Ο λαός εν μέσω «δύο ληστών»
Του ΜΕΝΕΛΑΟΥ ΓΚΙΒΑΛΟΥ
Δεν χρειάστηκε να εξαγγελθεί η επίσημη προκήρυξη των εκλογών. Ήδη τα μνημονιακά συμφέροντα και τα επικοινωνιακά φερέφωνά τους έχουν διαμορφώσει και δρομολογήσει την προεκλογική τους στρατηγική. Σε πρώτο στάδιο προωθείται η «αναστήλωση», η «ψιμυθίωση» των φορέων του δικομματισμού και των ηγεσιών τους: Στο επόμενο στάδιο επιχειρείται η τεχνητή ανασύσταση της «πόλωσης» μεταξύ ΠΑΣΟΚ - ΝΔ, μια «πόλωση» που εμφανίζεται ως σύγκρουση των δύο μεγάλων πολιτικών «προσωπικοτήτων». Του Αντ. Σαμαρά με τον Ευάγγ. Βενιζέλο...
Όλα τα συστημικά ΜΜΕ κατακλύζονται από τους «διαλόγους» της στρατηγικής αντιπαράθεσης μεταξύ Σαμαρά - Βενιζέλου, ενώ τα υπόλοιπα κόμματα, παλαιά και νεοϊδρυθέντα, έχουν περίπου εξαφανιστεί. Στην πραγματικότητα πρόκειται για ένα κατασκευασμένο σκηνικό, αποτελούμενο από δύο καταρρέοντα κόμματα και δύο απαξιωμένες και ανίκανες ηγεσίες, που ήδη έχουν προσυπογράψει την καταδίκη και την παράδοση της χώρας.
Αυτές οι ηγεσίες με υποσχέσεις και απειλές επιχειρούν, μέσα από ξεπερασμένες και επιφανειακές πρακτικές, να συσπειρώσουν όσους αφελείς ψηφοφόρους απέμειναν ακόμα.
Όμως οι φορείς του δικομματισμού έχουν απολέσει οριστικά την εμπιστοσύνη της κοινωνίας. Οι απειλές περί «χάους και ακυβερνησίας», όταν μάλιστα προέρχονται από εκείνους που διέλυσαν τη χώρα, που εκποίησαν στους δανειστές μας την εθνική περιουσία, που απαξίωσαν και ευτέλισαν το Κοινοβούλιο και τους δημοκρατικούς θεσμούς, μόνο ειρωνικά χαμόγελα μπορούν να προκαλέσουν. Γιατί μια δική τους «συγκυβέρνηση» μετά τις εκλογές είναι σίγουρο ότι θα οδηγήσει στην ακυβερνησία και στη διάλυση όσων θεσμών κρατικού και κοινωνικού χαρακτήρα απέμειναν.
Όσο για τα μέτρα των 14 δισ. ευρώ που ήδη έχουν δεσμευτεί οι κ. Σαμαράς και Βενιζέλος να υλοποιήσουν τον Ιούνιο, αμφότεροι τηρούν απόλυτη σιωπή, συνεπείς προς τους κανόνες της πολιτικής «ομερτά» που τους συνδέει.
Οι δανειστές μας, το ΔΝΤ, το 4ο Ράιχ, συμμετέχουν ενεργά πλέον στον προεκλογικό αγώνα. Έφθασαν στο σημείο να μας απειλήσουν ανοιχτά ότι εάν δεν ψηφίσουμε τους «υποτακτικούς» τους, τότε θα σταματήσει η «βοήθεια»...
Ποιος έδωσε το δικαίωμα της απροκάλυπτης και δικτατορικού χαρακτήρα αυτής παρέμβασης; Μα οι ίδιες οι ηγεσίες του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, που υπετάγησαν πλήρως, που υπέγραψαν εξευτελιστικές δηλώσεις πίστεως και νομιμοφροσύνης για τα Μνημόνια και τις δανειακές συμβάσεις, που παρέδωσαν την εθνική περιουσία στους δανειστές με βάση το αγγλικό Δίκαιο. Ποια αποτελεσματικότητα όμως μπορούν να έχουν οι εκβιαστικές δηλώσεις του κ. Σόιμπλε ή της κ. Λαγκάρντ;
Οι απειλές, οι εκφοβισμοί, τα διλήμματα εξάντλησαν τα όριά τους και ίσως μάλιστα οι έξωθεν παρεμβάσεις που αποβλέπουν στη στήριξη του δίδυμου ΠΑΣΟΚ - ΝΔ να προκαλούν την οργή των πολιτών και να επιφέρουν αντίθετα αποτελέσματα από αυτά που επιδιώκουν οι εμπνευστές τους.
Οι ραγδαίες αλλαγές που συντελέσθηκαν τα δύο τελευταία χρόνια, η κατάρρευση των σταθερών σημείων αναφοράς της κοινωνίας, των πολιτών, η πλήρης απαξίωση του συστήματος διακυβέρνησης και των «πόλων» του δικομματισμού έχουν επιφέρει σημαντικές αλλαγές στη στάση των πολιτικών, στον τρόπο κατανόησης και ερμηνείας μιας ολόκληρης ιστορικής περιόδου που προηγήθηκε της σημερινής τραγικής κατάληξης.
Η κοινωνία, ο κάθε πολίτης, η κάθε οικογένεια, η κάθε κοινωνική ομάδα, η κάθε θεσμική συλλογικότητα επανατοποθετείται και αναθεωρεί ριζικά καταστάσεις και διαδικασίες τις οποίες θεωρούσε δεδομένες και αμετάβλητες.
Μια τέτοια βαρύνουσα παράμετρος για την οργάνωση, την αναπαραγωγή, την εξέλιξη της κοινωνίας είναι το πολιτικό σύστημα και οι φορείς του.
Τα συναισθήματα που διακατέχουν σήμερα τον έλληνα πολίτη είναι η οργή, η αίσθηση ανυπαρξίας δικαίου, η επιθυμία της τιμωρίας των ενόχων και η αβεβαιότητα και ο φόβος για το αύριο. Το σύστημα των οικονομικοπολιτικών, μνημονιακών, συμφερόντων επιδιώκει να εξαφανίσει όλα τα άλλα συναισθήματα, όλες τις άλλες συνειδητές επιδιώξεις και να επιβάλει την κυριαρχία του φόβου.
Όμως τα συναισθήματα πρέπει να συνδεθούν με μια ψύχραιμη και εκλογικευμένη επιλογή που θα δημιουργήσει πολιτικά και κοινωνικά αποτελέσματα ικανά να σταματήσουν την πορεία της ολοκληρωτικής καταστροφής. Ένα τέτοιο πολιτικό γεγονός, βαρύνουσας ιστορικής σημασίας, θα είναι μια σαφής, μια κοινωνικά πλειοψηφική «κατάθεση» του εκλογικού σώματος, η οποία θα καταδικάσει τους κομματικούς φορείς των μνημονιακών συμφερόντων. Αυτή είναι η μόνη ΘΕΤΙΚΗ ΨΗΦΟΣ που μπορεί να διαμορφώσει τους όρους μιας διεξόδου από την κρίση.
Ούτε η χώρα θα μείνει ακυβέρνητη ούτε χάος θα προκύψει. Όταν η Δημοκρατία λειτουργεί με τους κανόνες της, όταν μπορεί να εκφράσει γνήσια τη λαϊκή βούληση, τότε και διέξοδος και προοπτική θα υπάρξει.
Ο δικομματισμός το μόνο που μας υπόσχεται είναι ένας ατελεύτητος Γολγοθάς που οδηγεί κατευθείαν στον αφανισμό. Ο λαός όμως δεν πρόκειται να παραδοθεί ούτε και να υποκύψει, όσο κι αν χρειαστεί να αγωνιστεί για την εθνική και κοινωνική του Ανάσταση.
Όλα τα συστημικά ΜΜΕ κατακλύζονται από τους «διαλόγους» της στρατηγικής αντιπαράθεσης μεταξύ Σαμαρά - Βενιζέλου, ενώ τα υπόλοιπα κόμματα, παλαιά και νεοϊδρυθέντα, έχουν περίπου εξαφανιστεί. Στην πραγματικότητα πρόκειται για ένα κατασκευασμένο σκηνικό, αποτελούμενο από δύο καταρρέοντα κόμματα και δύο απαξιωμένες και ανίκανες ηγεσίες, που ήδη έχουν προσυπογράψει την καταδίκη και την παράδοση της χώρας.
Αυτές οι ηγεσίες με υποσχέσεις και απειλές επιχειρούν, μέσα από ξεπερασμένες και επιφανειακές πρακτικές, να συσπειρώσουν όσους αφελείς ψηφοφόρους απέμειναν ακόμα.
Όμως οι φορείς του δικομματισμού έχουν απολέσει οριστικά την εμπιστοσύνη της κοινωνίας. Οι απειλές περί «χάους και ακυβερνησίας», όταν μάλιστα προέρχονται από εκείνους που διέλυσαν τη χώρα, που εκποίησαν στους δανειστές μας την εθνική περιουσία, που απαξίωσαν και ευτέλισαν το Κοινοβούλιο και τους δημοκρατικούς θεσμούς, μόνο ειρωνικά χαμόγελα μπορούν να προκαλέσουν. Γιατί μια δική τους «συγκυβέρνηση» μετά τις εκλογές είναι σίγουρο ότι θα οδηγήσει στην ακυβερνησία και στη διάλυση όσων θεσμών κρατικού και κοινωνικού χαρακτήρα απέμειναν.
Όσο για τα μέτρα των 14 δισ. ευρώ που ήδη έχουν δεσμευτεί οι κ. Σαμαράς και Βενιζέλος να υλοποιήσουν τον Ιούνιο, αμφότεροι τηρούν απόλυτη σιωπή, συνεπείς προς τους κανόνες της πολιτικής «ομερτά» που τους συνδέει.
Οι δανειστές μας, το ΔΝΤ, το 4ο Ράιχ, συμμετέχουν ενεργά πλέον στον προεκλογικό αγώνα. Έφθασαν στο σημείο να μας απειλήσουν ανοιχτά ότι εάν δεν ψηφίσουμε τους «υποτακτικούς» τους, τότε θα σταματήσει η «βοήθεια»...
Ποιος έδωσε το δικαίωμα της απροκάλυπτης και δικτατορικού χαρακτήρα αυτής παρέμβασης; Μα οι ίδιες οι ηγεσίες του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, που υπετάγησαν πλήρως, που υπέγραψαν εξευτελιστικές δηλώσεις πίστεως και νομιμοφροσύνης για τα Μνημόνια και τις δανειακές συμβάσεις, που παρέδωσαν την εθνική περιουσία στους δανειστές με βάση το αγγλικό Δίκαιο. Ποια αποτελεσματικότητα όμως μπορούν να έχουν οι εκβιαστικές δηλώσεις του κ. Σόιμπλε ή της κ. Λαγκάρντ;
Οι απειλές, οι εκφοβισμοί, τα διλήμματα εξάντλησαν τα όριά τους και ίσως μάλιστα οι έξωθεν παρεμβάσεις που αποβλέπουν στη στήριξη του δίδυμου ΠΑΣΟΚ - ΝΔ να προκαλούν την οργή των πολιτών και να επιφέρουν αντίθετα αποτελέσματα από αυτά που επιδιώκουν οι εμπνευστές τους.
Οι ραγδαίες αλλαγές που συντελέσθηκαν τα δύο τελευταία χρόνια, η κατάρρευση των σταθερών σημείων αναφοράς της κοινωνίας, των πολιτών, η πλήρης απαξίωση του συστήματος διακυβέρνησης και των «πόλων» του δικομματισμού έχουν επιφέρει σημαντικές αλλαγές στη στάση των πολιτικών, στον τρόπο κατανόησης και ερμηνείας μιας ολόκληρης ιστορικής περιόδου που προηγήθηκε της σημερινής τραγικής κατάληξης.
Η κοινωνία, ο κάθε πολίτης, η κάθε οικογένεια, η κάθε κοινωνική ομάδα, η κάθε θεσμική συλλογικότητα επανατοποθετείται και αναθεωρεί ριζικά καταστάσεις και διαδικασίες τις οποίες θεωρούσε δεδομένες και αμετάβλητες.
Μια τέτοια βαρύνουσα παράμετρος για την οργάνωση, την αναπαραγωγή, την εξέλιξη της κοινωνίας είναι το πολιτικό σύστημα και οι φορείς του.
Τα συναισθήματα που διακατέχουν σήμερα τον έλληνα πολίτη είναι η οργή, η αίσθηση ανυπαρξίας δικαίου, η επιθυμία της τιμωρίας των ενόχων και η αβεβαιότητα και ο φόβος για το αύριο. Το σύστημα των οικονομικοπολιτικών, μνημονιακών, συμφερόντων επιδιώκει να εξαφανίσει όλα τα άλλα συναισθήματα, όλες τις άλλες συνειδητές επιδιώξεις και να επιβάλει την κυριαρχία του φόβου.
Όμως τα συναισθήματα πρέπει να συνδεθούν με μια ψύχραιμη και εκλογικευμένη επιλογή που θα δημιουργήσει πολιτικά και κοινωνικά αποτελέσματα ικανά να σταματήσουν την πορεία της ολοκληρωτικής καταστροφής. Ένα τέτοιο πολιτικό γεγονός, βαρύνουσας ιστορικής σημασίας, θα είναι μια σαφής, μια κοινωνικά πλειοψηφική «κατάθεση» του εκλογικού σώματος, η οποία θα καταδικάσει τους κομματικούς φορείς των μνημονιακών συμφερόντων. Αυτή είναι η μόνη ΘΕΤΙΚΗ ΨΗΦΟΣ που μπορεί να διαμορφώσει τους όρους μιας διεξόδου από την κρίση.
Ούτε η χώρα θα μείνει ακυβέρνητη ούτε χάος θα προκύψει. Όταν η Δημοκρατία λειτουργεί με τους κανόνες της, όταν μπορεί να εκφράσει γνήσια τη λαϊκή βούληση, τότε και διέξοδος και προοπτική θα υπάρξει.
Ο δικομματισμός το μόνο που μας υπόσχεται είναι ένας ατελεύτητος Γολγοθάς που οδηγεί κατευθείαν στον αφανισμό. Ο λαός όμως δεν πρόκειται να παραδοθεί ούτε και να υποκύψει, όσο κι αν χρειαστεί να αγωνιστεί για την εθνική και κοινωνική του Ανάσταση.
http://www.paron.gr/v3/new.php?id=75860&colid=50&dt=2012-04-15%200:0:0
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου