Η αποτυχία του νεοφιλελευθερισμου : Σύγχυση ή συγκάλυψη;

του ΗΛΙΑ ΜΑΚΡΗ
από το "Κ" της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ

ΦΡΑΣΤΙΚΗ ΚΡΙΤΙΚΗ

Σύγχυση ή συγκάλυψη;

Η συζήτηση αυτή έχει και τη σοβαρή, αλλά και τη σκοτεινή πλευρά της: Η σοβαρή πλευρά έγκειται στο ότι πέρα από τη σύγχυ­ση, η κρίση οξύνει και την κριτική σκέψη. 

Η παταγώ­δης αποτυχία και κατάρ­ρευση του νεοφιλελεύθε­ρου μοντέλου δείχνει ότι ο καπιταλισμός του 21ου αιώνα δεν μπορεί α συνε­χίσει σε καμία περίπτωση με τον ίδιο τρόπο όπως μέχρι τώρα Πρέπει να αλλάξει. Τα μέτρα όμως που υιοθετούν οι κυβερ­νήσεις, κάθε άλλο προς την κατεύθυνση μιας δικαιότερης κατανομής του παραγόμενου πλού­του κινούνται. Αντιθέτως, τεράστια, κυριολεκτικά μυθώδη ποσά μεταφέρο­νται μέσω των κρατικών προϋπολογισμών προς τους αδίστακτους τραπεζί­τες και τους αποτυχημέ­νους επιχειρηματίες, οι οποίοι μοίρασαν στους εαυτούς τους μπόνους δισεκατομμυρίων, την ίδια ώρα που οι τράπεζες και οι επιχειρήσεις τους σημείω­ναν ζημίές δεκάδων δισε­κατομμυρίων. Αντί να πάνε φυλακή και να κατα­στραφούν οικονομικά, ανταμείβονται με εκατομ­μύρια ως... δώρο για την παγκόσμια οικονομική καταστροφή που προκά­λεσαν! 

Για τους εργαζόμε­νους όμως οι κυβερνήσεις επιφυλάσσουν άγρια λιτότητα και σχέδια μείωσης των αποδοχών τους, πέρα από τη δραματική συρρί­κνωση των κρατικών υπη­ρεσιών και παροχών προς τους πολίτες εξαιτίας της αφαίμαξης των προϋπο­λογισμών από τις τράπε­ζες. 

Καθίσταται έτσι προ­φανές ότι αυτή η φραστική κριτική προς τον αχαλίνω­το καπιταλισμό μάλλον υπηρετεί και τον στόχο της συγκάλυψης της επιδίω­ξης των κυβερνήσεων όχι μόνο να φορτώσουν όλα τα βάρη της κρίσης στους εργαζόμενους αλλά να την αξιοποιήσουν επιπλέ­ον για να περάσουν και μια σειρά βαθύτατα αντεργα­τικές μεταρρυθμίσεις, αναιρώντας πολλές από τις κατακτήσεις των εργα­ζομένων κατά τον 20ό αιώνα.

ΗΜΕΡΗΣΙΑ (21-22.2.09)