Οι 5 «Εποχές της Ξενοκρατίας»…

Οι 5 «Εποχές της Ξενοκρατίας»…

Γράφει ο ΔΑΜΩΝΙΔΗΣ...

Στην Ιστορία της Μουσικής καταγράφονται «Οι 4 εποχές» του Αντόνιο Βιβάλντι (1678-1741) και στη Νεοελληνική Πολιτική Ιστορία, με τη συγκρότηση της Κυβέρνησης Αντώνη Σαμαρά και τη συμμετοχή των Ευάγγελου Βενιζέλου (ΠΑΣΟΚ) και Φώτη Κουβέλη (ΔΗΜΑΡ), «Οι 5 εποχές της Ξενοκρατίας»…

Ο Ρωμέικος πολιτικός στοχασμός στην κορύφωση της «4ης Εποχής της Ξενοκρατίας», (1945) με τη γραφίδα του Εθνικού Ποιητή, του Γιώργου Σεφέρη («Ημερολόγιο 1945»), αποστρέφει το πρόσωπό του από την «Ηγετική Τάξη» και, προφητικώ τω τρόπω, διαγράφει και τη σημερινή «5η Εποχή της Ξενοκρατίας»:

• «Η βλακεία, η εγωπάθεια, η μωρία, η γενική αναπηρία της ηγετικής τάξης στην Ελλάδα σε φέρνει στην ανάγκη να ξεράσεις… είμαι βέβαιος ότι τούτοι οι ελεεινοί δεν αντιπροσωπεύουν την Ελλάδα…».

Οι εκλογές της 6ης Μαΐου και οι επαναληπτικές της 17ης Ιουνίου 2012 («5η Εποχή της Ξενοκρατίας») εις ουδέν υστερούν των προηγουμένων «4», στην ωμή, απροκάλυπτη και βάρβαρη, πέραν κάθε ανεκτού ορίου διπλωματικής παρέμβασης, τρομοκράτηση, σε επίπεδο εκβιασμού, του Ελληνικού Λαού! Απλώς ο πολεμικός στόλος της Ξενοκρατίας δεν έδωσε το παρών στον κόλπο του Φαλήρου!

Η «Ανάπηρη ηγετική τάξη»…

Η «Aνάπηρη ηγετική τάξη», κατά την αποστροφή του Εθνικού μας Ποιητή, «τοις κείνων ρήμασι πειθομένη», αντιβόησε σε υψηλούς τόνους ντεσιμπέλ, τις επιταγές της Ξενοκρατίας, προκειμένου να αποτρέψει την έκφραση των ειλικρινών αισθημάτων του Ελληνικού Λαού στην ψηφοδόχο…

Στο οπλοστάσιο Ξενοκρατίας – Αναπήρου Εγχώριας Ηγετική Τάξης επιστρατεύτηκαν από τη Νεοναζιστική «Χρυσή Αυγή» μέχρι το «Ρεπούσιο συνωστισμό» στην προκυμαία της Σμύρνης, της Μικρασιατικής Προσφυγιάς!

Από το Μεταπρατικό Κεφάλαιο της Κλεπτοκρατίας, τους ραντιέρηδες, τους κατάδικους και υπόδικους σε βαθμό κακουργήματος, Μιντιάρχες, αλλά και το αποφώλιο της… Αριστεράς, που παραπέμπει την Ιστορική Μνήμη στον αντίστοιχο «Ηλία των Κορυσχάδων» των Ιουλιανών του 1965, «που η Ιστορία του ξεκίνησε από το Βουνό, ύστερα στο Κέντρο και μετά στη Δεξιά» των Ανακτόρων και της Ξενοκρατίας!

Η «Ανάπηρη ηγετική τάξη» είναι αδιανόητο, κατά ιστορική επιβεβαίωση, να νιώσει ρίγος και τον «καϋμό της Ρωμιοσύνης», από τον ενοραματικό λόγο του Ποιητή:

«…εκεί
καθώς τα σπίτια είναι καμωμένα από πυρκαϊές
οι κάτοικοι ζουν μέσα
στις φλόγες
καίγονται συνεχώς
και ξαναγεννιούνται
συνεχώς…»

(Νίκος Εγγονόπουλος:
«Τα κλειδοκύμβαλα της
σιωπής»)

…πάντα «οδεύει προς τα Σούσα, για σατραπείες και άλλα τέτοια…»!

Η «1η Εποχή της Ξενοκρατίας»…

Σαν το καριοφίλι αντιβόησε στις ελληνικές ρεματιές την Άνοιξη του '21 και τα παλικάρια με τις «λερές φουστανέλες» μάχονταν για την «πανάκριβη τη Λευτεριά», αλλά και τα «δίκαια του Λαού και των Αρμάτων», οι «Ψαλιδόκωλοι» (όσοι εξ Εσπερίας προερχόμενοι και για να εντυπωσιάσουν τους ξωμάχους μαχητές, και προς υποτίμηση του Λαού, φορούσαν ευρωπαϊκή ρεντικότα και χρυσά οματοϋάλια) συναγελάζονταν με την τριπλή ξένη «Προστασία» και οικοδομούσαν μεθοδικά την Ξενοκρατία, με τη μορφή των τριών «κομμάτων», το Αγγλικό, το Γαλλικό και το Ρωσικό.

Στόχος της Ξενοκρατίας οι ανυπόταχτοι Πολέμαρχοι (ο Οδυσσέας Ανδρούτσος στη Ρούμελη, ο Αντώνης Οικονόμου στην Ύδρα, ο Παναγιώτης Καρατζάς στην Πάτρα, ο ανιδιοτελής Πατριώτης Δημήτρης Υψηλάντης, αλλά και ο Γερο-Κλέφτης του Μωριά, ο Θοδωρής Κολοκοτρώνης).

Τους πρώτους τους δολοφόνησαν, τον ανιδιοτελή «πρίτζιπα» τον εξουδετέρωσαν και τον Θοδωράκη, που η λαϊκή μούσα τον ύμνησε σ' όλη τη μουσική κλίμακα, αφού δολοφόνησαν τον πολυαγαπημένο, σπουδαγμένο γιο του, αλλά και πρωτοκαπετάνιο, τον Πάνο, τον λύγισαν και υφάρπασαν την υπογραφή του στο «Σύμφωνο της Πωληθείσης Ελλάδος» (1825)!

Οι υποβολείς των «Ψαλιδόκωλων», οι διπλωματικοί εκπρόσωποι των Τριών «Προστάτιδων», εγκατέστησαν μετά τους δύο πολυαίμακτους Εμφυλίους την «Ελεγχόμενη Ανεξαρτησία» του κρατιδίου του 1832. Και μάλιστα… επιβράβευσαν τον αγωνιζόμενο Ελληνικό Λαό με την εγκατάσταση και μιας ξενόφερτης Βασιλείας, τοποτηρητή των συμφερόντων της τριπλής «Προστασίας»…

Η «η 1η Εποχή της Ξενοκρατίας» (1821-1843) με πρωταγωνιστές τους «αντιπρέσβεις», τον Άγγλο Εδμόνδο Λάιονς (1833-1849), τον Γάλλο Αιμίλιο Πισκατόρυ, του οποίου η «ανθυπατεία» στο νεογέννητο Ελληνικό Κρατίδιο κορυφώνεται τη διετία 1841-1843, και τον Ρώσο Γαβριήλ Κατακάζυ (1833-1843), δρα υπό το προσωπείο των «Ψαλιδόκωλων», Αλέξανδρου Μαυροκορδάτου, Ανδρέα Μεταξά και του αρειμάνιου φουστανελοφόρου Ιωάννη Κωλέτη, με τους μαγκουροφόρους «Έλληνές» του!

Η «2η Εποχή της Ξενοκρατίας»…

Η Μεταπολίτευση του 1863 με την εκθρόνιση του Όθωνα, ο οποίος μέσα στον απόηχο του Αγώνα της Ανεξαρτησίας άρχισε βαθμηδόν να εγκολπώνεται και το πνεύμα του απελευθερωτικού Αγώνα και να παρουσιάζει τάσεις αυτονομίας στις επιταγές της «Προστασίας», εγκαινιάζει τη «2η Εποχή της Ξενοκρατίας», ερήμην του Ελληνικού Λαού, με την εγκατάσταση του νέου τοποτηρητή της, στο πρόσωπο του Δανού πρίγκιπα και νέου βασιλιά της Χώρας, Γεωργίου Γλύξμπουργκ.

Εκλεκτός της Γηραιάς Αλβιώνος ο νέος μονάρχης, εργάζεται για την προάσπιση και κατοχύρωση των συμφερόντων του Λονδίνου. Μακρά η βασιλεία του (1863-1912), στη διάρκεια της οποίας ο Ελληνικός Λαός μεταπηδά από τα φωτεινά διαλείμματα των κυβερνήσεων Αλεξάνδρου Κουμουνδούρου και Χαριλάου Τρικούπη, στις ερεβώδεις δράσεις της διαπλοκής Ανακτόρων - Ξένης Προστασίας - «Χρυσοκανθάρων» του πάροικου μεταπρατικού Κεφαλαίου.
Η ντροπή του Ελληνοτουρκικού πολέμου του 1897 διεγείρει το Ελληνικό Έθνος στη βαθιά αυτογνωσία και με την Επανάσταση του 1909 στο Γουδί θέτει σε πρώτη προτεραιότητα την οικονομική ανόρθωση και την Εθνική ολοκλήρωση.

Η παρουσία του Ελευθερίου Βενιζέλου στη διακυβέρνηση της Χώρας επιταχύνει το έργο του πολιτικού και οικονομικού εκσυγχρονισμού σε συνδυασμό με την επιδίωξη και επίτευξη και της εθνικής ολοκλήρωσης. Όμως, η ανάρρηση στον θρόνο του Κωνσταντίνου Α' Γλύξμπουργκ ακολουθείται από την προσήλωση των Ανακτόρων στη Γερμανική πολιτική, η οποία αντιστρατεύεται τις εθνικές μας επιδιώξεις, βυθίζει τη Χώρα στον Εθνικό Διχασμό και προετοιμάζει τη Μικρασιατική Καταστροφή.

Η «3η Εποχή της Ξενοκρατίας»…

Το διάστημα του Μεσοπολέμου (1919-1940), ενώ η Χώρα προσπαθεί να επουλώσει τις πληγές της από τη Μικρασιατική Καταστροφή, με την αποκατάσταση του 1.500.000 προσφύγων και την εμπέδωση του Πολιτεύματος της 2ης Ελληνικής Δημοκρατίας, η «Αγγλική Προστασία», κυρίαρχο πλέον στοιχείο στη διαρρύθμιση των ελληνικών πολιτικών πραγμάτων, και οι πρώην φιλογερμανικοί κύκλοι, στο πρόσωπο του Ιωάννη Μεταξά και του αποστάτη της Δημοκρατικής Παράταξης Γεωργίου Κονδύλη, σε αγαστή συνεργασία με τον εν Αθήνας διπλωματικό εκπρόσωπο του Λονδίνου, Ουωτερλόου, συνωμοτούν για την ανατροπή της Δημοκρατίας και την παλινόρθωση της βασιλείας στο πρόσωπο του Γεωργίου Β' Γλύξμπουργκ, πιστού θεράποντος της αγγλικής πολιτικής.

Με τη δικτατορία της «4ης Αυγούστου» εκπληρώνονται οι διττοί στόχοι του Λονδίνου (Παλινόρθωση, πρόσδεση της Χώρας και πάλι στο αγγλικό άρμα).

Η «4η Εποχή της Ξενοκρατίας»…

Η ταραγμένη δεκαετία 1936 - 1946 στιγματίζεται από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, την Κατοχή της Χώρας από τα ναζιστικά στρατεύματα του Γ' Ράιχ, το έπος της Εθνικής Αντίστασης, αλλά εν ταυτώ και τις ραδιουργίες της αγγλικής Πολιτικής με πρωταγωνιστή τον διαβόητο βρετανό πρεσβευτή Ρέτζιναλντ Λήπερ, που κατέτειναν στις δύο φάσεις του Εμφυλίου Πολέμου (1944 «Δεκεμβριανά», 1946 - 1949 γενικευμένος Εμφύλιος).

Οι Ελληνικές Κυβερνήσεις, είτε εκείνες της εξορίας στην Αίγυπτο είτε εκείνες των Αθηνών μετά την απελευθέρωση της Χώρας από το Ναζιστικό ζυγό, διορίζονται από τον νεοκλασικό μέγαρο της Αγγλικής Πρεσβείας στην Αθήνα και τελούν υπό την επίβλεψη τόσο του επίσημου διπλωματικού εκπροσώπου του Λονδίνου στην Ελλάδα, όσο και υπό το αυστηρό βλέμμα του εκπροσώπου των Αγγλικών Μυστικών Υπηρεσιών, σκοτεινού «Φάδερ» Δημητρίου Μπάλφουρ!

Η «5η Εποχή της Ξενοκρατίας»…

Το 1947 η εξασθενημένη οικονομικώς Αγγλία παραδίδει τη σκυτάλη της «Προστασίας» της Ελλάδας στον ακμαίο «Μπάρμπα Σαμ», την Ουάσιγκτον. Τα Ανάκτορα μετατοπίζονται από τη «Μέκκα των Βασιλιάδων», το Λονδίνο, και την «ευγενική» στους χειρισμούς της αγγλική διπλωματία, στους εξ Αμερικής… σερίφηδες, τύπου του διαβόητου Πιουριφόυ.

Τακτική της νέας «Προστασίας» το «ταχύ πιστόλι» στο προηγούμενο της «Άγριας Δύσης»…

Οι τάσεις αυτονομίας του Ελληνικού Λαού τίθενται υπό την κάνη των τηλεβόλων των τανκς και τον «γύψο» της επταετούς τυραννίας των συνταγματαρχών. Η μαρτυρική Κύπρος διχοτομείται και το καθεστώς της «21ης Απριλίου 1967» καταρρέει κάτω από τη νέα εθνική Καταστροφή.

Η Μεταπολίτευση κινείται στα πλαίσια της παλινόρθωσης του προ της δικτατορίας καθεστώτος των «Φαμελιών», της Διαπλοκής και της εξαγοράς συνειδήσεων μέσω του Πελατειακού Συστήματος.

Η ένταξη της Χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση επιτελείται με τους πλέον δυσμενείς για την ελληνική οικονομία όρους. Και όταν η ΕΕ επικυριαρχείται από το πνεύμα των Αγορών και των βλέψεων της οικονομικώς ισχυράς Γερμανίας για την ανασύσταση «Ζωνών Επιρροής», η Ευρώπη πειθαναγκάζεται να υποκύπτει στις επιδιώξεις του νέου Γερμανικού Ράιχ.
Δείγμα του Γερμανικού Οικονομικού Ιμπεριαλισμού, τα Μνημόνια εν Ελλάδι, Πορτογαλία και Ιρλανδία. Η απροκάλυπτη γερμανική παρέμβαση, ακόμη και στη λειτουργία του ελληνικού πολιτικού συστήματος της Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας, προς προσαρμογή στις επιδιώξεις του Βερολίνου, θέτει την Ελλάδα στην κατηγορία του Προτεκτοράτου, ενώ η «Ανάπηρη ηγετική τάξη» της Χώρας δεν αρθρώνει ουδέ λέξη αντιλογίας στις εκ Βερολίνου και Βρυξελλών επιταγές!  

http://www.paron.gr/v3/new.php?id=77680&colid=28&dt=2012-06-24