Ν. ΛΥΓΕΡΟΣ : ΑΟΖ , ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΑΝΤΙΔΕΣ

Τρία γράμματα

Ν. Λυγερός

Τρία γράμματα
σου ζήτησα
για την πατρίδα
κι έπρεπε
να δώσω μάχη
με όλους τους εχθρούς
λες κι ήταν η τριάδα
η πιο ιερή
τώρα όμως τα επέλεξα
για το μέλλον μας
είναι το Α, το Ο και το Ζ. 

http://www.lygeros.org/articles.php?n=9492&l=gr

Αθλιότητα πολιτικής σκέψης

Όταν υπάρχουν σοβαρά εθνικά θέματα, εμφανίζεται η αθλιότητα της πολιτικής σκέψης. Είχαμε και στο παρελθόν τουλάχιστον στην Κύπρο ένα τετραπέρατο παράδειγμα με τις αντιδράσεις ενάντια στον Τάσσο Παπαδόπουλο. Ενώ ήταν ο Πρόεδρος της Κύπρου που πέτυχε την ένταξή της στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στην Ευρωζώνη μετά την απόρριψη του Σχεδίου Ανάν, ενώ πέτυχε τη θέσπιση της κυπριακής ΑΟΖ και τη συμφωνία με τον Λίβανο, αλλά και την γαλλοκυπριακή συμμαχία, στις επόμενες εκλογές δεν κατάφερε να περάσει το δεύτερο γύρο. Η αθλιότητα της κυπριακής πολιτικής σκέψης εστιάστηκε αποκλειστικά σε εσωτερικά προβλήματα που βέβαια δεν είχαν καμία σχέση με τα κατεχόμενα, τους αγνοούμενους, τους εγκλωβισμένους και τους πρόσφυγες. Έτσι η κομματική προσέγγιση κατάφερε να εξουδετερώσει τον Τάσσο Παπαδόπουλο. 

Τώρα στην Ελλάδα βλέπουμε συζητήσεις που αφορούν κυριολεκτικά πολιτικάντικες λεπτομέρειες να μετατρέπονται σε κυρίαρχες συζητήσεις, λες και δεν υπάρχουν σοβαρά εθνικά θέματα. Σε αυτές τις εκλογές, το μοναδικό κριτήριο που έχει νόημα είναι το θέμα της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης. Και αν δεν το προσέξουμε με επιμονή θα καταφέρουμε τεχνητά να μετατρέψουμε ασήμαντα ζητήματα σε ουσιαστικά. Ένα απλό παράδειγμα είναι το θέμα του Ευρώ. Δεν έχουμε καμία διάθεση να βγούμε από την Ευρωζώνη και βέβαια το ίδιο ισχύει και για τους Ευρωπαίους Εταίρους. Πράγμα που σημαίνει ότι επί του πρακτέου δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα με αυτό το θέμα. Επιπλέον δεν υπάρχει καν νομοθεσία που επιτρέπει την αποχώρηση από την Ευρωζώνη, δίχως την αποχώρηση από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Και όμως έχουν άτομα και μάλιστα ειδικούς που συζητούν αυτό το θέμα λες και είναι όντως ουσιαστικό. 

Σε ένα πλαίσιο που δεν προβλέπει καν την αυτοδυναμία ως σενάριο, θα ήταν πιο αποτελεσματικό, σε στρατηγικό επίπεδο ποια κόμματα θέλουν όντως να θεσπίσουν την Ελληνική ΑΟΖ και να μπουν στη διαδικασία της εκμετάλλευσης για να ξέρουμε ποια μπορεί να είναι με ορθολογική πολιτική συμμαχία εθνικής εμβέλειας. Αλλιώς τα άλλα είναι απλώς και μόνο για τις εκλογές. Πρέπει να ξεπεράσουμε αυτή την αθλιότητα της πολιτικής σκέψης αν θέλουμε πραγματικά να βοηθήσουμε την πατρίδα μας να αναπτυχθεί και να γίνει ένας σημαντικός γεωπολιτικός παίκτης, για να βγούμε από αυτή την οικονομική κρίση όσο πιο γρήγορα γίνεται.

http://www.lygeros.org/articles?n=9501&l=gr

Ποιος θέλει πραγματικά την ΑΟΖ;

Κάθε ψηφοφόρος πρέπει να απαντήσει στο φυσιολογικό ερώτημα: Ποιος θέλει πραγματικά την ΑΟΖ; Μόνο με αυτόν τον τρόπο θα μπορέσει να συμβάλλει στον αγώνα της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης. Διότι μερικοί μιλούν για την ΑΟΖ, μόνο και μόνο επειδή βλέπουν ότι τη θέλει ο ελληνικός λαός. Ενώ σκέφτονται απλώς την καριέρα τους, είτε ως βουλευτής, είτε ως δημοσιογράφος, είτε ως κομματόσκυλο. Σε κάθε περίπτωση αυτοί δεν πρόκειται να δώσουν καμιά μάχη και βέβαια θα είναι από τους πρώτους που θα εγκαταλείψουν το πεδίο μάχης, αν τα πράγματα γίνουν πιο δύσκολα. 

Η ΑΟΖ θέλει πραγματικούς μαχητές, αλλιώς δεν θα μπορέσει να επιβληθεί λόγω των οικονομικών συμφερόντων που έχουν μερικοί που προτιμούν τη μιζέρια της Ελλάδας παρά την ανάπτυξή της. Διότι, όπως λέει ξεκάθαρα ο Αντώνης Φώσκολος, θέσπιση της ΑΟΖ σημαίνει και εκμετάλλευση υδρογονανθράκων κάτω από την Κρήτη, δηλαδή φθηνό φυσικό αέριο, φθηνή κιλοβατώρα, φθηνή ενεργειακή πρώτη ύλη. Αυτές οι σκέψεις δεν είναι τυχαίες και υποστηρίζουν επί του πρακτέου την υλοποίηση της ΑΟΖ προς όφελος της πατρίδας μας. 

Με την ΑΟΖ γρήγορα μπορούμε να καταλάβουμε ποιοι είναι οι λεγόμενοι πραγματικοί πατριώτες. Διότι θέλει κότσια για να γίνει και όχι μόνο λόγια. Απλώς το επιστημονικό υπόβαθρο δεν μπορεί πια να λειτουργήσει ως πρόσχημα της ανεπάρκειας, της αδράνειας και της απραξίας, αφού τώρα γνωρίζουμε καλά το θέμα στο επίπεδο των μαθηματικών, της φυσικής, της σεισμολογίας, της γεωλογία και της χημείας. Κατά συνέπεια, τώρα βρίσκονται όλα σε πολιτικό επίπεδο. Επιπλέον, ξέρουμε ότι πολλοί πολιτικοί είναι απόλυτα ενημερωμένοι για το θέμα της ΑΟΖ, άρα καμιά δικαιολογία δεν ισχύει. 

Πρέπει ο καθένας να πάρει τις ευθύνες του, αν θέλει πραγματικά, ουσιαστικά και αποτελεσματικά να βοηθήσει τον ελληνικό λαό. Αλλιώς είναι μόνο λέξεις, ενώ χρειαζόμαστε έργα για την ΑΟΖ. Ας εξετάσουμε, λοιπόν, προσεκτικά ποιοι πολιτικοί προωθούν όντως το θέμα της ΑΟΖ, για να ξέρουμε επιτέλους ποιοι θέλουν στην ουσία να παράγουν ένα έργο και όχι απλώς να δίνουν υποσχέσεις, ενώ το πρόβλημά τους είναι απλώς η νίκη στις εκλογές. Διότι το θέμα της ΑΟΖ δεν θα εξαφανιστεί μετά τις εκλογές. Τότε είναι που θα πάρει όλη την δύναμη του, για να υποστηρίξει την Ελλάδα στις δύσκολες μέρες που θα περάσει λόγω των οικονομικών πιέσεων που θα δεχτεί. Στρατηγική χρειαζόμαστε με εθνική εμβέλεια και όχι κουτσομπολιά της γειτονιάς για να αλλάξουν οριστικά τα πράγματα. 

http://www.lygeros.org/articles?n=9502&l=gr