Τρέμουν τον κάβο των νέων μέτρων

Η συνοχή της Κοινοβουλευτι­κής Ομάδας του ΠΑΣΟΚ δο­κιμάζεται σοβαρά εν όψει της ψήφισης των εφιαλτι­κών μέτρων που θα πάρει η κυβέρνη­ση. Και αυτό επιχειρεί στην παρούσα φάση να αντιμετωπίσει ο Ευάγγελος Βενιζέλος. Το οξύμωρο στη σημερινή συγκυρία είναι πως τα προβλήματα δεν προκαλούνται από αποστασιοποι­ημένα στελέχη, όπως ο Λοβέρδος και ο Χρυσοχοΐδης, που θα ψηφίσουν τα μέτρα, αλλά από βουλευτές πιστούς στον πρόεδρο, που αρνούνται να ση­κώσουν στις πλάτες τους τα επώδυνα μέτρα, λέγοντας ότι μέχρι πριν από δύο μήνες πήραν ψήφο για επανα­διαπραγμάτευση. Ήδη συνεδρίασε προχτές σε βαρύ κλίμα ο Κοινοβου­λευτικός Τομέας Εργασίας Οικονομι­κών του ΠΑΣΟΚ, όπου ο πρόεδρος του κόμματος έκανε μια αναλυτική ενημέ­ρωση για την πορεία του διαλόγου τό­σο εντός της κυβερνητικής συμμαχίας όσο και με την τρόικα, σε μια προσπά­θεια να διεκτραγωδήσει την κατάστα­ση αλλά και να πείσει ότι καταβάλλει κάθε προσπάθεια προκειμένου η κυ­βέρνηση να μπει σε μια ουσιαστική πολιτική διαπραγμάτευση με τους δα­νειστές, αναγνωρίζοντας ότι τα μέτρα ύψους 11,5 δισ. δεν βγαίνουν μέσα σε μια διετία.

Στην Ιπποκράτους επισημαίνουν ότι η προοπτική των περικοπών των 11,5 δισ. «έριξε» την κυβέρνηση Παπαν­δρέου και ότι μπορεί ο πρώην πρωθυ­πουργός να δημιούργησε σάλο με την ανεπεξέργαστη και εκτός τόπου και χρόνου πρότασή του για τη διενέργεια δημοψηφίσματος, αλλά γνώριζε ότι το πακέτο είναι τόσο «αιματηρό» που θα έπρεπε ο ελληνικός λαός να το «συνα­ποφασίσει».

Σημειώνουν ακόμα ότι ήδη από την προετοιμασία που έκανε ο Βενιζέλος ως υπουργός Οικονομικών είχε διαπι­στώσει ότι είναι σχεδόν αδύνατον η ελ­ληνική κοινωνία να αντέξει το βάρος τέ­τοιων μέτρων, γι’ αυτό και επέμενε από την άνοιξη - προεκλογικά - να προτα­χτεί μια πολιτική διαπραγμάτευση με στόχο την επιμήκυνση - το άπλωμα των μέτρων σε μια πενταετία.

Στις κατ’ ιδίαν συζητήσεις του ο Βενιζέλος σημειώνει ότι ο Σαμαράς, αφού συνέβαλε στο πολιτικό χάος και την πτώση της κυβέρνησης Πα­πανδρέου με τον ανένδοτο που κή­ρυξε και αφού πίεσε την κατάστα­ση με δύο εκλογές για να γίνει πρω­θυπουργός, προσχώρησε στην πιο σκληρή – Στουρνάρα – γραμμή.

Η γραμμή αυτή προβάλλει το επι­χείρημα ότι, αν η κυβέρνηση κάνει το καλό παιδί και ψηφίσει αυτά τα μέτρα, μπορεί στη συνέχεια να επιδιώξει με τους δανειστές μια διαπραγμάτευση για ελάφρυνσή τους.
Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ βλέποντας την αφόρητη πίεση που ασκούν οι δα­νειστές μέσω της τρόικας στην παρού­σα φάση και συνυπολογίζοντας την παρατήρηση του Τόμσεν ότι οι αξιωματούχοι δεν μπορούν να κάνουν πολιτι­κή διαπραγμάτευση, αλλά να ελέγξουν αν τηρούνται τα συμφωνηθέντα, εμμέ­νει ότι πρέπει να πάει ταυτόχρονα η πο­λιτική διαπραγμάτευση με την επεξερ­γασία του πακέτου των 11,5 δισ.

Παρά τις ενστάσεις και τις διαφωνίες του και αναγνωρίζοντας ότι ο Σαμαράς επιχειρεί να γίνει μεγάλος ηγέτης μέσα από την αποδοχή του από την ευρω­παϊκή πολιτική σκηνή, ο Βενιζέλος δεν προτίθεται να ρίξει την κυβέρνηση.

Γνωρίζει πολύ καλά ότι ο ίδιος αποτελεί παράγοντα σταθερότητας της κυβέρ­νησης και, αν επιχειρήσει ηρωική έξο­δο, θα χρεωθεί το χάος που θα δημι­ουργηθεί στη χώρα, όπως λένε συνεργάτες του, με κίνδυνο να εξαφανιστεί το κόμμα εκλογικά.

Το μεγάλο όμως ερώτημα είναι όχι αν θα δικαιωθεί αναδρομικά για το χα­μηλό προφίλ προσδοκιών που καλλιέρ­γησε προεκλογικά, σε αντίθεση με τις παρόλες περί επαναδιαπραγμάτευσης του Σαμαρά και των ισοδύναμων μέ­τρων της ΔΗΜΑΡ. Το ζήτημα είναι αν θα περάσει από τον κάβο των μέτρων με κατακερματισμένη την Κοινοβουλευτι­κή του Ομάδα.

Η αγωνία για το αν θα περάσουν τα μέτρα συνολικά από τις Κοινοβουλευ­τικές Ομάδες που στηρίζουν την κυ­βέρνηση είναι έκδηλη στην Ιπποκρά­τους, γι’ αυτό και επιμένουν τόσο στις εξαντλητικές συζητήσεις με την τρόικα όσο και στην πολιτική επίλυση του προ­βλήματος στη Σύνοδο Κορυφής στις 18 Οκτωβρίου.

Στο πλαίσιο αυτό συνεργάτες του Βε­νιζέλου επιμένουν ότι είναι άγονη και αντιπαραγωγική η δυσθυμία του Με­γάρου Μαξίμου στις διαφωνίες ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ, αφού στην παρούσα φάση μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως όπλο απέναντι στις εξωφρενικές απαιτήσεις της τρόικας, που επιχειρεί να δημιουρ­γήσει μια κατάσταση στη χώρα που μας οδηγεί κατευθείαν στον 19ο αιώ­να και στις προβιομηχανικές κοινωνίες, στο όνομα της ανταγωνιστικότητας.

«Απειλεί» ο Λοβέρδος

Κι ενώ η αγωνία για την κατάστα­ση στην Κ.Ο. του ΠΑΣΟΚ ανεβαίνει, ο Ευάγγελος Βενιζέλος έχει να αντιμετωπίσει και την πίεση που ασκείται από τις συζητήσεις για τη δημιουργία άλλου πόλου από ΠΑΣΟΚογενείς δυνάμεις με επικεφα­λής τον Ανδρέα Λοβέρδο. Ο ίδιος, κοινοποιώντας το Σαββατοκύριακο την πολιτική του μπροσούρα «για την πολιτική ανόρθωση», έσπασε τη σιωπή του και απειλεί με τη δη­μιουργία νέας πολιτικής κίνησης αμέσως μετά την εκταμίευση της επόμενης δόσης από τους δανει­στές. Ακόμα δεν έχει ξεκαθαρίσει αν προτίθεται να κάνει κόμμα ή έναν πολιτικό όμιλο που θα υπερα­σπίζεται τις αξίες του. Σε συνεντεύ­ξεις που παραχώρησε όμως δημο­σιοποίησε ότι έχει προσεγγίσει πε­ρίπου 30 νέους επιστήμονες (κυρί­ως μέσω του opengov), οι οποίοι συστηματικά επεξεργάζονται προ­τάσεις για τη νέα αναπτυξιακή πο­ρεία της χώρας, τις οποίες θα κατα­θέσει αναλυτικά ώς τον Φεβρουά­ριο, κατηγορώντας τα 3 κόμματα της συγκυβέρνησης ότι αμπελοφιλοσοφούν αντί να εργάζονται για την εκπόνηση ενός αναπτυξιακού σχεδίου για τη χώρα.

Από τα λεγό­μενα του ίδιου του πρώην υπουρ­γού Υγείας διαφαίνεται ότι δεν προτίθεται να πολιτευτεί αντιπολι­τευόμενος το ΠΑΣΟΚ και να μπει σε εσωκομματικές διαμάχες. Η στρα­τηγική του, όπως λένε πολιτικοί του φίλοι, είναι να κάνει υπέρβαση της μικροπολιτικής μιζέριας που αναφέρεται στην εσωκομματική κουζίνα και να μιλήσει στους πο­λίτες για μια νέα εθνική αφήγηση. Στην Ιπποκράτους μειδιούν ειρωνι­κά με όλα αυτά, αμφισβητούν αν επί της ουσίας ο Λοβέρδος μπορεί να συνεργαστεί με Μόσιαλο, Φλωρίδη και λοιπούς εκσυγχρονιστές που κινητοποιούνται για τη δημι­ουργία νέου πολιτικού κόμματος, σημειώνουν ότι Διαμαντοπούλου, Ραγκούσης και Χρυσοχοΐδης πα­ρακολουθούν χωρίς να μετέχουν και έτσι στοιχηματίζουν ότι η πο­λιτική κίνηση του Ανδρέα, ακόμα κι αν δημιουργηθεί, δεν θα έχει μεγάλη τύχη. Το θέμα όμως είναι, όπως παρατηρούν ουδέτερα και ανενεργά πια στελέχη του ΠΑΣΟΚ, ότι με τις συνεχείς αποχωρήσεις στελεχών από όλες τις πλευρές το κόμμα απονευρώνεται, χάνει τις πολλές και διαφορετικές φωνές και διαμορφώνεται ως ιδεολογικό κατακάθι, αποπνέοντας το θολό και απολίτικο ΚΟΔΗΣΟ, στο οποίο παραπέμπει ο πολιτικός λόγος του Βενιζέλου…

ΠΗΓΗ: topontiki.gr