το γλυκό νερό σπανίζει, τα χωριά πλημμυρίζουν κατά περιόδους. 

Η κατάσταση του κλίματος του πλανήτη είναι ενδεχομένως χειρότερη απ' ό,τι υπολογιζόταν. Σύμφωνα με μια έκθεση που παρουσιάστηκε την περασμένη Τρίτη στο Ντέρμπαν, στο περιθώριο της διάσκεψης του ΟΗΕ που ολοκλήρωσε χθες τις εργασίες της, ο κόσμος οδεύει προς μια άνοδο της θερμοκρασίας με υψηλό κόστος και υψηλούς κινδύνους, η οποία θα φτάσει τους 3,5 βαθμούς Κελσίου πάνω από τα επίπεδα της προβιομηχανικής εποχής. Ο αριθμός αυτός, ο οποίος υπολογίστηκε από δύο εταιρείες συμβουλών που εξειδικεύονται στον άνθρακα (Climate Analytics και Ecofys), λαμβάνει υπόψη τις σημερινές υποσχέσεις των κρατών να μειώσουν τα αέρια του θερμοκηπίου, οι οποίες αποδεικνύονται πολύ ανεπαρκείς, αφού ο στόχος που είχε τεθεί το 2010 από τη διεθνή κοινότητα ήταν η άνοδος της θερμοκρασίας να περιοριστεί στους 2 βαθμούς Κελσίου το μέγιστο. Σύμφωνα με την εν λόγω έκθεση, με τον ρυθμό που αυξάνονται οι εκπομπές των αερίων αυτών, οι κυβερνήσεις δεν έχουν παρά τέσσερα χρόνια για να ανατρέψουν την τάση και να αποφύγουν στη συνέχεια την ανάγκη να καταφύγουν σε μεγάλες δαπάνες για να πετύχουν τον στόχο του 2%, που τέθηκε το 2009 στην Κοπεγχάγη.

http://www.tanea.gr/kosmos/article/?aid=4679217