Ψιλά γράμματα...

του Γιώργου Παπαϊωάννου

 

Είναι κοινή διαπίστωση ότι, ενώ οι μισθοί και οι συντάξεις έχουν υποχωρήσει σε επίπεδα προηγούμενων δεκαετιών, οι τιμές παραμένουν στα ύψη. Οπως επίσης είναι γνωστό ότι παρά τις μειώσεις μισθών η ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας δεν έχει βελτιωθεί όσο αναμενόταν. Ερωτηθείσα σχετικά, την περασμένη εβδομάδα, η γενική διευθύντρια του ΔΝΤ Κριστίν Λαγκάρντ ανέφερε ως αιτίες τη γραφειοκρατία που ανεβάζει το κόστος παραγωγής και τα εμπόδια που υπάρχουν στο επιχειρείν, τα οποία λειτουργούν αποτρεπτικά στην είσοδο νέων επιχειρηματιών και στην ένταση του ανταγωνισμού.

Διαφωτιστικό παράδειγμα για το τι ακριβώς εννοεί η επικεφαλής του ΔΝΤ αποτελεί η περιπέτεια νέου επιχειρηματία, ο οποίος θέλησε να ασχοληθεί με τη γεωργία. Από τον Σεπτέμβριο του 2012 νοίκιασε θερμοκήπιο για να καλλιεργήσει διακοσμητικά φυτά. Και φυσικά χρειαζόταν ρεύμα για να μπορέσει να λειτουργήσει την αντλία άρδευσης. Ως σήμερα όμως δεν έχει καταφέρει να εξασφαλίσει σύνδεση με τη ΔΕΗ και κάνει όλη την καλλιεργητική του προσπάθεια με τη βοήθεια γεννήτριας(!), που φυσικά ανεβάζει το κόστος παραγωγής.  

Η επανασύνδεση του θερμοκηπίου με ρεύμα (η παροχή είχε διακοπεί επειδή το θερμοκήπιο ήταν ξενοίκιαστο) αποδεικνύεται Οδύσσεια. Σύμφωνα με τη νομοθεσία, το μισθωτήριο για το θερμοκήπιο πρέπει να είναι 10ετούς διάρκειας και να έχει μεταγραφεί στο Υποθηκοφυλακείο. Δηλαδή, οικονομική επιβάρυνση για τον καλλιεργητή προτού καν αρχίσει οποιαδήποτε παραγωγική δραστηριότητα.

Επιπλέον, ο καλλιεργητής πρέπει να πάρει άδεια χρήσης του νερού της γεώτρησης από σχετική υπηρεσία του υπουργείου Περιβάλλοντος. Αν και υπέβαλε τη σχετική αίτηση τον Οκτωβρίου του 2012, ακόμη δεν έχει πάρει σειρά για την επιτόπου επίσκεψη των υπαλλήλων της υπηρεσίας. Οταν με το καλό περάσει από την υπηρεσία αυτή, ο φάκελος πηγαίνει σε άλλη και στη συνέχεια στην Υπηρεσία Εγγείων Βελτιώσεων της Περιφέρειας. Η τελευταία εξετάζει αν το θερμοκήπιο περιλαμβάνεται στους εγκεκριμένους τύπους θερμοκηπίων του υπουργείου Γεωργίας και ύστερα από αυτό δίνει το «πράσινο φως» στη ΔΕΗ για τη σύνδεση. Δηλαδή η όλη διαδικασία θέλει, στην καλύτερη περίπτωση, κάνα εξάμηνο. Ως σήμερα έχουν περάσει σχεδόν τέσσερις μήνες και δεν υπάρχει καμία ένδειξη για το πότε θα ολοκληρωθεί.

Και διερωτάται ο καλλιεργητής: γιατί να μην προβλέπεται κάτι αντίστοιχο με το εργοταξιακό ρεύμα που χορηγεί η ΔΕΗ στις οικοδομές, δηλαδή να χορηγείται στην αγροτική εκμετάλλευση αμέσως ρεύμα με το κοινό τιμολόγιο της ΔΕΗ και στη συνέχεια, όταν και όποτε δοθεί το αγροτικό τιμολόγιο, να γίνει διακανονισμός συμψηφισμού; Ψιλά γράμματα η γραφειοκρατία ζει...

   

http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=495016&h1=true#commentForm