Και επί γης ειρήνη

Ο ΧΡΙΣΤΟΥΛΗΣ

Η Φάτνη της Βηθλεέμ φεγγοβολά στην παγωμένη χειμωνιάτικη νύχτα.

Το μαγικό άστρο, πού καθοδήγησε τους Μάγους, λάμ­πει σταματημένο εκεί από πάνω της. Στις ακτίνες του, πού από τα ουράνια φθάνουν ως τη γη σαν τόσες φωτεινές σκά­λες, ανεβοκατεβαίνουν Άγγελοι.

Μέσα οι τρεις Μάγοι γονατιστοί προσφέρουν τα δώρα τους σ' ένα νεογέννητο παιδί, πού το κρατεί η μητέρα του στην αγκαλιά της, ενώ οι βοσκοί των άλογων από πέρα ενώ­νουν τα τραγούδια τους με τους ύμνους των Αγγέλων.

Ένα βρέφος. Αλλά τι είναι το βρέφος αυτό, πού γί­νονται τόσα θαύματα και στο κεφαλάκι του αστράπτει ένας φωτοστέφανος;

Είναι ο Θεός, πού είχε πάρει τη μορφή ενός βρέ­φους. Είναι ο Χριστούλης, πού σε λίγο θα γίνει Χριστός και, αφού πεθάνει μαρτυρικά για τη σωτηρία των ανθρώ­πων, θ' αναστηθεί, θ΄ αναληφθεί, θ' ανέβει πάλι στον ου­ρανό, απ' όπου κατέβηκε, για να μείνει στη γη τριαντατρία μόνο χρόνια, και θα καθίσει για πάντα στα δεξιά του Πατέρα του.

Δεν σημαίνει λοιπόν τίποτε, αν σήμερα μας παρουσιά­ζεται σαν ένα νεογέννητο παιδί στην αγκαλιά της μητέρας του. Το βρέφος αυτό είναι ο Θεός μας, κι αν γονατίσουμε κι εμείς μπροστά του και προσευχηθούμε, θα μας ακούσει ο Χριστούλης σαν να’ ταν κιόλας ο μεγάλος Χριστός….

Ας μπούμε λοιπόν στη λαμπρή Φάτνη, πού βλέπομε με τη φαντασία μας, όπως την είδαμε τόσες φορές σε Άγιες ει­κόνες ή στα παιδιάτικα όνειρά μας. Ας γονατίσουμε μπροστά του κι ας τον προσκυνήσουμε. Δεν πειράζει, αν δεν έχουμε να του προσφέρουμε, σαν τους Μάγους, «χρυσό, λίβανο και σμύρνα». Τα δικά μας δώρα, το ίδιο ευπρόσδεκτα, από ένα Θεό, είναι η πίστη μας, η αγάπη μας, η λατρεία μας. Έπειτα ας προσευχηθούμε, ας του ζητήσουμε να μας δώσει ό,τι ποθούμε περισσότερο.

Άλλα τί νάναι αυτό το ποθητό;

Μας το λένε οι Άγγελοι με τον ύμνο τους:

« Δόξα εν υψίστοις Θεώ

Και επί γης ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκία».

Ναι, αυτό θα ζητήσουμε και μείς από τον νεογέννητο Χριστούλη: να ξαναφέρει στη γη την ειρήνη, που τόσο καιρό τώρα λείπει μακριά. Και θα τον παρακαλέσουμε τόσο θερμά ώστε  να μας εισακούσει.

Γρηγόριος Ξενόπουλος

Από το περιοδικό «Η Διάπλασις των Παίδων »