Ξεπέρασε κάθε όριο ανοχής η κυβέρνηση δημοκρατικής εκτροπής του μεγαλοτραπεζίτη Λουκά Παπαδήμου. Ο δοτός, μη εκλεγμένος πρωθυπουργός έχει διαψεύσει μέχρι στιγμής τις προσδοκίες των οικονομικά ισχυρών κύκλων που τον επέβαλαν, οι οποίοι είχαν την ελπίδα ότι ο Λουκάς Παπαδήμος θα κατόρθωνε να αποσπάσει σύντομα από τους Ευρωπαίους τοκογλύφους και πολιτικούς τα χρήματα των συμφωνημένων δανείων, ώστε κάποιο ελάχιστο τμήμα να καταλήξει και στα ταμεία ελληνικών επιχειρήσεων.
Αποδεικνυόμενος ανεπαρκής στην εκπλήρωση της κύριας αποστολής του, ο Λουκάς Παπαδήμος επιχειρεί να παράσχει σε άλλους τομείς χρήσιμες υπηρεσίες προς τους υποστηρικτές του.
Με απύθμενο πολιτικό θράσος, η εγκάθετη κυβέρνηση απειλεί μέσω υπουργών ή φερεφώνων της ότι θα νομοθετήσει την κατάργηση των δώρων Χριστουγέννων και Πάσχα και του επιδόματος αδείας, θα μειώ σει ή και θα καταργήσει εντελώς τον κατώτατο μισθό των 750 ευρώ μεικτά (καθαρά γύρω στα 600), θα καταργήσει τις ανά τριετία «ωριμάσεις» που συνεπάγονται μικρές αλλά αυτόματες μισθολογικές αυξήσεις για τους εργαζομένους, θα μειώσει τις εργοδοτικές εισφορές στα ασφαλιστικά ταμεία, ώστε να επιταχύνει την ολοκληρωτική κατάρρευσή τους και την πλήρη ιδιωτικοποίηση της ασφάλισης.
Όλα για τις τράπεζες
Αν δεν γίνουν όλα αυτά, οι δανειστές δεν θα μας δώσουν το νέο δάνειο, ισχυρίζεται η κυβέρνηση Παπαδήμου, με τον πρωθυπουργό να διακηρύσσει δημοσίως ότι γι’ αυτόν δεν υπάρχει απολύτως καμία «κόκκινη γραμμή» ανυποχώρητης υπεράσπισης οποιουδήποτε δικαιώματος του ελληνικού λαού στις διαπραγματεύσεις με τους ξένους επικυρίαρχους της πατρίδας μας, πέραν της «σωτηρίας της πατρίδας», όπως αυτός την αντιλαμβάνεται – και, βέβαια, ένας τραπεζίτης ως «πατρίδα» εννοεί, φυσικά, τις... τράπεζες!
Είναι αδιανόητο αυτό που συμβαίνει, αν το δει κανείς ψυχρά. Προσέξτε τι μας λέει η κυβέρνηση Παπαδήμου: Για να πάρει το νέο δάνειο των 90 δις ευρώ, από τα οποία τα 60 δις θα πάνε για την κεφαλαιακή αναπλήρωση και τον αφελληνισμό των ελληνικών τραπεζών, ενώ τουλάχιστον 25 δις θα πάνε κυρίως σε ευρωπαϊκές τράπεζες για την αποπληρωμή τοκοχρεολυσίων, θα πρέπει εκατομμύρια Έλληνες να υποστούν και νέα μείωση μισθών κατά 15% –σε αυτό αντιστοιχεί η κατάργηση του 13ου και του 14ου μισθού–, να δεχτούν νέα μείωση των συντάξεών τους και ουσιαστική διάλυση των ασφαλιστικών ταμείων τους, εγκαταλείποντας παράλληλα κάθε ελπίδα και δικαίωμα αύξησης των αποδοχών τους στο μέλλον, επαφιέμενοι στη φιλευσπλαχνία των εργοδοτών τους!
Είναι απίστευτο το θράσος τους. Μας θεωρούν εντελώς ηλίθιους. Προσπαθούν να τρομοκρατήσουν τα εκατομμύρια των Ελλήνων εργαζομένων να αποδεχτούν να θυσιαστούν για χάρη των τραπεζών, γιατί διαφορετικά «θα μας διώξουν από το ευρώ»!
Άμεση εκδίωξη
Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια. Αν η κυβέρνηση Παπαδήμου αποπειραθεί να περάσει με νόμο οποιοδήποτε από τα προαναφερθέντα μέτρα, πρέπει να ανατραπεί αμέσως, χωρίς την παραμικρή καθυστέρηση! Δεν πρέπει να παραμείνει ούτε λεπτό παραπάνω στην εξουσία, υπό οποιοδήποτε πρόσχημα.
Να οδηγηθεί ταχύτατα η χώρα σε βουλευτικές εκλογές. Εκεί οι πολίτες θα αναλάβουν τις ευθύνες τους, έχοντας πλέον πλήρη επίγνωση της κρίσης και επιλέγοντας ποιο κόμμα θα ψηφίσουν βάσει των θέσεών τους για την αντιμετώπιση της κρίσης και την έξοδο από αυτή. Με τη σειρά της θα αναλάβει τις δικές της ευθύνες η νέα κυβέρνηση, η οποία θα μπορεί τουλάχιστον να ισχυριστεί ότι για τη γραμμή που θα ακολουθήσει θα έχει πρόσφατη τη λαϊκή εντολή.
Οι ανοησίες και οι γελοιότητες που ακούμε και διαβάζουμε, γιατί δήθεν δεν πρέπει να γίνουν τώρα εκλογές, δεν εκφράζουν τίποτα περισσότερο από την αγωνία των πολιτικών απατεώνων του ΠΑΣΟΚ και του μηχανισμού τους, που βλέπουν το διεφθαρμένο σύστημά τους να απειλείται με σάρωμα, όπως και της ηγεσίας του ΛΑΟΣ, η οποία διαπιστώνει ότι το όνειρο συμμετοχής στην κυβέρνηση υλοποιήθηκε μεν, αλλά το πολιτικό τίμημά του είναι βαρύτατο, όπως δείχνει η δημοσκοπική πτώση του κόμματος αυτού.
Εφιαλτικοί μήνες...
Δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία ότι η κατάσταση της ελληνικής οικονομίας είναι δραματική, ενώ παράλληλα ραγδαία επιδείνωση σημειώνεται και στην οικονομική κατάσταση της Ευρώπης. Τα δημοσιονομικά μεγέθη χειροτερεύουν και στις ΗΠΑ, στην Ιαπωνία και στον υπόλοιπο κόσμο, ειδικά σε σχέση με το δημόσιο χρέος.
Είναι σαφέστατο πλέον ότι καθαρά οικονομική λύση μέσα στο πλαίσιο της ασκούμενης νεοφιλελεύθερης πολιτικής δεν μπορεί να υπάρξει ούτε εδώ ούτε στην Ευρώπη. Απαιτούνται πολιτικές αποφάσεις αλλαγής της οικονομικής πολιτικής στο πλαίσιο του συστήματος, γιατί αλλιώς σε λίγο το ίδιο το σύστημα θα αποσταθεροποιηθεί από το χάος, τη φτώχεια και τη δυστυχία που προκαλεί. Οι πολιτικοί και όχι οι τραπεζίτες καλούνται να λύσουν τα οικονομικά προβλήματα – και δεν εννοούμε, βεβαίως, πολιτικούς που δρουν ως όργανα του τραπεζικού συστήματος.
Είναι ανόητο, επίσης, να καλείται ο ελληνικός λαός να αποδεχτεί ανείπωτες θυσίες χάριν της παραμονής της χώρας στο ευρώ, όταν κανένας πλέον δεν είναι απολύτως σίγουρος για την επιβίωση του κοινού νομίσματος.
Οι μήνες που έρχονται θα είναι εφιαλτικοί για ολόκληρη την Ευρώπη και ειδικά την Ευρωζώνη, όχι μόνο για την Ελλάδα.
Το ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα είναι μια «φούσκα». Μέσα στο 2012 οι ευρωπαϊκές τράπεζες πρέπει να βρουν λεφτά για να αποπληρώσουν περίπου 725 δις ευρώ σε δάνεια που λήγουν.
Κανένας δεν μπορεί να τους δώσει, εκτός από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, η οποία μέσα σε μία και μόνη ημέρα, την Τετάρτη 21 Δεκεμβρίου, έδωσε μισό τρισεκατομμύριο (!) ευρώ σε 523 ευρωπαϊκές τράπεζες για τρία χρόνια με εξευτελιστικό επιτόκιο μόλις 1%! Μάλιστα, τον άλλο μήνα, το Φεβρουάριο, η ΕΚΤ θα ξαναμοιράσει λεφτά στις τράπεζες της Ευρώπης.
Οι πλούσιες χώρες χρωστούν
Τα απερίγραπτα χρέη των τραπεζών συνοδεύονται από την αστρονομική εκτόξευση του δημόσιου χρέους των χωρών, το οποίο σε παγκόσμιο επίπεδο υπολογίζεται ότι στα τέλη του 2011 ανήλθε στα 55 τρις δολάρια.
Το πρώτο σοκ από την ανάλυση αυτού του χρέους προκύπτει από τη διαπίστωση ότι το μισό και κάτι παραπάνω από αυτό το κολοσσιαίο ποσό το χρωστούν οι... δύο ισχυρότερες οικονομίες του κόσμου – οι ΗΠΑ και η Ιαπωνία!
Οι Αμερικανοί χρωστούν 15 τρις δολάρια και οι Γιαπωνέζοι 13 τρις, ενώ άλλα 13 τρις δολάρια χρωστά η ΕΕ συνολικά. Με άλλα λόγια, οι τρεις πλουσιότεροι οικονομικοί πόλοι του πλανήτη χρωστούν το 75% του παγκόσμιου χρέους! Τα πλούσια κράτη, δηλαδή, είναι αυτά που χρωστούν, όχι τα φτωχά, όπως θα φανταζόταν κανείς αυθόρμητα.
Αλλά και μέσα στην ίδια την Ευρωζώνη οι τρεις πλουσιότερες χώρες της (Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία) πρέπει να δανειστούν μέσα στο χρόνο 1,15 τρις ευρώ, όταν οι υπόλοιπες δεκατέσσερις θα δανειστούν 0,35 τρις! Και πάλι οι πλούσιοι, δηλαδή, έχουν τα πολλά χρέη!
Μέσα στο 2012, οι ΗΠΑ, η Ιαπωνία και οι τρεις πλουσιότερες χώρες της Ευρωζώνης που προαναφέρθηκαν πρέπει να δανειστούν... 7 τρις δολάρια για να πληρώσουν ληξιπρόθεσμα χρέη!
Οι δύο κρίσιμες αλλαγές
Το 2012 θα είναι πολύ κρίσιμη χρονιά. Θα δουν πολλά τα μάτια μας. Υπάρχουν, όμως, τουλάχιστον δύο κρίσιμα ζητήματα, στα οποία, αν δεν αλλάξει η ευρωπαϊκή πολιτική, η επιδείνωση της κατάστασης ενδέχεται να προσλάβει εκρηκτικές διαστάσεις. Η λύση και στα δύο είναι πολιτική.
Πρώτον, δεν είναι δυνατόν να συνεχιστεί αυτή η κατάσταση με την ΕΚΤ να δανείζει τρισεκατομμύρια στις τράπεζες και την ίδια στιγμή να αρνείται να δανείσει απευθείας τα κράτη της Ευρωζώνης και της ΕΕ. Ή το Βερολίνο θα αποδεχτεί να δανείζει η ΕΚΤ τις χώρες για πολλά χρόνια με χαμηλό επιτόκιο ή το ευρώ θα διαλυθεί.
Δεύτερον, δεν είναι ανεκτό η ΕΚΤ να δίνει τρισεκατομμύρια στις ευρωπαϊκές τράπεζες κι αυτές να μην τα διοχετεύουν στις επιχειρήσεις και στους πολίτες της ηπείρου, κρατώντας τα για να καλύπτουν τις αβυσσαλέες «μαύρες τρύπες» τους και να παίζουν τυχοδιωκτικά παιχνίδια για να «ξελασπώσουν» ή να προσποριστούν υπερκέρδη.
Γιώργος Δελαστίκ
Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Επίκαιρα" στις 12/1/12
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου