Πώς ο υπουργός Οικονομικών Στουρνάρας προσφέρει άλλοθι στον Κ. Σημίτη

Εσωκομματικές περιπέτειες προκαλεί στον πρωθυπουργό κ. Αντώνη Σαμαρά η άκαιρη και όψιμη επίθεση στα πεπραγμένα της κυβέρνησης του κ. Κώστα Καραμανλή από τον υπουργό Οικονομικών κ. Γιάννη Στουρνάρα στη ΝΕΤ.

Το γεγονός αυτό προκάλεσε έντονες αντιδράσεις στελεχών και παραγόντων της «Νέας Δημοκρατίας», οι οποίοι αντέδρασαν έντονα προς το κόμμα. Πολλοί μάλιστα επεχείρησαν να επικοινωνήσουν και με τον γραμματέα της Ν.Δ. κ. Μανώλη Κεφαλογιάννη προκειμένου να μεταφέρουν τη δυσφορία που προκάλεσαν οι αναφορές του κ. Στουρνάρα εναντίον της κυβέρνησης Καραμανλή.

Το κυριότερο είναι ότι με τη συνέντευξη του υπουργού Οικονομικών προέκυψαν αντιδράσεις παραδοσιακών στελεχών της Ν.Δ. «Ο κ. Στουρνάρας και ο κάθε κύριος Στουρνάρας δεν μπορεί να εκφράζεται με τέτοιο ύφος και να λοιδορεί την ηγεσία ενός κόμματος, της Νέας Δημοκρατίας που διαθέτει την ισχυρότερη κοινοβουλευτική πλειοψηφία, την ώρα που ο πρωθυπουργός τού εμπιστεύθηκε το θώκο του πρώτου τη τάξει υπουργού», σχολίαζαν.

Γιατί όπως ο Γ. Στουρνάρας επέλεξε να επιτεθεί τώρα στον Κ. Καραμανλή και να αθωώσει ουσιαστικά τον Κ. Σημίτη απ’ τις πάμπολλες και βαριές του ευθύνες για την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η ελληνική οικονομία;

Η -εύκολη- απάντηση είναι, πως επειδή ο Στουρνάρας συμμετείχε στις κυβερνήσεις Σημίτη πρέπει με κάθε ευκαιρία να του προσφέρει άλλοθι.

Αλλά το «τώρα» εξηγείται απ’ το ότι ο νυν εκλεκτός του Σαμαρά (!) έπρεπε να προσφέρει ένα καλό δώρο στον τέως, επειδή αυτές τις μέρες έχει… επέτειο!

Πράγματι στις 18 Γενάρη του 1996 ο Σημίτης κέρδισε τη θέση του πρωθυπουργού, μετά την παραίτηση του Α. Παπανδρέου (στις 15 Γενάρη, απ’ το Ωνάσειο) ύστερα από δύο δραματικές ψηφοφορίες…

Ποιος το θυμάται, θα μου πείτε.

Ωστόσο κάποιοι το θυμούνται…

Και για την ιστορία να αναφέρω, πως ο Σημίτης κέρδισε τότε μετά από ένα grosso colpo του Κ. Λαλιώτη, ο οποίος –κατά τα άλλα- την παραμονή της ψηφοφορίας για την εκλογή του διαδόχου του Αντρέα ήταν στο σπίτι του εορτάζοντος Αντ. Λιβάνη, όπου έδωσε και τα χέρια με τον εορτάζοντα και τους Γερ. Αρσένη και Α. Τσοχατζόπουλο για αλληλοστήριξη. Δηλαδή όποιος εκ των Αρσένη ή Άκη έμπαινε στο δεύτερο γύρο της ψηφοφορίας θα είχε τη στήριξη του άλλου. Και οι Λιβάνης και Λαλιώτης ήσαν οι εγγυητές της συμφωνίας, επειδή την ίδια μέρα το πρωί στο Ωνάσειο ο Αντρέας είχε ζητήσει απ’ αυτούς τους δυο να προσπαθήσουν ώστε να μην εκλεγεί ο Σημίτης!

Ωστόσο το πρωί της 18^ης Γενάρη και παρά τη συμφωνία που είχε επιτευχθεί προ ολίγων ωρών ο Λαλιώτης όχι μόνο στήριξε τον Σημίτη αλλά έκανε και μια ευφυέστατη –όπως αποδείχτηκε- κίνηση που τελικά έκρινε το αποτέλεσμα.

Δηλαδή ο ίδιος και 6-7 άλλοι βουλευτές (ανάμεσά τους οι Σκανδαλίδης, Τζουμάκας, Τόγιος) ψήφισαν Άκη στον πρώτο γύρο και Σημίτη στο δεύτερο!

Αυτό το έκαναν επειδή γνώριζαν ότι αν στο δεύτερο γύρο ήταν αντίπαλοι οι Σημίτης και Άκης, ο πρώτος θα κέρδιζε, διότι θα επικρατούσε η αντίληψη ότι αυτός μπορεί να οδηγήσει το ΠΑΣΟΚ σε μια νέα εκλογική νίκη. Αν, αντίθετα ήταν αντίπαλοι οι Σημίτης και Αρσένης θα γίνονταν ντέρμπι με επικρατέστερο μάλιστα τον Αρσένη!

Με το grosso colpo στο δεύτερο γύρο (τα αποτελέσματα του πρώτου γύρου ήταν «ισοπαλία» 53-53 μεταξύ Σημίτη και Άκη) ο μεν Σημίτης ξεκινούσε με 60 ψήφους, ο δε Άκης με 46!

Κάπως έτσι γράφτηκε η ιστορία εκείνη τη βροχερή μέρα της 18^ης Γενάρη του 1996, μια ιστορία που έφερε στο προσκήνιο πρόσωπα σαν τον Τσουκάτο ή σαν τον Στουρνάρα, ο οποίος σήμερα είναι το… πουλέν (και) του Σαμαρά και μάλιστα σε ρόλο κεντρικό ενόψει του νέου κόμματος που επιχειρεί να κατασκευάσει ο Αντώνης…

Πηγή: http://www.newsbomb.gr/