Η απόφαση της Γερουσίας

Η απόφαση της Γερουσίας

Ν. Λυγερός

Μετάφραση από τα γαλλικά Σάνη Καπράγκου

Η απόφαση της Γερουσίας δεν ήτανε μία ανώδυνη απόφαση. Αποτελεί τη νίκη της δικαιοσύνης έναντι μιας άρνησης, την οποία δεν δίστασε ν’ αποκαλύψει μέσα στους κόλπους της ίδιας μας της χώρας, καθώς δεν ήτανε δυνατό να εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής τού νόμου. Η αυτοαναφορική τούτη εντυπωσιακή έκθεση επιτρέπει να συνειδητοποιήσουμε την ανάγκη της παρουσίας τού νόμου αυτού στον ποινικό κώδικα της Γαλλίας. Αυτός ο νόμος είναι προ-δικαιωμένος από τα όσα έχουν διαπραχθεί παρά την αναγνώριση της γενοκτονίας των Αρμενίων.

Δικαστικά αποτελεί μία πράξη ολοκλήρωσης και στρατηγικά, για τα θύματα, τους επιζώντες και τους δίκαιους, επιτρέπει την ενοποίηση με ισοτιμία των αναγνωρισμένων από τη Γαλλία γενοκτονιών. Τούτο είναι ακόμη πιο σημαντικό από την έκθεση της Νομικής Επιτροπής, όταν επί πλέον παρατηρούμε την επιφυλακτικότητα ορισμένων γερουσιαστών. Το αποτέλεσμα είναι πραγματικά έξοχο, διότι συνειδητοποιούμε πως πρόκειται για μία νίκη του ανθρώπινου δικαιώματος επί της πομπώδους δικαιοσύνης, που αρκείται στο φαίνεσθαι για να δικαιολογεί την ύπαρξή της, με κίνδυνο να εμπαίζει τη μνήμη των λαών. Κι έπειτα μπορέσαμε να διαπιστώσουμε, κατά τη δημόσια συζήτηση, πως ορισμένοι στερούμενοι νομικών επιχειρημάτων δεν δίστασαν να χρησιμοποιήσουν επιχειρήματα γεωστρατηγικής, για να τους διαταράξουν και να τους περιορίσουν σε μία αντιπαράθεση ισχύος.

Πόσες φορές έχουμε ακούσει την ακόλουθη έκφραση ότι η Τουρκία είναι μία μεγάλη χώρα. Ενώ οι στρατηγιστές, εν αντιθέσει με ορισμένους πολιτικούς άνδρες, ξέρουν καλά πως η Τουρκία δεν είναι παρά μόνο μία ακόμη χώρα, η οποία φέρεται ως μεγάλη δίχως να μπορεί να το δικαιολογήσει και ακόμη λιγότερο να το αποδείξει. Παρ’ όλ’ αυτά, εδώ, δεν είν’ αυτός ο σκοπός μας. Αυτό που θέλουμε να τονίσουμε, είναι η αντίθεση μεταξύ μεγάλης χώρας και μικρής χώρας. Καθότι προκαλεί έκπληξη να λαμβάνουμε υπ’ όψιν τα επιχειρήματα αυτού του είδους μέσα σε ένα πλαίσιο νομικό. Τα πρόσωπα που χρησιμοποιούν αυτά τα επιχειρήματα στο πεδίο της δικαιοσύνης, δεν συνειδητοποιούν πως πρόκειται για μια ρατσιστική οπτική, που οδηγεί σε σύγκριση τον μεγάλο Τούρκο με τον μικρό Αρμένιο. Η δικαιοσύνη σε αυτό το περιβάλλον, δεν εξετάζει παρά μόνο ένα μέγεθος, εκείνο του εγκλήματος κατά της Ανθρωπότητας που εμείς ονομάζουμε γενοκτονία, κατά τ’ άλλα, δεν νοιάζεται. Το σημαντικό είναι το ανθρώπινο επίπεδο. Είναι απλούστατα απαράδεκτο να επιτρέπεται η άρνηση ή ακόμη η ελαχιστοποίηση μιας γενοκτονίας, ανεξάρτητα από το θύμα ή τον δήμιο. Πρόκειται για μια διαδικασία γενική.

Εν τέλει, αν μπαίνουμε στην κοινοτική συζήτηση, είναι απλώς για να μην αποκαλύψουμε την πολιτική συζήτηση. Στο πλαίσιο νόμου αυτού του τύπου, δεν έχουμε να κάνουμε με πολιτικό χάσμα. Εν τούτοις, αυτό δεν σημαίνει πως δεν υπάρχει αυτό το χάσμα. Δεν πρέπει, ωστόσο, να πέφτουμε στην παγίδα να θέλουμε να το αποκρύψουμε προβάλλοντας μία κοινοτική αντιπαλότητα. Πρώτ’ απ’ όλα για τον απλούστατο λόγο πως η συζήτηση δεν αφορά αποκλειστικά τη γενοκτονία των Αρμενίων, μα το σύνολο των γενοκτονιών που έχουν αναγνωριστεί από τη Γαλλία.

Από την άλλη πλευρά, όπως θα έλεγε ο Albert Camus, η έννοια της δικαιοσύνης δεν ανήκει σε καμία χώρα ειδικά. Στο πλαίσιο του νόμου που δεν είναι φυλετικός, το σημαντικό είναι να προστατεύει το θύμα από το έγκλημα ειρήνης, που δεν διστάζει να το κακοποιεί και να το διώκει, εξ αιτίας της απουσίας ενός νόμου που ποινικοποιεί την άρνηση. Οι λαοί δεν θα είναι πιο δίκαιοι τούτοι από τους άλλους. Είναι τα πολιτικά συστήματα περισσότερο ή λιγότερο ένοχα, επειδή εκείνα εφαρμόζουν με τρόπο συστηματικό μεθόδους εξόντωσης και διαγραφής. Ο νόμος αυτός είναι σύμφωνος με την έννοια της καταδίκης του βάρβαρου συστήματος αυτού του είδους. Ιδού το πνεύμα του νόμου.

Ν. Λυγερός

http://www.lygeros.org/lygeros/8594-gr.html

Νοημοσύνη και Άνθρωπος

Εισήγηση του Νίκου Λυγερού
με θέμα: "Νοημοσύνη και Άνθρωπος"
Πνευματικό Κέντρο Κρύας Βρύσης
Τετάρτη 18 Ιανουαρίου 2012

H ΑΟΖ ως οικονομική λύση

Εισήγηση του Νίκου Λυγερού
με θέμα: "H ΑΟΖ ως οικονομική λύση"
Πνευματικό Κέντρο Γιαννιτσών
Τετάρτη 18 Ιανουαρίου 2012

Το (αμετανόητο) «κόμμα του Μνημονίου»

Το (αμετανόητο) «κόμμα του Μνημονίου»

 

του Γιάννη Τριάντη

Οι επίδοξοι σωτήρες της χώρας αποδείχθηκαν ολετήρες. Όμως, οι θιασώτες της ολέθριας πολιτικής, όσοι δηλαδή συγκροτούν ατύπως το «κόμμα του Μνημονίου», είναι εδώ. Ενεργοί, παρόντες και αμετακίνητοι στον στόχο τους: τη συνέχιση της ίδιας ρότας που έχει οδηγήσει την Ελλάδα στο χάος, την κατάρρευση, τη φτώχεια και το ξεπούλημα. Ως και ο Γ. Παπανδρέου, ιθύνων νους της μνημονιακής επιχείρησης, διεκδικεί ρόλο στα πολιτικά πράγματα, παρότι έχει καταδικαστεί αμετακλήτως στη συνείδηση της κοινωνίας και του καταρρέοντος κόμματός του.

Το «κόμμα του Μνημονίου», λοιπόν. Με ηγέτη τον Γ. Παπανδρέου, συνοδοιπόρους τον Γ. Καρατζαφέρη και την κ. Μπακογιάννη και πολύτιμο αρωγό τα περισσότερα ΜΜΕ και τους «εκσυγχρονιστικούς» κύκλους πασών των προελεύσεων και πολιτικών προσήμων. Από τον κ. Μάνο μέχρι τη χορεία γνωστών πανεπιστημιακών και «ανθρώπων του πολιτισμού», οι οποίοι υπήρξαν φανατικοί υποστηρικτές του ολέθριου σημιτισμού, θιασώτες του Σχεδίου Ανάν και απολογητές ενός άκριτου ευρωπαϊσμού, νεοφιλελεύθερης κατευθύνσεως. Όταν, λοιπόν, η εγκληματική συνταγή του Μνημονίου έδειξε την αληθινή ουσία της και ο κόσμος άρχισε να αντιδρά, η αυτοπροστασία του συγκεκριμένου συστήματος εξουσίας παράτησε στην τύχη του τον Γ. Παπανδρέου και στράφηκε σε νέο σωτήρα. Στον κ. Παπαδήμο...

Η άκτακτη υποχώρηση του «κόμματος του Μνημονίου» -από το ξέσπασμα των «Αγανακτισμένων» μέχρι την επιλογή Παπαδήμου- συνοδεύεται από σκηνές απείρου κάλλους και μελαγχολικής γελοιότητας. Ξαφνικά, οι πρόθυμοι συνοδοιπόροι (Καρατζαφέρης, Μπακογιάννη) ανακάλυψαν ότι η συνταγή πάσχει! Και άρχισαν την κριτική, τις κυβιστήσεις και τη στροφή... Κορυφαία στελέχη του ΠΑΣΟΚ και υπουργοί πρώτης γραμμής, πιστοί στη γραμμή του Μνημονίου, άρχισαν να ξιφουλκούν εναντίον του τέως πρωθυπουργού και να αποκαλύπτουν είτε ότι... δεν είχαν διαβάσει το Μνημόνιο είτε ότι διαπίστωσαν πόσο ολέθριο υπήρξε για τη χώρα. Ναι! Οι ίδιοι άνθρωποι (Χρυσοχοΐδης) που δεν είχαν αρθρώσει ποτέ ενάντιο λόγο ή διατυπώσει οιαδήποτε ένσταση. Μιλάμε για κλαυσίγελω ολκής... Ταυτόχρονα, ορισμένα ΜΜΕ που είχαν πρωτοστατήσει στην επιβολή του Μνημονίου, προβάλλοντας καταιγιστικά τον κυνικό εκβιασμό (Μνημόνιο ή χρεοκοπία), άρχισαν να ανακρούουν πρύμναν, υπό την πίεση της κοινής γνώμης. Έφτασαν μάλιστα στο σημείο κονδυλοφόροι που μιλούσαν για «μονόδρομο» να μυκτηρίζουν εκ των υστέρων τον εκβιασμό αυτό, λες και δεν υπάρχουν (στο αρχείο της ιστορίας) τα γραπτά στις εφημερίδες και τα λόγια τους στην Tι Βι. Μιλάμε για γελοιότητα και για θράσος εκείνων που ποντάρουν στη λήθη...

Παρατηρήθηκε, λοιπόν, το φαινόμενο της βλογιοκομμένης υπαναχώρησης, μαζί με την ανάδειξη αποπομπαίου τράγου στο πρόσωπο του Γ. Παπανδρέου. Συνήθης πρακτική. Και βολική εξέλιξη για την αυτοπροστασία του εν λόγω συστήματος εξουσίας, το οποίο, όπως προαναφέρθηκε, κατέφυγε σε νέο μεσσία. Έτσι, ο άνθρωπος των τραπεζών, ο πειθήνιος διεκπεραιωτής των εντολών της Ένωσης, ο κ. Παπαδήμος, (δι)ορίστηκε πρωθυπουργός, «εγκεκριμένος» από τους ιθύνοντες της Ένωσης, όταν αυτοί διαπίστωσαν ότι ο πρώην εκλεκτός τους Γ. Παπανδρέου είχε καεί. Και ότι έπρεπε άμεσα, πρώτον, να αναχαιτιστεί το εν εξελίξει κίνημα των «Αγανακτισμένων», δεύτερον, να εγκλωβιστεί η ατίθαση ΝΔ του Σαμαρά και τρίτον, να βρεθεί ένας καταλύτης στο πολιτικό σκηνικό, με δεδομένο την κατάρρευση του ΠΑΣΟΚ και με στόχο ευρύτερες συμπράξεις, καθεστωτικού χαρακτήρα και μνημονιακής κατευθύνσεως.

Προχθές, κύκλοι της Ουάσινγκτον εξέφρασαν την άποψη ότι η κυβέρνηση Παπαδήμου πρέπει να εκτείνει τον ορίζοντα της ύπαρξής της μέχρι το φθινόπωρο. Ανάλογες απόψεις ακούγονται και στο εσωτερικό της χώρας, ενώ ταυτόχρονα γίνεται λόγος για «κυβέρνηση αρίστων με πρωθυπουργό τύπου Παπαδήμου» (δήλωση Διαμαντοπούλου) ή για μετεκλογικές συνεργασίες σε δεσμευτικό πλαίσιο, καθορισμένο από την κατάφαση στη νέα δανειακή σύμβαση και το συμπαρομαρτούν Μνημόνιο... Με λίγα λόγια, μονά-ζυγά δικά τους. Ευθέως, κυνικά και εκβιαστικά. Με ασύστολο τρόπο και ολιγαρχικές απόψεις (τι άλλο είναι η πρόταση για κυβέρνηση αρίστων;) και υπό καθεστώς μόνιμου εκβιασμού.

Υπό αυτό το πρίσμα, οι εξελίξεις στο εσωτερικό του ναυαγισμένου ΠΑΣΟΚ διατηρούν αυτονόητα την αξία τους, για πολλούς λόγους. Φερ' ειπείν, η πιθανή διάσπαση θα ευνοήσει τη συγκρότηση νέου σχήματος ή σχημάτων ή θα παροχετευθεί μέρος του στελεχικού δυναμικού και των ψηφοφόρων σε «συγγενείς δυνάμεις» τύπου Κουβέλη; Θα παραμείνουν στο προσκήνιο σεσημασμένες ιλαρές περιπτώσεις πρωταγωνιστών της μνημονιακής πολιτικής, οι οποίοι εσχάτως ανέβλεψαν, ή θα τους πάρει ο κόσμος με τις πέτρες και δεν θα βρουν ούτε την ψήφο τους; Θα βρει καταφύγιο στη Δημοκρατική Αριστερά ο «εκσυγχρονιστικός» πόλος, με τη διακριτική επίνευση του ολίγιστου κ. Σημίτη (που ανακάλυψε και αυτός οψίμως την αθλιότητα του Μνημονίου), με αποτέλεσμα τη νεκρανάσταση του πεπτωκότος σημιτισμού; Θα επιχειρηθεί η μελλοντική ενεργός εμπλοκή του κ. Παπαδήμου στην πολιτική ζωή, ως ηγέτη νέου σχηματισμού;

Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις δεν αποκλείουν αυτοδυναμία της ΝΔ, ενώ το ενδεχόμενο να αναδειχθεί ούτως ή άλλως πρωθυπουργός ο Σαμαράς ενισχύεται, λαμβανομένης υπ' όψιν της πρόσφατης προσέγγισης -προσωπικής και γενικότερης- με τον κ. Καρατζαφέρη. Όμως, η τρομακτική πίεση προς τον κ. Σαμαρά εκ μέρους της Ένωσης και η μοιραία συμμόρφωσή του (συμμετοχή στην τριμερή κυβέρνηση, ύφεση του αντιμνημονιακού λόγου του και αραιές, χλωμές αναφορές στην ανάγκη αναδιαπραγμάτευσης) προϊδεάζουν για συνέχιση του ίδιου σκηνικού. Ιδία αν ληφθεί υπ' όψιν ότι η συνολική κατάσταση της χώρας θα βαίνει επί τα χείρω. Επομένως, δεν αποκλείεται ο Σαμαράς ως πρωθυπουργός να έχει την τύχη του Γ. Παπανδρέου και δη σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα παραμονής στην εξουσία...

Προχθές, στο κέντρο της Αθήνας εκτυλίχθηκαν σκηνές που θύμιζαν Κατοχή (χιλιάδες άνθρωποι για μια χούφτα κρεμμύδια) ή την κατάσταση σε χειμαζόμενες χώρες της Αφρικής και της Ασίας. Επειδή δεν προβλέπεται βελτίωση (αντιθέτως: επιδείνωση ή πλήρης κατάρρευση με τη βούλα της χρεοκοπίας), οιαδήποτε πρόβλεψη ή ανάλυση εδραζόμενη στα σημερινά στοιχεία είναι παρακινδυνευμένη ή προβληματική. Το σκοτεινό τούνελ είναι μεγάλο. Και οι εξελίξεις απρόβλεπτες... 

 http://www.paron.gr/v3/new.php?id=73843&colid=69&catid=1&dt=2012-01-29&search=%C1%F5%F4%EF%DF+%E8%E1+%F0%E1%ED+&page=2&mode=1&page=1&mode=1

Παζάρι βιβλίων στην πλατεία Κλαυθμώνος

 Παζάρι βιβλίων στην πλατεία Κλαυθμώνος

Βιβλία σε τιμές που ξεκινούν από μόλις 0,50 ευρώ θα βρουν όσοι επισκεφθούν το παζάρι βιβλίου, την μεγαλύτερη και πιο οργανωμένη εκποίηση βιβλίου που έχει ξεκινήσει από τις 20 Ιανουαρίου στην πλατεία Κλαυθμώνος.

Καθημερινά και τις Κυριακές από τις 10 το πρωί μέχρι τις 10 το βράδυ, 150 εκδότες εκποιούν 500.000 βιβλία σε πολύ χαμηλές τιμές.

Οι εκπτώσεις των βιβλίων στην εκποίηση παζάρι αρχίζουν από 70% και σε ορισμένες περιπτώσεις φτάνουν και το 90%.

Ο μοναδικός περιορισμός είναι τα βιβλία που εκποιούνται να έχουν εκδοθεί μέχρι και το 2006 και όχι αργότερα. Δηλαδή δεν υπάρχουν βιβλία που εκδόθηκαν το 2007 ή το 2008.

Το παζάρι βιβλίου που θα διαρκέσει μέχρι τις 8 Φεβρουαρίου διοργανώνουν ο Σύνδεσμος Εκδοτών Βιβλίου (ΣΕΚΒ) και το Επαγγελματικό Σωματείο Εκδοτών-Βιβλιοπωλών Ελλάδος (ΕΣΕΒΕ).

 http://adiabastoi.wordpress.com/2012/01/19/παζάρι-βιβλίων-από-αύριο-στην-πλατεία/

Το λευκό αναζήτησα ως την ύστατη έκσταση του μαύρου

Το μοναδικό λευκό στη ζωή μας, η ανθισμένη μυγδαλιά…

 

 

Η ανθισμένη μυγδαλιά, είναι εκείνο που δειλά δειλά ενσκήπτει κάθε μέρα αυτή την περίοδο στην ελληνική φύση, στ’ αδούλωτα ελληνικά χώματα στις πλαγιές και στους κάμπους της ελληνικής επαρχίας. Τι κι αν όλα, μα όλα, έχουν γίνει κατάμαυρα γύρω μας, μέσα στο αδυσώπητο καθημερινό χτύπημα του ελληνικού λαού, τη λεηλασία και την ανείπωτη νέα κατοχή και τραγωδία που βιώνει η χώρα; Η μακραίωνη ιστορία αυτής της ευλογημένης γης της Μεσογείου, αυτού του μικρού πέτρινου ακρωτηρίου στη Βαλκανική, έχει ζήσει πολλές εναλλαγές από το λευκό στο μαύρο και τ’ ανάπλιν. Η πορεία της χώρας μας και του ελληνικού έθνους στο χρόνο, είναι μια ατέρμονη εναλλαγή από το σκότος στο φως, από τη χαρά στη λύπη. Μοίρα μας, μοίρα του λαού μας, είναι να βιώνουμε την αέναη χαρμολύπη. 

 

«Το λευκό αναζήτησα ως την ύστατη έκσταση του μαύρου» καθώς λέει και ο Ελύτης. Αυτό το λευκό της μυγδαλιάς, που ζωγράφισε στον υπέροχο πίνακά του ο Βαν Γκογκ, αυτό  που δωρίζει απλόχερα η ελληνική φύση αυτές τις μέρες, στην καρδιά του χειμώνα, έχει το δικό της συμβολισμό και διαλαλεί τη δικιά της φανερή υπόσχεση για την αναπόφευκτη Άνοιξη και την αναμφίβολη Ανάσταση, καθώς επαναλαμβάνει κι ο ποιητής:

 

Λίγο ακόμα θα ιδούμε τις αμυγδαλιές ν' ανθίζουν

Λίγο ακόμα θα ιδούμε τα μάρμαρα να λάμπουν, 

να λάμπουν στον ήλιο τη θάλασσα να κυματίζει

Λίγο ακόμα, να σηκωθούμε λίγο ψηλότερα

 

 

© MERABELLO LIBRO D’ ORO

 

 

Αυτοί θα παν «αδιάβαστοι». Να τσακισθούν, πριν στείλουν την πατρίδα «αδιάβαστη»

Αυτοί θα παν «αδιάβαστοι». Να τσακισθούν, πριν στείλουν την πατρίδα «αδιάβαστη»

 

Του ΣΤΕΛΙΟΥ ΠΑΠΑΘΕΜΕΛΗ Προέδρου Δημοκρατικής Αναγέννησης

Ο ελληνικός κόσμος έχει περάσει εξίσου κακές ή και χειρότερες εποχές. Το ζητούμενο είναι η στάση ζωής του λαού. Η άρνησή του να γονατίσει. Στον «Κλέφτη» του Ραγκαβή (1809-1892) αποτυπώνεται η επική εξέγερση της ψυχής του Ελληνισμού:

«Μεγάλοι έμποροι πωλούν
τα έθνη σαν κοπάδια.
Την γην προδίδουν και γελούν.
Εδώ όμως άρματα λαλούν
στ' απάτητα λαγκάδια».

Θα ήταν έξοχο να μπορούσαμε να το πούμε και για το σήμερα…

Αμετάλλαχτοι στους αιώνες οι αναίσχυντοι έμποροι των εθνών, είτε τους βιογραφεί ο Παπαδιαμάντης στο ομώνυμο μυθιστόρημά του είτε τους ανατέμνει ο Σαίξπηρ στον «Έμπορο της Βενετίας». Εκεί, ο απαίσιος Σάιλοκ δανείζει «επί σώμασι», όπως στην προ Σόλωνος εποχή, και εάν δεν του καταβληθεί το ποσόν στην τακτή ημερομηνία, «θα αφαιρέσει μίαν λίβραν κρέατος από το σώμα» του οφειλέτη. Η ελληνική απάντηση στους εμπόρους των Εθνών είναι «τ' άρματα», δηλαδή ο δυναμισμός. Το μέγα δυστύχημα θα είναι «εκεί που οι καπεταναίοι κρεμούσαν τ' άρματα, [να] κρεμούν οι γύφτοι τα νταούλια», καθώς δεν φαίνονται καπεταναίοι...

Ευτράπελα καραγκιοζιλίκια διαδραματίσθηκαν στο Κοινοβούλιο, όπου αυτοί που υπερψήφισαν Μνημόνια, δανειακές και λοιπά τερατουργήματα σήκωσαν ξαφνικά κεφάλι για ελάσσονα και συντεχνιακά, ενώ σιωπούν για τα μεγάλα και ουσιώδη.

Οι «πρωτοκλασάτοι» της συμφοράς γίνονται καταγέλαστοι. Ο ένας παριστάνει τον μακελάρη. Οι άλλοι, αν και δεν διάβασαν το Μνημόνιο, το φέσωσαν στον κοσμάκη και το υπηρετούν λόγω, έργω και διανοία.

Ο Σημίτης του ψευδώνυμου εκσυγχρονισμού έστειλε «χρησμό» από το Βερολίνο στον δεινά χειμαζόμενο, και εξαιτίας του, ελληνικό λαό ότι «ήταν πολιτικά μοιραίο λάθος το Μνημόνιο»! Καλά κρασιά!

Ο διοικητής της ΤτΕ δηλώνει «εκ του μακρόθεν εστώς» ότι «η πορεία προς την κρίση δεν ήταν αναπόφευκτη και θα μπορούσε να είχε ανακοπεί».

Και γιατί δεν την ανέκοψαν;

Ουαί υμίν γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί!

Ο ΓΑΠ, υπείκων στα κελεύσματα εξωελλαδικών κέντρων και αλλοτρίων συμφερόντων και διασύρων urbi et orbi τους Έλληνες ως διεφθαρμένους, τεμπέληδες και άχρηστους, απρόθυμος να διαπραγματευθεί, αλλά ολοπρόθυμος να υποκύψει στις σαδιστικές αξιώσεις των δανειστών, τις απεδέχθη αμαχητί, υποθηκεύοντας στο διηνεκές το μέλλον της χώρας.

Η κατεχόμενη Ελλάδα, επί 28 μήνες, με την αδρή συνδρομή του πολιτικού της προσωπικού, χρησιμοποιείται ως πειραματόζωο στο πρόγραμμα για μετάλλαξη μιας χώρας του πρώτου κόσμου σε τριτοκοσμική.

Το Μνημόνιο απέτυχε οικτρά. Εκ γενετής καταδικασμένο να αποτύχει. Εξ ορισμού ως συνταγή αλλά και ως πρακτική εξοντωτικής λιτότητας. Η ανελέητη ύφεση στράγγισε και την τελευταία ρανίδα του οικονομικού αίματος της κοινωνίας μας. Το παραδέχεται και ο Ράιχενμπαχ: «Οι Έλληνες έχουν υποστεί μεγάλες θυσίες και η Ελλάδα δεν μπορεί να συνεχίσει με αυτή τη στρατηγική. Το βάρος στο διαθέσιμο εισόδημα των Ελλήνων είναι διπλάσιο σε σχέση με των Πορτογάλων και τριπλάσιο σε σχέση με των Ισπανών, και αυτό έχει ως αποτέλεσμα την καταβαράθρωση της ζήτησης». (Δήλωση στο ΕΒΕΑ, 19/1/12). Βέβαια, άλλα λέει και άλλα πράττει.

Όταν σκάνε οι κερδοσκοπικές φούσκες, οι τράπεζες -βρέξει-χιονίσει-κερδίζουν. Χάνουν μισθωτοί, συνταξιούχοι, μικροκαταθέτες και άνεργοι. Αυτό ζούμε.

Μας εκβιάζουν: ή υπογράφετε τα νέα Μνημόνια ή σας περιμένει Αρμαγεδδών=έξοδος από το ευρώ. Όμως τον Αρμαγεδδώνα τον βιώνουμε ήδη μέσα στο ευρώ.

Η δραχμή μάς στάθηκε 3.000 χρόνια. Δεν μας πρόδωσε αυτή. Το ευρώ μάς πρόδωσε…

Του ΣΤΕΛΙΟΥ ΠΑΠΑΘΕΜΕΛΗ

Προέδρου Δημοκρατικής Αναγέννησης

www.papathemelis.gr 

Η κρίσιμη ομιλία του Α. Παπανδρέου που δεν έγινε ποτέ

Η κρίσιμη ομιλία του Α. Παπανδρέου 

που δεν έγινε ποτέ 

Τον Αύγουστο του 1995, ο τότε αρχηγός της ΕΥΠ, Ναύαρχος Βασιλικόπουλος, παρέδωσε στον Ανδρέα Παπανδρέου ένα πολύ σημαντικό φάκελο, που εμπεριείχε ένα χάρτη.

Ο χάρτης στηριζόταν στα ευρήματα ενός αμερικανικού δορυφόρου, ο οποίος είχε εντοπίσει μεγάλα κοιτάσματα πετρελαίου και υδρογονανθράκων στο Αιγαίο.

Τα κοιτάσματα εντοπιζόταν στην περιοχή από την Κάρπαθο έως τη Γαύδο, ενώ εμπεριείχε και τις βραχονησίδες των Ιμίων.

«Προάγγελος γεγονότων, πρέπει να οργανωθούμε», δήλωσε ο Ανδρέας Παπανδρέου, που κατάλαβε αμέσως ότι οι Τούρκοι έχουν ήδη στην κατοχή τους τις συγκεκριμένες πληροφορίες.

Λεπτομέρεια με μεγάλη σημασία: Ο ίδιος φάκελος εμπεριείχε και έγγραφα που αφορούσαν τον τότε υπουργό Βιομηχανίας και μετέπειτα πρωθυπουργό, Κώστα Σημίτη.

Η ΔΕΘ και η αποπομπή Σημίτη

Λίγες ημέρες μετά, ο Ανδρέας Παπανδρέου και ο τότε υπουργός Εξωτερικών, Κάρολος Παπούλιας συναντήθηκαν στο περιθώριο της 60ής ΔΕΘ με τον ρώσο υπουργό Εξωτερικών, Αντρέι Κόζιρεφ.Οι τρεις άνδρες συζήτησαν για την κατασκευή του αγωγού Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη, θέμα στο οποίο και συμφώνησαν και παρέπεμψαν στις κατασκευαστικές εταιρείες για το χρόνο έναρξης του έργου.

Ο Ανδρέας Παπανδρέου αναφέρεται στην ομιλία του στη ΔΕΘ σε επικείμενο θερμό επεισόδιο με την Τουρκία, αποστροφή που προκάλεσε αίσθηση, λόγω των τότε καλών σχέσεων των δύο χωρών.

Την Κυριακή, στη συνέντευξη τύπου που παραχώρησε, ο Ανδρέας Παπανδρέου αδειάζει τον Κ. Σημίτη, ο οποίος στις 11 Σεπτεμβρίου παραιτείται από το Εκτελεστικό Γραφείο.

Η παραίτηση του Ανδρέα Παπανδρέου

Στις 15 Ιανουαρίου του 1996, ο Ανδρέας Παπανδρέου από το Ωνάσειο, όπου και νοσηλευόταν, αναγκάζεται να παραιτηθεί. Η παραίτησή του δεν ήταν τόσο εκούσια, αλλά έγινε υπό το καθεστώς πιέσεων που ασκήθηκαν στον πρώην πρωθυπουργό, και από τον γιο του, Γ. Παπανδρέου.

Τρεις μέρες μετά, στις 18 Ιανουαρίου, και μετά από μια επεισοδιακή συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του κόμματος, νέος πρωθυπουργός εκλέγεται ο Κώστας Σημίτης.

Θερμό επεισόδιο στα Ίμια

Η ανάληψη της πρωθυπουργίας του Κώστα Σημίτη συμπίπτει με το θερμό επεισόδιο των Τούρκων στα Ίμια. Οι χειρισμοί της ελληνικής πλευράς οδήγησαν στη δημιουργία «γκρίζων ζωνών» στο Αιγαίο και συμπίπτουν με την αλησμόνητη φράση «ευχαριστούμε την κυβέρνηση των ΗΠΑ», από τον Κ. Σημίτης, εντός του Κοινοβουλίου. Βέβαια, ο κ. Σημίτης είχε παραλείψει να αναφερθεί στην ύπαρξη του χάρτη καθώς και στο γεγονός ότι Αμερικανοί και Τούρκοι ήδη γνώριζαν για την ύπαρξη κοιτασμάτων στο Αιγαίο.

Η ομιλία του Ανδρέα που δεν εκφωνήθηκε ποτέ

Το διάστημα που ακολούθησε, ο Ανδρέας Παπανδρέου βγήκε από το νοσοκομείο, ενώ όλοι είχαν στραμμένη την προσοχή τους στην ομιλία που θα εκφωνούσε στο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ τον Ιούνιο.

Στις 22 Ιουνίου του 1996, ο Αντώνης Λιβάνης πηγαίνει στο σπίτι της Εκάλης μαζί με τους Νίκο Αθανασάκη και Τηλέμαχο Χυτήρη. Λίγο μετά την δακτυλογράφηση της ομιλίας από τον Ν. Αθανασάκη, ο Αντώνης Λιβάνης απεχώρησε από το σπίτι. Οι υπόλοιποι συνέφαγαν και ο Ανδρέας Παπανδρέου απεχώρησε για το δωμάτιό του. Λίγο αργότερα, στη 1 το πρωί, η νοσοκόμα ανακοινώνει σε όσους παρευρισκόταν ότι η υγεία του πρώην πρωθυπουργού είχε πρόβλημα. Όταν ο Δημήτρης Κρεμαστινός φθάνει στο σπίτι, ο Ανδρέας είναι ήδη νεκρός.

Τι απέγινε το κείμενο της ομιλίας

Παρότι η ομιλία δεν εκφωνήθηκε ποτέ, οι πληροφορίες αναφέρουν ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου επρόκειτο να προχωρήσει σε αποκαλύψεις για το πολιτικό κατεστημένο αλλά και για όσους επιβουλευόταν τη χώρα. Ωστόσο, λίγο μετά την διαπίστωση του θανάτου του πρώην πρωθυπουργού, ο Νίκος Αθανασάκης, στην προσπάθειά του να περισώσει το κείμενο και να δημιουργήσει αντίγραφο, διέγραψε το αρχείο από τον σκληρό δίσκο. Λίγους μήνες μετά, κι ενώ ο Κώστας Σημίτης είχε εκλεγεί πρωθυπουργός, η Δήμητρα Λιάνη-Παπανδρέου προσπάθησε να βρει την ομιλία, αλλά κατέστη αδύνατον. Ο Τηλέμαχος Χυτήρης της ξεκαθάρισε ότι τόσο ο ίδιος όσο και ο Νίκος Αθανασάκης είχαν πάρει «όρκο τιμής» να μην αποκαλύψουν ποτέ το κείμενο.

Τα επόμενα χρόνια, ο Κώστας Καραμανλής επιχείρησε εκ νέου το άνοιγμα προς τη Ρωσία και ενεργοποίησε το σχέδιο του Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη, ενώ ο διάδοχός του στην πρωθυπουργία, Γ. Παπανδρέου, με τις ενέργειές του «ακύρωσε» εκ νέου το πρόγραμμα.

Οι άνθρωποι του Ανδρέα Παπανδρέου παραγκωνίστηκαν, πλην του Νίκου Αθανασάκη και του Τηλέμαχου Χυτήρη, που αξιοποιήθηκαν από όλες τις ηγεσίες του ΠΑΣΟΚ.

Ο «όρκος τιμής» δεν έχει σπάσει ακόμη. Όμως πάνω από τον όποιο όρκο, ακόμη μεγαλύτερη σημασία έχουν αυτά που γνωρίζουν. Τα οποία, ο ίδιος ο Ανδρέας Παπανδρέου ήθελε να αποκαλύψει στον ελληνικό λαό.

IMIA 1996 

Ιστορικό βίντεο-ντοκουμέντο 

 

Ο Αργύρης Ντινόπουλος κάλυψε -ως ρεπόρτερ του Αντέννα- την κρίση στα Ίμια. Ανέβηκε στα Ίμια μαζί με κατοίκους της Καλύμνου τα αμέσως επόμενα 24ωρα μετά την ανάρτηση στην βραχονησίδα της ελληνικής σημαίας από τον δήμαρχο Καλύμνου. Η ελληνο-τουρκική κρίση ήταν σε πλήρη εξέλιξη.

Πηγη: http://www.dinopoulos.gr/default.asp?pID=301&la=1

Ο ΜΠΑΝ ΚΙ ΜΟΥΝ ΣΕ ΡΟΛΟ ΚΟΦΙ ΑΝΑΝ ΣΤΟ ΚΥΠΡΙΑΚΟ

Ο ΜΠΑΝ ΚΙ ΜΟΥΝ ΣΕ ΡΟΛΟ ΚΟΦΙ ΑΝΑΝ ΣΤΟ ΚΥΠΡΙΑΚΟ

 

Γράφει ο ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΝΕΑΡΧΟΥ Πρέσβυς ε.τ.

 

 Η Κύπρος σε έσχατο πάλι κίνδυνο 

από την ακολουθούμενη αυτοκαταστροφική πολιτική

 

Η διαδικασία, στη διπλωματία, είναι μέρος της ουσίας. Όσοι την υποτιμούν διαπράττουν μέγα σφάλμα και το πληρώνουν ακριβά. Το 1955 η Μεγάλη Βρετανία κάλεσε Τριμερή Διάσκεψη στο Λονδίνο για τη συζήτηση «θεμάτων ασφαλείας της Ανατολικής Μεσογείου, περιλαμβανομένου του Κυπριακού». Ήταν μια έντεχνη διπλωματική παγίδα για την επίσημη αναγνώριση και αποδοχή από την Ελλάδα της Τουρκίας ως «ενδιαφερόμενου μέρους» στο Κυπριακό.

H Τουρκία είχε παραιτηθεί, με τη Συνθήκη της Λωζάννης, από κάθε δικαίωμα πάνω στην Κύπρο. Η Ελλάδα δεν έπρεπε, επομένως, για κανέναν λόγο να δεχθεί να συμμετάσχει σε μια τέτοια Διάσκεψη. Με μόνη τη συμμετοχή της θα ανεγνώριζε την Τουρκία ως «ενδιαφερόμενο μέρος». Συμμετείχε όμως, δυστυχώς. Η απόφαση πάρθηκε, σε μια κρίσιμη εσωτερική συγκυρία, όταν διακυβευόταν η διαδοχή του αποθανόντος στρατάρχη Παπάγου.

Η Διάσκεψη επισήμως απέτυχε. Δεν ήταν δυνατό, άλλωστε, να βρει λύσεις στα θέματα που είχαν τεθεί στην ημερήσια διάταξη. Στην ουσία όμως πέτυχε πανηγυρικά. Ο πραγματικός της στόχος ήταν η αναγνώριση και η αποδοχή της Τουρκίας από την Ελλάδα ως «ενδιαφερόμενου μέρους».

Η Βρετανική διπλωματία πέτυχε, με τη Διάσκεψη, να εισαγάγει επισήμως την Τουρκία στο Κυπριακό και να την επιβάλει ως «ενδιαφερόμενο μέρος». Ήταν μια μοιραία εξέλιξη, που μετέτρεψε σταδιακά το Κυπριακό από Ελληνο-Αγγλικό σε Ελληνο-Τουρκικό πρόβλημα.

Η ΛΕΓΟΜΕΝΗ «ΤΡΙΜΕΡΗΣ»
ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟ «GREEN TREE» ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΥΟΡΚΗΣ ΚΑΙ ΤΑ
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΗΣ

Οι παραπάνω σκέψεις έρχονται στον νου, όταν επιχειρεί κανείς ν' αξιολογήσει τα αποτελέσματα της λεγόμενης Τριμερούς στο «Green Tree» της Νέας Υόρκης, 22-24 Ιανουαρίου.

Πρώτ' απ' όλα, η ίδια η ορολογία της «Τριμερούς», που χρησιμοποιήθηκε για τη συνάντηση των εκπροσώπων των δύο κοινοτήτων της Κύπρου και του Γραμματέα του ΟΗΕ, δεν είναι καθόλου αθώα και πολύ κακώς έγινε εξαρχής δεκτή από την Ελληνική πλευρά.

Στην πραγματικότητα, με πρόσχημα την ισότιμη συμμετοχή των δύο κοινοτήτων στις διακοινοτικές διαπραγματεύσεις, υποβάλλεται δολίως η ιδέα της συμπαρουσίας και της ισότητας δύο «μερών» ή «κρατών». Ο Τουρκοκύπριος ηγέτης, ο οποίος αυτοπροβάλλεται ως «Πρόεδρος» του ψευδοκράτους και λειτουργεί ως εκπρόσωπος και απολογητής της Τουρκικής κατοχής, νομιμοποιείται ατύπως και εξισώνεται με τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Με τον ίδιο τρόπο, προετοιμάζεται επίσης και προεικονίζεται η συμμετοχή του ψευδοκράτους ως «ισότιμου μέρους» στην προτεινόμενη μελλοντική Πολυμερή Διεθνή Διάσκεψη (τρεις εγγυήτριες δυνάμεις συν δύο «μέρη» της Κύπρου). Επιδιώκεται, δηλαδή, ο αποκλεισμός απ' αυτήν της Κυπριακής Δημοκρατίας, ως διεθνώς ανεγνωρισμένου νομίμου εκπροσώπου ολόκληρης της Κύπρου, και η αντιπροσώπευσή της από δύο «ίσα» μέρη. Τα τελευταία παραπέμπουν στα συζητούμενα στις διακοινοτικές συνομιλίες δύο «συνιστώντα κράτη» μιας κατ' επίφαση «ομοσπονδίας». Με άλλα λόγια, η αποδοχή μιας τέτοιας Διασκέψεως θα ισοδυναμούσε, εκ των πραγμάτων, με την αρχή του τέλους για την Κυπριακή Δημοκρατία.

Η σύγχυση στο ίδιο πρόσωπο της ιδιότητας του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας και της ιδιότητας του εκπροσώπου της Ελληνοκυπριακής κοινότητας επιτρέπει, δυστυχώς, να παίζονται τέτοιου είδους παιχνίδια εις βάρος της Κύπρου, υπό το πρόσχημα της διακοινοτικής ισότητας.

Επί Προέδρου Μακαρίου, όταν ακόμη δεν είχε ανακηρυχθεί το Τουρκοκυπριακό ψευδοκράτος, που κατέστησε πολύ πιο επικίνδυνη τη σύγχυση στο ίδιο πρόσωπο των δύο ιδιοτήτων, ακολουθείτο με ευλάβεια η πολιτική του αυστηρού διαχωρισμού. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας διόριζε συνομιλητή, ο οποίος εκπροσωπούσε την Ελληνική πλευρά στις διακοινοτικές συνομιλίες.

Η σταδιακή εγκατάλειψη της πολιτικής αυτής έφτασε σήμερα σε πολύ επικίνδυνο σημείο. Αφενός, λόγω της συνεχούς μειώσεως των αναγκαίων προϋποθέσεων και όρων για τη διεξαγωγή νέων διακοινοτικών συνομιλιών. Αφετέρου, λόγω της απροκάλυπτης χειραγωγήσεως της Γραμματείας των Ηνωμένων Εθνών από τη Βρετανική και την Αμερικανική διπλωματία.

Δεν είναι μυστικό ότι η χειραγώγηση αυτή, όπως έχει επιβεβαιωθεί από το προηγούμενο του Σχεδίου Ανάν, έχει ως στόχο την κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και την υποκατάστασή της από ένα νέο, συνομοσπονδιακό στην ουσία του, δικέφαλο μόρφωμα δύο «κρατών».

Η ΚΑΤΑΛΗΚΤΙΚΗ ΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΜΠΑΝ ΚΙ ΜΟΥΝ

Σε ό,τι αφορά την ουσία των αποτελεσμάτων της «Τριμερούς», δεν υπήρξε φαινομενικά οποιαδήποτε θεαματική πρόοδος πάνω στα επιμέρους συζητούμενα θέματα. Τα πραγματικά όμως αποτελέσματα περιλαμβάνονται στην καταληκτική δήλωση του Γ. Γραμματέα του ΟΗΕ, μετά το πέρας της Τριμερούς.

Ο Γ. Γραμματέας μιλά εκ νέου για «τέλος του παιχνιδιού», αναφερόμενος στην τρέχουσα διπλωματική διαδικασία υπό την αιγίδα του ΟΗΕ και στις προσπάθειες για λύση του Κυπριακού.

Υπενθυμίζει την επιστολή που έστειλε, σ' αυτό το πνεύμα, στους δυο ηγέτες πριν από την Τριμερή Συνάντηση και τονίζει ότι οι συζητήσεις στο «Green Tree» «υπήρξαν αναπόσπαστο μέρος αυτής της φάσεως, στην πορεία προς μια πολυμερή διάσκεψη και με τελικό στόχο τη λύση».

Με απλά λόγια, ο Μπαν Κι Μουν αγνοεί πλέον τη συμφωνία που είχε γίνει με τις δύο πλευρές ότι η διεθνής διάσκεψη θα μπορεί να συγκληθεί μόνο εάν σημειωνόταν πρόοδος και έφταναν οι διαπραγματεύσεις σ' ακτίνα συμφωνίας.

Προσχωρεί στην Τουρκική θέση, που προέβαλλε συνεχώς τη θέση για διεθνή διάσκεψη, χωρίς προηγούμενη καταληκτική πρόοδο στην εσωτερική πτυχή. Ευλόγως η Τουρκική πλευρά προβάλλει αυτή τη θέση. Πρώτον, γιατί αρνείται να συζητήσει το εδαφικό. Δεύτερον, γιατί υπονοεί τη διεθνή διάσκεψη με τους δικούς της όρους. Τη μη συμμετοχή δηλαδή και την αποαναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας και την εκπροσώπηση της Κύπρου από δύο «ίσα» μέρη.

Ο Μπαν Κι Μουν, συστήνοντας στα δύο μέρη να συνεχίσουν «εντατικά» τις προσπάθειές τους για «πρόοδο», αναφέρει επιλεκτικά μόνο τρία θέματα: «την εκλογή της εκτελεστικής εξουσίας, το περιουσιακό και την ιθαγένεια». Υποβάλλει, με τον τρόπο αυτό, την ιδέα ότι θεωρεί κλειδωμένα ήδη τα άλλα κεφάλαια, τα οποία δεν είναι προς παραπομπή στη διεθνή διάσκεψη, όπως το εδαφικό, για το οποίο η Τουρκική πλευρά δεν δέχεται ουσιαστική συζήτηση στο πλαίσιο των διακοινοτικών συνομιλιών.

Ακόμη και για το κεφάλαιο διακυβέρνηση, που αφορά, μεταξύ άλλων, την εκ περιτροπής Προεδρία, αναφέρεται μόνο στο σκέλος «εκλογή της εκτελεστικής εξουσίας». Αφορά δηλαδή μόνο τη λεγόμενη διασταυρούμενη ψήφο, την οποία δεν δέχεται ο Τουρκοκύπριος ηγέτης.

Ο Μπαν Κι Μουν παρουσιάζει, με τον τρόπο αυτό, ως κεκτημένα τα κεφάλαια στα οποία υπήρξε σύγκλιση απόψεων, με παραχωρήσεις ουσιαστικά της Ελληνικής πλευράς.

Αναβαθμίζει απροκάλυπτα τον ρόλο του ειδικού συμβούλου του Αλεξάντερ Ντάουνερ, από τον οποίο ζητεί πάραυτα να ενημερώσει τα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας. Επιφυλάσσεται να υποβάλει και ο ίδιος ενημερωτική έκθεση στο Συμβούλιο Ασφαλείας, περί τα τέλη Φεβρουαρίου.

Ζητεί επίσης από τον Αλεξάντερ Ντάουνερ να του υποβάλει αξιολόγηση της διαδικασίας, στο τέλος Μαρτίου. «Εάν», λέει, «η έκθεση αυτή είναι θετική, υπό το φως των σχετικών ψηφισμάτων του Συμβουλίου Ασφαλείας και κατόπιν διαβουλεύσεως με τις δύο πλευρές, προτίθεμαι να συγκαλέσω πολυμερή διάσκεψη στο τέλος Απριλίου ή αρχές Μαΐου».

Προτίθεται, υπογραμμίζει, να συγκαλέσει, κατά τη δική του κρίση και απόφαση, διεθνή διάσκεψη, χωρίς απαραιτήτως και τη σύμφωνη γνώμη της Ελληνικής πλευράς, που θέτει όρους και προϋποθέσεις. Η κατάληξη αυτή δείχνει πόσο έωλη ήταν η βάση των συνομιλιών, στις οποίες έσπευσε να συμφωνήσει και να πλειοδοτήσει η Ελληνική πλευρά, υπογραμμίζοντας τη συμφωνία για συνομιλίες «Κυπριακής» δήθεν «ιδιοκτησίας», που θα ήταν, υποτίθεται, ασπίδα και προστασία από επιδιαιτησία και ασφυκτικά χρονοδιαγράμματα.

Η ΚΥΠΡΟΣ ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΚΑΝΕΝΑΝ ΛΟΓΟ ΚΑΙ ΚΑΝΕΝΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝ
ΝΑ ΠΑΕΙ Σ' ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ «ΤΡΙΜΕΡΗ»

Για ποιο λόγο έπρεπε η Κύπρος, εν όψει μάλιστα της Ευρωπαϊκής Προεδρίας της, να πάει σε «Τριμερή», χωρίς να έχει σημειωθεί προηγουμένως οποιαδήποτε πρόοδος, που θα το δικαιολογούσε;

Γιατί να παραμένει εγκλωβισμένη σε μια διπλωματική διαδικασία, που κυριαρχείται από τους αντιπάλους της και που χρησιμοποιείται απροκάλυπτα για την υπονόμευση της διεθνούς κρατικής υποστάσεώς της; Αυτού δηλαδή που είναι ακρογωνιαίος λίθος για τον αγώνα της κατά της Τουρκικής κατοχής και επιβουλής και για την επιβίωση του Ελληνισμού της Κύπρου;

Γιατί να αυτοεγκλωβίζεται σε μια στρατηγική που είναι συμπληρωματική της στρατηγικής των αντιπάλων της και αυτοκαταστροφική για την ίδια;

Γιατί να παραδίδει τη διπλωματική πρωτοβουλία στο Κυπριακό στους αντιπάλους της, οι οποίοι επιδίδονται συστηματικά σε υπόσκαψη της Κύπρου στο Συμβούλιο Ασφαλείας και στην Ευρωπαϊκή Ένωση, δύο ισχυρά διεθνή ερείσματα της Ελληνικής πλευράς;

Ο ΑΝΕΠΙΤΡΕΠΤΟΣ, ΥΠΟΝΟΜΕΥΤΙΚΟΣ ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΕΙΔΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΚΥΠΡΙΑΚΟ ΑΛΕΞΑΝΤΕΡ ΝΤΑΟΥΝΕΡ

Ο Αλεξάντερ Ντάουνερ, ειδικός σύμβουλος για το Κυπριακό του Γ. Γραμματέα του ΟΗΕ Μπαν Κι Μουν και ουσιαστικά άτυπος εκπρόσωπος της Βρετανικής διπλωματίας, οργίασε κυριολεκτικά στην Τριμερή του «Green Tree». Ενορχήστρωσε κάθε είδους πίεση κατά της Ελληνικής πλευράς. Έφτασε, μάλιστα, στο σημείο ν' αναφερθεί τρεις φορές σε Ευρωπαϊκή Προεδρία όχι της Κυπριακής Δημοκρατίας, αλλά της Ελληνοκυπριακής πλευράς!

Ειδικότερα, σε ό,τι αφορά την Ευρωπαϊκή Ένωση, ανέλαβε συστηματικά να ενημερώσει καταλλήλως διάφορους Ευρωπαϊκούς παράγοντες και να τους κινητοποιήσει για ν' ασκήσουν πίεση στην Ελληνική πλευρά.

Πρώτος στον κατάλογο ήταν ο γνωστός Επίτροπος Φούλε, απροκάλυπτος υποστηρικτής της Τουρκικής εντάξεως στην ΕΕ και υπέρμαχος του Κανονισμού για το λεγόμενο «απευθείας εμπόριο». Το απευθείας δηλαδή εμπόριο των Ευρωπαϊκών χωρών με την κατεχόμενη Κύπρο και το ψευδοκράτος, κατά παράβαση των απαγορεύσεων της Κυπριακής Δημοκρατίας για εισαγωγές και εξαγωγές από παράνομους λιμένες και αεροδρόμια. Δεύτερη στη σειρά ήταν η λαίδη Άστον, που είναι επικεφαλής της υπηρεσίας εξωτερικής πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ενώσεως.

Η Δανική Προεδρία προσεκλήθη επίσης να κάνει πιεστικές δηλώσεις. Από το προσκλητήριο δεν έλειψε, βεβαίως, και ο Πρόεδρος της Επιτροπής Μανουέλ Μπαρόζο. Ο τελευταίος ηγείται, επισήμως, ειδικής ομάδας εμπειρογνωμόνων, που έχουν ως αποστολή να βοηθήσουν στην εξεύρεση «λύσεως» που να είναι συμβιβάσιμη με το Ευρωπαϊκό κεκτημένο.

Στην πραγματικότητα, όμως, επιστρατεύεται για την άσκηση πιέσεων στην Ελληνική πλευρά και για την απομόνωσή της από τον Ευρωπαϊκό παράγοντα, ο οποίος λογικά θα έπρεπε να υποστηρίζει άτεγκτα τις Ευρωπαϊκές αρχές και να είναι αλληλέγγυος με μια χώρα-μέλος.

Ο Αλεξάντερ Ντάουνερ είναι ο ίδιος επίσης που μεθόδευσε παλαιότερα, κατά την επίσκεψη του Μπαν Κι Μουν στην Κύπρο, τη συνάντηση του τελευταίου με τον Τουρκοκύπριο ηγέτη Μεχμέτ Ταλάτ στο λεγόμενο «Προεδρικό Μέγαρο» του ψευδοκράτους, σε μια προφανή προσπάθεια να προσδώσει διεθνή αναγνώριση στο ψευδοκράτος και να εξισώσει τα δύο «μέρη» στην Κύπρο. 

ΑΔΥΣΩΠΗΤΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ

Τα ερωτήματα που προκύπτουν είναι αδυσώπητα. Γιατί γίνεται ανεκτός ακόμη ο Αλεξάντερ Ντάουνερ, του οποίου ο ρόλος αναβαθμίζεται από τον Γ. Γραμματέα, και δεν ζητείται από την Ελληνική πλευρά η ανάκλησή του; Γιατί η Ελληνική Κυπριακή πλευρά επιδεικνύει τόση εμμονή στον αυτοεγκλωβισμό της σε μια διαδικασία που οδηγεί αναπότρεπτα, υπό χειρότερους μάλιστα όρους, στην επανάληψη του ολέθριου προηγουμένου του Σχεδίου Ανάν;

Γιατί συνεχίζει ο Κύπριος Πρόεδρος την πολιτική των μονομερών παραχωρήσεων, που βρίσκονται σε πλήρη διάσταση με τη συντριπτική πλειοψηφία του Κυπριακού λαού;

Μεταδίδεται προσφάτως από τα μέσα επικοινωνιών, χωρίς να έχει διαψευσθεί, ότι υπήρξε επίσης συμφωνία του Κυπρίου Προέδρου με τον Τουρκοκύπριο ηγέτη Έρογλου για την παραχώρηση στους Τούρκους υπηκόους, μετά τη λύση, των τεσσάρων ελευθεριών της Ευρωπαϊκής Ενώσεως: ελεύθερη δηλαδή διακίνηση και εγκατάσταση προσώπων, ελεύθερη κυκλοφορία προϊόντων, κεφαλαίων και υπηρεσιών.

Ο Αρχιεπίσκοπος και Πρόεδρος Μακάριος είχε θέσει, το 1977, τις τρεις λεγόμενες ελευθερίες, την ελευθερία δηλαδή εγκαταστάσεως, ελευθερο-επικοινωνίας και περιουσίας, ως βασική αρχή και προϋπόθεση για την αποδοχή διπεριφερειακής ομοσπονδίας. Ήταν ένας τρόπος να διασφαλισθεί η επιστροφή των προσφύγων, το δικαίωμα περιουσίας και η ουσιαστική ενότητα του εδάφους της οικονομίας και του κράτους.

Είναι δυνατό να προβάλλονται σήμερα οι κατοχυρωμένες ελευθερίες της Ευρωπαϊκής Ενώσεως ως δικαίωμα και προνόμιο στην Κύπρο όλων των υπηκόων της Τουρκίας; Αντί δηλαδή να επιτευχθεί η αποχώρηση των Τούρκων εποίκων, να συμφωνείται το άνοιγμα σε μια ανεξέλεγκτη Τουρκική πλημμυρίδα σ' ολόκληρη την Κύπρο;

Φαίνεται αδιανόητο ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Εάν όμως έχει, όντως, συμβεί, πρέπει πάραυτα ν' αποσυρθεί. Είναι όμως, από μια άλλη άποψη, ένα σαφές δείγμα του πώς η Άγκυρα και οι σύμμαχοί της προσπαθούν να μετατρέψουν την Ευρωπαϊκή Ένωση σε μπούμερανγκ για την Κύπρο και ταυτοχρόνως ν' αξιοποιήσουν το Κυπριακό για να συμπλέξουν μ' αυτό και να προωθήσουν την Τουρκική ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΑΜΕΣΩΣ ΑΛΛΑΓΗ
ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΣ

Η Κύπρος έχει μπροστά της την ανάληψη της Ευρωπαϊκής Προεδρίας, που είναι μια μοναδική ευκαιρία να προβάλει το πρόβλημα της συνεχιζόμενης Τουρκικής κατοχής και να ενισχύσει τη διεθνή της κρατική υπόσταση. Δεν πρέπει να επιτρέψει η ευκαιρία αυτή να γίνει μπούμερανγκ για την Κύπρο, αναγορευόμενη και προβαλλόμενη ως χρονοδιάγραμμα για καταστρεπτική «λύση» τύπου Σχεδίου Ανάν.

Με ποια λογική εντάσσει η σημερινή ακολουθούμενη πολιτική τον ορίζοντα της Κυπριακής Ευρωπαϊκής Προεδρίας στα σενάρια Μπαν Κι Μουν και των υποβολέων του;

Είναι δυνατόν μια χώρα-μέλος που προετοιμάζεται ν' ασκήσει την Ευρωπαϊκή Προεδρία ν' αφήνει έξω από το κάδρο την Τουρκική κατοχή και να παρουσιάζεται ότι είναι έτοιμη να αυτοκαταλυθεί, ως Κυπριακή Δημοκρατία, υπόσταση με την οποία συμμετέχει στην ΕΕ;

Όταν μάλιστα η θέση της έχει αναβαθμισθεί γεωστρατηγικά, μετά την ανακάλυψη στην ΑΟΖ της ελεύθερης Κύπρου πολύ σημαντικών ενεργειακών κοιτασμάτων, που ενισχύουν τον ρόλο και το γόητρό της στην Ευρωπαϊκή Ένωση; Όταν επίσης η στρατηγική σημασία της ενισχύεται από την αυξανόμενη αστάθεια και αβεβαιότητα στην ευρύτερη περιοχή;

Όλ' αυτά δεν αναιρούν, προφανώς, την αναγκαιότητα για την ενεργό αναζήτηση λύσεως στο πρόβλημα της Τουρκικής κατοχής. Αυτό απαιτεί, προφανώς, μια στρατηγική που δεν έχει ως στόχο την καθήλωση στο status quo, αλλά όχι, βεβαίως, και την ανατροπή του υπέρ των αντιπάλων μας.

Η Κύπρος έχει ασκόπως και επικίνδυνα εμπλακεί σε μια περιπέτεια που απειλεί την υπόστασή της ως κράτους, ενώ αφήνει στο απυρόβλητο την Τουρκική κατοχή, που είναι η ουσία του προβλήματός της.

Η εξέλιξη αυτή είναι το αποτέλεσμα μιας ιδεολογίστικης, ανερμάτιστης και ανεδαφικής πολιτικής. Ο πρώτος που πρέπει να το συνειδητοποιήσει και να συνεργασθεί με τις άλλες πολιτικές δυνάμεις για την αντιμετώπιση των προβλημάτων που δημιούργησε η πολιτική αυτή και για μια σχετικά εύσχημη και ομαλή απαγκίστρωση είναι ο ίδιος ο Πρόεδρος, που είναι ο αρχιτέκτονας της πολιτικής αυτής.

Οποιαδήποτε εμμονή προς την ίδια κατεύθυνση, με οποιοδήποτε πρόσχημα, είναι στρατηγικό σφάλμα και αυτοκαταστροφική πορεία. Δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση ο Κυπριακός λαός και ολόκληρος ο Ελληνισμός να το επιτρέψει. 

 

http://www.paron.gr/v3/new.php?id=73912&colid=&catid=48&dt=2012-01-29%200:0:0&page=3&mode=1&page=1&mode=1&page=2&mode=1&page=3&mode=1&page=1&mode=1

 

Η διαπραγμάτευση στο Green Tree... πορεία υποθήκευσης του μέλλοντος της Κύπρου

Η διαπραγμάτευση στο Green Tree... πορεία υποθήκευσης του μέλλοντος της Κύπρου

Του ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ K. ΓΙΑΛΛΟΥΡΙΔΗ

Υπάρχει μια διάχυτη ανησυχία στη Λευκωσία αλλά και στην καθεύδουσα τον ύπνο του δικαίου Αθήνα ως προς τις επιπτώσεις, δηλαδή τις πραγματικές συνέπειες για την πορεία του Κυπριακού, από τη διαπραγμάτευση στο Green Tree και τους ατυχείς, όπως όλα δείχνουν, χειρισμούς του Προέδρου της Κύπρου.

Σε σχέση και με τις αναμενόμενες, όπως θα έπρεπε να ήταν και για τον Πρόεδρο, πιέσεις που ασκήθηκαν από τον βρετανικό και τον αμερικανικό παράγοντα για υποχρεωτική, εξαναγκαστική θα λέγαμε, πορεία διευθέτησης του Κυπριακού πριν από τον Ιούνιο, δηλαδή πριν από την ανάληψη της Προεδρίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης από την Κυπριακή Δημοκρατία.

Πολλά πράγματα από τις διαπραγματεύσεις δεν δημοσιοποιούνται, πλην όμως προσλαμβάνονται ως παραινέσεις και πιέσεις που εκδηλώνονται μεταξύ των γραμμών των κειμένων και των δηλώσεων των συμμετεχόντων στη διάσκεψη.

Είναι σαφής ο στόχος του αγγλοαμερικανικού παράγοντα και της Τουρκίας να προλάβουν να επιτύχουν μια λύση, χρησιμοποιώντας το εκβιαστικό δίλημμα της άρσης του διεθνούς ενδιαφέροντος για το Κυπριακό. Πρόκειται για έναν κλασικό εκβιασμό, που χρησιμοποιήθηκε και στο πλαίσιο του Σχεδίου Ανάν ανεπιτυχώς, αφού είναι γνωστό πως στη διεθνή πολιτική τίποτα δεν είναι στατικό και όλα κινούνται και διαμορφώνονται εάν έχει κάποιος στρατηγικό σχέδιο και ξέρει τι θέλει.

Η Κύπρος πρέπει να αποφύγει πάση θυσία τη θρυλούμενη και πολλάκις προτεινόμενη διεθνή διάσκεψη για το Κυπριακό, που με βάση τις δεσμεύσεις που ανέλαβε ο σημερινός Πρόεδρος κατά τη διάρκεια της διετούς διαπραγμάτευσης με τους κατοχικούς ηγέτες Ταλάτ και Έρογλου, θα είναι εις βάρος της Κύπρου, θα οδηγήσει στην κατάργηση της Κυπριακής Δημοκρατίας και στη δημιουργία ενός «κράτους»-παρωδία, το οποίο θα σημάνει το τέλος της Κύπρου ως πολιτισμού και πολιτικής, ως κρατικής υπόστασης οργανωμένης δημοκρατικά και ευρωπαϊκά, αλλά και το τέλος ενός τμήματος του Ελληνισμού με 3.000 και πλέον χρόνια ιστορίας. Η σημερινή κατάσταση, με βάση τον τωρινό συσχετισμό ισχύος αλλά και τη μέχρι τούδε άνιση και αρνητική για τα κυπριακά συμφέροντα διαπραγμάτευση, μετατρέπει την Κύπρο σε προτεκτοράτο της Τουρκίας. Ο Πρόεδρος Χριστόφιας πήγε στο Green Tree χωρίς την απαραίτητη διαπραγματευτική τακτική, που σημαίνει πως οφείλαμε εκ των προτέρων να είχαμε αξιοποιήσει τις συμμαχίες που διαθέτουμε στην Ουάσινγκτον, όπως το εβραϊκό λόμπι, στη Ρωσία και στη Γαλλία, προκειμένου να κερδίσουμε χρόνο.

Δηλαδή, να μη μας οδηγήσουν σε μια υποχρεωτική διαδικασία εξαναγκασμού, σε πλαίσια που θα οδηγούσαν σε λύση τώρα, αλλά, αγοράζοντας χρόνο, να μεταφέρονταν οι διαδικασίες αυτές σε έναν χρονικό ορίζοντα που θα επέτρεπε στην Κυπριακή Δημοκρατία να αξιοποιήσει διαπραγματευτικά τη γεωπολιτική της αναβάθμιση από το ενεργειακό όπλο που διαθέτει από σήμερα και στο μέλλον, ώστε να μπορέσει να διαμορφώσει συνθήκες επίλυσης του Κυπριακού βάσει των συμφερόντων της Κύπρου και όχι τρίτων. Δηλαδή, να επιτύχει λύση που να συνάδει με τις συνθήκες και τους θεσμούς της Ευρώπης, τη Δημοκρατία, τις ελευθερίες όλων των πολιτών.

Αυτό προϋποθέτει ένα στρατηγικό πλάνο που να δουλέψει σε βάθος χρόνου και να αποβλέπει στην επανατοποθέτηση του Κυπριακού σε ένα πλαίσιο βιώσιμου και πραγματικά λειτουργικού κράτους.

Κάτι που σημαίνει οργάνωση ομάδων επιρροής στα διεθνή κέντρα αποφάσεων, όπως η Ουάσινγκτον και οι Βρυξέλλες, σημαίνει υπομονή και συστηματική δουλειά, με κινητοποίηση όλων των δυνάμεων του έθνους, Αθήνας και Λευκωσίας, με στόχο τη δικαίωση της Κύπρου και την αποκατάσταση της διεθνούς νομιμότητας στο νησί.

Πεποίθηση όλων πρέπει να είναι πως δεν μας ενδιαφέρει οποιαδήποτε λύση, αλλά εκείνη η διευθέτηση που θα διασφαλίζει την επιβίωση της Κύπρου ως πολιτισμού και πολιτικής και ως κρατικής οντότητας. 

http://www.paron.gr/v3/new.php?id=73911&colid=&catid=48&dt=2012-01-29%200:0:0

ΠΩΣ ΜΑΣ ΟΔΗΓΗΣΑΝ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ ΜΑΣ

Υπενθυμίζουμε την απόφαση του Αρείου Πάγου να παραπέμψει στην Βουλή την έρευνα για ΕΣΧΑΤΗ ΠΡΟΔΟΣΊΑ όσων ψήφισαν υπέρ του ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ 1.

 

Παραπομπή για έσχατη προδοσία, 

όσων βουλευτών ψήφισαν το μνημόνιο. 

Εγινε δεκτή απο τον Αρειο Πάγο!!!

Είναι απίστευτο και όμως ο Άρειος Πάγος, το έκανε... Έκρινε ως παραδεκτή την μηνυση - για "Εσχάτη Προδοσία", όσων Βουλευτών ψήφισαν το Μνημόνιο- τού ιατρού κ. Αντωνίου. Ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου που την εξέτασε, κ. Αθανάσιος Κατσηρώδης, την παρέπεμψε στη Βουλή, διότι κάποιοι από τους «κατηγορούμενους» είχαν διατελέσει και Υπουργοί. Δηλαδή, ότι πρέπει να δικαστούν με το νόμο περί "ευθύνης Υπουργών" ο οποίος «συμπαρασύρει» και τους λοιπούς βουλευτές που δεν είχαν διατελέσει Υπουργοί. Περιλαμβάνονται όλοι τού ΠΑΣΟΚ-ΛΑΟΣ και Ντόρας.

Η ανακοίνωση στην Βουλή έγινε πρίν από δύο περίπου μήνες (24/11), τελείως παραπλανητικά και μέσα σε 28 δευτερόλεπτα, γιά να μην πάρει κανένας χαμπάρι τίποτα.

Ο Αξιότιμος Αντ/δρος της Βουλής κ. Βάης Αποστολάτος,  ανακοίνωσε την πρόταση του Αρείου Πάγου στην Βουλή σε στιγμή πού παρευρίσκοντο ελάχιστοι και φρόντισε μάλιστα να ξεφορτωθεί και τούς εναπομείναντες. Προφανώς γιατί το κατηγορητήριο περιλαμβάνει τον ίδιο και το κόμμα του, τό ΛΑΟΣ...

Παραμένει άγνωστον, άν Ν.Δ.-Κ.Κ.Ε και ΣΥΡΙΖΑ, γνωρίζουν αυτή την εξέλιξη μια και ο κ. Βάης, έτσι όπως την εκφώνησε δεν κατάλαβε κανένας τίποτα...!!! Ανεξαρτήτως πάντως αποτελέσματος πού θα έχει η πορεία της υπόθεσης στην Βουλή, δεδομένου ότι ΠΑΣΟΚ-ΛΑΟΣ-Ντόρα θα την καταψηφίσουν, η κατηγορία παραμένει εσαεί, αφού δεν θα εκδικασθεί η αίτηση του Αρείου Πάγου, μια και η Βουλή δεν θα άρει την ασυλία όσων ψήφισαν Μνημόνιο. Πάντως ούτως ή άλλως ανοίγει ο δρόμος για την "Εξεταστική του Μνημονίου" πού έχει προαναγγείλει ο Σαμαράς....

http://30imeres.blogspot.com/2011/12/blog-post_2055.html

Παρακολουθήστε το στιγμιότυπο της ανακοίνωσης ενώπιον της Ολομέλειας της Βουλής στην συνεδρίαση 24/11/2011 για την διαβίβαση από το Υπουργείο Δικαιοσύνης της δικογραφίας της μήνυσης κατά των Βουλευτών που εψήφισαν υπέρ του Μνημονίου και της αίτησης δίωξης τριών από τότε παραιτηθέντων Βουλευτών με την κατηγορία της Εσχάτης Προδοσίας.

Η δικογραφία αναφέρεται ότι αφορά τους Υπουργούς καθώς υπάγεται στον Νόμο περί Ευθύνης Υπουργών αφού οι απλοί Βουλευτές "συμπαρασύρονται" από τους Υπουργούς που ασκούσαν τα Υπουργικά τους καθήκοντα κατά τον χρόνο τέλεσης του αδικήματος για το οποίο κατηγορούνται. Για τον λόγο αυτό και αναφέρεται τυπικά ότι η δικογραφία αφορά Υπουργούς και όχι το σύνολο των Βουλευτών που εψήφισαν υπέρ του Μνημονίου το 2010 αλλά και των τριών, από τότε, παραιτηθέντων.

Η μήνυση κατά των βουλευτών που εψήφισαν το Μνημόνιο το 2010 υπεβλήθη από τον κ. Δημήτρη Αντωνίου. Τον Οκτώβριο 2011 κατετέθη και αίτηση διώξης τριών παραιτηθέντων βουλευτών από κοινού από τους κ.κ. Δημήτρη Αντωνίου και Παντελή Γιαμαρέλλο. Και οι δύο υποθέσεις έχουν γίνει δεκτές από τον Αρειο Πάγο ο οποίος και τις διεβίβασε μαζί προς τον Υπουργό Δικαιοσύνης και τελικά στην Βουλή από όπου και το στιγμιότυπο της ανακοίνωσής της στην Ολομέλεια.

Η κρίση των Ιμίων και η Μαλβίνα μιλά για τα Ίμια και τονΣημίτη

Με το δικό της καυστικό και εύστοχο τρόπο είχε σατιρίσει η Μαλβίνα Κάραλη το φιάσκο της κυβέρνησης Σημίτη στα Ίμια.

«Εκεί που μας χρωστούσανε, μας πήραν και το βόδι, καρατσεκαρισμένο», είχε αναφέρει η Μαλβίνα, που δεν παρέλειψε να επικρίνει έντονα τους αποτυχημένους χειρισμούς του Κώστα Σημίτη και να καυτηριάσει τις… ευχαριστήριες αναφορές του στις ΗΠΑ.

Πιο επίκαιρη παρά ποτέ, η Μαλβίνα θυμήθηκε και την ιδρυτική διακήρυξη αλλά και τις υποσχέσεις του ΠΑΣΟΚ. «Το κόμμα αυτό μίλαγε για την «εθνική» ανεξαρτησία της Ελλάδας και σου πετάει μέσα στα μούτρα ότι η Ελλάδα είναι μία εξαρτημένη χώρα.

Ωραία εξήγηση, Σημίτη μου, ΠΑΣΟΚ είσαι; Που αυτό το κινηματοκόμμα, που τι διάολο είναι ένας θεός ξέρει, το οποίο θα έπρεπε να είναι μια πολεμική μηχανή κατά της ανισότητας και της ανισορροπίας, τώρα κατάντησε η μούργα των ονείρων μας. Τα ξέφτια που απέμειναν όταν χάθηκε το… οραματάκι», είχε επισημάνει.

Από τη σάτιρά της, η Μαλβίνα δεν είχε παραλείψει να αναφερθεί και στην πλήρη απουσία τότε της Ευρώπης. «Αν Ευρωπαίος σημαίνει εκφυλισμένος, ε τότε να μη γίνουμε ποτέ μας Ευρωπαίοι», είχε σχολιάσει.

http://www.newsbomb.gr/media-agb/story/110649/i-malvina-gia-imia-kai-simiti

Η Κρίση των Ιμίων

 

Κρίση των Ιμίων ονομάζεται συμβατικά μία έντονη αντιπαράθεση εδαφικής κυριαρχίας που έλαβε χώρα τον Ιανουάριο του 1996 ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία με αφορμή την προσάραξη πλοίου στις βραχονησίδες των Ιμίων. Κατά την διάρκεια της ολιγοήμερης αυτής κρίσης, οι δύο χώρες μετέφεραν στρατιωτικές δυνάμεις (κυρίως ναυτικές) γύρω από τα Ίμια και τις ανέπτυξαν φτάνοντας κοντά στην ένοπλη σύρραξη. Τελικά με την παρέμβαση του ΝΑΤΟ, και κυρίως των ΗΠΑ, η ένταση εκτονώθηκε και οι δύο χώρες απέσυραν τους στόλους τους.

Υπενθυμίζεται ότι την εποχή της κρίσης αυτής πρωθυπουργός της Ελλάδας ήταν ο Κωνσταντίνος Σημίτης, (που λόγω ασθενείας του πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου εκλέχθηκε εσπευσμένα από την Κ.Ο. του ΠΑΣΟΚ στις 18 Ιανουαρίου του 1996). Υπουργός Εξωτερικών ήταν ο Θεόδωρος Πάγκαλος, υπουργός Εθνικής Αμύνης ο Γ. Αρσένης και Αρχηγός ΓΕΕΘΑ ο ναύαρχος Χ. Λυμπέρης, ενώ πρωθυπουργός της Τουρκίας ήταν η Τανσού Τσιλέρ και υπουργός Εξωτερικών ο Ονούρ Οϊμέν.

Περί τις τελευταίες ώρες της κρίσης, τρεις Έλληνες αξιωματικοί, του Πολεμικού Ναυτικού έχασαν την ζωή τους όταν το ελικόπτερο όπου επέβαιναν κατέπεσε στην θάλασσα. Το ατύχημα αποδόθηκε σε τεχνικά αίτια και την κόπωση του πληρώματος. Η τουρκική πλευρά δεν ανέφερε απώλειες.

Καθ'όλη τη διάρκεια της κρίσης φάνηκε η μεγάλη δυσπιστία του Σημίτη προς την ηγεσία της ΕΥΠ και των Ενόπλων Δυνάμεων. Όπως γράφει Το Βήμα: «Οι αξιωματικοί αυτοί είχαν μάθει να λειτουργούν με τον Ανδρέα Παπανδρέου, ο οποίος λάτρευε τις συσκέψεις με στρατιωτικούς, τις υπηρεσίες από κλειστές πηγές και τη διαχείριση κρίσεων όπως εκείνη του Μαρτίου του 1987. Ο κ. Σημίτης τους θεωρούσε «ανδρεϊκούς», ξένους στη δική του κουλτούρα και ύποπτους για το στήσιμο παγίδων τις κρίσιμες εκείνες ώρες. »^[1]

Καθεστώς των νησιών

Τα Ίμια αποτελούν μία συστάδα νησίδων της Δωδεκανήσου. Αυτά εκχωρήθηκαν στην Ελλάδα μετά το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου σύμφωνα με το άρθρο 14 της Συνθήκης Ειρήνης των Παρισίων (10-12-1947) όπου η Ιταλία εκχώρησε στην Ελλάδα εν πλήρει κυριαρχία τις νήσους της Δωδεκανήσου απαριθμούμενες: Αστυπάλαια, Ρόδο, Χάλκη, Κάρπαθο, Κάσο, Τήλο, Νίσυρο, Κάλυμνο, Λέρο, Πάτμο, Λειψούς, Σύμη, Κω και Καστελόριζο ως και τις παρακείμενες νησίδες. Σε προγενέστερη μάλιστα διμερή συνθήκη, του 1932, ανάμεσα στην Ιταλία και την Τουρκία τα Ίμια συμπεριλαμβάνονταν σε χάρτη με τα ιταλικά εδάφη. Αργότερα, καθώς όλες οι ιταλικές κτήσεις επί της Δωδεκανήσου πέρασαν στην ελληνική κυριότητα, ομοίως και τα Ίμια ενσωματώθηκαν στο ελληνικό κράτος. Το Τουρκικό κράτος είχε αποδεχτεί το καθεστώς επικυριαρχίας της Ελλάδας στα νησιά αυτά.

Σημειώνεται επίσης ότι σύμφωνα με το άρθρο 189 του Κ.Δ.Ν.Δ. εντός των ελληνικών χωρικών υδάτων δικαίωμα για παροχή επιθαλάσσιας αρωγής δίδεται μόνο στα υπό ελληνική σημαία ρυμουλκά ή ναυαγοσωστικά.

Ιστορικό της κρίσης

Δεκέμβριος 1995: Το πρώτο επεισόδιο

Στις 25 Δεκεμβρίου 1995 το τουρκικό φορτηγό πλοίο Φιγκέν Ακάτ προσάραξε σε αβαθή ύδατα κοντά στις βραχονησίδες και εξέπεμψε σήμα κινδύνου. Το λιμεναρχείο Καλύμνου –το πλησιέστερο στην περιοχή– διέθεσε ρυμουλκό για να αποκολλήσει το τουρκικό πλοίο, αλλά ο πλοίαρχος αρνήθηκε, υποστηρίζοντας ότι βρισκόταν σε τουρκική περιοχή και άρα οι τουρκικές αρχές είχαν την αρμοδιότητα να του προσφέρουν βοήθεια.

Στις 26 Δεκεμβρίου το λιμεναρχείο ενημέρωσε την αρμόδια διεύθυνση του υπουργείου Εξωτερικών, το οποίο μέσω του γραμματέα της ελληνικής πρεσβείας στην Άγκυρα Γιάννη Παπαμελετίου, ειδοποίησε τον γραμματέα της Διεύθυνσης Ελληνικών Υποθέσεων του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών Τσινάρ Εγκίν ότι, αν δεν παρέμβαινε ρυμουλκό, το τουρκικό πλοίο θα κινδύνευε. Στις 27 Δεκεμβρίου το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών ενημερώνει την ελληνική πρεσβεία ότι, ανεξαρτήτως του ποιος θα ανελάμβανε τη διάσωση του πλοίου, υπήρχε γενικότερα θέμα με τα Ίμια.

Τελικά, στις 28 Δεκεμβρίου δύο ελληνικά ρυμουλκά αποκόλλησαν το τουρκικό φορτηγό και το οδήγησαν στο λιμάνι Κιουλούκ της Τουρκίας. Αξίζει να σημειωθεί ότι το ίδιο πρωινό ένα πλήρως εξοπλισμένο τουρκικό μαχητικό αεροσκάφος κατέπεσε στα ελληνικά χωρικά ύδατα, στην περιοχή της Λέσβου, ύστερα από εμπλοκή με ελληνικά μαχητικά. Ο Τούρκος πιλότος διασώθηκε με ελληνική βοήθεια. Στις 29 Δεκεμβρίου το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών επιδίδει διακοίνωση στο αντίστοιχο ελληνικό, όπου αναφέρεται ότι οι βραχονησίδες Ίμια είναι καταχωρισμένες στο κτηματολόγιο Μουγκλά του νομού Μπόντρουμ (Αλικαρνασσού) και ανήκουν στην Τουρκία. Το γεγονός στάθηκε αφορμή να τεθεί από την Τουρκία θέμα ιδιοκτησίας των νησιών.^[2]

Ιανουάριος 1996: Η κρίση 

Ο τότε δήμαρχος της Καλύμνου Δημήτρης Διακομιχάλης, θορυβημένος από το γεγονός ότι η Τουρκία εγείρει εδαφικές αξιώσεις στα Ίμια, ύψωσε την ελληνική σημαία σε ένα από αυτά τα δύο νησιά στις 25 Ιανουαρίου 1996, συνοδευόμενος από τον αστυνομικό διευθυντή Καλύμνου Γ. Ριόλα, έναν ιερέα και δύο κατοίκους του νησιού.

Τα τουρκικά τηλεοπτικά κανάλια μετέδωσαν εικόνες με την ελληνική σημαία υψωμένη στα Ίμια, κάτι που προκάλεσε σάλο στην κοινή γνώμη της Τουρκίας. Δύο δημοσιογράφοι του γραφείου της εφημερίδας Χουριέτ στη Σμύρνη, μετέβησαν με ελικόπτερο στη Μεγάλη Ίμια, υπέστειλαν την ελληνική σημαία και ύψωσαν την τουρκική σημαία. Η όλη επιχείρηση των δημοσιογράφων βιντεοσκοπήθηκε και προβλήθηκε από το τηλεοπτικό κανάλι που ανήκει στη Χουριέτ. Το γεγονός αυτό πήρε σημαντικές διαστάσεις. Σύντομα, ελληνικά και τουρκικά πολεμικά σκάφη κινήθηκαν στην περιοχή.

Η κρίση κλιμακώθηκε τις επόμενες μέρες. Στις 28 Ιανουαρίου 1996 το περιπολικό "Αντωνίου" του Πολεμικού Ναυτικού κατέβασε την τουρκική σημαία και ύψωσε την ελληνική. Επίσης, το βράδυ της 28ης Ιανουαρίου, Έλληνες βατραχάνθρωποι αποβιβάστηκαν στη Μεγάλη Ίμια χωρίς να τους αντιληφθούν τα παραπλέοντα εκεί τουρκικά πολεμικά.

Στις 29 Ιανουαρίου, ο νέος πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης, στις προγραμματικές του δηλώσεις στη Βουλή, στέλνει μήνυμα προς την Τουρκία, ότι σε οποιαδήποτε πρόκληση η Ελλάδα θα αντιδράσει άμεσα και δυναμικά. Στις 30 Ιανουαρίου, η πρωθυπουργός της Τουρκίας Τανσού Τσιλέρ δηλώνει μέσα στην Τουρκική βουλή ότι την επόμενη μέρα η Ελληνική σημαία θα έχει κατέβει από τα Ίμια.

Στις 31 Ιανουαρίου και ώρα 01:40 Τουρκικές ειδικές δυνάμεις αποβιβάζονται στη Μικρή Ίμια. Στις 05:30 της ίδιας μέρας ελικόπτερο του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού, που απονηώθηκε από τη φρεγάτα Ναυαρίνο για να διαπιστώσει την παρουσία των Τούρκων στη βραχονησίδα κατέπεσε κατά την επιστροφή του στη φρεγάτα και τα τρία μέλη του πληρώματος, ο υποπλοίαρχος Χριστόδουλος Καραθανάσης, ο υποπλοίαρχος Παναγιώτης Βλαχάκος και ο αρχικελευστής Έκτορας Γιαλοψός, σκοτώθηκαν. Σχετικά με τις αιτίες πτώσης του ελικοπτέρου έχουν διατυπωθεί διάφορες απόψεις. Η επίσημη θέση του Πολεμικού Ναυτικού είναι ότι το ελικόπτερο κατέπεσε λόγω κακοκαιρίας και απώλειας προσανατολισμού του πιλότου (Vertigo). Την θέση αυτή υποστήριξε πρόσφατα ο πρώην αρχηγός ΓΕΝ ναύαρχος Αντώνης Αντωνιάδης, αναφέροντας μάλιστα πως η τουρκική φρεγάτα Γιαβούζ προσφέρθηκε να βοηθήσει, αλλά πήρε άμεσα από τους πιλότους του ελικοπτέρου αρνητική απάντηση.^[3] Ωστόσο, υπάρχει διαδεδομένη στην Ελλάδα η άποψη ότι το ελικόπτερο καταρρίφθηκε είτε από το Τουρκικό Ναυτικό είτε από τους τούρκους καταδρομείς που υπήρχαν πάνω στο νησί, και ότι η αληθινή αιτία της πτώσης αποκρύφτηκε προκειμένου να λήξει η κρίση και να μην οδηγηθούν οι δύο χώρες σε γενικευμένη σύρραξη ή ακόμα και σε πόλεμο.

Εκτόνωση της κρίσης 

Κατά τη διάρκεια της κρίσης υπήρξαν έντονες πιέσεις από τις Ηνωμένες Πολιτείες προκειμένου να λήξει το επεισόδιο. Ο αμερικανός πρόεδρος Μπιλ Κλίντον ενημερώθηκε πρώτα από την Τουρκάλα πρωθυπουργό Τανσού Τσιλέρ πως Ελλάδα και Τουρκία ξεκινούν πόλεμο, επειδή δύο τούρκοι δημοσιογράφοι και κάποιοι έλληνες βαρκάρηδες συνεπλάκησαν σε έναν βράχο που κατοικούσε μία κατσίκα^[4].

Ο διπλωμάτης Richard Holbrooke ενημερωμένος από τον αμερικανό πρόεδρο, επικοινώνησε τηλεφωνικά με τους δύο πρωθυπουργούς που δεσμεύτηκαν να αποσύρουν τις δυνάμεις τους και να υποστείλουν τις σημαίες. Τα πολεμικά σκάφη και οι καταδρομείς των δύο χωρών αποχώρησαν από τις βραχονησίδες το πρωί της 31ης Ιανουαρίου 1996 υπό την επίβλεψη αεροσκαφών του 6ου αμερικανικού στόλου της Μεσογείου.

Συνέπειες

Η κρίση έδωσε αφορμή στο Τουρκικό κράτος να θέσει ζήτημα των Γκρίζων ζωνών, αμφισβητώντας την κυριαρχία της Ελλάδας σε αρκετά νησιά, συμπεριλαμβανομένων των Ιμίων. Επρόκειτο για την πρώτη τουρκική διεκδίκηση που αφορούσε καθ΄αυτή την κυριαρχία ελληνικού εδάφους.^[5] Παρόλα αυτά η ελληνική πλευρά δεν αποδέχτηκε ποτέ την ύπαρξη τέτοιου θέματος, επικαλούμενη διάφορες διεθνείς συνθήκες.

Η κρίση επίσης κλόνισε την αξιοπιστία της νέας τότε ελληνικής κυβέρνησης του Κώστα Σημίτη, ειδικά όταν ο τελευταίος ευχαρίστησε δημόσια, μέσα στο ελληνικό κοινοβούλιο, τις ΗΠΑ για το ρόλο τους στην αποκλιμάκωση των γεγονότων. 

Σημίτης: Ευχαριστούμε τους Αμερικάνους

 

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ 

1. ↑ Το Βήμα, 13 Νοεμβρίου 2005 "Τι συνέβη τη νύχτα των Ιμίων"
2. ↑ Το 2009, στα πλαίσια των πολιτικών συγκρούσεων μεταξύ της κυβέρνησης Ερντογάν με την αντιπολίτευση για το θέμα του πολιτικού ανοίγματος προς τους Κούρδους, αποκαλύφθηκε στον τουρκικό τύπο πως την περίοδο εκείνη, ο τότε μόνιμος υφυπουργός εξωτερικών της Τουρκίας, Ονούρ Οϊμέν, απέκρυψε κρυπτογραφημένο μήνυμα του πρέσβη της Τουρκίας στην Ιταλία, σύμφωνα με το οποίο οι Ιταλοί αποδείκνυαν ότι η Τουρκία είχε εγκαταλείψει τα Ίμια σε αυτούς, οδηγώντας έτσι στην κλιμάκωση της κρίσης. Βρέθηκε ο Τούρκος συνωμότης στην κρίση στα Ίμια, zougla.gr 13/11/2009
3. ↑ kathimerini.gr, Μια άγνωστη πτυχή της νύχτας των Ιμίων, Ανακτήθηκε 9 Φεβρουαρίου 2009
4. ↑ O Κλίντον παρουσίασε στην Αθήνα τη μοντέρνα οικονομία
5. ↑ Θάνος Βερέμης, «Οι Ελληνοτουρκικές σχέσεις», Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Εκδοτική Αθηνών, τομ. ΙΣΤ, 2000, σελ.411

 ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ