Εμείς δεν προσκυνάμε

Κάποια στιγμή θα εκραγούμε!

Τελικά η πλειοψηφία των βουλευτών μας αποδείχτηκε μικρότερη των περιστάσεων. Αντί να πουν χθες ένα μεγάλο «όχι» ως όφειλαν στους εκβιασμούς των δανειστών μας,  που σε αντάλλαγμα ζητούσαν τις ζωές μας και την ανεξαρτησία της χώρας , εν τούτοις προτίμησαν, 199 από αυτούς – στο όνομα της «σωτηρίας» μας - να υποκύψουν στις απαιτήσεις της διεθνούς πλουτοκρατίας και να δεχθούν χωρίς να έχουν διαβάσει μια ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ.

Η Ελλάδα θα είχε κάνει ένα μεγάλο βήμα στην υπεράσπιση της αξιοπρέπειάς της αλλά προ πάντων στην υπεράσπιση των συμφερόντων και στην ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΕΠΙΒΙΩΣΗ των πολιτών της αν χθες η Βουλή δεν επικύρωνε τα απαράδεκτα μέτρα. Οι  δανειστές μας  και οι χώρες που βρίσκονται κάτω από τον ασφυκτικό κλοιό των Μερκοζί, είναι φανερό ότι με τα μέτρα που πρότειναν, επιζητούσαν στην πραγματικότητα την υπεράσπιση των συμφερόντων της πλουτοκρατίας μέσα από την  εξαθλίωση των Ελλήνων και μέσα από την διάλυση της Ελληνικής Δημοκρατίας προκειμένου να μετατραπεί σε ένα ευρωπαϊκό προτεκτοράτο όπου θα ευημερούν οι αριθμοί των τοκογλύφων δανειστών και θα δυστυχούν οι άνθρωποι .  Με την υπερψήφιση του ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ 2 από τους μνημονιακούς βουλευτές των δύο μεγάλων κομμάτων, την κα Μπακογιάννη και τους Βορίδη και Γεωργιάδη και την εν συνεχεία  διαγραφή όσων το καταψήφισαν, από τις  προσκυνημένες κομματικές  ηγεσίες τους, κατέστη δυνατό να γνωρίζουμε πλέον καθαρά ποίοι μέσα σε αυτή την Βουλή – που με την σύνθεσή της δεν εκπροσωπεί σήμερα τον Ελληνικό Λαό – είναι μνημονιακοί και ποίοι αντιμνημονιακοί ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ. Αυτή ίσως ήταν και η μοναδική θετική υπηρεσία που προσέφεραν στον ελληνικό λαό οι δύο υποταγμένοι στους αριθμούς και όχι σε πανανθρώπινες συμπεριφορές πολιτικοί αρχηγοί. Τώρα λοιπόν υπό το πρίσμα αυτών των διαγραφών η χώρα και ιδίως το προοδευτικό-πατριωτικό κίνημα θα μπορέσει και πρέπει να τα καταφέρει να ξαναδεί σοβαρά και διαφορετικά το παρόν και το μέλλον της χώρας. Να προωθήσει και εφαρμόσει όταν εκλεγεί αναθεωρήσεις στις λογικές και πρακτικές που οδήγησαν στη μετατροπή της  χώρας σε διαρκές θύμα και να σταματήσει να είναι η Ελλάδα υποκείμενο οικονομικού εκβιασμού από τρίτους. Να μάθει πλέον  ο λαός να ζει με όσα παράγει και να επενδύσει στον κόπο των πολιτών της: να μην καταναλώνει ελπίδα, γιατί η ελπίδα τελειώνει, φθείρεται και απαξιώνεται με την υπερκατανάλωση. Είναι σίγουρο ότι αυτή η καθημερινή προσβολή της εθνικής μας αξιοπρέπειας από τρίτες χώρες και ποικιλώνυμα οικονομικά συμφέροντα μας έχει ενοχλήσει δημιουργικά - ευεργετικά. Μετά την δημιουργία πραγματικά αντιπροσωπευτικής εθνικής κυβέρνησης μέσα από δημοκρατικές και συνταγματικά νόμιμες διαδικασίες μέσω εκλογών θα μπορέσουμε να απαντήσουμε συλλογικά με τρόπο αποστομωτικό σε εκείνους που δεν υπήρχαν καν ως σκέψη ή προοπτική όταν η χώρα μας είχε ήδη θεσμούς και πολιτισμό. Όταν παρήγε και εξήγε σκέψη, πολιτεύματα, επιστήμη και τέχνη. Η χώρα χρειάζεται σήμερα, περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη φορά, λειτουργία των θεσμών που η ίδια γέννησε, λειτουργία των ιδεών και σεβασμό στην ίδια την ιστορία της. Όλα όμως τα παραπάνω απαιτούν υπεύθυνες  ενέργειες τόσο των διαγραμμένων όσο και όσων άλλων βρίσκονται εκτός Βουλής - αλλά έχουν ουσιαστική συμμετοχή στην πατριωτική- αντιμνημονιακή διαμόρφωση της κοινής γνώμης -  ώστε να ξεπηδήσουν νέοι κομματικοί σχηματσμοί ικανοί να έχουν ουσιαστική συμμετοχή σε ένα κυβερνητικό αντιμνημονιακό σχηματισμό που πρέπει , χάριν της σωτηρίας της πατρίδας και των πολιτών της, να εμφανισθεί με τις επερχόμενες εκλογές. Στόχος αυτής της αντιμνημονιακής κυβέρνησης εθνικής ενότητας θα πρέπει πρώτα από όλα να είναι η προσπάθεια  να τελειώνουμε με τη διεθνή τοκογλυφική αλητεία και τη ναζιστική επιβουλή του εσωτερικού ελέγχου, που καταργεί την εθνική ανεξαρτησία. Θα πρέπει επίσης πριν από τις εκλογές να αντιμετωπιστεί και η καταστροφολογική προπαγάνδα των νεοδημοκρατικών και πασοκικών μνημονιακών δυνάμεων. Προξενούν δυστυχώς μεγάλο κακό (και σε ηθικό επίπεδο) όσοι προσποιούνται ότι δεν καταλαβαίνουν τα πραγματικά σχέδια κατά της χώρας. Όσοι έχουν θεοποιήσει την οικονομική βοήθεια (με τα γνωστά και άγνωστα άθλια ανταλλάγματα), ισχυριζόμενοι ότι «αλλιώς θα πεινάσουμε», ότι «διαφορετικά επιστρέφουμε στα κάρα και στα μουλάρια». Τι απύθμενη αλητεία! Θα αναρωτηθούν πολλοί μα γιατί το κάνουν αυτό, γιατί φοβίζουν και εκβιάζουν συνθήκες νέας κατοχής και πείνας; Οι απαντήσεις μπορεί να είναι πολλές, μία από αυτές όμως ισχύει σε κάθε περίπτωση. Οι υποστηρικτές αυτών των επιχειρημάτων και του εκφοβισμού του κόσμου πιστεύουν βαθύτατα ότι δεν μπορούμε να υπάρξουμε χωρίς τα ευρωπαϊκά αφεντικά. Είναι οι συνεχιστές της λογικής συνεργασίας με τις μεγάλες δυνάμεις, τους κατακτητές, είναι οι καθ’ έξιν και εξ ορισμού συνομιλητές. Δεν είναι κακό να συνομιλεί κανείς. Κακό είναι να μην ξέρει (και να μην αντιλαμβάνεται από ένα σημείο και μετά, διότι η διάβρωσή του έχει ταυτιστεί με νέα συνείδηση) πού να σταματά και τι μπορεί να τεθεί σε συνομιλία-διαπραγμάτευση. Και τα δύο συμπολιτευόμενα κόμματα λειτουργούν με την ίδια λογική. Μια λογική που εκφράσθηκε από τον κ. Βενιζέλο έστω και εάν η ΝΔ προσπαθεί να διαφοροποιηθεί. Το βράδυ της περασμένης Πέμπτης, μετά τη σύνοδο του Eurogroup, ο απογοητευμένος από τις εξελίξεις  Ευάγγελος Βενιζέλος, χρησιμοποιώντας το γνωστό  επιτιμητικό και απειλητικό του ύφος είπε:   «Από σήμερα έως την επόμενη συνεδρίαση του Eurogroup, που κατά πάσα πιθανότητα θα πραγματοποιηθεί την Τετάρτη, η χώρα μας, η πατρίδα μας, η κοινωνία μας πρέπει να σκεφτεί και να κάνει μία οριστική στρατηγική επιλογή: Εάν βλέπουμε τη σωτηρία και το μέλλον της χώρας μέσα στην Ευρωζώνη, μέσα στην Ευρώπη, πρέπει να κάνουμε ό,τι πρέπει να κάνουμε ώστε το πρόγραμμα οπωσδήποτε να εγκριθεί». Πρόκειται ασφαλώς για ευτυχή άνθρωπο, αφού έχει ήδη πάρει τις αποφάσεις του. Με το γνωστό του στιλ - κάτι σαν «αυτό είναι κι όλα τ’ άλλα είναι καταστροφή...», μετέφερε την πίεση που του άσκησαν  οι τοκογλύφοι-σωτήρες στον ελληνικό λαό που δεν τσίμπησε και στο ελληνικό κοινοβούλιο όπου βρέθηκαν 199 βουλευτές που είτε ηθελημένα είτε όχι υιοθέτησαν την άποψη αυτή και υπέκυψαν και στο προσκυνηματικό δίλημμα που τους έθεσε. Όμως η αντιμνημονιακή κυβέρνηση, που πρέπει να αναδειχθεί από τις επερχόμενες εκλογές, δεν θα πρέπει να έχει τέτοια δίλημματα  αλλά ο στόχος της θα πρέπει να είναι  το πώς θα προασπίσει την οικονομική επιβίωση της χώρας  μέσα σε ένα πλαίσιο αξιοπρέπειας και ανεξαρτησίας και μέσα στο οποίο οι πολίτες της χώρας θα αισθανθούν ότι είναι πάλι άνθρωποι και όχι αριθμοί.

Σκέψεις πάνω στα όσα έγραψε ο «Παρατηρητής» στο ΠΑΡΟΝ