Ντρέπομαι για την Ελλάδα που ωθεί τα παιδιά της στην τρομοκρατία

«Ο κενός χώρος που άνοιξε όταν τα πολιτικά κόμματα έπαψαν να είναι πειστικά γεμίζει με εξτρεμιστές», που περιλαμβάνουν και νέους της μεσαίας τάξης από προνομιούχα περιβάλλοντα παρατηρεί η αναλύτρια θεμάτων τρομοκρατίας, Διδάκτωρ Διεθνών Σχέσεων 

καθηγήτρια κα. Μαίρη Μπόση.

Μάλιστα σε συνέντευξή που παραχώρησε στο ραδιόφωνο του Σκάί, σε απογευματινή εκπομπή, παρατήρησε ότι όσο τα σκληρά μέτρα του μνημονίου συνεχίζονται αυτή ανησυχεί  ότι η εγχώρια τρομοκρατία θα τροφοδοτείτε με απελπισμένους ανθρώπους και κυρίως νέους

Επιστολή-γροθιά από καθηγητή 

του Αντρέα-Δημήτρη Μπουρζούκου

Για τον Αντρέα-Δημήτρη Μπουρζούκο, που συνελήφθη για τη ληστεία στο Βελβεντό, έγραψε μία επιστολή ένας παλιός καθηγητής του, ο Χρήστος Ιωαννίδης. Καθηγητής Μέσης Εκπαίδευσης, που εδώ και 23 χρόνια είναι υπεύθυνος του περιοδικού "Schooligans" και του μαθητικού φεστιβάλ "Schoolwave".

Η επιστολή του εκπαιδευτικού δημοσιεύτηκε στο ηλεκτρονικό περιοδικό Lifo κι έχει ως εξής:

«Γνώρισα τον Αντρέα-Δημήτρη Μπουρζούκο για τρία χρόνια (2005-2008). Ήταν μαθητής μου στο Μουσικό Λύκειο Παλλήνης. Είμαι σοκαρισμένος από την είδηση της εμπλοκής του σε ένοπλη ληστεία. Δεν ξέρω τι τον οδήγησε ως εκεί. Θέλω, όμως, να μιλήσω για τα τρία χρόνια που τον γνώρισα ως μαθητή, αλλά και ως εθελοντή στο περιοδικό. Ήταν χαρά μου να έχω μέσα στην τάξη παιδιά σαν τον Αντρέα-Δημήτρη. Ήταν ευαίσθητος, ήταν έξυπνος, ήταν ανήσυχος. Όχι, δεν άκουγε heavy metal. Άκουγε ροκ, άκουγε Χατζιδάκι, άκουγε Μότσαρτ. Όχι, δεν ήταν αντικοινωνικός. Ίσα-ίσα, ήταν πολύ αγαπητός στους συμμαθητές του. Και φυσικά είχε και αυτός θυμό μέσα του, όπως όλα τα αληθινά παιδιά που ανακαλύπτουν στην εφηβεία τους την απάνθρωπη και υποκριτική κοινωνία στην οποία ζούμε. Όχι, δεν ήταν κακός μαθητής, ήταν πολύ καλός.

Μπήκε και αυτός στο Πανεπιστήμιο, γράφοντας μία από τις εκθέσεις-κονσέρβες, που του ζητάει το σύστημα. Οι γονείς του ήταν δύο αξιοπρεπέστατοι άνθρωποι. Ερχόντουσαν τακτικά στο σχολείο να μάθουν για το παιδί τους. Κάποια στιγμή έμαθα από τον Αντρέα-Δημήτρη ότι ο πατέρας του έμεινε άνεργος. Μου το είπε πικραμένος και θυμωμένος. Δεν ξέρω πόσες αιτίες θυμού προστέθηκαν από τότε. Μπορώ, ίσως, να φανταστώ αρκετές απ' αυτές, καθώς ζω κι εγώ μέσα σ' αυτήν την Ελλάδα.
Απο κει και πέρα, λυπάμαι και ντρέπομαι. Λυπάμαι για τον Αντρέα-Δημήτρη, που πίστεψε, καθώς φαίνεται, στη βία σαν απάντηση στη βία του συστήματος. Ντρέπομαι, όμως, και για την Ελλάδα που οδηγεί παιδιά σαν τον Αντρέα-Δημήτρη σ' αυτό το σημείο. Ντρέπομαι για τους αστυνομικούς που τον βασάνισαν.

Ντρέπομαι για τους δημοσιογράφους που ήδη τον καταδίκασαν. Και ντρέπομαι για όλους τους ανυποψίαστους πολίτες, που θα τον τσουβαλιάσουν μέσα στο κεφάλι τους σαν έναν "τρομοκράτη" και θα προσπεράσουν το παραμορφωμένο από τα χτυπήματα πρόσωπό του για να πάνε στην επόμενη είδηση.

Η παραμόρφωση είναι όλη δική μας».

http://www.attacktv.gr/news/Pages/view.aspx?nID=10508