"Επί ξηρού ακμής" βρίσκεται το πρόγραμμα των
αποκρατικοποιήσεων της χώρας, κάτι που μπορεί να το επιζητεί με τον δικό
της χαρακτηριστικό τρόπο η τρόϊκα (με το "πιστόλι στον κρόταφο") αλλά
δεδομένων των συνθηκών είναι το μόνο που μπορεί να φέρει αποτελέσματα σε
ένα ορατό μέλλον στο μέτωπο της ανεργίας και των επενδυσεων στην
επόμενη τριετία.
Μετά το απίστευτο φιάσκο του Ελληνικού (κατάφεραν και έδιωξαν το Κατάρ και έμειναν με τα "λιανά") η υπόθεση της αποκρατικοποίησης ΔΕΠΑ-ΔΕΣΦΑ αποκτά χαρακτήρα διλήμματος του τύπου "Ή τώρα ή ποτέ".
Στην κυβέρνηση γνωρίζουν άριστα ότι το "παράθυρο ευκαιρίας" κλείνει το αργότερο στις 30 Ιουνίου 2013.Μέχρι τότε ή έχουν βρει τα πρώτα από τα 6 δισ. που έχουν υπολογιστεί στις αποκρατικοποιήσεις μέχι το 2014 ή έρχονται νέα μέτρα (κάτι μας λέει ότι έτσι ή αλλιώς έρχονται νέα μέτρα...).
Νέα μέτρα σημαίνει ότι η κυβέρνηση πιθανότατα δεν θα καταφέρει να φτάσει στον στρατηγκό της στόχο που είναι να διεξαχθούν οι εθνικές εκλογές μαζί με τις ευρωεκλογές του 2014 (μάλιστα υποστηρίζεται ότι συνταγματικά είναι δυνατόν να διεξαχθούν την ίδια ημέρα και οι δημοτικές-περιφερειακές εκλογές!).
Άρα το κομβικά πολιτικό σημείο λέγεται "αποκρατικοποίηση ΔΕΠΑ-ΔΕΣΦΑ".
Πώς έχει η κατάσταση το έχετε διαβάσει επανειλημμένα από το defencenet.gr, που πρώτο σας έχει ενημερώσει για την λυσσώδη γεωστρατηγική μάχη που εκτυλίσσεται στο παρασκήνιο μεταξύ ΕΕ και ΗΠΑ από την μία πλευρά και Ρωσίας από την άλλη για να αποτραπεί η είσοδος της τελευταίας στο ευρωπαϊκό χάρτη δικτύων φυσικού αερίου.
Αλλά πως θα συμβεί αυτό όταν υπάρχει θέμα πλειοδοσίας στον διαγωνισμό και οι δύο ρωσικοί όμιλοι προσφέρουν στο δημόσιο ποσά που ούτε είχε ονειρευτεί ποτέ. Βεβαια, ούτε και εδώ τα πράμαγατα είναι απλά.
Οι όμιλοι της Sintez και της Gazprom, μπορεί σε ανώτατο επίπεδο να συνδέονται μέσω του Ιγκόρ Γιουσούφοφ πρώην υπουργού Ενέργειας που βρίσκεται και στο ΔΣ της Sintez και της Gazprom, αλλά κάπου εκεί σταματάνε οι κοινές διαδρομές.
Η Sintez του μεγιστάνα, Λεονίντ Λεμπέντεφ, είναι αντίπαλος της Gazprom, δεν είναι κρατική εταιρεία και εν προκειμένω στον ελληνικό διαγωνισμο έχει δύο χαρακτηριστικά που την κάνουν να δείχνει ότι προηγείται:
-Προσφέρει το απίστευτο και απλησίαστο τίμημα των 1,9 δισ. ευρώ (κατ'άλλους 1,8) στην μη δεσμευτική προσφορά που έχει καταθέσει για τις ΔΕΠΑ-ΔΕΣΦΑ, ενώ η Gazprom έχει καταθέσει προσφορά μόνο για την ΔΕΠΑ. Να πούμε ότι έχει ισχυρές επαφές και με τον όμιλο Λάτσι (ΕΛΠΕ).
-Η Sintez είναι ένας κολοσσός στο χώρο της ενέργειας, αλλά δεν έχει εμπλοκή μέχρι στιγμής σε διαδικασίες παραγωγής φυσκού αερίου. Είναι πετρελαιοπαραγωγός εταιρεία (90 εκατ. βαρέλια ετήσια παραγωγή σε 254 "πηγάδια" την Σιβηρία!) και κατασκευάζει μεγάλους σταθμούς ηλεκτροπαραγωγής παγκοσμίως,
Άρα δεν έχει πρόβλημα με την ΕΕ, δηλαδή δεν είναι παραγωγός και ταυτοχρόνως διανεμητής φυσικού αερίου.
Πληροφορίες του defencenet.gr από καλά ενημερωμένη γερμανική πηγή αναφέρει ότι έχει αποσπάσει το ΟΚ και το Βερολίνου και γερμναικές εταιρείες θα εμπλακούν στην αναδιοργάνωση των ΔΕΠΑ-ΔΕΣΦΑ αν η Sintez επικρατήσει στον διαγωνισμό.
Από εκεί και πέρα το ερώτημα είναι κατά πόσον έχει την "ευλογία" του Κρεμλίνου. Σίγουρα δεν είναι "αντιπολιτευόμενη" στον Β.Πούτιν. Και δεν είναι γνωστό κατά πόσον ο Α.Μεντβέντεφ, ο ισχυρός άνδρας της Gazprom απολαμβάνει της απόλυτης εύνοιας του Β.Πούτιν, καθώς ένας άλλος γίγαντας, η Rosneft λέγεται ότι έχει την πρωτοκαθεδρία εσχάτως εντός των τοιχών του Κρεμλίνου στην μάχη των δύο εταιρειών.
Για τον ελληνικό διαγωνισμό όμως η Gazprom έχει κάνει μία πρόταση που πιθανόν να συμφέρει πολιτικά την κυβέρνηση απέναντι στις ενστάσεις ΗΠΑ και Βρυξελλών: Έχει καταθέσει μη δεσμευτική πρόταση μόνο για την ΔΕΠΑ (Δημόσια Επιχείρηση Αερίου και όχι για τον "Διαχειριστή Ελληνικού Συστήματος Φυσικού Αερίου" (ΔΕΣΦΑ Α.Ε.). Που θεωρητικά σημαίνει ότι αποφεύγει την σκόπελο του μονοπωλίου, αφού δεν θα ελέγχει την εταιρεία διαχειριστή του δικτύου.
Πόσο προσφέρει για την ΔΕΠΑ; Οι πηγές πληροφοριών διίστανται, αλλά φαίνεται ότι τελικά τα 900 εκατ. ευρώ είναι κοντά σε αυτή την προσφορά. Τεράστιο το τίμημα και πάλι.
Μια συμφωνία στην τελική φάση με μία από τις μη ρωσικές πλευρές που ενδιαφέρονται μόνο για την ΔΕΣΦΑ, θα μπορούσε να αποτελέσει άριστο άλλοθι έναντι των ΗΠΑ και της ΕΕ.Σίγουρα σε καμία περίπτωση μια τέτοια προσφορά δεν θα έφτανε το 1,9 δισ. ευρώ της Sintez. Eκτός και αν η Sintez δεν κατέβει στην τελική φάση...
Πέραν των δύο ρωσικών, έχουν μπει στον επόμενο γύρο η Μ&Μ Gas (που αποτελεί κοινοπρακτικό σχήμα των ομίλων Βαρδινογιάννη/Motor Oil-Μυτιληναίου) που θέλει μόνον την ΔΕΠΑ και δεν ενδιαφέρεται για τη θυγατρική της ΔΕΣΦΑ (που διαχειρίζεται δίκτυα αερίου και υποδομές). Αντίθετα, η κοινοπραξία ΓΕΚΤΕΡΝΑ-ΡΡ Fund θέλει να εξαγοράσει μόνον την ΔΕΣΦΑ. Και η αζερική SOCAR.
Όλες αυτές οι προτάσεις υπολείπονται αρκετές εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ των προτάσεων των δύο ρωσικών ομίλων, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι στις δεσμευτικές προσφορές δεν μπορεί να δούμε διάφορες συμμαχίες...
Το βέβαιο είναι ότι ένας από τους δύο κολοσσούς θα μπει στην ελληνική αγορά φυσικού αερίου είτε ως συνολικοί ιδιοκτήτες των ΔΕΠΑ-ΔΕΣΦΑ, είτε απλά της ΔΕΠΑ. Υπάρχουν και κάποιοι που θεωρούν ότι αν νικήσει η Sintez, απλά η Gazprom θα μπει "από την πίσω πόρτα", συνεργαζόμενη μαζί της.
Μετά το απίστευτο φιάσκο του Ελληνικού (κατάφεραν και έδιωξαν το Κατάρ και έμειναν με τα "λιανά") η υπόθεση της αποκρατικοποίησης ΔΕΠΑ-ΔΕΣΦΑ αποκτά χαρακτήρα διλήμματος του τύπου "Ή τώρα ή ποτέ".
Στην κυβέρνηση γνωρίζουν άριστα ότι το "παράθυρο ευκαιρίας" κλείνει το αργότερο στις 30 Ιουνίου 2013.Μέχρι τότε ή έχουν βρει τα πρώτα από τα 6 δισ. που έχουν υπολογιστεί στις αποκρατικοποιήσεις μέχι το 2014 ή έρχονται νέα μέτρα (κάτι μας λέει ότι έτσι ή αλλιώς έρχονται νέα μέτρα...).
Νέα μέτρα σημαίνει ότι η κυβέρνηση πιθανότατα δεν θα καταφέρει να φτάσει στον στρατηγκό της στόχο που είναι να διεξαχθούν οι εθνικές εκλογές μαζί με τις ευρωεκλογές του 2014 (μάλιστα υποστηρίζεται ότι συνταγματικά είναι δυνατόν να διεξαχθούν την ίδια ημέρα και οι δημοτικές-περιφερειακές εκλογές!).
Άρα το κομβικά πολιτικό σημείο λέγεται "αποκρατικοποίηση ΔΕΠΑ-ΔΕΣΦΑ".
Πώς έχει η κατάσταση το έχετε διαβάσει επανειλημμένα από το defencenet.gr, που πρώτο σας έχει ενημερώσει για την λυσσώδη γεωστρατηγική μάχη που εκτυλίσσεται στο παρασκήνιο μεταξύ ΕΕ και ΗΠΑ από την μία πλευρά και Ρωσίας από την άλλη για να αποτραπεί η είσοδος της τελευταίας στο ευρωπαϊκό χάρτη δικτύων φυσικού αερίου.
Αλλά πως θα συμβεί αυτό όταν υπάρχει θέμα πλειοδοσίας στον διαγωνισμό και οι δύο ρωσικοί όμιλοι προσφέρουν στο δημόσιο ποσά που ούτε είχε ονειρευτεί ποτέ. Βεβαια, ούτε και εδώ τα πράμαγατα είναι απλά.
Οι όμιλοι της Sintez και της Gazprom, μπορεί σε ανώτατο επίπεδο να συνδέονται μέσω του Ιγκόρ Γιουσούφοφ πρώην υπουργού Ενέργειας που βρίσκεται και στο ΔΣ της Sintez και της Gazprom, αλλά κάπου εκεί σταματάνε οι κοινές διαδρομές.
Η Sintez του μεγιστάνα, Λεονίντ Λεμπέντεφ, είναι αντίπαλος της Gazprom, δεν είναι κρατική εταιρεία και εν προκειμένω στον ελληνικό διαγωνισμο έχει δύο χαρακτηριστικά που την κάνουν να δείχνει ότι προηγείται:
-Προσφέρει το απίστευτο και απλησίαστο τίμημα των 1,9 δισ. ευρώ (κατ'άλλους 1,8) στην μη δεσμευτική προσφορά που έχει καταθέσει για τις ΔΕΠΑ-ΔΕΣΦΑ, ενώ η Gazprom έχει καταθέσει προσφορά μόνο για την ΔΕΠΑ. Να πούμε ότι έχει ισχυρές επαφές και με τον όμιλο Λάτσι (ΕΛΠΕ).
-Η Sintez είναι ένας κολοσσός στο χώρο της ενέργειας, αλλά δεν έχει εμπλοκή μέχρι στιγμής σε διαδικασίες παραγωγής φυσκού αερίου. Είναι πετρελαιοπαραγωγός εταιρεία (90 εκατ. βαρέλια ετήσια παραγωγή σε 254 "πηγάδια" την Σιβηρία!) και κατασκευάζει μεγάλους σταθμούς ηλεκτροπαραγωγής παγκοσμίως,
Άρα δεν έχει πρόβλημα με την ΕΕ, δηλαδή δεν είναι παραγωγός και ταυτοχρόνως διανεμητής φυσικού αερίου.
Πληροφορίες του defencenet.gr από καλά ενημερωμένη γερμανική πηγή αναφέρει ότι έχει αποσπάσει το ΟΚ και το Βερολίνου και γερμναικές εταιρείες θα εμπλακούν στην αναδιοργάνωση των ΔΕΠΑ-ΔΕΣΦΑ αν η Sintez επικρατήσει στον διαγωνισμό.
Από εκεί και πέρα το ερώτημα είναι κατά πόσον έχει την "ευλογία" του Κρεμλίνου. Σίγουρα δεν είναι "αντιπολιτευόμενη" στον Β.Πούτιν. Και δεν είναι γνωστό κατά πόσον ο Α.Μεντβέντεφ, ο ισχυρός άνδρας της Gazprom απολαμβάνει της απόλυτης εύνοιας του Β.Πούτιν, καθώς ένας άλλος γίγαντας, η Rosneft λέγεται ότι έχει την πρωτοκαθεδρία εσχάτως εντός των τοιχών του Κρεμλίνου στην μάχη των δύο εταιρειών.
Για τον ελληνικό διαγωνισμό όμως η Gazprom έχει κάνει μία πρόταση που πιθανόν να συμφέρει πολιτικά την κυβέρνηση απέναντι στις ενστάσεις ΗΠΑ και Βρυξελλών: Έχει καταθέσει μη δεσμευτική πρόταση μόνο για την ΔΕΠΑ (Δημόσια Επιχείρηση Αερίου και όχι για τον "Διαχειριστή Ελληνικού Συστήματος Φυσικού Αερίου" (ΔΕΣΦΑ Α.Ε.). Που θεωρητικά σημαίνει ότι αποφεύγει την σκόπελο του μονοπωλίου, αφού δεν θα ελέγχει την εταιρεία διαχειριστή του δικτύου.
Πόσο προσφέρει για την ΔΕΠΑ; Οι πηγές πληροφοριών διίστανται, αλλά φαίνεται ότι τελικά τα 900 εκατ. ευρώ είναι κοντά σε αυτή την προσφορά. Τεράστιο το τίμημα και πάλι.
Μια συμφωνία στην τελική φάση με μία από τις μη ρωσικές πλευρές που ενδιαφέρονται μόνο για την ΔΕΣΦΑ, θα μπορούσε να αποτελέσει άριστο άλλοθι έναντι των ΗΠΑ και της ΕΕ.Σίγουρα σε καμία περίπτωση μια τέτοια προσφορά δεν θα έφτανε το 1,9 δισ. ευρώ της Sintez. Eκτός και αν η Sintez δεν κατέβει στην τελική φάση...
Πέραν των δύο ρωσικών, έχουν μπει στον επόμενο γύρο η Μ&Μ Gas (που αποτελεί κοινοπρακτικό σχήμα των ομίλων Βαρδινογιάννη/Motor Oil-Μυτιληναίου) που θέλει μόνον την ΔΕΠΑ και δεν ενδιαφέρεται για τη θυγατρική της ΔΕΣΦΑ (που διαχειρίζεται δίκτυα αερίου και υποδομές). Αντίθετα, η κοινοπραξία ΓΕΚΤΕΡΝΑ-ΡΡ Fund θέλει να εξαγοράσει μόνον την ΔΕΣΦΑ. Και η αζερική SOCAR.
Όλες αυτές οι προτάσεις υπολείπονται αρκετές εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ των προτάσεων των δύο ρωσικών ομίλων, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι στις δεσμευτικές προσφορές δεν μπορεί να δούμε διάφορες συμμαχίες...
Το βέβαιο είναι ότι ένας από τους δύο κολοσσούς θα μπει στην ελληνική αγορά φυσικού αερίου είτε ως συνολικοί ιδιοκτήτες των ΔΕΠΑ-ΔΕΣΦΑ, είτε απλά της ΔΕΠΑ. Υπάρχουν και κάποιοι που θεωρούν ότι αν νικήσει η Sintez, απλά η Gazprom θα μπει "από την πίσω πόρτα", συνεργαζόμενη μαζί της.
Κατά ένα περίεργο τρόπο, τον νικητή στον διαγωνισμό για την
αποκρατικοποίηση των ΔΕΠΑ-ΔΕΣΦΑ, δεν θα τον αποφασίσει ούτε ο Α.Σαμαράς,
ούτε οι Βρυξελλες, ούτε οι ΗΠΑ. Θα τον αποφασίσει ο Β.Πούτιν...
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr
Αμερικανικές πιέσεις για την ΑΟΖ και τις ελληνορωσικές σχέσεις
Γράφει ο ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΝΕΑΡΧΟΥ Πρέσβυς ε.τ.
Στο
πολιτικό σκηνικό, που κυριαρχείται σήμερα από το οικονομικό πρόβλημα
της χώρας, στις αντιδράσεις και στην ασκούμενη κριτική, την πρώτη θέση
κατέλαβε φυσιολογικά η Γερμανική πολιτική, η οποία πρωτοστατεί στην
επιβολή μιας ασφυκτικής λιτότητας και ενός νέου μοντέλου
παγκοσμιοποιημένης οικονομίας, που οδηγεί στην περιαγωγή του εθνικού
πλούτου της χώρας σε ξένο έλεγχο. Ήδη, την περασμένη εβδομάδα η κυβέρνηση, με την
Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου, ΦΕΚ 240, που αφορά τροποποίηση της
δανειακής συμβάσεως των Μνημονίων, επιβεβαίωσε και ενίσχυσε, κατά
απόλυτο τρόπο, την παραίτηση της Ελλάδος από την ασυλία της εθνικής
κυριαρχίας και την αποδοχή του Αγγλικού Δικαίου ως εφαρμοστέου δικαίου.
Οι ΗΠΑ για πρώτη φορά έπειτα από δεκαετίες παρέμειναν στο απυρόβλητο σχετικά με τη δημιουργία της σημερινής οικονομικής καταστάσεως, παρά το αναμφισβήτητο γεγονός ότι το επίκεντρο της διεθνούς κρίσεως του 2007, που επεξετάθη αργότερα και στην Ευρώπη, ήταν εκεί. Η απορρύθμιση του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος, ο ακραίος νεοφιλελευθερισμός και η αυτονόμηση των αγορών του χρήματος έναντι της πολιτικής εξουσίας είναι οι «αρχές» που έχουν κραταιή υποστήριξη στον μητροπολιτικό καπιταλισμό των ΗΠΑ.
Εφόσον όμως το πλαίσιο αυτό γίνεται αποδεκτό στην Ευρώπη, σε επίπεδο μάλιστα ευρωπαϊκών συνθηκών, όπως η τελευταία Συνθήκη της Λισσαβώνος, η κριτική στρέφεται κατά των ευρωπαίων πρωταγωνιστών του, με πρώτη τη Γερμανία. Ο ρόλος των ΗΠΑ, στο πλαίσιο αυτό, φαίνεται βοηθητικός και φιλικός προς την Ελλάδα, εφόσον οι ΗΠΑ δεν έχουν κανένα συμφέρον σε ακραίες πολιτικές λιτότητας, που μπορούν να οδηγήσουν την Ευρωπαϊκή Ένωση σε μεγάλη ύφεση, με προφανείς επιπτώσεις στην αμερικανική, αλλά και στην παγκόσμια οικονομία.
Οι ΗΠΑ όμως δεν έχασαν, βεβαίως, το ενδιαφέρον τους και τις εμμονές τους σ' έναν άλλο τομέα, που αφορά τον γεωπολιτικό έλεγχο και τις διεθνείς ισορροπίες στην περιοχή. Στον δικό τους στρατηγικό σχεδιασμό η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν έχει και δεν πρέπει να έχει οποιαδήποτε γεωπολιτική αυτονομία. Είναι το συμπλήρωμα του ΝΑΤΟ. Η άλλη όψη των λεγόμενων ευρωατλαντικών θεσμών.
Προφανώς ανησυχεί και τις ΗΠΑ η θεαματική άνοδος της Γερμανίας και ο ηγεμονικός ρόλος που κατακτά στην Ευρωπαϊκή Ένωση, μέσα από την οικονομική υπεροχή. Προφανώς, επίσης, ενοχλούνται από τον ανταγωνισμό του δολαρίου από το ευρώ. Αυτά όμως δεν αναιρούν, προς το παρόν τουλάχιστον, τον ρόλο που διαδραματίζει η Ευρωπαϊκή Ένωση και η διεύρυνσή της για τη γεωπολιτική σταθεροποίηση στην Ευρώπη και την οργανική ένταξη της ευρωπαϊκής ηπείρου, μέχρι τα Βαλκάνια και τη Μαύρη Θάλασσα, στη φιλοδυτική επιρροή και τον συνεπόμενο αποκλεισμό από τις περιοχές αυτές της παραδοσιακής ρωσικής επιρροής.
Στο πνεύμα αυτό αποτελεί για τις ΗΠΑ υψηλή προτεραιότητα η προώθηση της εντάξεως στην Ευρωπαϊκή Ένωση των δυτικών Βαλκανίων και της Τουρκίας. Στο ίδιο πνεύμα, οι ΗΠΑ εξέφρασαν επίσης την ανησυχία τους προς τη Μ. Βρετανία για το έντονο αντιευρωπαϊκό κλίμα που αναπτύσσεται εκεί και προειδοποίησαν την κυβέρνηση Κάμερον ότι οι ΗΠΑ δεν υποστηρίζουν οποιαδήποτε πολιτική αποδεσμεύσεως της χώρας από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Συστήνουν, αντιθέτως, βαθύτερη εμπλοκή της Μ. Βρετανίας στην Ευρώπη και ενεργότερο ρόλο σ' αυτήν.
Μέσα στο γενικότερο αυτό πλαίσιο, οι ΗΠΑ παρακολουθούν από κοντά και την κατάσταση στην Ελλάδα, με τρεις βασικές προτεραιότητες:
α. Την ποδηγέτηση του ελληνικού παράγοντα, ώστε να μην αποτελέσει εμπόδιο στη διαμόρφωση των νέων Βαλκανίων και στην εμπέδωση της γεωπολιτικής τάξεως που επεβλήθη, με καταλύτη τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και τη ΝΑΤΟϊκή στρατιωτική επέμβαση.
β. Την προώθηση της ελληνοτουρκικής «φιλίας», ώστε Ελλάδα και Τουρκία να αποτελούν ενιαίο στρατηγικό σύνολο, το οποίο να προσδένει την Τουρκία στην Ευρώπη και στη δυτική στρατηγική, της Τουρκίας υπολαμβανομένης ως «γέφυρας» προς την περιοχή της Εγγύς και Μέσης Ανατολής και προς τον μουσουλμανικό κόσμο.
γ. Την αναχαίτιση της θεωρουμένης ως στρατηγικά ανταγωνιστικής ρωσικής επιρροής, η οποία θα μπορούσε να προέλθει μέσα από την ανάπτυξη, σε στρατηγικό επίπεδο, των ελληνορωσικών σχέσεων.
Η αμερικανική αυτή πολιτική έναντι της Ελλάδος εκδηλώθηκε επανειλημμένα στο παρελθόν, με πιο πρόσφατο παράδειγμα τις αντιδράσεις κατά του Σχεδίου ρωσικών αγωγών, που θα περνούσαν από την Ελλάδα, και κατά της αγοράς τεθωρακισμένων οχημάτων μάχης (ΤΟΜΑ) από τη Ρωσία.
Οι αντιδράσεις επικεντρώνονται σήμερα σε δύο άλλα θέματα αιχμής. Πρώτον, στο θέμα της ανακηρύξεως της ελληνικής ΑΟΖ. Δεύτερον, στην ενδεχόμενη αγορά από ρωσικές κοινοπραξίες δημοσίων εταιρειών φυσικού αερίου και μεταφοράς φυσικού αερίου, που κακώς αποφασίστηκε η ιδιωτικοποίησή τους, στο πλαίσιο του Μνημονίου.
Σε ό,τι αφορά το πρώτο θέμα, οι αμερικανικές αντιδράσεις είναι παρασκηνιακές. Η αμερικανική πλευρά αντιπαρέρχεται το γεγονός ότι η Άγκυρα, αφού ακολούθησε μέχρι τώρα πολιτική ανασχέσεως για να εμποδίσει την ελληνική πλευρά να εφαρμόσει τις πρόνοιες του διεθνούς θαλάσσιου δικαίου, προετοιμάζει τώρα δημιουργία τετελεσμένων γεγονότων εις βάρος της Ελλάδος. Εάν η Ελλάδα παραμείνει αδρανής, θα υποστεί παθητικά τα προετοιμαζόμενα τετελεσμένα γεγονότα.
Στο δεύτερο θέμα, οι ΗΠΑ εξέφρασαν απροκάλυπτα τις αντιδράσεις τους διά στόματος του επισήμου κυβερνητικού εκπροσώπου, ενάντια μάλιστα σε κάθε συμβατική οικονομική λογική και πρακτική.
Η Ελλάδα, σε όσο δύσκολη οικονομική θέση και αν βρίσκεται, δεν μπορεί και δεν πρέπει να δεχθεί τέτοιες λογικές. Πρέπει να προτάξει και να υπερασπίσει τα ζωτικά εθνικά της συμφέροντα και να στείλει μήνυμα ότι δεν μπορεί να θεωρείται δεδομένη για την εξυπηρέτηση πολιτικών που αντιστρατεύονται δικά της στρατηγικά συμφέροντα.
Οι ΗΠΑ για πρώτη φορά έπειτα από δεκαετίες παρέμειναν στο απυρόβλητο σχετικά με τη δημιουργία της σημερινής οικονομικής καταστάσεως, παρά το αναμφισβήτητο γεγονός ότι το επίκεντρο της διεθνούς κρίσεως του 2007, που επεξετάθη αργότερα και στην Ευρώπη, ήταν εκεί. Η απορρύθμιση του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος, ο ακραίος νεοφιλελευθερισμός και η αυτονόμηση των αγορών του χρήματος έναντι της πολιτικής εξουσίας είναι οι «αρχές» που έχουν κραταιή υποστήριξη στον μητροπολιτικό καπιταλισμό των ΗΠΑ.
Εφόσον όμως το πλαίσιο αυτό γίνεται αποδεκτό στην Ευρώπη, σε επίπεδο μάλιστα ευρωπαϊκών συνθηκών, όπως η τελευταία Συνθήκη της Λισσαβώνος, η κριτική στρέφεται κατά των ευρωπαίων πρωταγωνιστών του, με πρώτη τη Γερμανία. Ο ρόλος των ΗΠΑ, στο πλαίσιο αυτό, φαίνεται βοηθητικός και φιλικός προς την Ελλάδα, εφόσον οι ΗΠΑ δεν έχουν κανένα συμφέρον σε ακραίες πολιτικές λιτότητας, που μπορούν να οδηγήσουν την Ευρωπαϊκή Ένωση σε μεγάλη ύφεση, με προφανείς επιπτώσεις στην αμερικανική, αλλά και στην παγκόσμια οικονομία.
Οι ΗΠΑ όμως δεν έχασαν, βεβαίως, το ενδιαφέρον τους και τις εμμονές τους σ' έναν άλλο τομέα, που αφορά τον γεωπολιτικό έλεγχο και τις διεθνείς ισορροπίες στην περιοχή. Στον δικό τους στρατηγικό σχεδιασμό η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν έχει και δεν πρέπει να έχει οποιαδήποτε γεωπολιτική αυτονομία. Είναι το συμπλήρωμα του ΝΑΤΟ. Η άλλη όψη των λεγόμενων ευρωατλαντικών θεσμών.
Προφανώς ανησυχεί και τις ΗΠΑ η θεαματική άνοδος της Γερμανίας και ο ηγεμονικός ρόλος που κατακτά στην Ευρωπαϊκή Ένωση, μέσα από την οικονομική υπεροχή. Προφανώς, επίσης, ενοχλούνται από τον ανταγωνισμό του δολαρίου από το ευρώ. Αυτά όμως δεν αναιρούν, προς το παρόν τουλάχιστον, τον ρόλο που διαδραματίζει η Ευρωπαϊκή Ένωση και η διεύρυνσή της για τη γεωπολιτική σταθεροποίηση στην Ευρώπη και την οργανική ένταξη της ευρωπαϊκής ηπείρου, μέχρι τα Βαλκάνια και τη Μαύρη Θάλασσα, στη φιλοδυτική επιρροή και τον συνεπόμενο αποκλεισμό από τις περιοχές αυτές της παραδοσιακής ρωσικής επιρροής.
Στο πνεύμα αυτό αποτελεί για τις ΗΠΑ υψηλή προτεραιότητα η προώθηση της εντάξεως στην Ευρωπαϊκή Ένωση των δυτικών Βαλκανίων και της Τουρκίας. Στο ίδιο πνεύμα, οι ΗΠΑ εξέφρασαν επίσης την ανησυχία τους προς τη Μ. Βρετανία για το έντονο αντιευρωπαϊκό κλίμα που αναπτύσσεται εκεί και προειδοποίησαν την κυβέρνηση Κάμερον ότι οι ΗΠΑ δεν υποστηρίζουν οποιαδήποτε πολιτική αποδεσμεύσεως της χώρας από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Συστήνουν, αντιθέτως, βαθύτερη εμπλοκή της Μ. Βρετανίας στην Ευρώπη και ενεργότερο ρόλο σ' αυτήν.
Μέσα στο γενικότερο αυτό πλαίσιο, οι ΗΠΑ παρακολουθούν από κοντά και την κατάσταση στην Ελλάδα, με τρεις βασικές προτεραιότητες:
α. Την ποδηγέτηση του ελληνικού παράγοντα, ώστε να μην αποτελέσει εμπόδιο στη διαμόρφωση των νέων Βαλκανίων και στην εμπέδωση της γεωπολιτικής τάξεως που επεβλήθη, με καταλύτη τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και τη ΝΑΤΟϊκή στρατιωτική επέμβαση.
β. Την προώθηση της ελληνοτουρκικής «φιλίας», ώστε Ελλάδα και Τουρκία να αποτελούν ενιαίο στρατηγικό σύνολο, το οποίο να προσδένει την Τουρκία στην Ευρώπη και στη δυτική στρατηγική, της Τουρκίας υπολαμβανομένης ως «γέφυρας» προς την περιοχή της Εγγύς και Μέσης Ανατολής και προς τον μουσουλμανικό κόσμο.
γ. Την αναχαίτιση της θεωρουμένης ως στρατηγικά ανταγωνιστικής ρωσικής επιρροής, η οποία θα μπορούσε να προέλθει μέσα από την ανάπτυξη, σε στρατηγικό επίπεδο, των ελληνορωσικών σχέσεων.
Η αμερικανική αυτή πολιτική έναντι της Ελλάδος εκδηλώθηκε επανειλημμένα στο παρελθόν, με πιο πρόσφατο παράδειγμα τις αντιδράσεις κατά του Σχεδίου ρωσικών αγωγών, που θα περνούσαν από την Ελλάδα, και κατά της αγοράς τεθωρακισμένων οχημάτων μάχης (ΤΟΜΑ) από τη Ρωσία.
Οι αντιδράσεις επικεντρώνονται σήμερα σε δύο άλλα θέματα αιχμής. Πρώτον, στο θέμα της ανακηρύξεως της ελληνικής ΑΟΖ. Δεύτερον, στην ενδεχόμενη αγορά από ρωσικές κοινοπραξίες δημοσίων εταιρειών φυσικού αερίου και μεταφοράς φυσικού αερίου, που κακώς αποφασίστηκε η ιδιωτικοποίησή τους, στο πλαίσιο του Μνημονίου.
Σε ό,τι αφορά το πρώτο θέμα, οι αμερικανικές αντιδράσεις είναι παρασκηνιακές. Η αμερικανική πλευρά αντιπαρέρχεται το γεγονός ότι η Άγκυρα, αφού ακολούθησε μέχρι τώρα πολιτική ανασχέσεως για να εμποδίσει την ελληνική πλευρά να εφαρμόσει τις πρόνοιες του διεθνούς θαλάσσιου δικαίου, προετοιμάζει τώρα δημιουργία τετελεσμένων γεγονότων εις βάρος της Ελλάδος. Εάν η Ελλάδα παραμείνει αδρανής, θα υποστεί παθητικά τα προετοιμαζόμενα τετελεσμένα γεγονότα.
Στο δεύτερο θέμα, οι ΗΠΑ εξέφρασαν απροκάλυπτα τις αντιδράσεις τους διά στόματος του επισήμου κυβερνητικού εκπροσώπου, ενάντια μάλιστα σε κάθε συμβατική οικονομική λογική και πρακτική.
Η Ελλάδα, σε όσο δύσκολη οικονομική θέση και αν βρίσκεται, δεν μπορεί και δεν πρέπει να δεχθεί τέτοιες λογικές. Πρέπει να προτάξει και να υπερασπίσει τα ζωτικά εθνικά της συμφέροντα και να στείλει μήνυμα ότι δεν μπορεί να θεωρείται δεδομένη για την εξυπηρέτηση πολιτικών που αντιστρατεύονται δικά της στρατηγικά συμφέροντα.
http://www.paron.gr/v3/new.php?id=82094&colid=37&catid=42&dt=2013-01-20%200:0:0
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου