Προεκλογική τακτική κομμάτων…

Προεκλογική τακτική κομμάτων…

Γράφει ο ΔΑΜΩΝΙΔΗΣ

«Τον ήσσονα λόγον κρείττω ποιείν…»
Πρωταγόρας («Δεύτερη Αρχή»)


Η «Δεύτερη Αρχή» του σοφιστή Πρωταγόρα («Τον ήσσονα λόγον κρείττω ποιείν» = Να κάνει κανείς να θριαμβεύει η λιγότερο έγκυρη θέση) κυριαρχεί, στην κρίσιμη για τη χώρα και τον Λαό της προεκλογική αυτή περίοδο, στον κομματικό λόγο ενίων πολιτικών σχηματισμών, και δη των εκφραστών του «Συστήματος».

Αναδεικνύεται στο προσκήνιο και επικαλύπτει όλο το εύρος σχεδόν του διαγκωνισμού του προεκλογικού κομματικού λόγου ο «ήσσων λόγος», το ασήμαντο, κατά παράκαμψη -αν όχι επικάλυψη- του ουσιώδους, και κατ' ακολουθία επιδιώκεται η παραπλάνηση, η συσκότιση της Κοινής Γνώμης από τους «αεί εις αντιλογίαν χρωμένους» πολιτικούς οργανισμούς.

Το εκλογικό σώμα δεν οδηγείται στη στάθμιση του «σωστού» για τη μελλοντική πορεία του από την αντιπαράθεση των αντιτιθέμενων κομματικών λόγων. Το αντίθετο, ο «κομματικός λόγος» επιδιώκει να δημιουργήσει την αίσθηση ότι το παν μπορεί να υποστηριχθεί εξίσου καλά προς τη μια ή την άλλη κατεύθυνση, ανάλογα με τις προθέσεις και τις «ρητορικές ικανότητες» εκείνου που τον χειρίζεται.

Η «Αρχή της Αντιλογίας»…

Η «Αρχή της Αντιλογίας» («Λέγων και Αντιλέγων…»), βασικό Αξίωμα του Κοινοβουλευτισμού, είναι να παραταχθούν στην αυτή ευθεία οι αντιτιθέμενες θέσεις, να εμφανιστούν, να υποστηριχθούν και να ακουστούν, ώστε να σταθμισθούν από την Κοινή Γνώμη, τους Ψηφοφόρους, και να εξαχθεί από τον Πολίτη η Αλήθεια.

Στο επίπεδο του Κοινοβουλευτισμού η διαδικασία αυτή γίνεται μια ισχυρή μέθοδος ανακάλυψης και ανάλυσης, προϋπόθεση για την κατανόηση των κομματικών θέσεων, του «κομματικού λόγου».

Αντιλογία, λοιπόν, ίσον συζήτηση, στάθμιση των υπέρ και των κατά.

Άλλωστε, η Αντιλογία είναι «κτήμα ες αεί» για την Ανθρωπότητα, από την εποχή της Αθηναϊκής Δημοκρατίας, και αποτελεί το επιστέγασμα του Θουκυδίδειου Λόγου, όπως αυτός μας παραδίδεται στον «Επιτάφιο του Περικλή»:

• «…Εμείς οι ίδιοι αποφασίζουμε για τα ζητήματά μας και θεωρούμε πως ο λόγος δεν βλάφτει το έργο. Αντίθετα, πιστεύουμε πως βλαβερό είναι το ν' αποφασίζει κανείς χωρίς να έχει φωτιστεί…» (μετάφραση Άγγελου Βλάχου).

Δυστυχώς, στη Νεοελληνική μεταπολιτευτική πραγματικότητα, η οποία χαρακτηρίζεται από τη «νόθο κοινωνική διαστρωμάτωση», την απουσία «Εθνικής Αστικής Τάξης» και την κυριαρχία του «Μεταπρατισμού», η «Άρχουσα Ελίτ» είναι σχεδόν ξεκομμένη από τις παραδόσεις του Τόπου και το αίσθημα της «Εθνικής Αξιοπρέπειας», ενώ παρουσιάζεται στην Πράξη και στον Λόγο με αλλοιωμένη Συνείδηση, πλήρως προσηλωμένη στην αντίληψη της «Προστασίας» από ξένα συμφέροντα, την Ξενοκρατία, υπό τη λεοντή ενός Κοσμοπολιτισμού, που αγνοεί και συμπεριφέρεται πέραν και άνω των ουσιαστικών συμφερόντων του Λαού και του Έθνους.

Οξύμωρο σχήμα

Μάλιστα, στη διαδρομή του Νεοελληνικού Πολιτικού Βίου παρουσιάζεται το οξύμωρο πολιτικό σχήμα να εμφανίζονται ως «Εθνικόφρονες» οι «λάτρεις» της Ξενοκρατίας και, αντιθέτως, ως «Απάτριδες» όσοι ορθώνονται στην Ξενοκρατία και μάχονται, κατά την παροιμιώδη έκφραση του Πολεμάρχου του «Αγώνα της Ανεξαρτησίας», του Γέρου του Μωριά, για τα «Δίκαια του Λαού και των Αρμάτων».

Οι «Δισσοί λόγοι» «Εθνικοφρόνων» και «Απάτριδων» επικυριαρχούν και στη σημερινή πολιτική πραγματικότητα. Η Ξενοκρατία και τα εν Ελλάδι ηχεία της κροταλίζουν την ίδια επωδό και κατηγορούν όσους υπερασπίζονται την οικονομική και Εθνική Ανεξαρτησία και Κυριαρχία, που συνεπάγονται την Ευημερία και την Αξιοπρέπεια του Έλληνα Πολίτη, σε συνδυασμό με την αξιοποίηση των πηγών του Εθνικού Πλούτου και την ανάπτυξη του παραγωγικού ιστού της Χώρας.

Η «Άρχουσα Ελίτ», ενώπιον του κινδύνου να απολέσει τη δυνατότητα να διαγουμίζει ανενοχλήτως τον μόχθο του Ελληνικού Λαού, ενδύεται τη δορά του «Εθνικόφρονα», διασαλπίζει «εθνικούς κινδύνους» και δεν ορρωδεί να υποκινήσει Εθνικό Διχασμό, ακόμη και εμφυλίους συγκρούσεις, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την Εθνική Ακεραιότητα της Χώρας, αρκεί να μην της αμφισβητηθεί από τις Λαϊκές Δυνάμεις ο ρόλος του Μεταπράτη των Ξενικών Συμφερόντων!

Χθες, διαλαλούσε: «Αυτή η δραχμή είναι δική σου, μην αφήσεις τον Γεώργιο Παπανδρέου (Πρεσβύτερο) να σου την πάρει». Σήμερα στην ίδια ευθεία: «Αυτό το Ευρώ είναι δικό σου, μην αφήσεις τον Τσίπρα να σου το καταστρέψει»!

Οι εποχές παρέρχονται, η «Άρχουσα Ελίτ» δεν απολείπει τις συνήθειές της! Στην προκειμένη περίπτωση, φαίνεται ότι η Ιστορία δεν επαναλαμβάνεται ως φάρσα, αλλά συνεχίζει τον τραγωδιακό της κύκλο…

Οι κλειστές Ελίτ…

Οι κλειστές Ελίτ -και η «Άρχουσα Ελίτ» στη Χώρα μας είναι μια κλειστή ελίτ- εξαρτώνται και καλλιεργούν ορισμένους μύθους και ψευδαισθήσεις σε σχέση με τον τρόπο άσκησης της εξουσίας. 

Στη συνήθη τακτική τους, χρειάζεται να συγκαλύπτουν το ότι συστηματικά εκμεταλλεύονται τον Λαό και δεν ενδιαφέρονται γι' αυτόν. Επιπλέον, στις σύγχρονες Δημοκρατίες, με τη βοήθεια των ΜΜΕ της διαπλοκής, είναι ικανές να αντέξουν την αποκάλυψη των αληθειών σχετικά με τον τρόπο λειτουργίας του Συστήματος και να την «αιτιολογήσουν».

Η «Δεύτερη Αρχή» του σοφιστή Πρωταγόρα, «Τον ήσσονα λόγον κρείττω ποιείν», την οποία κατ' αυτάς μετέρχεται ο κατεστημένος «Κομματικός Λόγος» προκειμένου να αποπροσανατολίσει την Κοινή Γνώμη, βρίσκεται σε ευθεία σύγκρουση με την «Αντιλογία», την πεμπτουσία της σύγχρονης Δημοκρατίας.

Επιπλέον, για να αποφέρει αποτελέσματα η ενεργός συμμετοχή του Λαϊκού Παράγοντα στα κοινά, δεν προϋποθέτει μόνο βούληση και ικανότητα αλλά και ουσιαστική γνώση της λειτουργίας των Θεσμών, όχι αφηρημένη ή ακαδημαϊκή περιεκτική γνώση, γύρω από το ποια μέσα εξουσίας σχετίζονται με συγκεκριμένες προθέσεις.

Είναι αναγκαία η Γνώση των επιδιώξεων της «Άρχουσας Ελίτ», σε συνδυασμό με τη διάκριση των Εξουσιών και την απόδοση ευθυνών, πολιτικών και ποινικών, σε όσους καθάπτονται της εμπιστοσύνης των κανόνων λειτουργίας της σύγχρονης Δημοκρατίας. 




http://www.paron.gr/v3/new.php?id=77315&colid=28&dt=2012-06-10%200:0:0