38 χρόνια «Αττίλας»

του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ

Τριάντα οκτώ χρόνια πέρασαν από τότε (20 Ιουλίου 1974 - 20 Ιουλίου 2012)... Μετά το προδοτικό πραξικόπημα της ελληνικής χούντας, που προσέφερε τη «δικαιολογία» στην Τουρκία να εισβάλει στην Κύπρο, το νησί παραμένει και σήμερα υπό τουρκική κατοχή.

Πόσοι άνθρωποι, άραγε, θυμήθηκαν τη βάρβαρη εισβολή του Αττίλα εναντίον της Κύπρου... Πόσοι γνωρίζουν την ιστορία εκείνης της εποχής, όταν ο Ιωαννίδης και οι πράκτορες της παρέας του, σε συνεργασία με την αμερικανική CIA, σχεδίασαν το διπλό έγκλημα στην Κύπρο, το πραξικόπημα και την εισβολή; Και πόσοι έμαθαν καλά εκείνο το τραγικό μάθημα, για τη μεγαλύτερη τραγωδία της νεότερης ελληνικής ιστορίας, που στιγματίζει μέχρι σήμερα το Νησί της Αφροδίτης αλλά και τη Μητέρα Πατρίδα, για την οποία θυσιάστηκαν χιλιάδες Ελληνοκύπριοι; Δεν θα τολμήσω να δώσω την απάντηση, διότι προκαλεί αβάστακτο πόνο.

Η κατοχή συνεχίζεται και σήμερα από την ίδια δύναμη, την Τουρκία, με την κυβέρνηση της οποίας συναγελάζονται χωρίς αιδώ οι Ελληνες ηγέτες, στο όνομα της «καλής γειτονίας» και στο πνεύμα της παγκοσμιοποίησης, που όλα τα «αλέθει» και όλα τα ξεχνά. Ακόμα και τους εισβολείς και κατακτητές, οι οποίοι όταν ξεμπερδέψουν με την Κύπρο μέσω σχεδίων, όπως το φιλοτουρκικό και ρατσιστικό κείμενο του Κόφι Ανάν, θα στραφούν ανενόχλητοι εναντίον της Θράκης και του Αιγαίου.

Το μήνυμα της 20ής Ιουλίου του 1974 είναι και σήμερα έντονα ισχυρό και πρέπει να γίνουν αποδέκτες και οι νεότερες γενιές. Δεν χρειάζεται να ποτίσουν με μίσος τις καρδιές τους, απλώς να θυμούνται ότι κάποιοι συνέλληνες στην Κύπρο είναι και σήμερα πρόσφυγες και περιμένουν με προσμονή την ημέρα της επιστροφής.

Επίσης, δεν πρέπει να απογοητεύονται επειδή οι ξένες δυνάμεις και μερικοί ντόπιοι «ηγέτες» αντιμετωπίζουν τα εθνικά θέματα σαν... Ελβετοί. Τα πράγματα στην περιοχή μας αλλάζουν... Η Τουρκία εισέρχεται και αυτή σε περίοδο παρατεταμένης οικονομικής κρίσης, παρά τις συνεχείς υποτιμήσεις του νομίσματός της, και είναι η μόνη χώρα σε παγκόσμιο επίπεδο που θα αναγκαστεί να χάσει έδαφος, λόγω του συνεχούς αγώνα των Κούρδων να αποκτήσουν τη δική τους πατρίδα, όπως δικαιούνται. Αρα, η υπομονή θα αποδώσει καρπούς...

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=24762&subid=2&pubid=63687780